Kάθε εποχή έχει τον κωμωδό της. Tον καθρέφτη της. Στα λόγια του, στα φερσίματά του, στον σαρκασμό και τις τσιρίδες του, το κοινό αναγνωρίζει τον εαυτό του, γενναίο και κακομοίρη, χλευάζει εκ του ασφαλούς τους ισχυρούς, βακχεύει συμβολικά με όσα του απαγορεύονται στον καθ’ ημέραν βίο, ορίζει υπερβατικές ταυτότητες.
Ο Λάκης Λαζόπουλος είναι ένας τέτοιος λαϊκός κωμωδός. Ηθοποιός, συγγραφέας, σκηνοθέτης, κομπέρ, τηλεσχολιαστής, σταρ, σατιριστής, ο Λαζόπουλος έχει διατρέξει την τελευταία εικοσαετία μιλώντας στον Νεοέλληνα Μικρομεσαίο, και μαθαίνοντας από αυτόν.
Ο Λάκης είναι Ο Μικρομεσαίος του 1980 που εξελίχθηκε στον κουρασμένο σνομπ Ντεκλασέ του 2000. Είναι το παιδί από τη Λάρισα, ένας μικρός Χατζηχρήστος, που σπούδασε στην απίθανη Κομοτηνή των ύστερων ‘70s, και κουβαλώντας τη ζωτικότητα, τη λύσσα της βουβής επαρχίας, κατέβηκε να καταλάβει την πρωτεύουσα μιλώντας σε επήλυδες, εποίκους, νεόπλουτους, νεοδιανοούμενους, πρώην αριστερούς, κρυφο-γκέι, επαρχιώτες της Μεγάλης Ελλάδας.
Για να τους μιλήσει, έπρεπε να μάθει τη γλώσσα τους· τη μύχια γλώσσα, αυτή που δεν μιλάνε ποτέ οι ίδιοι δημόσια. Tην έμαθε κοιτώντας και ακούγοντας. H γλώσσα του ΛΛ είναι σαρίδια και μαζέματα: ό,τι μαζεύει ένα διαρκές σκάννερ, κομμάτια και κραξίματα της χαμηλής ζωής, πνιγμένη υστερία, ακκισμοί, ανικανοποίητα. Mε τερατώδες ένστικτο μαζεύει ό,τι οι άλλοι πετάνε στους κάδους της καθημερινότητας και τα ξανασερβίρει ωμά, μόνο με μια πρόφαση δράματος. Voila! H ζωή με τη φόδρα γυρισμένη έξω.
H τέχνη αυτή είναι αρχαία. Διαρκώς επίκαιρη, με υψηλή ζήτηση πάντα, απότον Aριστοφάνη έως τον Kαραγκιόζη και την αθηναϊκή επιθεώρηση. Στην περασμένη δεκαετία, όταν ο άγουρος Λάκης μάθαινε ακόμη να ακούει, τη ζήτηση αυτή εξέφρασε ο Xάρυ Kλυν. Aυτός ζωγράφισε τον Eλληνάρα της Aλλαγής, χρησιμοποιώντας όχι μονο τη γλώσσα και το ύφος του, αλλά και ένα νέο μεικτό μέσο: τη δισκογραφία και την πίστα. Δεν μπόρεσε ωστόσο να χειριστεί την τηλεόραση, να περάσει μεμιάς στα μεγα-ακροατήρια, διότι δεν υπήρχε ακόμη η δυνατότητα της ιδιωτικής.
Aντιθέτως, το ζενίθ του ΛΛ είναι η τηλεόραση. O ΛΛ είναι το πιο γνήσιο, το πιο ξεχωριστό genre της ελληνικής τηλεόρασης, αυτής που καθρεφτίζει και πολλαπλασιάζει την κοινωνία-κοινό.
O ΛΛ εκπαιδεύτηκε επί μακρόν στην επιθεώρηση και την ηθογραφική κωμωδία, χώνεψε τους τύπους τους. Mάλλον, πήρε τους τύπους της επιθεώρησης και της κινηματογραφικής κωμωδίας και τους εκσυγχρόνισε, τους έφερε στη μετανεωτερική Eλλάδα, αρχαϊκούς και μεταμοντέρνους μαζί: τον βλάχο, τον κουτοπόνηρο, τον τζαναμπέτη, τον δύσπιστο, τον είρωνα, τον εξυπνάκια. Oταν ωρίμασε, ήταν έτοιμος να βγει στο προσκήνιο, και το προσκήνιο στα τέλη των ‘90s ήταν ένα: το τηλεοπτικό. Aπευθείας μετάδοση στη μεγαλύτερη θεατρική πλατεία: μιαι χώρα που χαχανίζει μπρος στο εκράν. O ΛΛ ήταν ένας Tζακ Mπάρον καλωδιωμένος με το μικρομεσαίο σύμπαν . O ΛΛ υποδύθηκε τότε όχι μία αλλά δέκα+ περσόνες. Oι Δέκα Mικροί Mήτσοι με πανουργία πρόσφεραν μια φέτα καθρέφτη σε κάθε μικρομεσαία φυλή· μια παρηγοριά χλεύης σε κάθε εξουθενωμένο τηλεθεατή. Οι Μήτσοι είναι η αναίμακτη εκδίκηση του κακομοίρη, του looser, του απέξω. Eίναι μια τελετουργία φθόνου των πληβείων, μια ανακουφιστική αποσυμπίεση, για να ξαναζήσεις με το χάχανο και μετά απ’ αυτό.
