Θέλει την ανανέωση η κοινωνία; Προχθές ο Στέφανος Μάνος, περιγράφοντας τους ευκατάστατους φίλους του, όλους συντηρητικούς που ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία, διαπίστωσε ότι δεν θέλουν καμία αλλαγή. Ούτε η Ν.Δ. θέλει. Οι εύποροι ψηφοφόροι δεν περιμένουν και πολλά, ψηφίζουν ελπίζοντας σε καμιά φοροαπαλλαγή. Και το κόμμα απλώς κυλάει στις ράγες της συντήρησης, παρά τις εξαγγελίες μεταρρυθμίσεων. Συντήρηση; Κατ’ ευφημισμόν… Συχνά συντήρηση βαφτίζεται η αποτελμάτωση, η οπισθοδρόμηση, ακόμη και η διάλυση.
Μία από τις πρώτες πράξεις της νέας κυβέρνησης ήταν ακριβώς μια μη πράξη, μια ράθυμη, αμήχανη αναδίπλωση: η σιωπηρή απόσυρση του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού, ύστερα από τόσο θόρυβο και τόσες διορθώσεις, και η επιστροφή στο παλιό εγχειρίδιο, στο «σίγουρο». Δεν είναι κακό να διορθώνεις τα λάθη σου, ούτε είναι ολέθριο να επιχειρείς ανανέωση και να σφάλλεις. Είναι όμως αποκαρδιωτικό να μην κάνεις τίποτε, να μην προσπαθείς καν, να μη μαθαίνεις από τα λάθη, και απλώς να βυθίζεσαι στην ακινησία. Η απόσυρση δεν αναδεικνύει κανένα νικητή, αφήνει μόνο ηττημένους.
Ηττημένη είναι η κοινωνία που δεν κατόρθωσε να διαβουλευθεί και να συνεννοηθεί σε μια μίνιμουμ βάση. Ηττημένοι είναι όσοι επιθυμούσαν αληθώς να προχωρήσουν ένα βήμα, ρισκάροντας το σφάλμα, και πιστεύοντας στην αξία της επανόρθωσης και της βελτίωσης. Ηττημένα είναι όλα τα τμήματα της κοινωνίας που έχουν ανάγκη τις αλλαγές και τις διορθώσεις, που επιθυμούν την κίνηση και τις προσαρμογές. Ηττημένοι είναι όλοι όσοι δεν συμμερίζονται τη μακάρια, υστερόβουλη αμεριμνησία των συντηρητικών που περιγράφει ο Στ. Μάνος, αυτών που επωφελούνται από την ακινησία και τη διατήρηση προνομίων.
Ο συντηρητισμός δεν είναι πάντα ολέθριος – μπορεί να είναι και ευεργετικός. Ολες οι αλλαγές, ανά πάσα περίσταση, δεν προωθούν την κοινωνία – μπορεί και να αποδιαρθρώνουν τη συνοχή και τις αντοχές της. Ωστόσο, στην παρούσα συγκυρία, τα σημάδια από πολλά τμήματα της κοινωνίας συνηγορούν υπέρ των αλλαγών, για ορθολογική και αειφορική διαχείριση του εθνικού πλούτου, για ευφάνταστη προάσπιση του δημόσιου χώρου, για να ανακουφιστούν οι ασθενέστεροι και να εμπνευστούν οι πολυπληθείς μεσαίοι, για μια κινητικότητα, μια δυναμική πορεία τέλος πάντων.
