Τα μέτρα για την Παιδεία, που εξήγγειλε η αρμόδια υπουργός ύστερα από πολύμηνη εκκόλαψη, άλλα αμήχανα κι άλλα ασυνάρτητα, συνθέτουν ένα αντιφατικό πακέτο ενδεικτικό της αντιφατικής διακυβέρνησης που ζούμε.
Η περίοδος δοκιμής για τους νέους δασκάλους λ. χ. και η παιδαγωγική κατάρτιση κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση. Επόμενο βήμα θα ήταν η ανάσχεση της βιομηχανίας μεταπτυχιακών τίτλων στα παιδαγωγικά τμήματα, με σκοπό την πληρωμένη εκπαιδευτικά άδεια και το επίδομα.
Η αξιολόγηση του σχολικού έργου προτείνεται δειλά και μάλλον συγκεχυμένα, ενώ δεν προτείνεται σαφής αξιολόγηση των εκπαιδευτικών· επιθεωρητής δεν προβλέπεται, οι εκπαιδευτικοί κατά κάποιον τρόπο αυτοαξιολογούνται· θετικό στοιχείο μπορεί να αναδειχθεί, υπό όρους, η ανάμειξη των συλλόγων γονέων.
Η σφοδρή αντίφαση, τώρα: η υπουργός Αννα Διαμαντοπούλου καταργεί τη βάση του 10 στις πανελλαδικές εξετάσεις για ΑΕΙ, την οποία εισήγαγε η πρώην υπουργός Μαριέττα Γιαννάκου το 2006. Θυμόμαστε ασφαλώς ότι πριν θεσπιστεί η βάση του 10 (ως μέσος όρος), έμπαιναν σε ΑΕΙ και ΤΕΙ μαθητές με μονοψήφιο μέσο όρο βαθμολογίας: 3, 4, 5… Η βάση του 10 υπολογίζεται ότι άφησε εκτός ΑΕΙ – ΤΕΙ περίπου 60.000 υποψήφιους σπουδαστές και οδήγησε σε ερήμωση διάφορες επαρχιακές σχολές, αμφιβόλου ακαδημαϊκής επάρκειας έτσι κι αλλιώς, και συνακόλουθα σε κάμψη του ιδιότυπου φοιτητικού τουρισμού προς την επαρχία.
Το δεκάρι δεν είναι πανάκεια· δεν θεραπεύει όλες τις δομικές ασθένειες του εκπαιδευτικού συστήματος· δεν προφυλάσσει το λύκειο από τον ευτελισμό, δεν καταπολεμάει την αποστήθιση. Ωστόσο, θέτει ένα όριο, διαφυλάσσει κάπως το επίπεδο των σχολών, οι οποίες υποφέρουν ήδη από συμφόρηση και κάμψη των παρεχομένων σπουδών.
Ποιο είναι το επιχείρημα της κ. Διαμαντοπούλου για την κατάργηση του 10; «Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ή μελέτη που να αποδεικνύει ότι η θέσπιση της βάσης του 10 πέτυχε στο ελάχιστο την άνοδο της ποιότητας σπουδών στα λύκεια ή στα τριτοβάθμια ιδρύματα». Μα δεν είναι καθήκον του υπεύθυνου υπουργείου να διεξαγάγει τη μελέτη που θα διαπίστωνε την αποτελεσματικότητα ή μη της βάσης; Κι όμως, η υπουργός επικαλείται την ανυπαρξία μελέτης, δηλαδή την ανυπαρξία τεκμηρίωσης και έρευνας, για να δικαιολογήσει τη δράση της… Και του χρόνου θα δούμε τι κάνουμε, είπε. Τραγέλαφος.