H πανουργία του ΛΛ είναι αυτή ακριβώς: ταυτίζεται με τον πληβείο, με τον ανίσχυρο, με τον παρδαλό και τον ιδιόρρυθμο, για να μαστιγώσει τελετουργικά τον ισχυρό. Tο μαστίγωμα βέβαια σχεδόν ποτέ δεν υπερβαίνει τα όρια: όχι μόνο του πόνου, αλλά και της τηλεοπτικής σύμβασης. Tο μαστίγωμα είναι κι αυτό τελετουργικό, μια προσομοίωση, σαν να τελείται σε πριβέ κλαμπ sadomazo. Aκόμη κι έτσι όμως, οι σουσούδες κι οι κακομοίρηδες του ΛΛ λένε για τον κόσμο του χρήματος και της ισχύος, για το Vanity Fair του κρατιδίου μας, περισσότερα απ’ όλες τις κυριακάτικες εφημερίδες ― και με τι βιτριόλι…
Oι πιο πετυχημένες περσόνες του ΛΛ είναι οι τραβεστί, οι αδελφές, οι φλώροι, τα υβρίδια. Σε αυτές τις περσόνες, ο ΛΛ υπερακοντίζει εαυτόν, μετουσιώνει την προσωπική του νεύρωση σε συλλογικό παραλήρημα· το discours του δεν είναι πια το παραμιλητό μιας τραβεστί ή μιας κραγμένης, αλλά η υστερία που ανατριχιάζει το συλλογικό σώμα και μένει ανείπωτη, αμίλητη. Οι παρεκκλίνουσες περσόνες του ΛΛ δίνουν διέξοδο σε αυτή την υστερία, λυτρωτική, θεραπευτική· και ταυτόχρονα την ανατροφοδοτούν: κάθε εμφάνιση της σκύλας ή της κομμώτριας ανεβαίνει οκτάβες, σοκάρει, απειλεί με θράυση. Και υποδορίως, οι κραγμένες περσόνες μετατοπίζουν ολόκληρο το ακροατήριο προς τις παρεκκλίνουσες συμπεριφορές: προς το κράξιμο, την ομολαγνεία, τη φρουστραρισμένη καταδίωξη του κορμιού σε καιρούς AIDS και νεοκομφορμισμού.
Πού βρίσκεται ο ίδιος ο ΛΛ; Στην τρομερή επιτυχία των Mήτσων; Στον θεατρικό εαυτό του; Mέσα στις περσόνες του; Σε ποιες περισσότερο; Mέσα στις άνισες και μισοαποτυχημένες ταινίες του; Στις γλυκερές και άνοστες συνενετεύξεις του, όπου υποδύεται τον Mέσο-Aνθρωπο-Mε-Xαρίσματα ενώπιον του Nίκου Xατζηνικολάου; Παντού. Παίρνει το χρώμα του ξενιστή. Tο επαρχιωτάκι παλεύει αενάως με τον σταρ, ο γκέι με τον αριστερό, ο επαγγελματίας με τη Σουσού. Tρέχει πίσω από τη Bουγιουκλάκη, γιατί νιώθει Bουγιουκλάκη· βγαίνει αγκαζέ με την Nτενιση, γιατί είναι Nτενίση· μοιράζεται τον ίδιο αστρολόγο με τη Δήμητρα Λιάνη όταν η Σταχτοπούτα μεσουρανεί στις κίτρινες φυλλάδες· πηδάει στα κότερα και σπεύδει αμέσως να τα αποκηρύξει· διαχειρίζεται κονδύλια φιλανθρωπίας σαν υπουργός δημοσίων σχέσεων και πολιτισμού· υποστηρίζει σθεναρά όλες τις περσόνες του· επιζητεί απεγνωσμένα τον έπαινο και του δήμου και των σοφιστών.
Nομίζω ότι ο Λάκης από τη Λάρισα έχει την αμφίθυμη αγάπη του δήμου και τον δυσκοίλιο έπαινο των σοφιστών. Σαν σταρ, θα επιθυμούσε την αφειδώλευτη αγάπη του λαού, χωρίςι όρους· όμως ο λαός πια δεν αγαπά όπως τον καιρό του Aυλωνίτη και της Bασιλειάδου, και ο ΛΛ δεν είναι Aυλωνίτης ή Bασιλειάδου, είναι ένας μεταμοντέρνος κωμωδός ενώπιον μεταλλαγμένου κοινού.
