Είχαμε την αίσθηση ότι η κυβέρνηση απουσιάζει, ότι ο πρωθυπουργός έχει σιγήσει, ότι οι υπουργοί αδρανούν, περιμένοντας την κουρά και τους καβαφικούς βάρβαρους.
Λάθος. Την περασμένη Κυριακή, ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε δις, με άρθρο ιστορίας ΠΑΣΟΚ και με συνέντευξη, ενώ κορυφαίοι υπουργοί επιδόθηκαν σε ένα νέο είδος επικοινωνίας: τη συλλογική αρθρογραφία. Το άρθρο των τριών υπουργών, Αννας Διαμαντοπούλου, Ανδρ. Λοβέρδου, Γ. Ραγκούση συγκέντρωσε το ενδιαφέρον, εις βάρος του πρωθυπουργού, και δικαιολογημένα: δείχνει όχι μόνο το ήθος των καιρών, αλλά και το σχήμα των πραγμάτων που έρχονται – ή τουλάχιστον την προσδοκία επιβίωσης του πολιτικού προσωπικού.
Το συλλογικό άρθρο παρουσιάζει ενδιαφέρον ως συμβάν, ως φόρμα και από τις συμπαραδηλώσεις του, πολύ περισσότερο από το περιεχόμενό του. Ως συμβάν: τρεις εν ενεργεία υπουργοί, και όχι ένας, απευθύνονται στο πανελλήνιο, σε συγκυρία κατάρρευσης του πολιτικού συστήματος. Αρα ομάδωση, πόλος εξουσίας, εν όψει ρήξεων και μετασχηματισμών. Οι τρεις αρθρογράφοι έχουν διαφορετική πολιτική και κομματική καταγωγή. Η κ. Διαμαντοπούλου ενηλικιώθηκε και ωρίμασε στο κόμμα και το κράτος, όλη η ζωή της είναι κομματική και κυβερνητική. Το ίδιο και ο κ. Ραγκούσης, σε πολύ χαμηλότερες θέσεις ωστόσο, έως ότου ο Γ. Παπανδρέου τον εκτόξευσε στην κυβερνητική κορυφή. Ο κ. Λοβέρδος έχει επιδείξει αξιοθαύμαστες ικανότητες, προσαρμογής στον καιρό και αλλαγής συμμάχων, πάντα με τον εκάστοτε νικητή. Παρ’ όλες τις διαφορές, οι κομματοθρεμμένοι και κρατικοδίατοι συγκλίνουν. Γιατί; Τους οδηγεί το ένστικτο επιβίωσης. Το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση και κράτος πεθαίνει, κι αυτοί δεν θέλουν να πεθάνουν μαζί του. Απαγκιστρώνονται από το βυθιζόμενο σκάφος, αποποιούμενοι ευθύνες, στρέφοντας τον προβολέα εκτός παιδιάς. Με τη φόρμα του άρθρου…
Η φόρμα του άρθρου υποδηλώνει παρατηρητή των γεγονότων, και όχι αυτουργό και υπεύθυνο. Διαπιστώσεις, περιγραφή, ανάλυση, εντοπισμός και καυτηριασμός των κακώς κειμένων, εντοπισμός υπευθύνων, έκκληση προς τους αιρετούς άρχοντες – αυτό είναι το άρθρο. Ο αρθρογράφος ευθύνεται μόνο για τις τρέχουσες παρατηρήσεις και επισημάνσεις του, δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για το πώς φτάσαμε ώς εδώ, ποιος διαμόρφωσε τη δομή εξαχρείωσης, τον συντεχνιασμό και την ανομία. Ο αρθρογράφος δεν είναι ηγέτης, είναι παρατηρητής. Εξ ου και οι παρατηρήσεις του μπορούν να αποφεύγουν το οδυνηρό βάθος, την ανασκαφή της Μεταπολίτευσης, το πώς και το ποιοι έχτισαν τον συντεχνιασμό και την ανομία: ποιοι εξέθρεψαν τις φυλές των ΔΕΚΟ, ποιοι διόριζαν τους εαυτούς και τους συγγενείς τους σε χρυσοπληρωμένες αργομισθίες, ποιοι εξασφάλισαν συντάξεις από φαλιρισμένες ΔΕΚΟ, ποιοι αναρριχήθηκαν στα κομματικά οφίτσια και άλωσαν το κράτος, ποιοι δεν βρέθηκαν ποτέ στα ανταγωνιστικά έμπεδα της ελεύθερης αγοράς.