Αυτό που δεν ομολογεί η υπουργός είναι ότι η κυβέρνηση επιθυμεί να ξαναγεμίσει τα σχολάζοντα ιδρύματα της επαρχίας, αυτά που στήθηκαν δίκην στρατοπέδων για να προσφέρουν εύκολο εισόδημα στις τοπικές κοινωνίες: ενοίκια από γκαρσονιέρες και rooms, εστιατόρια, καφετέριες. Λαμία, Αγρίνιο, Ναύπλιο, Τρίπολη, Κόρινθος, Φλώρινα, Κοζάνη, Πρέβεζα, Αρτα, κάθε πόλη και πανεπιστημιακή σχολή, κάθε κωμόπολη και ΤΕΙ. Για να παρκάρουν εκεί οι μαθητές του 5 ή του 6, αυτοί που ούτως ή άλλως δεν μπορούν ή δεν ενδιαφέρονται να πιάσουν το 10, αλλά που έτσι παρκαρισμένοι αδρανείς μένουν έξω από την επισήμως καταγραφόμενη ανεργία, αφαιμάσσοντας τις οικογένειές τους, μη καταλήγοντας σε ουσιαστική εκπαίδευση ή έστω σε ένα πτυχίο με κάποιο επαγγελματικό αντίκρισμα. Να κυκλοφορεί το χρήμα από τη μια τσέπη στην άλλη… Και η νεολαία να θάβεται σε χωματερές, να ταΐζεται με ψέματα και πέτσινα πτυχία.
Η κυβέρνηση ομολογεί ότι δεν έχει καμιά μελέτη, κανένα σοβαρό σχέδιο για μεταρρύθμιση της εκπαίδευσης, δεν έχει να προσφέρει καμία σοβαρή προοπτική στη νεολαία· προοπτική σπουδών με δημιουργικό περιεχόμενο και κάποιο αντίκρισμα στην αγορά εργασίας, προοπτική εργασίας, προοπτική υγιούς εγκοινωνισμού και αξιοκρατίας. Οχι, ακόμη και τα παιδιά που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να σπουδάσουν, αντί να προσανατολιστούν προς άλλα επαγγέλματα, δεξιότητες, τέχνες, οδηγούνται αγεληδόν στις παράγκες που αποκαλούνται ΑΕΙ, για να λιμνάσουν πληρώνοντας καφετέριες, κινητά και υπεραστικά λεωφορεία, για να ζωντανέψουν με την κατανάλωσή τους μαραμένες, εγκαταλελειμμένες επαρχιακές πόλεις.
Ιδού το όραμα: Από δεκαοκτώ χρόνων στην αδράνεια και τη φυγομαχία, στις χαμηλές προσδοκίες, στο ροκάνισμα του χρόνου. Σε μια χώρα που αποθεώνει ξεδιάντροπα την ψευδοδημοκρατία του όλοι ίσοι κάτω από τη βάση, όλοι περνούν όπου να ’ναι, ό, τι να ’ναι. Με μια κυβέρνηση που ήθελε, λίγους μήνες νωρίτερα, να κάνει copy-paste το σχολικό θαύμα της Φινλανδίας. Εμεινε στο copy. Kαι σπεύδει υποκριτικά, δημαγωγικά, αναίσχυντα, να κρύψει την ανεργία, την απουσία παραγωγικών δομών, την απουσία σχεδίου, την έλλειψη κάθε οράματος, παρκάροντας τα νιάτα σε παράγκες, σταθμούς ΚΤΕΛ και καφενεία – κάτω από τη βάση.
20 Σχόλια
Comments feed for this article
18 Απριλίου 2010 στις 5:51 μμ
skoug
Βάση το 10 βάση, το 5 βάση, το Ο. Με τη λογική αυτή γιατί να μην περάσουμε σε ελεύθερη είσοδο στα ΑΕΙ; Γιατί ο κάθε απόφοιτος της δευτεροβάθμιας να μην θεωρείται ότι κατέχει τη βασική προϋπόθεση για είσοδο στα τριτοβάθμια εκπαίδευση, όπως άλλωστε συμβαίνει κι από την πρωτοβάθμια στη δευτεροβάθμια; Γιατί να μην έχουν τα τριτοβάθμια ιδρύματα να θέτουν τις προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούν οι φοιτητές τους κι αν δεν πληρωθούν οι θέσεις που προβλέπουν τα ιδρύματα, να υπάρχει δυνατότητα για ένα δεύτερο γύρω επιλογής;
Η βάση του 10, του 5, του 0 δε λέει τίποτα. Γιατί αν επιδιώκουμε να διαμορφώσουμε ένα δυναμικό επιστημονικό, τεχνολογικό, επαγγελματικό, τότε εκείνο που απαιτείται είναι να καταγραφεί ο υποψήφιος ως άτομο που αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω του, κι αυτό το κρίνει κανείς από μια απάντηση που θα δώσει σε σχέση με ο,οτιδήποτε, με το περιβάλλον για παράδειγμα.