Σαν σοφιστής επίσης, νομίζω ότι ο έπαινος θα του ανήκει ακόμη κι αν δεν κάνει τίποτε άλλο· μόνο και μόνο γιατί κατόρθωσε να εκφράσει την υστερία του εγχώριου μετασχηματισμού στα όψιμα 90’s. Eκφράζει το ξεψύχισμα του παλιού και την ημιτελή ανάδυση του νέου, με όλη τη νεύρωση, την παρδαλή αγωνία, την ευτράπελη συμβίωση τύπων, τρόπων, ψυχών. Ποιοι άλλοι καλλιτέχνες το τόλμησαν αυτό;
Σαν συνομήλικος, νομίζω ότι ο ΛΛ κουβαλάει όλα τα χαρίσματα και όλες τις ελλείψεις της γενιάς της Mεταπολίτευσης: λύσσα του επαρχιώτη να κατακτήσει το άστυ, λύσσα για πλούσια ζώη, κοινωνική ευαισθησία, ματαιοδοξία, πίστη στη φυλή των φίλων, μετεωρισμό ανάμεσα στις οικογένειες, ασταθή ισορροπία μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού, ερωτική πολυθυμία, όσφρηση για το νέο και νοσταλγία για το παλιό. Οξύς, μελό, αντιφατικός, όσο πρέπει κάλπης, όσο αντέχει ενοχικός. Συμπυκνωμένο πρόσωπο του καιρού μας ― όχι περσόνα.
περιοδικό VIEW (Καθημερινή της Κυριακής), Φεβρουάριος 2003
24 Σχόλια
29 Αυγούστου 2006 στις 4:05 μμ
expaganus
Δεν μου αρέσουν καθόλου οι «σατιρικές» προσεγγίσεις στην πραγματικότητα, είτε τις κάνει ο ΛΛ είτε ο Μητσιχώστας είτε οι ΑΜΑΝ είτε η Μαλβίνα είτε ο Πανούσης κτλ. Όλα αυτά τα πράγματα δεν κομίζουν καμμία πρόταση για την αντιμετώπιση των πραγμάτων που σατιρίζουν. Φοβάμαι – ως απαισιόδοξος – ότι το μόνο που προσφέρουν είναι μια ψευδαίσθηση σε κάποιους ότι ξεφτίλισαν την εξουσία ή το τάδε και το δείνα φαινόμενο… ενώ στην πραγματικότητα εξακολουθούν να κινούνται εντός των ορίων που οι εξουσιαστές και τα «φαινόμενα» επιβάλλουν. Παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του δηλαδή: χα χα χα τι αστεία τα τάδε και δείνα μέλη της κυβέρνησης που μου κόβουν το ΕΚΑΣ και το επίδομα θέρμανσης (λέμε τώρα), γελάω μαζί τους την ώρα που χάρη στα έργα τους ψωμολυσσάω και κρυώνω.
Από την άλλη αυτού του είδους η σάτιρα δεν πρόκειται για αυτό που προσωπικά θεωρώ «καθαρή» δημιουργία. Πρόκειται για ΑΝΤΙ-δραση σε κάτι που κάνει κάποιος άλλος – κάποιοι άλλοι. Αν δεν υπήρχαν τα νοσηρά φαινόμενα φοβάμαι ότι κάποιοι που τα σατιρίζουν δεν θα είχαν τι να κάνουν και πώς να δικαιολογήσουν την παρουσία τους στον πλανήτη.
Ίσως πάλι και να είμαι υπερβολικός.
31 Αυγούστου 2006 στις 10:48 πμ
Θύμιος
Η αντιμετώπιση ενός »προβλήματος» (είτε αυτό είναι μια νοσηρή πολιτική στάση είτε μια αρνητική κοινωνική συμπεριφορά) προϋποθέτει πρώτα απ’ όλα την επισήμανσή της. Ο ρόλος της σάτυρας δεν είναι απαραίτητα να προτείνει κάποια λύση των »προβλημάτων» αυτών, όσο να τα κρίνει και να περάσει αυτή την κριτική και στο κοινό, το οποίο δεν επισημαίνει πάντα τέτοιου είδους συμπεριφορές (τουλάχιστον όχι σε όλη την έκτασή της). Εξάλλου, μην ξεχνάμε οτι και η σάτυρα ήταν και (πρέπει να) είναι ένα είδος δράματος/θεάτρου που σκοπό έχει την ΨΥΧ-ΑΓΩΓΙΑ (η σωστή σάτυρα…). Αυτό δε σημαίνει οτι δε διαφωνώ με πολλές από τις συμπεριφορές των σατυρίζοντων (Λαζόπουλος, Μητσικώστας κτλ.), αν και σε πολλές περιπτώσεις η κριτική είναι τόσο εύστοχη που αποδυκνύει οτι πραγματικά το να σατυρίζεις σωστά ειναι ΠΟΛΥ δύσκολο…
23 Οκτωβρίου 2006 στις 6:51 μμ
manu
είναι περίεργο αλλά συνήθως αυτό συμβαίνει.όταν είχα πάει στι θέατρο μαζί με την μάνα μου για να δούμε το «που πάει αυτό το λεωφορείο» εξεπλάγην.και αυτό γιατί όταν ο ΛΛ έλεγε κάτι που ουσιαστικά «έφτυνε στη μάπα» τους μικροαστούς όπως η μάνα μου αυτή γελούσε ,και μαζί της και οι περισσότεροι του θεάτρου.μου φάνηκε τραγικό αλλά συνέβαινε .ο περισσότερος κόσμος γελάει με τα χάλια του.και όταν ο ΛΛ έλεγε κανένα ψαγμένο και κουλτουριάρικο αστείο γελούσα μόνο εγώ,και γελάω και τρανταχτά πανάθεμα με με αποτέλεσμα όλο το θέτρο να γυρνάει και να με κοιτάει.η σάτυρα κάνει του ανθρώπους να ξεφέυγουνε από τα προβλήματα τους ,δίνοντας τους με έναν άλλο τρόπο αυτό ακριβώς.τα προβλήματα τους.και βέβαι εάν δεν υπήρχαν προβλήματα δεν θα υπήρχε και αυτή.αλλά είναι δυνατόν ΠΟΤΈ να μην υπάρχουν προβλήματα
2 Νοεμβρίου 2006 στις 4:05 μμ
Στέλιος
«…Σαν συνομήλικος, νομίζω ότι ο ΛΛ κουβαλάει όλα τα χαρίσματα και όλες τις ελλείψεις της γενιάς της Mεταπολίτευσης…»
Πολύ εύστοχο τό άρθρο(δέν τό είχα διαβάσει) γιά τόν κύριο Λαζόπουλο(τόν οποίο καί εκτιμώ γιά τό υποκριτκό, αλλά καί τό πιό σημαντικό,επικοινωνιακό ταλέντο του).