Ακόμη κι έτσι, όμως, χωρίς ανασκαφή, οι αρθρογράφοι περιέγραψαν το κόμμα τους, το κόμμα-βασίλισσα και τους κλώνους-κηφήνες. Κατά τούτο ήσαν ειλικρινείς αυτοπροσωπογραφούμενοι.
6 Σχόλια
Comments feed for this article
18 Οκτωβρίου 2011 στις 11:07 πμ
Γιάννης Κουτσομύτης
Tο άρθρο έχω την εντύπωση ότι απευθύνεται κυρίως στο ακροατήριο του «όλου» ΠΑΣΟΚ και δευτερευόντως στην ευρύτερη κοινωνία.
Ως τέτοιο κατέγραψε μια δυναμική ως προς τους πόλους που θα συγκρουσθούν για την επικράτηση στον κεντροαριστερό χώρο της μετά-Παπανδρέου εποχής που έρχεται με γοργούς ρυθμούς.
Μπορούμε να το ονομάσουμε και «προσυνεδριακό κείμενο».
Υπάρχουν όμως σοβαρές ενδείξεις ότι η «επόμενη μέρα» στη Κεντροαριστερά δεν θα καθορισθεί με όρους «μαντρώματος» και «βιλαετιών» αλλά με όρους περισσότερο πολιτικούς. Ίδωμεν.
18 Οκτωβρίου 2011 στις 11:25 πμ
Stavros Karapanos
Το ίδιο ύφος χαρακτήριζε και το άρθρο του πρώην Πρωθυπουργού κου. Σημίτη. Ήταν σαν να διάβαζε κάποιος κριτικό άρθρο ακαδημαϊκού που καμία σχέση δεν είχε με τη χώρα, έχοντας έτσι την πολυτέλεια να κρίνει τα εν εξελίξει γεγονότα από απόσταση. Σαν να μην υπήρξε Βουλευτής, Υπουργός και τέλος Πρωθυπουργός της χώρας. Απογοητευτικό
18 Οκτωβρίου 2011 στις 1:04 μμ
kkm
ακριβώς. σαν να έγραψε το άρθρο ένας τέταρτος.
18 Οκτωβρίου 2011 στις 10:18 μμ
teachertal
την καλύτερη αντιπολίτευση στην κυβέρνηση την κάνει το ίδιο το ΠΑΣΟΚ
19 Οκτωβρίου 2011 στις 7:17 μμ
plwtinos
αποσπασματα απο την ανοιχτη επιστολη απο τον χρηστη grobok στο capital 17/10/2011
http://www.capital.gr/gmessages/showTopic.asp?id=2519975&pg=1&pid=2520170&orderdir=asc#post_2520170
«Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, Άννα, Ανδρέα και Γιάννη,
Νιώθω έντονη την ανάγκη να σας ευχαριστήσω δημόσια για το εξαιρετικής έμπνευσης και μοναδικής ειλικρίνειας μανιφέστο που ομού και από κοινού συντάξατε.
…….