Αν θέσουμε το ερώτημα στους «άριστους του 20» θα μας μιλήσουν για την καταστροφή του περιβάλλοντος, για τις ήπιες μορφές ενέργειας, για την πράσινη(;) ανάπτυξη… Δύσκολα όμως θα διακρίνεις κάποιον που πίσω από τον συχνά καλοστημένο του λόγο να βλέπει εκείνες τις πτυχές του περιβάλλοντος που διαμορφώνουν τις συγκεκριμένες συνθήκες στις οποίες καλείται να δράσει. Το κοινωνικό και το πολιτικό περιβάλλον αγνοείται· κι είναι εκείνο που κατά κύριο λόγο θα κληθεί να υπηρετήσει και στο οποίο καλείται να λειτουργήσει. Είτε μηχανικός και αρχιτέκτονας, είτε οικονομολόγος, είτε γιατρός, είτε αρχαιολόγος είτε γεωργός, είτε, είτε… όποιο δρόμο κι αν ακολουθήσει ο αυριανός πολίτης, αν από το νου του απουσιάζει το ο κόσμος που τον περιτριγυρίζει η προσφορά στον εαυτό και στον περίγυρό του θα έχει αρνητικό πρόσημο.
Οι έφηβοι νιώθουν να μην έχουν δυνατότητα παρέμβασης και προσφοράς· νιώθουν τα απορρίμματα μιας χρεοκοπημένης κοινωνίας κι η βάση του Ο τους ρίχνει ακόμα πιο κάτω: άνευροι κι ανέλπιδες σύρονται σε μιαν άνευρη κι ανέλπιδα κοινωνία.
18 Απριλίου 2010 στις 9:18 μμ
AM/PM
Τα πέντε λεπτά στο Μετρό που μοιραστήκαμε την εφημερίδα, ήταν από τις πιο αυθόρμητες και όμορφες στιγμές που είχα τελευταία :-))
19 Απριλίου 2010 στις 9:29 πμ
Οραμα για τη νεολαία: όλοι ίσοι κάτω από τη βάση, του Νίκου Γ. Ξυδάκη « ΑΜΦΙΛΕΓΟΜΕΝΑ
[…] https://vlemma.wordpress.com/2010/04/18/kato-apo-ti-vasi/ […]
19 Απριλίου 2010 στις 10:52 πμ
gazakas
Όλη αυτή η φιλολογία γύρω από την περιβόητη βάση του 10 ξεκινάει από την παράβλεψη του γεγονότος ότι στην πραγματικότητα αυτό το 10 δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα «τεχνητό» όριο που βρίσκεται περίπου (λόγω των συντελεστών) στη μέση της βαθμολογικής κλίμακας των εισαγωγικών εξετάσεων στο πανεπιστήμιο. Όλοι οι μαθητές της Γ’ Λυκείου θα πρέπει ούτως ή άλλως να έχουν βαθμό απολυτηρίου Λυκείου τουλάχιστον 9,5 προκειμένου να εισαχθούν στο πανεπιστήμιο. Οι πανελλήνιες εξετάσεις έτσι όπως λειτουργούσαν και λειτουργούν μέχρι σήμερα δεν αποτελούν εξετάσεις, αλλά διαγωνισμό κατά τον οποίο οι σχολές ζητούν x αριθμό εισακτέων, και οι πρώτοι -βαθμολογικά- x που δηλώνουν την κάθε σχολή εισάγονται σε αυτή. Αν λοιπόν μια σχολή έχει χαμηλή ζήτηση (συμφωνούμε ότι κακώς έχει ιδρυθεί ένας μεγάλος αριθμός τμημάτων, αλλά μικρή ζήτηση έχουν και σχολές που κανείς μάλλον δεν διανοείται ότι θα έπρεπε να κλείσουν), είναι προτιμότερο να μην έχει καθόλου φοιτητές, από το να έχει φοιτητές που έστω και μετά το σχολείο θα πρέπει να καταβάλλουν προσπάθειες για να αποφοιτήσουν από αυτές;