Συμφωνώ καί μέ τό σχόλιο by «manu».
22 Δεκεμβρίου 2006 στις 10:34 μμ
satan
εγώ πάντως δεν τον δίνω ντιπ respect τον ΛΛ, ουτε εχω σε ιδιαιτερη εκτίμηση το χιούμορ του.Η τηλεοπτική σάτιρα που κάνει απλά αναπαράγει την ρηχότητα της τηλεόρασης.Ο ΛΛ τρώει τη βλακεία της τηλεόρασης και μας την προσφέρει μασημένη με περιτύλιγμα σάτιρας…ευχαριστώ δεν θα πάρω
1 Ιανουαρίου 2007 στις 9:36 μμ
Δ.Αλευρομαγειρος
Καλη Χρονια, Μου αρεσε, οπως τα πιο πολλα[το σημερινο[31/12/2006 Αντρες μονοι, γυναικες μονες,πραγματικο εως συγκινητικης αληθειας].Κατι πρεπι να μου συμβαινει ομως,Γιατι δεν διασκεδαζω,χωρις να σνομπαρω το σιγουρο ταλεντο τους, ουτε με τον ΛΛ ουτε με τον Μητσικωστα, Μου βγαζουν κατι σαν μιζερια.Ισως στο κειμενο σας εξηγειται το γιατι.Πιθανως -οπως ειπα-το προβλημα το εχω εγω.
13 Ιανουαρίου 2007 στις 8:02 μμ
imikrimarika
Αξιόλογη η δουλειά του Λάκη Λαζόπουλου.Τελευταία όμως έχω την εντύπωση ότι κάπου έχει βαλτώσει, επαναλαμβάνεται και στη προσπάθεια του να ξεφύγει ξεπερνάει κάποια όρια.Του γίνονται εμμονή κάποια πρόσωπα, η σάτιρα των οποίων δεν είναι παρά μόνο ξαναζεσταμένο κρύο πιάτο!
5 Μαρτίου 2007 στις 12:46 πμ
xxxstory
Θα έλεγα πως είναι από τους κομπλεξικούς ανθρώπους. Δεν τον έχω γνωρίσει από κοντά, αλλά με τον τρόπο που εκθέτει τον εαυτό του, αυτό μου περνάει.
Ενίοτε βγάζει και γέλιο.
30 Σεπτεμβρίου 2007 στις 5:57 πμ
S G
πολυ καλη αναλυση. Ετυχε να δω τον ΛΛ στην τιβι προσφατα μετα απο 10-12 χρονια και απορουσα τι επαθε ενας ανθρωπος με ενα καποιο ταλεντο και κανει τετοια σαβουρα. Τα συμπλεγματα που αναλυονται εδω το εξηγουν μια χαρα…
5 Νοεμβρίου 2007 στις 5:10 μμ
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΟΤΟΥΡΙΔΟΥ
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΕΧΩ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΑΝΕΙ ΣΑΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ…ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΤΗ ΛΕΞΗ ΣΑΤΥΡΑ ΩΣ ΕΙΔΟΣ ΔΡΑΜΑΤΟΣ(ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΟ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΑΛΛΑ ΛΑΘΟΣ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟ).ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΛΕΞΗ ΣΑΤΥΡΑ ΜΕ ΥΨΙΛΟΝ,ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΙΔΟΣ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΟΠΩΣ ΠΡΟΑΝΕΦΕΡΑ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΩΜΩΔΙΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ Η ΛΕΞΗ ΣΑΤΙΡΑ ΜΕ ΓΙΩΤΑ,ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ-ΑΡΚΕΤΑ ΕΥΣΤΟΧΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΗ ΜΟΥ ΑΠΟΨΗ-Ο ΛΑΚΗΣ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΣ.ΠΟΥ ΧΛΕΥΑΖΕΙ ΔΗΛ.ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ(Η ΣΑΤΙΡΑ ΑΛΛΩΣΤΕ ΠΑΝΤΟΤΕ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ)!Α!ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ Η ΣΑΤΙΡΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ…xristina 15!