……Ομοίως και παρομοίως, είμαι σε θέση να απαριθμήσω στρατιές επαγγελματιών συνδικαλιστών, οι οποίοι δεν είναι και τυχαίον που ομοικαταληκτούν με το «σοσιαλιστών», οίτινες εκκίνησαν συνήθως αγράμματοι και πάντοτε λουφαδόροι, μαχμουρλήδες και ασυστόλως ταβλαμπάδες, φέροντες κατά κανόνα ένα αμπέχονο «πλύνε – βάλε» και πέραν τούτου ουδέν και τελικώς κατέληξαν στην ασφαλεστέραν όλων των αποζημιώσεων, τη βουλευτική. Αν αγαπητοί Άννα, Ανδρέα και Γιάννη αναρωτιέστε για ποιους γράφω, κοιτάξτε γύρω σας σε μια συνεδρίαση της κοινοβο(υ)λευτικής σας ομάδας. Είστε τίγκα σε πρώην προέδρους της ΑΔΕΔΥ, της ΓΣΕΕ, σε πρώην συνδικαλιστές των τραπεζών, των ΟΤΑ, και των ανά την επικράτεια συνδικαλιστικών οργάνων. Από εκείνους που επί της ουσίας, αποδόμησαν την έννοια του αγνού συνδικαλισμού, ο οποίος από θεσμός προστασίας των δικαιωμάτων του εργαζομένου, κατάντησε επί των ημερών σας, σε κομματικό τσιφλίκι, σε λαϊκή αγορά ψήφων και επιδομάτων προθέρμανσης κινητήρα, έγκαιρης προσέλευσης και μεταφοράς φακέλου στον πάνω όροφο δημόσιας υπηρεσίας.
…….
….
Κύριε Ανδρέα μου, καλέ μου καθηγητή, πόσο στεναχωριέμαι όταν είμαι αναγκασμένος να σας θυμίσω ότι από τη μέρα που χαρακτηρίσατε συλλήβδην ένα εκατομμύριο δημοσίους υπαλλήλους ως ένα μάτσο άχρηστους που ταλαιπωρούν τους υπόλοιπους πολίτες καθημερινώς, έχω μια έντονη τάση γενίκευσης… Γενικεύοντας λοιπόν και γω, θα καταλήξω στο ασφαλές και εμπεριστατωμένο συμπέρασμα ότι ως κυβερνητικός βουλευτής και υπουργός, είστε μια από τα ίδια με τους υπολοίπους που ευθύνονται για το χάλι στο οποίο έχουμε περιέλθει.
…..
Λοιπόν, για να μην το κουράζουμε περαιτέρω: Είστε απλά μια τύποις δημοκρατία και μια ουσία χούντα. Είστε εκείνοι που υποκλέψατε την ψήφο του Έλληνα φορώντας μπλουζάκια «ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ» και σήμερα πουλάτε όσο – όσο για να τον σώσετε. Δε θα σας πω αν συμφωνώ με το μνημόνιο 1,2,3,… 33 ή με το μεσοπρόθεσμο. Θα σας πω μόνο ότι τότε που έπρεπε να πουλήσουμε – ακριβά – εσείς διαδηλώνατε σε λιμάνια και πλατείες, κινητοποιώντας τους σοσιαλιστές συνδικαλιστές που σήμερα – προσπαθώντας να σώσετε το τομάρι σας – μέμφεστε. Είστε μέρος του προβλήματος, είστε το πρόβλημα.
Κάντε μας τη χάρη και εξαφανιστείτε, κάντε αυτή τη χάρη στον εαυτό σας. Τουλάχιστον πάψτε να μιλάτε. Η υπομονή είχε κάποτε όρια, τα οποία τα έχετε ξεπεράσει προ πολλού.»
20 Οκτωβρίου 2011 στις 4:58 πμ
Βασιλίκα
Κύριε Πλωτίνε! Περιορίσου στις Εννεάδες! Και μην μου κατηγορείς εμένα την εν Χριστώ αδελφή Άννα. Να ξέρεις, πως δεν είναι τυχαία υπουργός της δια βίου μάθησης.»Υποκρίνει»(πως το λέει στο γράμμα η εγγράματη;) το όσο ζώ μαθαίνω, που λένε! Και τώρα μάθαμε νέο λαμπρό: Πώς: «Ομάδες πίεσης επιδίωκαν, με το «έτσι θέλω», την εξυπηρέτηση των συμφερόντων συγκεκριμένων τμημάτων της κοινωνίας και διαμόρφωναν, με την ανοχή ή και την εύνοια του πολιτικού συστήματος, στα μέτρα τους τη δημόσια πολιτική.» Καλέ δεν ήταν κανείς εκεί σου λέω! Κάποιο αόριστο πολιτικό σύστημα ήταν! Μόνες τους οι συντεχνίες! Με λίγα λόγια, η Αννούλα δάγκωσε το μήλο που της έδωσε ο όφις και δεν φταίει! Ναι βρε κουτά!-που έλεγε κι η Μαλβίνα- οι συντεχνίες φταίνε! Το θέλανε πολύ, έτσι θέλανε, πίεση την πίεση, τι να σου κάνει και το κράτος …ενέδωσε! Τους έκατσε!