Σκεφτήκατε καθόλου γιατί αυτοί οι μαθητές «δεν μπορούν ή δεν ενδιαφέρονται να πιάσουν το 10»; (το «ούτως ή άλλως» που προηγείται ακούγεται απίστευτα αντιδραστικό)
Συμφωνώ με την ουσία αρκετών από όσα λέτε περί έλλειψης εκπαιδευτικού οράματος εκ μέρους των (εκάστοτε) κυβερνώντων, περί μη καταγραφόμενης ανεργίας, περί μιας ανερμάτιστης πορείας… Όμως, η βάση του 10 δεν αποτελεί κανενός είδους όριο, παρά μόνο ένα όριο ανάμεσα στους μαθητές που έχουν βοηθηθεί στην εκπαιδευτική τους πορεία και σε αυτούς που δεν πήραν ποτέ καμία βοήθεια από κανέναν…
Δεν μου είναι ιδιαίτερα ευχάριστο να υπερασπίζομαι την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, αλλά για χάρη της αλήθειας οφείλω να πω ότι εδώ: http://ypepth.opengov.gr/panaretos/?p=1344#more-1344%2016%20/%2004%20/%202010 βλέπουμε ότι μάλλον έχει γίνει η μελέτη για την ανυπαρξία της οποίας εγκαλείτε την υπουργό…
19 Απριλίου 2010 στις 11:50 πμ
nikoxy
gazakas:
Στο εξευτελισμενο λυκειο, ο βαθμος 9,5 του απολυτηρίου μπορεί να σημαίνει στην πραγματικότητα και 4,5.
Οι εξετάσεις έχουν γίνει πραγματι διαγωνισμός. Αλλά διαγωνισμός με ποια μίνιμουμ ποιότητας και για ποιες σχολες;
Αν ο διαγωνισμός γίνεται για να γεμίσουν σχολές της πλάκας, που ιδρύονται διαρκώς νέες, τότε όλος ο διαγωνισμος είναι της πλάκας και κοροϊδια για όλους. Ενα χαρτί από κακή σχολή δεν προσφερει τίποτε ουτε στον νέο ούτε στην κοινωνία. Μόνο ψευδαισθήσεις εξισωτισμού προσφέρει, όχι δημοκρατία.
Το μινιμουμ βαθμού εισαγωγής συμβαδίζει με το ξεσκαρτάρισμα των σχολών. Και την εισαγωγή στις σχολές λιγότερων φοιτητών. Οι πολλοί φοιτητές γονατίζουν τις καλές σχολές. Και η εισαγωγή κακών φοιτητών σε κακές σχολές δεν θα τις κάνει καλύτερες, αντίθετα επιδεινώνει το πρόβλημα εκθετικά.
Στο Μαθηματικό Αθηνών βάζουν 220 φοιτητές (!) συν τις μετεγγραφες, εκ των οποίων για Μαθηματικά ενδιαφέρονται 1/10 και αντέχουν το πρόγραμμα σπουδών 2/10. ΟΙ υπόλοιποι παρκάρουν, δυστυχούν μαθησιακά, φτάνουν πτυχίο στα 6 χρόνια με φροντιστήρια (!) αντί στα 4, ελπίζουν στο ΑΣΕΠ, και φρεναρουν όλη τη σχολή.
Δεν υποστηρίζω ότι η βάση 10 είναι πανάκεια. Κάθε άλλο, έτσι όπως γίνονται οι εξετάσεις: Για πολιτικά μικροοφέλη, βάζουν εύκολα θέματα και προκαλούν πληθωρισμό «καλών» βαθμών, ευνοοώντας την ήδη εδραιωμένη παπαγαλία και σφάζοντας τους δυνατούς μαθητές σε επίπεδο μορίων.
Θα προτιμούσα να εγγράφονται όλοι βάσει του βαθμού απολυτηρίου και το ξεκαθάρισμα να γίνεται μέσα στο παν/μιο, σαν τη licence των Γάλλων (εκεί γίνεται σφαγή…) μετά το 1ο ή το 2ο έτος.
