Διασχίζεις την πόλη, νύχτα, οδηγώντας μοτοσικλέτα μες στην παγωνιά. Σε σπρώχνει ο χρόνος, ανάμεσα σε φώτα, κάτω από γιρλάντες χυμένες στον ουρανό, που τρέχουν ανάποδα. Διασχίζεις φώτα και σκουπίδια, σαβούρα που σωρεύεται αδιάκοπα ― αυτή είναι η πόλη. Κι η παγωνιά διαπερνά το κράνος, τα γάντια, το αντιανεμικό, η παγωνιά χαρίζει διαύγεια ― αυτή είναι η συνθήκη του μοτοσικλετιστή πόλης, μια παράξενη διαύγεια, μετεωρισμός ανάμεσα στο πηχτό εδώ και το ψυχρό επέκεινα.

Διασχίζεις την πόλη με αυτοκίνητο· είναι ζεστό και βραδύ, προσφέρει άνεση, αλλά απαιτεί εγρήγορση· είσαι μέσα σε κουτί, η επαφή με το έξω είναι έμμεση, με βοηθήματα, κατοπτρική. Η πόλη φανερώνεται διαφορετική: κλειστή, όπως κλειστός κινείσαι μέσα της· η πόλη των αυτοκινήτων είναι επάλληλες κλειστότητες, που δεν τέμνονται, δεν συναντιούνται. Η πόλη των μοτοσικλετών είναι ανοιχτή, με τραύματα, ρεύματα, χαραμάδες, κενούς χώρους.

Στην Πειραιώς, στη μια πλευρά ανεγείρεται το τεράστιο εμπορικό κέντρο: νά το αναιδές σφρίγος του real estate, νά η ανάπτυξη. Απέναντι ακριβώς μια πολίχνη από παράγκες και σωρούς σκουπιδιών, εδώ κι εκεί ανεβαίνει καπνός, οι τρωγλοδύτες μαγειρεύουν πλάι στους ναούς της αγοράς.

Ο καπνός σε σπρώχνει στο μέλλον: όλα γυρνούν στο ίδιο σημείο, σε κατάσταση αδιάφορης ισορροπίας, στέκει κι εδώ, στέκει κι εκεί. Παγωμένος και διαυγής πάνω στη μοτοσικλέτα, σπρώχνεσαι από τον χρόνο, ακολουθείς το διάνυσμα: ό,τι ήδη υπάρχει, φανερώνεται και πιο κάτω. Το άδηλο είναι ίδιο.

Οχι εντελώς ίδιο. Ο κόσμος που ανατέλλει με την ανά έτος γέννηση του Μεσσία, δεν είναι εντελώς ίδιος με του περασμένου έτους. Φέρει πάντα μια υπόσχεση, μια δυνατότητα: για μια απειροελάχιστη διαφορά. Αυτή την τόση δα μετατόπιση ευαγγελίζεται ο Μεσσίας, για όσους μπορούν να το ακούσουν και όσους θέλουν να το πιστέψουν. Και με αυτή τη μεσσιανική μικροώθηση ανά έτος κινείται ο κόσμος μετά Χριστόν. Νά πώς το αφηγείται ο φιλόσοφος Βάλτερ Μπένγιαμιν:

«Οι Χασιδίμ Εβραίοι διηγούνται μια ιστορία για τον κόσμο που έρχεται, σύμφωνα με την οποία τα πάντα εκεί θα είναι ακριβώς όπως εδώ. Οπως ακριβώς είναι το δωμάτιο αυτό τώρα, έτσι ακριβώς θα είναι και στον ερχόμενο κόσμο· εκεί όπου το βρέφος κοιμάται τώρα, εκεί επίσης θα κοιμάται και στον άλλο κόσμο. Και τα ρούχα που φοράμε στον κόσμο τούτο, αυτά θα φορέσουμε κι εκεί. Τα πάντα θα είναι όπως τώρα, αλλά μόνο λίγο διαφορετικά».

Η προσδοκία τού «όπως τώρα, μόνο λίγο διαφορετικά» θερμαίνει τους νεωτερικούς ανθρώπους, τους βάζει σε τροχιά προς τον αενάως ερχόμενο κόσμο, τους βάζει να λατρεύουν τη διαρκή πρόοδο, ν’ ακολουθούν το διάνυσμα: όλο και πιο ψηλά, όλο και πιο μπροστά. Κι αν οι άνθρωποι δεν μπορούν να πετύχουν μόνοι τους αυτή τη μετατόπιση, να ταράξουν την ομοιότητα μετακινώντας ένα τόσο δα κλαράκι, γι’ αυτό υπάρχει ο Μεσσίας. Γι’ αυτό γεννιέται κάθε χρόνο, υπενθυμίζοντας τον ερχόμενο κόσμο, υπενθυμίζοντας τη δυνατότητα του άλλου κόσμου, υπενθυμίζοντας την αδυναμία των ανθρώπων και την ανάγκη του Μεσσία. Η Γέννηση είναι η προσδοκία.

Ολοι προσδοκούν μια τόση δα μετατόπιση· οι μάνατζερ που ξεγελούν τον χρόνο για να κερδίσουν μπόνους, οι ζηλωτές που διεκδικούν όλες τις καλές θέσεις στη Βασιλεία των Ουρανών, οι ρακοσυλλέκτες που αναζητούν πολύτιμα σκουπίδια, οι έφηβοι που κοινωνούν το άλλο σώμα, τα παιδιά που μιλούν με τ’ άστρα, οι μεσήλικες που γυρεύουν απεγνωσμένα να συγκολλήσουν τη ραγισμένη τους πίστη.

Μερικοί δεν προσδοκούν πια. Καταπιάστηκαν με την επιστήμη, τη μεταφυσική, τη θρησκεία, τα διέτρεξαν όλα και τα βρήκαν μάταια. Εμειναν μόνοι, χωρίς πίστη για την τόση δα μετατόπιση προς τον ερχόμενο κόσμο. Σαν τους ήρωες του Φλομπέρ, τους αντιγραφείς Μπουβάρ και Πεκισέ: Δεν έχουν πια κανένα ενδιαφέρον για τη ζωή. Η ματαιότητα, η σπουδή της ανθρώπινης βλακείας, τους οδηγεί πάλι στην αντιγραφή. Αντιγράφουν τον κόσμο ως έχει. Καμιά αλλαγή, καμιά προσδοκία. Δυο ανθρωπάκοι σκυμμένοι πάνω στο γραφείο τους, με κατάστιχα, ξύστρες, σανδαράχη, αντιγράφουν.

Διασχίζεις τις παγωμένες αρτηρίες διαυγής, καθαρός, χωρίς αισθήματα, μόνο με σκέψεις. Αδειος, ερημωμένος. Κηφισός, Λένορμαν, Πειραιώς, Πανεπιστημίου, Αλεξάνδρας, Συγγρού, Βασιλίσσης Σοφίας, Κηφισίας.

Και τα λοιπά.

Eικον.: Χάρης Κοντοσφύρης

πιθανό mix

1. Archangel / Burial
2. I Feel Blue / Alif Tree
3. Company Of Chairs / soso
4. Fake Empire / The National
5. Guitar Solo 2 / Neil Young
6. Rabbit in Your Headlights / Unkle feat. Thome Yorke
7. All That You Give / The Cinematic Orchestra
8. South / Bugge Wesseltoft
9. Why Did We Fire The Gun? / Waldeck
10. Belle / Alif Tree
11. Wild is the wind / Billy McKenzie
12. Navras / Juno Reactor Vs. Don Davis

buzz it!