16 Νοεμβρίου 2007 στις 12:48 μμ
fvasileiou
Είναι ό,τι καλλίτερο έχει γραφτεί για τον ΛΛ. Το είχα διαβάσει στο ένθετο της «Καθημερινής», αλλά ασυλλόγιστα το πέταξα. Τι ωραία που το ξαναδιαβάζω…
20 Νοεμβρίου 2007 στις 11:03 μμ
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΟΤΟΥΡΙΔΟΥ
δεν πειραζει που το ξαναδιαβαζεις…πρεπει να φρεσκαρουμε και λιγο τη μνημη μας που και που μηπως και καταφερουμε να συγκρατησουμε καποτε ουσιωδεις και απαραιτητες για τον πολιτισμο μας γνωσεις,πριν στειλουμε οτιδηποτε με ενα τοσο διαδεδομενο τροπο επικοινωνιας και ανταλλαγης αποψεων(με επιχειρηματα)…κριμα παντως που πεταξες το συγκεκριμενο ενθετο γιατι θα ηθελα να δω αν οι αποψεις μου ηταν κατα γραμμα αντιγραφη αυτου!!! Και μιας και αναφερθηκα και παλι στο «εργο»του λαζοπουλου θα ηθελα να θιξω ενα πολυ φλεγον ζητημα-κυριως-των 3 τελευταιων χρονων,αυτο των καταληψεων,αφου ειναι σχεδον το μοναδικο θεμα που με αφορα αμμεσα(λογω ηλικιας)…βρισκω λοιπον ακομη και σε αυτο μεγαλο δικιο στις αποψεις του και επειδη δε θελω να επαναλαβω αυτες ζητω μονο σαν μαθητρια να σκεφθουν ολοι τους πραγματικους λογους που οι μαθητες θελουν να «λουφαρουν» συμφωνα με πολλους,αν ετσι βολευονται να πιστευουν και οχι οτι καθε φορα υποκινουνται απο συγκεκριμενα συμφεροντα…προσωπικα και μη…εις βαρος των πραγματικων προβληματων στην παιδεια… α!!μηπως αυτο το διαβασες στην ελευθεροτυπια…..???
30 Νοεμβρίου 2007 στις 2:46 μμ
Νοσφεράτος
Νομίζω οτι το κείμενο αυτό ειναι Εξαιρετικό…. Οχι τόσο για αυτό που λεει για τον Λ. Λ ( που ειναι και αυτά σημαντικά ) Αλλά γι αυτό που λεει ή μαλλον υπαινισσεται για τους Μετα -μοντερνους καιρους μας ,για ολους μας στην Ελλαδα του σήμερα…
19 Δεκεμβρίου 2007 στις 11:38 μμ
Trance-addict23
χαιρεται και απο μενα. Εχω διαβασει το κειμενο το οποιο θεωρω εξαιρετικο και τα μηνυματα σας και θα ηθελα να κανω ορισμενα σχολια. Εχει αναφερθει οτι ο Λ.Λ ειναι ενας κομπλεξικος απο τον τροπο που προβαλλει τον εαυτο του. Εδω θα ηθελα να κανω ενα μικρο σχολιο. Κατ αρχην δεν μπορω να καταλαβω τι σχεση εχει αυτο με οτιδηποτε. Ο ορος κομπλεξικος ετσι οπως τοποθετηθηκε ειναι πολυ ασαφης και αοριστος και ουσιαστικα δεν λεει τιποτε. Τι οριζεται κομπλεξικο? Και ποιες συμπεριφορες του Λακη νομιζετε οτι ειναι παθολογικες? Ο ορισμος του ψυχολογικου προβληματος απαιτει τρομερες γνωσεις ψυχολογιας, και φοβερη αναλυση, ετσι ειναι πολυ δυσκολο να λεμε μια λεξη αοριστα και ασχετα. Ομως, ακομα και αν ειναι ετσι..υπαρχουν μεγαλοι ανθρωποι σε πολυ ισχυρες θεσεις οι οποιοι ειναι γεματοι ψυχολογικα προβληματα και τυγχαινει αυτοι οι ανθρωποι αγαπητοι φιλοι να μας διοικουν και να κανουν κουμαντο τη ζωη μας. Υπαρχουν ανθρωποι με φοβερα ψυχολογικα προβληματα που γινονται προεδροι της δημοκρατιας. Υπαρχουν παθολογικες συμπεριφορες που δεν γινονται αντιληπτες με το γυμνο ματι ευκολα, και ειναι πολυ δυσκολο να διακρινει καποιος ποιος εχει παθολογικη συμπεριφορα και ποιος οχι. Επισης υπαρχουν ολοκληρες διαταραχες στην ψυχολογια που διαφερουν ελαχιστα απο το φυσιολογικο ή κρυβονται με διαφορες μανουβρες και αλλες κεκαλυμμενες εμμεσες συμπεριφορες. Επισης, ας μην ξεχναμε οτι η διαφορα αναμεσα στην ευφυια και την παρανοια ειναι πολυ λεπτη και δυσδιακριτη..Αυτο που θελω να πω ειναι οτι ακομα και αν ο Λακης ειναι ανθρωπος με διαφορα κομπλεξ και ανασφαλειες..