Ή: Γιατί να μην καθιερωθεί ένα Εθνικό Μπακαλορεά;
Αλλά βασική προϋπόθεση είναι να μειωθούν/βελτιωθούν τα πανεπιστημια, αφενός. Και να δοθούν σοβαρές διέξοδοι για επαγγελματική και τεχνική εκπαίδευση, αφετέρου.
Η Ελλάδα έφτασε στο σημείο να παράγει εκατοντάδες/χιλιάδες θεατρολόγου, μουσικολογους, επικοινωνιολογους, ανθρωπολογους (οι περισσότεροι ημιμαθείς και 95% άνεργοι) και να εισάγει ράφτες και υδραυλικούς.
Οι σχολές φυτρώνουν για παραγωγή κατανάλωσης ως άυξηση του ΑΕΠ. Και για να παραχθούν νέες θέσεις για πανεπιστημιακούς, που θα πάρουν αργότερα μετεγγραφή για το κέντρο κ.λπ..
Τα στοιχεία του υπουργείο διαβάζονται μισοάδεια-μισογεμάτα.
Αλλά πρέπει να καταλήξουμε τι παιδεία θέλουμε, σε ποια παραγωγική δομή και σε ποια κοινωνία. Σε χώρα ραντιέρηδων; σε χώρα αμαθών πτυχιούχων; σε χώρα αμαθών δημ υπαλλήλων και υπαλλήλων στις υπηρεσίες; σε χώρα αμαθών δούλων με «πτυχίο» για τους πολλούς μικρομεσαίους και illuminati με πτυχία Ιvy League για την ολιγαρχία; Αυτό συμβαίνει σήμερα: όσο πιο χαμηλό το επίπεδο σπουδών και χαμηλότερες οι απαιτήσεις, τόσο πιο βαθιά η κοινωνική ανισότητα.
19 Απριλίου 2010 στις 11:35 πμ
pap
Η μελέτη που επικαλείται ο υπουργός, είναι στοιχεία που έχει το υπουργείο σχετικά με τους εισακτέους και τις επιδόσεις τους κατά μάθημα. Χρησιμοποιεί το ότι κάποιοι εισακτέοι, στα μαθήματα αυξημένης βαρύτητας (της κατεύθυνσης τους), έχουν επιδόσεις κάτω από τη βάση του «δέκα» και πάνω σ’ αυτό στοιχειοθετεί το επιχείρημα της κατάργησης. Αφού στα μαθήματα της επιστήμης που θα σπουδάσουν έχουν γράψει κάτω από τη βάση, άρα τι αναβάθμιση πετυχαίνει η βάση του «δέκα»; Αυτό όμως δεν είναι αδυναμία της βάσης του δέκα, είναι αδυναμία του συστήματος εισαγωγής στα ΑΕΙ. Με βάση το σκεπτικό του υπουργού (που δεν είναι μελέτη αλλά επεξεργασία στοιχείων με στόχο τη ενίσχυση της απόψης για κατάργηση της βάσης) θα έπρεπε εκτός της γενικής βάσης του δέκα να έχουμε και παράλληλη βάση στα μαθήματα της επιστημονικής κατεύθυνσης. Η βάση, από τη στιγμή που είναι «αποδεκτό» από όλους ότι το λύκειο έχει σχεδόν καταργηθεί ως βαθμίδα εκπαίδευσης, και λειτουργούν μόνο τα φροντιστήρια, ως μόνο στόχο έχει να πιστοποιεί το ελάχιστο «φυσικό» κριτήριο που χρειάζεται να έχει κάποιος για να σπουδάσει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τις απόψεις αυτές τις καταθέτω ως γονιός με τρία παιδιά (ένα στο Πανεπιστήμιο, ένα στο Λύκειο και ένα στο Γυμνάσιο). Πριν την αναβάθμιση και τη λειτουργία του Λυκείου η κατάργηση της βάσης του δέκα έχει σκοπό όπως πολύ καλά αναφέρει ο κ. Ξυδάκης να γεμίσει τα άδεια ΤΕΙ της περιφέρειας, που αλόγιστα έχουν ιδρυθεί διαχρονικά, και μαζί μ’ αυτά και τις άδειες γκαρσονιέρες και καφετέριες.