Το πλειοψηφικό ρεύμα στην ελληνική κοινωνία δεν είναι συντηρητικό. Δεν ενδιαφέρεται μόνο για την κατάργηση του φόρου κληρονομιάς στα ακίνητα. Δεν θέλει ακινησία. Μπορεί να το αντιληφθεί αυτή η κυβέρνηση;
Καθημερινή, 24.09.2007
18 Σχόλια
Comments feed for this article
25 Σεπτεμβρίου 2007 στις 11:17 πμ
Tsouknida
Τώρα που τέλειωσαν οι εκλογές, νομίζω ότι πρέπει να γίνει μια συζήτηση για άλλου τύπου συλλογικότητες που θα μπορούν να φιλτράρουν τον θόρυβο
25 Σεπτεμβρίου 2007 στις 12:33 μμ
vroyva
κίνηση/συντηρητισμός/αποτελμάτωση/οπισθοδρόμηση/ορθολογισμός/αλλαγή/προοδευτικότητα/ήττα και πόσα άλλα ουσιαστικά με ποιά σημεία αναφοράς, πώς προσδιορίζονται και σε ποιούς -ισμούς αποδίδονται; Αναφέρεται κάτι περί κατάργησης του φόρου κληρονομιάς στα ακίνητα, μα που είναι συγκεκριμένα τα υπόλοιπα συμφέροντα στα οποία επικεντρώνονται όσα προηγούνται; Η σφαίρα κινείται, με προδίδουν τα μάτια μου.
25 Σεπτεμβρίου 2007 στις 9:42 μμ
Suspect
απο το να μαθαιναν τα παιδια για τον συνωστισμο, καλυτερα που το απεσυραν
26 Σεπτεμβρίου 2007 στις 1:09 πμ
ammos sta mallia mou
Εισαι πολύ αισιόδοξος. μακάρι να υπήρχε ένα τέτοιο πλειοψηφικό ρεύμα. Αν υπήρχε όσο και συντηριτική να είναι η κυβέρνηση, θα επέβαλε τις αλλαγές. Εδώ καλά καλά , ο διαχωρισμός κράτους εκλησίας, εκλαμβάνεται απο την πλειονότητα, ως επίθεση στην θρησκεία.
Η κοινωνία είναι συντηριτική και κερδίζει αυτός που πάιζει με τους κανόνες της.
το ποιο απαισιόδοξο απο όλα είναι οτι το εκλογικό αποτέλεσμα έδειξε, πως ότι και αν γίνει σε αυτήν τη χώρα, ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα, αν χειριστείς επικοιωνιακάμε με έξυπνο τρόπο τα πράγματα, τι γλτώνεις. δυστηχώς δεν κοιτάμε πέρα απο την μυτη μας, και έχουμε μάθει να βολευόμαστε και με ψίχουλα. και στις φιλανθρωπίες όσοι μας κυβερνουν είναι μανούλες.
καλη συνέχεια νίκο
26 Σεπτεμβρίου 2007 στις 8:59 πμ
Κ.Κ.Μ.
μεγάλη κουβέντα (ξανα)γίνεται εσχάτως για το τι είναι πιό πολιτικά εξωτικό :
ένας «δεξιός» στο Κερατσίνι ή ένας «αριστερός» στο Παλιό Ψυχικό ;
ένας αδύναμος ρήτορας ή ένας πλωθωρικός πραίτορας ;
μια παράκαμψη δεξιά , φλας προς τα αριστερά ή παρκάρισμα στη μέση του δρόμου ;
όταν απαντηθoύν επαρκώς αυτά και εκλείψουν τα χωροταξικά γκουαντάναμο μεταξύ «προοδευτικών» και «συντηρητικών», τότε ίσως αρχίσουμε να κινούμαστε
προς το παρόν είμαστε -ακόμη- αναποφάσιστοι για το μοντέλο και τον κυβισμό του
26 Σεπτεμβρίου 2007 στις 11:25 πμ
S G
«Οι εύποροι ψηφοφόροι δεν περιμένουν και πολλά, ψηφίζουν ελπίζοντας σε καμιά φοροαπαλλαγή.»
