Δεν είδα τα σημάδια της κρίσης στους δρόμους της Αθήνας, όπως τα είχα δει στους δρόμους του Μπουένος Αϊρες, μάς είπε προχθές η Ναόμι Κλάιν. Είναι ίσως αυτή η διαφορά της παλαιάς Ευρώπης από τη νέα Λατινική Αμερική, συμπλήρωσε η διάσημη Καναδέζα συγγραφέας, η βαθύτερα ριζωμένη κοινωνική συνοχή. Ισως επειδή οι μηχανισμοί της οικογένειας διασώζουν τα πληγέντα μέλη, συμπληρώσαμε εμείς. Η Κλάιν βρίσκεται στην Ελλάδα για μια διάλεξη και για τα γυρίσματα μιας ταινίας με θέμα την περιβαλοντική και οικονομική κρίση ανά τον κόσμο. Δεν είχε δει πολλά, γ’ αυτό μιλούσε προσεκτικά και άκουγε εξίσου προσεκτικά τη μικρή νυκτερινή παρέα.
Κατά τη συζήτηση, κάναμε υποθέσεις: Συνηθίζουν οι άνθρωποι στην ανεργία και στην πτώχευση; Μετά το σοκ και τις σφοδρές αντιδράσεις του πρώτου καιρού, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού συμπεριφέρεται σαν να υποτάσσεται στη νέα κατάσταση, να προσαρμόζεται, να το παίρνει απόφαση. Ως εάν η κρίση, αυτή η διαρκής κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, να γίνεται η νέα κανονικότητα.
Από μια άποψη, αυτό συμβαίνει συνήθως μετά μία καταστροφή· η ζωή συνεχίζεται, το ποτάμι κυλάει σε νέα κοίτη. Οι άνθρωποι συνεχίζουν να βολτάρουν, να απολαμβάνουν ένα τραγούδι, να συγκινούνται με μια χειρονομία, να ερωτεύονται, να κάνουν παιδιά, να αστειεύονται. Φέρνουν τη ζωή στα μέτρα τους, πιο στενόχωρα ίσως, διαφορετικά, αλλά αυτό είναι.
Βέβαια, προσαρμόζονται όσοι μπορούν να προσαρμοστούν: όσοι περισώζουν ακόμη μια δουλειά και κάποιο εισόδημα, έστω μειωμένο. Οσοι δεν έχουν απορριφθεί ολοσχερώς. Διότι, όπως μετά από κάθε καταστροφή, έναν πόλεμο λ.χ., πίσω μένουν πολλά θύματα. Στην περίπτωση της Μεγάλης Υφεσης, που δεν είναι μόνο ελληνική, τα θύματα είναι τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα. Και οι περισσότεροι νέοι. Αυτοί έχουν πέσει τώρα, κι αυτοί θα μείνουν πίσω, πεσμένοι ή βραδυπορούντες, όταν θα έρθει η σταθεροποίηση και η ανάκαμψη. Γι΄αυτούς η κρίση λειτουργεί σαν ένα αχανές διαρκές πουργατόριο· το νέο περιβάλλον, όταν και όπως διαμορφωθεί, δεν θα τους χωράει όλους, κάποιοι θα περισσεύουν και θα ξεμείνουν σε άλλη βιοτική πίστα, στις παρυφές, στα χαμηλά, κοντά στους sans papier μετανάστες, ένα σκαλί πάνω από τους ανώνυμους των τράνζιτο. Πόσοι; Μισό, ένα, ενάμισι, δύο εκατομμύρια; Αγνωστο.
Οι υπόλοιποι θα προχωρούν, θα ανοίξουν το βήμα· οι περισσότεροι θα ρίξουν ένα βλέμμα πίσω και μετά δεν θα ξανακοιτάξουν. Η διαφοροποίηση αυτή δεν είναι τόσο απλή, όσο ακούγεται· το κοινωνικό τραύμα δεν επουλώνεται τόσο απλά και τόσο γρήγορα, αφήνοντας απλώς μια αντιαισθητική ουλή. Το τραύμα ενδέχεται να παραμείνει χαίνον. Σε κάθε περίπτωση, θα έχουν χαθεί η όποια συνοχή και η όποια ομοιογένεια του παλαιού σώματος, προ Υφεσης. Θα έχουν αλλάξει οι όροι της συμβίωσης και οι προσδοκίες ― μα ήδη αυτό συμβαίνει για πολλούς. Το σοκ παράγει αφειδώς νέα ανισότητα, βίους κινούμενους σε παράλληλες ασύμπτωτες πίστες.
Η Ναόμι Κλάιν περιέγραψε την κοινωνική μηχανική του σοκ. Ζούμε μια εφαρμοσμένη εκδοχή του.