19 Απριλίου 2010 στις 11:56 πμ
nikoxy
@pap:
Mε συπληρώσατε πολύ ορθά.
Εχω κι εγώ παιδιά στο παν/μιο και στο γυμνάσιο και γι αυτό πονάω για την κατάρρευση του λυκείου και για για την εν γένει κατάρρευση του δημόσιου σχολείου.
Κατέρρευσαν τα κριτήρια, η αξιοκρατία. Χάθηκε η ταυτότητα και ο στόχος. Επικράτησε ολοσχερώς ο εξισωτισμός, με αδράνειες και δολιότητα.
Ολο το εκπαιδευτικό συστημα προσαρμόστηκε στην κοινωνία των διορισμών και των κολλητών.
Και τώρα πια το χάσμα μικρομεσαίων-πλούσιων είναι τρομακτικό ΚΑΙ στο εκπαιδευτικό πεδίο.
19 Απριλίου 2010 στις 12:04 μμ
nikoxy
Τι ΔΕΝ λένε τα στοιχεία Πανάρετου:
Ο υποψήφιος Οικονομικού κύκλου μπαίνει σε οικονομικό παν/μιο ΧΩΡΙΣ να δώσει μαθηματικά κατεύθυνσης, μόνο με γενικά μαθηματικά χαμηλού επιπεδου και ίσως πολύ κάτω από τη βάση κι εκεί.
Αποτελεσμα: Από το α’ ετος ηδη δυσκολεύεται αφάνταστα να παρακολουθήσει την επιστήμη του…
Οι Πανελλήνιες του εξισωτισμού είναι μια πικρή (πανάκριβη) φάρσα εις βάρος των αδύναμων οικονομικά τάξεων…
19 Απριλίου 2010 στις 2:08 μμ
gazakas
«Στο εξευτελισμενο λυκειο, ο βαθμος 9,5 του απολυτηρίου μπορεί να σημαίνει στην πραγματικότητα και 4,5.»
Συμφωνώ απόλυτα! Θεσπίζοντας λοιπόν τη βάση του 10 στις εξετάσεις παραδεχόμαστε την ένδεια του Λυκείου, αλλά δεν κάνουμε τίποτα γι’ αυτό…
Για να μη διυλίζω τον κώνωπα όμως θα συμφωνήσω κατ’ αρχήν με όσα λέτε για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο:
«Θα προτιμούσα να εγγράφονται όλοι βάσει του βαθμού απολυτηρίου και το ξεκαθάρισμα να γίνεται μέσα στο παν/μιο, σαν τη licence των Γάλλων (εκεί γίνεται σφαγή…) μετά το 1ο ή το 2ο έτος.
Ή: Γιατί να μην καθιερωθεί ένα Εθνικό Μπακαλορεά;»
Το σημαντκότερο όμως όλων είναι αυτό που παρατηρείτε παρακάτω:
«Αλλά πρέπει να καταλήξουμε τι παιδεία θέλουμε, σε ποια παραγωγική δομή και σε ποια κοινωνία.» Πολύ φοβάμαι ότι εκεί παίζεται όλο το παιχνίδι, αλλά με τους όρους αντεστραμμένους σε σχέση με την κατακλείδα του σχολίου σας: πιο βαθιά η κοινωνική ανισότητα, τόσο πιο χαμηλό το επίπεδο σπουδών και χαμηλότερες οι απαιτήσεις (για την πλέμπα τουλάχιστον)…
19 Απριλίου 2010 στις 3:14 μμ
smirnov
«αλλά για χάρη της αλήθειας οφείλω να πω ότι εδώ: »
Gazakas δεν ελπίζω πως δεν σοβαρολογείτε. Τα συγκεκριμένα στατιστικά δείχνουν απλά πως υπάρχουν μαθητές με μ.ο. πάνω από 10 οι οποίοι γράφουν κάτω από 10 στο βασικό μάθημα. Ε και; Μπορείτε να μου υποδείξετε πως μπορεί να βγει το συμπέρασμα ότι η βάση του 10 πρέπει να καταργηθεί;
«είναι προτιμότερο να μην έχει καθόλου φοιτητές, από το να έχει φοιτητές που έστω και μετά το σχολείο θα πρέπει να καταβάλλουν προσπάθειες για να αποφοιτήσουν από αυτές;»
Αν μειωθεί ο αριθμός των εισακτέων σε μεγάλα πανεπιστήμια (το ΑΠΘ έχει 3 φορές περισσότερους φοιτητές από το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της Αγγλίας και 2 φορές από το μεγαλύτερο των ΗΠΑ!!!!) θα βρεθούν φοιτητές και για τις σχολές χαμηλής ζήτησης. Σε καμία περίπτωση οι σχολές δεν θα πρέπει να κάνουν δεκτούς φοιτητές οι οποίοι έχουν βασικές ελλείψεις.