αναλογα για ποιους μιλαμε! Υπαρχουν ανθρωποι που διψανε για δημιουργια και ασφυκτιουν στα περιοριστικα πλαισια της ελληνικης γραφειοκρατιας. αν μια χωρα θελει να προχωρησει, πρεπει να αξιοποιει την δημιουργικοτητα ολων των πολιτων της, ευπορων και μη. Αλλα σιγουρα πρεπει να πεισει τους ευπορους οτι αξιζει να ριχνουν τα λεφτα τους στο μελλον της χωρας, ειτε σε αμεσες επενδυσεις ειτε σε venture capital, αντι να τα βαζουν κατω απο το παπλωμα ή στην Ελβετια…
Κατα τα αλλα η αποσυρση του βιβλιου βρωμαει απο ολες τις μεριες. Αν εκριναν οτι το βιβλιο ηθελε αλλαγη, τι αλλαξε και τωρα (που ξοδεψαν τοσα απο τα χρηματα μας!) ξαφνικα αποφασιζουν οτι το παλιο ηταν μια χαρα? Με τον καιρο αυτο που χρεωνει ενας λογικος ανθρωπος στην ΝΔ δεν ειναι οτι κανει δυσπεπτες μεταρρυθμισεις, ειναι οτι τις κανει τοσο τσαπατσουλικα και ειναι ετοιμη στο παραμικρο εμποδιο να τις παρει πισω!
26 Σεπτεμβρίου 2007 στις 10:23 μμ
Rodia
Το επόμενο βήμα είναι ένας Νόμος που θα ορίζει τους παπάδες ως κριτές των σχολικών βιβλίων. Τζάμπα τόσα χρόνια αυτό το «θρησκευμάτων»..?
26 Σεπτεμβρίου 2007 στις 11:49 μμ
ilias
Γιατί δεν λέμε στα ίσα ότι οι Σελτζούκοι 2 αιώνες ζύμωναν και τελικά γύρω στο 1453 κατάφεραν να εκπληρώσουν την ιστορική τους αποστολή σαν απελευθερωτικό κίνημα;
27 Σεπτεμβρίου 2007 στις 11:23 πμ
Maigret
@ilias
επιτρέψτε μου να προσθέσω ότι η συγκεκριμένη ιστορική τους αποστολή συνέβαλε στην περαιτέρω πρόοδο των ελληνόφωνων ανδραπόδων.
Έκτοτε οι όλβιοι απελεύθεροι δεν είχαν να αντιμετωπίσουν παρά ορισμένους ‘συντηρητικούς και νοσταλγούς της πρώτερης σκλαβιάς’ ταραξίες…
27 Σεπτεμβρίου 2007 στις 11:32 πμ
ilias
με τους οποίους όμως ,διατηρούν άρρηκτους σαδομαζοχιστικούς φρουδικού τύπου δεσμούς έτσι?
27 Σεπτεμβρίου 2007 στις 11:41 πμ
Maigret
ποιός θα μπορούσε να το αρνηθεί μετά τον Χέρντερ…
27 Σεπτεμβρίου 2007 στις 12:36 μμ
ilias
μόνο ένας τούρκογλου θάχε ελπίδες….
27 Σεπτεμβρίου 2007 στις 1:13 μμ
Maigret
…εκτός κι αν μεσολαβήσει ο θλιμμένος πρίγκηψ εκ Δανιμαρκίας, για άλλη μία φορά, ως θολωμένος deus ex machina – Νέμεση απανταχού βασσάλων…το «αγροτεμάχιον» τούτο είναι ιδικό μου…
τεσπα
28 Σεπτεμβρίου 2007 στις 1:56 πμ
ilias
ο εξαδάκτυλος.
υπάρχουν κι άλλες λύσεις. Έμαθα μόλις πως στην τελευταία του περιοδεία ο
Iggy Pop σταμάτησε και στα Σκόπια. Εκεί τον δέχτηκε ο prime minister, real
time, στη κρατική τηλεόραση (of the Fyromians , yes, δεν θα έχει και καμιά σπουδαιότερη ατζέντα εκτός ίσως από το σχεδιασμό κατάληψης της συμπρωτεύουσας). Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι πως στην side to side presentation on TV , γυρίζει αίφνης ο Iggy και τον ρωτάει:
And what about Greece? Did you find out what you gonna do with the name affair? Δεν νομίζω να χρειάστηκε να προσθέσει το γνωστό: »I am a passenger..and i ride ‘n i ride….