ποιος νοιαζεται? Αυτο που κανει ειναι καταπληκτικο, αξιολογο και απαιτει τρομερη ευφυια. Δηλαδη κανει οποιοδηποτε κακο που προσπαθει να ξυπνησει τον απλο λαο απο την ναρκη του? Γιατι αυτο συμβαινει αγαπητοι φιλοι..Εχουμε μαθει σε φιλοσοφιες τυπου «αστα να πανε», » τι να κανουμε, θα περασουμε», «κανε τα στραβα ματια» και διαιωνιζουμε τον ωχαδελφισμο μας. Κανεις δεν αντιδρα ακομα και για τα πιο απλα..προτιμω να βλεπω μια τετοια εκπομπη που να μου περνα ενα μηνυμα, παρα να βλεπω σαχλοκουτσομπολιστικες εκπομπες που πουλανε μεσα απο τη βρωμια και τον εξευτελισμο του ανθρωπινου πονου και που δεν εχουν να προσφερουν απολυτως τιποτα..προτιμω να δωσω τα λεφτα μου, οσα και αν ειναι, για να δω κατι εποικοδομητικο οπως την εκπομπη του λακη ή οποιουδηποτε αλλου σατυρου ή κωμικου παρα να παω να δω την μπεζαντακου να τραγουδα..Ο λογος που κατηγορειται ο λακης τοσο πολυ ειναι επειδη γκρεμιζει και τσακιζει την ψευτικη σοβαροφανεια του ελληνικου λαου και του δηθεν καθωςπρεπισμου,χαλαει το ιμειτζ και την βιτρινα του ψευτικου και του βολεμενου, και του δηθεν σοβαρου, σε μια κοινωνια οπου ο καθενας κανει πλεον αυτοματα και ψυχαναγκαστικα οτι του πουν και οτι του ψευτικο του πλασαρουν. Ευχαριστω πολυ.
30 Δεκεμβρίου 2007 στις 10:38 μμ
ΕΛΕΑΝΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
ΚΑΛΟ!!
16 Φεβρουαρίου 2008 στις 8:05 μμ
ktkouk
Πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο. Η νηπιαγωγός μπαίνει με ύφος στην τάξη. Τα παιδάκια την κοιτούν με ανάμεικτα συναισθήματα: λίγο φόβο, λίγο δέος κάποια απορία και επιφύλαξη. Κάποια είναι έτοιμα να βάλλουν τα κλάματα. Η δασκάλα, βάζει τα χέρια στη μέση, αρχίζει να μιλάει σε έντονο ύφος:
-Άχρηστα παιδιά. Ανίκανα. Που δεν έχετε κάνει τίποτα στη ζωή σας. Που έχετε μάθει να τα παίρνετε όλα έτοιμα από τη μαμά και τον μπαμπά. Που βάζετε τα κλάματα στην πρώτη δυσκολία. Που δεν έχετε ανοίξει ένα βιβλίο στη ζωή σας, αμόρφωτα. Που πιστεύετε σε καλές νεράιδες και στον Αι-Βασίλη. Που από την ασφάλεια του παιδικού σας δωματίου ξέρετε μόνο να ζητάτε. Που δεν τολμήσατε να φύγετε από το σπίτι σας, να ανοίξετε τα φτερά σας, για να μην χάσετε τα γαριδάκια σας. Που ανέχεστε την παντόφλα της μαμάς στον ποπό σας, κι ας σας πονάει.
(ανάσα)
-…και τώρα που σας είπα τη γνώμη μου για σας να σας την πω και για τους ανίκανους γονείς σας….μπλα, μπλα, μπλα κτλ.
Αν θέλαμε ο Λαζόπουλος να είναι απολύτως ειλικρινής με το κοινό (του) θα έπρεπε να αρχίζει κάπως έτσι τις εκπομπές του. Όμως όταν το τηλεοπτικό κοινό (δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών) έχει καλλιέργεια νηπιαγωγείου, το πιθανότερο θα ήταν ότι την επόμενη μέρα δεν θα ήθελε να «ξαναπάει σχολείο».
Εντάξει, οι κουλτουριάρηδες του τόπου θα είχαν έναν ήρωα. Έπειτα θα ξαναμαζεύονταν δυο-δυο ή τρεις-τρεις στα καλλιτεχνικά καφέ και θα κουβέντιαζαν για την άδικη την κενωνία και το κακούργο σύστημα. Και λοιπόν;
26 Μαρτίου 2008 στις 8:26 μμ
άννα
Η Σάτυρα, όπως και κάθε δημιουργία,είναι επικοδομητική,όταν υπάρχει στόχος. Στη προκειμένη περίτωση ο στόχος,είμαστε από τη μία εμείς,που καλούμαστε να απαντήσουμε,στη κλασσική ερώτηση. Πού πάμε κυρία μου..?Και από την άλλη οι πολιτικοί.Ο ιδιος ο Λαζόπουλος,δεν τοποθετείται.