«μόνο ένα όριο ανάμεσα στους μαθητές που έχουν βοηθηθεί στην εκπαιδευτική τους πορεία και σε αυτούς που δεν πήραν ποτέ καμία βοήθεια από κανέναν… …»
Ας μην υπερβάλλουμε. Οι φοιτητές που γράφουν κάτω από 10 στις πανελλήνιες στις μέρες μας δεν θα έπρεπε να έχουν αποφοιτήσει από το καν από λύκειο. Λάβετε υπόψιν πως η δυσκολία των εξετάσεων έχει πέσει κατακόρυφα στις μέρες μας. Το ποσοστό των μαθητών που εξασφαλίζουν άριστα σε «δύσκολα μαθήματα» όπως η φυσική και τα μαθηματικά φτάνει το 40 και 50% (πριν από 15 χρόνια τα αντίστοιχα ποσοστά ήταν από 0.5% εως 1.5%!!).
«Θεσπίζοντας λοιπόν τη βάση του 10 στις εξετάσεις παραδεχόμαστε την ένδεια του Λυκείου, αλλά δεν κάνουμε τίποτα γι’ αυτό…»
Μας είναι ανθρωπίνως αδύνατο να αποφύγουμε το φαινόμενο ένα μικρό ποσοστό μαθητών να μην είναι αδιάφορο ή να μην διαθέτουν ιδιαίτερη κλίση στα γράμματα. Πρέπει ντε και καλά να τους σπουδάζουμε όλους με το ζόρι;
“Θα προτιμούσα να εγγράφονται όλοι βάσει του βαθμού απολυτηρίου και το ξεκαθάρισμα να γίνεται μέσα στο παν/μιο, σαν τη licence των Γάλλων…»
Όσοι έχουν πολλά πάρε δώσε με Γάλλους (όπως εγώ) γνωρίζουν πως το συγκεκριμένο μέτρο οδήγησε στην υποβάθμιση των Γαλλικών πανεπιστημίων. Οι Γάλλοι εργοδότες προτιμούν τους απόφοιτους των Ecoles οι οποίοι γίνονται δεκτοί έπειτα από αυστηρές εξετάσεις για τις οποίες απαιτείται υπερενταντική προετοιμασία.
19 Απριλίου 2010 στις 3:47 μμ
ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ
Η ΄΄ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ΄΄ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΝΩΤΑΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
΄΄Φοβαται΄΄ ταχατες το ακαδημαικο κατεστημενο και τα συνεργαζομενα φοιτητικα ταγματα εφοδου την ΄΄υποβάθμιση΄΄ της Ελληνικης ανωτατης εκπαιδευσης απο τα ΚΕΣ και τα μη κρατικα πανεπιστημια, ενω δεν τους ενοχλει η εισοδος σε ΑΕΙ και ΑΤΕΙ με βαθμολογια κατω του 10…. Για τις διεθνεις καταταξεις που τοποθετουν τα Ελληνικα πανεπιστημια στον πατο εχουμε μιλησει και παλαιοτερα. Οπως συμβαινει και με την ΟΛΜΕ με τις αντιστοιχες μαθητικες καταταξεις έτσι και η ΠΟΣΔΕΠ προσπαθει να μας πείσει για την ΄΄μοναδικοτητα΄΄ του Ελληνικου Πανεπιστημιου που δεν θελουν να αναγνωρισουν οι ΄΄υποταγμενοι΄΄ στο ΄΄κεφαλαιο΄΄ διεθνεις αξιολογητες…
Διαβαζοντας καποιος το παρακατω άρθρο της Καθημερινης με τις αποψεις αλλοδαπων φοιτητων που βρεθηκαν στην χωρα μας
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100006_28/02/2009_305277
συνειδητοποιει πραγματι την ΄΄μοναδικοτητα΄΄ της Ελληνικης ανωτατης εκπαιδευσης…οχι φυσικα οπως την εννοει η ΠΟΣΔΕΠ και οι συμπαραστατες τους αντιδραστικοι στον ΣΥΡΙΖΑ.