Ποιός έχει ευθύνες; Πάντως όχι η αντιπολίτευση στην οποία ανήκει η Αννούλα. Εκείνη μέχρι παρέα με τον Σόρο καταδέχτηκε να κάνει στην λέσχη Μποντιμπίλντερμπεργκ..Το είχε κάνει και δήλωση. Ντόμπρα πράγματα.»Και με τον διάολο θα συνεργαστώ για να σώσω την χώρα»..Βέβαια δεν τον άφησε να της μάθει τα μυστικά..τις διεθνείς μπίζνες..πως πουλάμε τις κόκες, πως βγάζουμε χρήμα κλπ. να ρθούμε να ρεφάρουμε…Της τα είπε κάπως αόριστα κι αυτή απλώς νεραιδοπάρθηκε..Που λέμε..Δηλαδή οτι τα ιλουμινέιτι φωτισμένα τζίνιους θα σώσουν τον πλανήτη, η μυστική τάξη των ροδόμυαλων στους οποίους ανήκει κι αυτή..κι άλλα περίπου λιακοπουλικά που έκανε πως τα έχαψε αλλά την βόλευαν κιόλας.Ευνόητοι λόγοι. Μην μου κάνεις τον χαζό..Μπίζνες πολλές δεν την ένοιαζαν. Οπότε γιατί να κάτσει να μελετήσει; Η Αννούλα ήταν πάντα ολιγαρκής και λιτοδίαιτος άνθρωπος.Μόνο στον γιόκα της δεν χαλάει χατίρι. Το παιδί τόστειλε στο ιδιωτικό να μην τραυματιστεί ψυχολογικά βλέποντας άλλα παιδάκια να λιποθυμάνε απο την πείνα σε άλλα κακά σχολεία!Ε θα την κατηγορήσεις και για αυτό; Κι ο παπούς μποντιμπιλντεράς δεν της χάλασε χατήρι.όπως κι ο Άδωνις που την έχει θεά!
Αυτην θέλει η λέσχη να σώσει την Ελλάδα, αυτή θα μας περάσει απέναντι βρέ κουτά, με τις μεγάλες γνωριμίες!Τι να τον κάνεις τον Γιωργάκη; Δεν είναι ιλουμινάτι, ούτε καν κρυφά Ιεχωβάς σαν τον άλλο! Και τι τον βρίζεις τον άλλο που επι των ημερών του χάθηκαν οι γάζες στα νοσοκομεία;Οι συντεχνίες φταίνε.Αυτές παγιδέψανε και τα σχολικά βιβλία και μείναν μπουκάλα οι μαθητές!. Της κάνουν εμπάργκο Πλωτίνε μου! Κάνουν εμπάργκο στην δια βίου φώτιση…ε συγγνώμη μάθηση! Τώρα η Αννούλα ένα μόνο σκέφτεται.Πώς να ανταποδώσει. Θα τους φέρει εδώ να τους κάνει το τραπέζι. ‘Ετσι θα επιτευχθεί κι ο “εθνικός” στόχος για τον “συνεδριακό τουρισμό” που θα ολοκληρωθεί με επιτυχία με την έλευση των μποντιμπιλντερκερατάδων στην Αθήνα!. Κρίμα που δεν διοργανώνει και η “Mafia” , τουλάχιστον επίσημα , συνέδρια. Η Ελλάδα θα ήτανε ο ιδανικός τόπος και προορισμός!