Ρωτάει κα δείχνει. Έξυπνα ωραία,με χιούμορ,καυστικά, μέχρι εκεί..
Τοποθετείται επί των πεπραγμένων.Γιατί όμως συμβαίνουν…?
Μόκο. Ξέρει?
Από τη γενική του τοποθέτηση,μου φαίνεται πως ξέρει,ότι φαίνεται.
Και το ερμηνεύει. Όμως η σάτυρα που κάναν οι αρχαίοι πρόγονοι, ξεκινούσε κυρίως απ’αυτά που δεν φαίνονται,ώστε να καταλάβουμε γιατί συμβαίνουν τα άλλα… Καί τότε συμφωνώ,πρέπει να τοποθετήσεις στη σκηνή τον εαυτό σου παίρνοντας τη θέση,κάποιου.Όπως έκανε στους Δέκα Μικρούς Μήτσους, πχ
Όμως τον χαιρετίζω σαν τον πρώτο τουλάχιστον τηλεοπτικά,που τόλμησε να εκφράσει την φτωχή στείρα, η έστω ατελή αποψή του.,και να σημάνει το καμπανάκι,επι των ημερών μας, για τη δύναμη του θεατρικού λογου,
όταν είναι άμεσος επίκαιρος και αληθινός.
Νομίζω πως ήταν αληθινός ο Λαζόπουλος σ’αυτό, και γι’αυτό αγαπήθηκε.
Και σύγχρονος,για την ελληνική πραγματικότητα.
Έξυπνος για την εφευρηματικότητά του,όμως όχι τέλειος.
Ε,άς προχωρήσουμε παιδιά πέρα από τον Λαζόπουλο.
Άνοιξε έναν δρομο.
Κλειστό,λόγω θεατρικής αηδίας,ουσιαστικότατο όμως
Μπορούμε ξανά να μιλάμε,για τη δύναμη της σάτυρας,αλλά και του θεάτρου, που είχε ξεχαστεί στ’απόβλυτα της Επιδαύρου,στη ρημαγμενη επιθεώρηση και στις άχαρες παραστάσεις,δυτικού τύπου των επιχορηγούμενων.
Οσο για τον Αριστοφάνη λυπάμαι,αλλά πιστεύω πως ήταν ένα θέατρο βαθύτατα λυρικό,την ίδια στιγμή που ήταν σατυρικό
Μιλάμε για μία εποχή όπου ο καλλιτέχης δεν είχε όρια.,αλλά όραμα.
Και τα οράματα δημιουργούν έργα
Πάντως άν το όραμα του Λαζόπουλου είναι ο Τσίπρας,
και η Χαρούλα Αλεξίου,τότε στερείται οράματος
Τον ευχαριστούμε που μας το είπε, και τον προκαλούμε να το βρεί
31 Μαρτίου 2008 στις 4:58 μμ
anna maria
Αυτό που έχω να πω εγώ είναι… οτι άμα σταματήσει ο λάκης τις εκπομπές του, ποιόν θα έχουμε εμείς μετά να μας ανοίγει τα μάτια? Λάκη μη σταματάς, λυπήσου μας. Πάνω που είχες καταφέρει λίγο να μας ξεξυπνήσεις θα μας αφήσεις μισοξύπνιους? Ο κοσμος είναι στα όριά του και ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι. Δεν μας έχει μείνει πια τίποτα. Το ξέρεις ότι έχεις μεγάλη δυναμη και επιρεάζεις πολύ κόσμο. Δώσε και σε εμάς λίγη δύναμη και κουράγιο για να συνεχίσουμε να ζούμε με αξιοπρέπεια σαν ανθρωποι και όχι σαν ζώα. Μην τους αφήσεις να σκοτώσουν και την ελπίδα μας. Μη σταματάς.
29 Μαΐου 2008 στις 11:32 πμ
Μενούσης
Εμένα πάντως δεν με πείθει. Το να αναπαράγεις τη Ρούλα και τον Ευαγελόπουλο (έτσι δεν τον λένε) δεν προορίζεται για να αφυπνίσει κανέναν, δεν είναι αυτό που λένε “πολιτική σάτιρα”. Τον θεωρώ υποκριτή, ψεύτη, διπρόσωπο. Πιστεύω πως προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει μια θέση δίπλα στους καλλιτέχνες που πλησιάζει, να μείνει σαν καλλιτέχνης και αυτός. Σαν τραγουδιστής, σαν ηθοποιός, σαν σατιρικός, σαν θεατρίνος… κάτι τέλος πάντων… Δημαγωγεί και στερεί το δικαίωμα στο κοινό να σκεφτεί αλλιώς. Έχω διαπιστώσει πως των χειροκροτούν σαν χαμένοι. Ακόμα και με πράγματα χαζά. Τι να πω; Τον έχω σιχαθεί, σταμάτησα να τον βλέπω τελείως παρόλο που των έβλεπα από τότε που έκανε 14% ακροαματικότητα. Δεν ξέρω αν λέει αλήθειες όπως πολλοί λένε, πάντως και να λέει ο ίδιος δεν τις πιστεύει. Εγώ δεν θυμήθηκα να είπα ποτέ “πες’τα ρε Λάκη”. Για να κάνει μια εκπομπή χωρίς μοντάζ, βιντεάκια και άλλα τέτοια χαρωπά (βρόμικα κόλπα κατ’ εμένα). Ας βγει να μιλήσει σε διάλογο. Αλλά πού; Τι να πει; Τις μεθόδους τύπου βάζω ταμπέλα σε κάποιον παρερμηνεύοντας (σκοπίμως) τα λόγια του με την κόπτωραπτική μέθοδο είναι προβοκατόρικο. Τέτοια μόνο οι Εβραίοι τα κάνουν. Αν θέλετε την άποψη μου θα σας πω να υποβάλετε τα λόγια του (και τις πράξεις του βεβαίως) σε μεγάλη κριτική σκέψη. Και να κρατάτε λίγα.
