Οι αφηγήσεις του msaz

msaz_1Τη γραμμή του Μανώλη Ζαχαριουδάκη την αναγνωρίζω ανάμεσα σε πολλές. Κι όμως δεν είναι τυπικός στυλίστας ζωγράφος, κάθε άλλο: αλλάζει θέματα διαρκώς, αφηγήσεις, υλικά, φόρμες. Καθώς παρακολουθώ τον συνομήλικο ΜΖ [γ. 1958] από περιπέτεια σε περιπέτεια, μέσα στα χρόνια, διαπιστώνω εντούτοις ότι σε όλες τις ζωγραφικές πραγματεύσεις του αναδύεται πάντα ένα κοινό πνεύμα: μια αρχαία ποπ.

Τι εννοώ; Ο ΜΖ είναι αφηγητής. Ετσι τον αντιλαμβάνομαι. Αφηγείται ιστορίες, έπη, περιπέτειες του σώματος και του νου, πάθη ψυχής· επισκέπτεται ονόματα και θρύλους, από τον αρχέγονο Μπέογουλφ και την μελαγχολικά σέξυ Πάπισσα Ιωάννα [ίσως η πιο γοητευτική δουλειά του έως σήμερα] και από το αρχαίο δράμα έως τον Διγενή Ακρίτα. Και τις αφηγήσεις αυτές τις υπηρετεί με κάθε μέσον, κυριολεκτικά: στα χέρια του κανένα υλικό δεν μένει ευτελές και ανέκφραστο, κανένα πείραμα δεν φαντάζει τολμηρό.

Αρχαίος λοιπόν: κατά τις πολλαπλές εκκινήσεις του. Και ποπ, απόλυτα ποπ, απόλυτα σύγχρονος και λαϊκός, κατά τις πολλαπλές εκφράσεις του. Ο ΜΖ είναι καλλιτέχνης της εποχής του, πλέει ριψοκίνδυνα πάνω στον αφρό, ακούει τον ψηφιακό καιρό, αναμετριέται μαζί του, βουτάει κάτω από το κύμα, βουλιάζει στην ιλύ του καιρού, τρέφεται από το καθημερινό, στα βάθη του καιρού βρίσκει βοσκοτόπια του αιώνιου, βοσκάει κι εκεί, κι όταν αναδύεται κρατάει στα χέρια του μιαν αφήγηση και ζωγραφιές.

Ο ιντερνετικός, ψηφιακός, multimedia Ζαχαριουδάκης, ο συγγραφέας, ο φωτογράφος, ο μάγειρας, ο παιχνιδοφτιάχτης, είναι πάνω απ’ όλα ζωγράφος, είναι θεραπευτής και μάγος με εικόνες, ένας μετανεωτερικός σαμάνος, μοναχικός και φιλικός προς τον χρήστη, που σκορπάει σοφά, δήθεν ανέμελα, τα ξόρκια και τα φυλαχτά του, να φωλιάζουν σε σπίτια, να προστατεύουν ανθρώπους, να ταξιδεύουν στα Δίκτυα, να συνεχίζουν τον μίτο των μεγάλων λαϊκών αφηγήσεων.

Ετσι ατελώς εξηγώ γιατί βρίσκω στον msaz την αρχαία ποπ.

περιοδ. ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟ, αριθ. 72, άνοιξη 2006

 

msaz_2