6 Σχόλια
Comments feed for this article
24 Μαΐου 2013 στις 8:47 πμ
Καλλιόπη Μιχελα΄κοθ
¨Αλλο Ναόμι Κλάιν και άλλο Μέλανι Κλάιν
24 Μαΐου 2013 στις 3:19 μμ
nikoxy
Συγγνώμη για το λάθος. Ψυχαναλυτικής τάξης. Διορθώθηκε.
24 Μαΐου 2013 στις 3:24 μμ
aftercrisis
Ναόμι Κλάιν: Εθισμένοι στον κίνδυνο
http://aftercrisisblog.blogspot.com/2013/05/blog-post_8294.html
Ενδιαφέρουσα ομιλία σε video με Ελληνική μεταγλώττιση
Εν τω μεταξύ, για όσους διατηρούν αυταπάτες, σημερινό σχετικό με την ως άνω ομιλία:
Russia to urgently evacuate Arctic post as ice melts….
http://www.channelnewsasia.com/news/world/russia-to-urgently-evacuate-arctic-post-/685984.html
24 Μαΐου 2013 στις 3:34 μμ
Η κρίση γίνεται νέα κανονικότητα | Ελεύθερη Λαική Αντιστασιακή Συσπείρωση ( ΕΛ.Λ.Α.Σ)
[…] Πηγή : Βλέμμα […]
26 Μαΐου 2013 στις 8:19 πμ
stef
Αγαπητέ Νίκο,
το θέμα της κοινωνικής αντοχής και συμπεριφοράς στον ληστρική επίθεση που αποκαλείται μνημόνιο, είναι σύνθετο , πολύπαραγοντικό .
Σίγουρα, δεν είναι θέμα εύκολων ερμηνειών του στύλ υπάρχουν «κρυμμένα» εισοδήματα.
Για παράδειγμα θα αναφέρω κάποιους από τους πολλούς λόγους.
1. Οπως ανέφερες ήδη, οι οικογένειες που στηρίζουν τους ανέργους, εισοδήματα που φορολογούνται μάλιστα ως μεσαία, ενώ κατευθύνονται σε κάλυψη βασικών κοινωνικών αναγκών, με αποτέλεσμα να αλλάζει η καταναλωτική συμπεριφορά όσων αντέχουν και να επεκτείνεται η ύφεση.
2. Το γεγονός ότι πολύ μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης αποτελείται από ομογενείς ανατολικής Ευρώπης, η ενσωματωμένους μετανάστες και τις οικογένειες τους. Είναι σκληραγωγημένοι στις δυσκολίες, να ζουν λιτά, αποταμιεύοντας.
3. Η πολυέργεια κυρίως της επαρχίας, η μικροιδιοκτησία¨, η «μικρομεσαία θάλασσα» που είναι μαθημένη να παίρνει πρωτοβουλίες και να διαχειρίζεται τα χρονικά περιθώρια. Που σημαίνει, ότι αντέχουμε κάπως μέχρι να πέσουμε, αλλά αν πέσουμε, θα είναι πολύ χειρότερα από τους άλλους.
4. Η αίσθηση της κοινωνικής αξιοπρέπειας και θέσης. Το γεγονός ότι διαθέτουμε ανθρώπινο δυναμικό, από τα πλέον μορφωμένα της Ευρώπης (άσχετα από την αδυναμία στην εξειδίκευση). Είναι αυτοί οι άνθρωποι που πλήττονται περισσότερο από την κρίση (οι χειρώνακτες, συνήθως μάλιστα μετανάστες, έχουν περισσότερες επιλογές). Αντιμετωπίζουν την φτώχεια ή/και την ανεργία, βουβά, αξιοποιώντας κάθε δυνατό πλεονέκτημα που προσφέρει η μόρφωση, σε αυτές τις συνθήκες.
5. Τέλος, τα άσχημα. Μία μερίδα που λαθροβιεί , που ζεί σε βάρος της κοινωνίας, σε κάθε μορφής φανερής ή κρυφής παρανομίας και δεν πλήττεται καθόλου από τα μνημόνια, αντίθετα μάλιστα ενισχύεται.
Ο ταξικός πόλεμος. που βιώνουμε. έχει συγκεκριμένους στόχους, τις παραγωγικές τάξεις και την υποτίμηση της δύναμης τους και της περιουσίας τους.
31 Μαΐου 2013 στις 7:52 πμ
Η κρίση γίνεται νέα κανονικότητα | Motherbeing News
[…] https://vlemma.wordpress.com/2013/05/24/krisi-nea-kanonikotita/ VN:F [1.9.22_1171]please wait…Rating: 0.0/10 (0 votes cast)VN:F [1.9.22_1171]Rating: 0 (from 0 votes)var hupso_services_t=new Array("Twitter","Facebook","Google Plus","Pinterest","Linkedin","StumbleUpon","Digg","Reddit","Bebo","Delicious");var hupso_toolbar_size_t="medium";var hupso_counters_lang = "en_US";var hupso_title_t="Η κρίση γίνεται νέα κανονικότητα "; […]