28 Σεπτεμβρίου 2007 στις 12:31 μμ
trol
Να το αντιληφθεί νομίζω μπορεί, απλά δεν νομίζω ότι μπορεί εύκολα να το κάνει και πράξη, για πολλούς λόγους, -ρίσκα, κόστη, κτλ
Από την άλλη ούτε εγώ ούτε εσύ μπορούμε (που λέει ο λόγος), δεν ξέρουμε πως.
Αντιλαμβανόμαστε πχ τι θα πει δημόσια διαβούλευση, δεν ξέρουμε να την εφαρμόζουμε νομίζω, δεν έχουμε την παράδοση σε αυτό ή την έχουμε και δεν την αξιοποιούμε, δεν ξέρω τι.
Είμαι και αισιόδοξη όμως καμιά φορά. Όχι με το ΄κινημα των βλόγγερς’ (μουαχαχα + πικρία για την ασχετοσύνη μας στο digital realm), αλλά γιατί βλέπω κόσμο που δεν πιστεύει πια ότι όλοι είναι ίδιοι, όλα σαθρά, κτλ κτλ, και απλώς κάνει τη δουλειά του καλύτερα, κρίνει καλύτερα, μπορεί και υπολογίζει καλύτερα ότι οι πράξεις του δεν είναι αποκομμένες από το κοινό. Δεκτές σε αυτή την νοοτροπία και ο συντηρητισμός και η τάση για αλλαγή. Και έτσι πρέπει να είναι.
Μπορεί να είμαι αισιόδοξη επειδή είναι Παρασκευή, συνήθως δεν είμαι έτσι. Καλό σ/κ. :)
29 Σεπτεμβρίου 2007 στις 7:49 μμ
stratos
για τη «τσουκνίδα», και όσους ενδιαφέρονται
μπαίνω στη (συ)ζήτηση για άλλες συλλογικότητες με μία πρόταση που ξεκινάει με το ξεπέρασμα των απολιθωμένων όρων «αριστερά» και «δεξιά» και μια καινούργια διάκριση που την παρουσιάζω στο σχετικό ποστ στο «εδώ Βερολίνο» stratosberlin.blogspot.com
30 Σεπτεμβρίου 2007 στις 10:13 πμ
manolisc
Ασχετο (ίσως) αλλά αγανακτισμένο,
Την αθλιότητα του μουσικού αποτελέσματος την είδε κανείς στην συναυλία του Μίκη στο Ηρώδειο????
Η υποτιθέμενη διάθεση βοήθειας για τους πυροπαθής,
η καθ΄όλα συμπαθής διάθεση του κοινού να ακούσει παλιά αγαπημένα τραγούδια, γιατί πρέπει να υπηρετηθεί απο την αρπακόλλα, την κοροιδία, και το ΤΡΟΜΕΡΟΟΟΟΟΟΟ φάλτσο?
Αν διοργάνωνα εγώ ως εστιάτορας και σεφ ένα δείπνο για να βοηθήσω τους
πυρόπληκτους και σερβιρίζα κακά, σάπια, και άνοστα φαγητά θα με κράζαν ή θα με χειροκροτούσαν????
Δήλωσα άσχετος (εξ αρχής έτσι?)…. δεν μίλησα για αριστερά, αριστερό ήθος,
και τον ρόλο του καλλιτέχνη ταγού και δημιουργού του κοινωνικού ,αισθητήριου .
Αυτά πέστέ τα εσεις……
30 Σεπτεμβρίου 2007 στις 10:21 πμ
Τα βάσανα της ιδεολογίας « βλέμμα
[…] συμφωνώ με τη γελοία απόσυρση του βιβλίου. Το είπα: αυτή η δειλή μη–πράξη μάς δείχνει όλους ηττημένους, μας δείχνει άβουλους […]