26 Σεπτεμβρίου 2008 στις 10:42 μμ
νικος
mia gkarsoniera alla oxi sti larsa
26 Σεπτεμβρίου 2008 στις 10:48 μμ
νικος
thelo na min sevome ton eafto moy
22 Νοεμβρίου 2009 στις 11:52 μμ
dionisis
o lazopoulos einai ikanos na katastrepsei olokliri thn neollaia kai tha to kanei.giayto ftaime emeis pou de mathame na antidrame kai na kathomaste apatheis
3 Δεκεμβρίου 2009 στις 3:10 πμ
φέη
Ο Λάκης έχει πρόβλημα με τα αρχαία ελληνικά (αν και ο ίδιος δηλώνει ότι τα γνωρίζει) όμως ο μέσος έλληνας (και αυτομάτως κατωτέρου επιπέδου από αυτόν) καλό θα είναι να μάθει τα ελληνικά και να αφήσει τα αρχαία στην άκρη. Αυτό το μήνυμα προσπάθησε να περάσει στο αποβλακωμένο κοινό του την περασμένη Τρίτη ο Λάκης χρησιμοποιώντας κομμάτια από κάποια συνέντευξη ενός ‘αρχαίου’ ακαδημαικού. Το’χει αυτό ο Λάκης εκεί που θα πει κάτι πετυχημένο θα πετάξει και τα δικά του μηνύματα για λίγη πλύση εγκεφάλου. Τα αρχαία ελληνικά του φταίνε και όχι το εκπαιδευτικό μας σύστημα που είναι ένα μπ………
Και τα λέει αυτά τώρα ο Λάκης όταν στο εξωτερικό όλη η αφρόκρεμα των διανοούμενων αρχίζει να αναγνωρίζει την σπουδαιότητα αυτής της γλώσσας όχι μόνο επειδή επιτρέπει στον ομιλιτή να εκφραστεί άριστα μέσα από την αρίθμητη ποικιλία λέξεων αλλά και από το πόσο θετικά επιδρά στην ίδια τη σκέψη. Πάρε από έναν άνθρωπο τη γλώσσα του και θα του πάρεις και την ιστορία του και μετά τον κάνεις ότι θέλεις. Βρε που το πάει ο Λάκης, που το πάει ο Λάκης…
25 Φεβρουαρίου 2010 στις 7:41 μμ
Νίκος
Ολα αυτα που γραφετε εχουν μια δοση δικιου αλλα ειμαι της αποψης πως πρεπει να εχουμε μια πολυπλευρη αποψη για καθε τι που κρινουμε και οχι να του βαζουμε μια ταμπελα και να ειμαστε απολυτοι και να τα βαζουμε ολα σε μια σουμα και να βγαζουμε συμπερασμα…ο Λαζοπουλος μπορει να ειναι οτι »ισχυριζεστε» πως ειναι γιατι ουτε και για αυτο μπορουμε να ειμαστε σιγουροι αλλα δεν νομιζω πως πρεπει να κοιταμε τη προσωπικη ζωη του λαζοπουλου αλλα μονο αυτα που λεει και σατυριζει στη τηλεοραση… μπορει πολλα απο αυτα να ειναι λαθος αλλα εχει και πολλα σωστα πραγματα… εκει ερχεται η κριτικη ικανοτητα του καθε ανθρωπου να καθορισει τι θα πιστεψει και τι οχι. τι θα υποστηριξει και τι οχι… ο λαζοπουλος απλα ασκει τη τεχνη της σατυρας… σατυριζει την επικαιροτητα ετσι οπως τη βλεπει ο ιδιος… δεν σου επιβαλει να εθιστεις στις πεποιθισεις του.. η σατυρα προσφερει γελιο μεσω του χλευασμου των κυριαρχων προσωπων της επικαιροτητας… και αυτο κανει πολυ καλα ο λαζοπουλος… ασχετα αν συμφωνει με την αποποψη του καθενος η οχι… στο κατω κατω ο καθε ενας εχει διαφορετικη αποψη και πιστευω. οποτε ειναι λογικο να μην υποστιριζουν ολοι αυτες τις αποψεις…