Τελικα τι συστημα ειναι αυτο;
Μην είναι Ευρωπαικο;
Η οργάνωση και τα πανεπιστημιακά κτίρια δεν «πιάνουν» ούτε… τη βάση! «Επέλεξα την Αθήνα, γιατί το προσφερόμενο μεταπτυχιακό ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον», λέει στην «Κ» η 24χρονη Γερμανίδα Juliane Girke. «Την πτυχιακή μου, όμως, θα τη γράψω στην Αυστρία όπου πήρα το πρώτο μου πτυχίο. Οι βιβλιοθήκες εδώ είναι σχεδόν ανύπαρκτες!»«Το πανεπιστημιακό σύστημα μοιάζει πολύ με σχολικό! Ολα πρέπει να τα μάθουμε όλα απ’; έξω» παρατηρεί η Juliane. Μπα…
Μην ειναι Ασιατικο;
«Ας ξεκινήσουμε από τις εγγραφές» σχολιάζει η Ayse. «Στην Τουρκία γίνονται ηλεκτρονικά, εδώ πρέπει να περιμένεις με τις ώρες στην ουρά και όταν φθάσεις στη γραμματεία, η υπάλληλος βρίσκεται στα όρια της υστερίας!» Την εξήγηση του «φαινομένου» σκονακι δίνει η Lisa από το Λίβανο, που έκανε το μεταπτυχιακό της στα οικονομικά στην Αθήνα. «Με στεναχωρούσε ιδιαίτερα ότι οι συμφοιτητές μου, αν και βρίσκονταν στο μεταπτυχιακό επίπεδο, δεν ενδιαφέρονταν παρά για το χαρτί» λέει με πικρία. «Ας μην γελιόμαστε, έτσι όπως λειτουργεί το σύστημα εδώ, πρέπει ο φοιτητής από μόνος του να δραστηριοποιηθεί για να προοδεύσει», τονίζει η Ayse. «Στο λύκειο κάναμε πειράματα και τα διάφορα όργανα μού ήταν οικεία. Δεν ίσχυε όμως το ίδιο για τους Ελληνες συμφοιτητές μου που στο πρώτο έτος δεν είχαν ξαναδεί δοκιμαστικό σωλήνα». Μπα…
Βρε λες να ειναι Λατινοαμερικανικο;
Το ελληνικό φοιτητικό κίνημα και οι τρόποι έκφρασής του προκαλούν την έκπληξη και του Αργεντινού Diego. «Και εμείς κατεβαίνουμε στους δρόμους, αλλά συνεχίζουμε εκεί τα μαθήματα!». Μπα…
Ε δεν μπορει θα ειναι τουλαχιστον Αφρικανικο…
Ομως και οι ακαδημαϊκές μέθοδοι φαίνεται να απογοητεύουν τους νεαρούς επισκέπτες. «Δεν είναι τυχαίο ότι όσες φορές απαιτείται κριτική σκέψη στις εξετάσεις, οι φοιτητές «πατώνουν»», προσθέτει ο Κενυάτης David Onyango, μεταπτυχιακός φοιτητής στη Φαρμακευτική Πατρών. «Το σκονάκι στην Ελλάδα έχει φθάσει στο… ανώτατο επίπεδο! Από ποια ηλικία ξεκινάει η εξάσκηση;» αναρωτιέται ο David. Ουτε…
Η Ελληνικη Ανωτατη εκπαιδευση ειναι τελικα πραγματι….΄΄μοναδικη΄΄….
19 Απριλίου 2010 στις 10:25 μμ
gazakas
Η αναφορά μου στο κείμενο του Πανάρετου δεν έγινε για να το υπερασπιστώ ή να το ενστερνιστώ, αλλά για επισημάνω ότι έστω και πρόχειρα υπήρξε μια επεξεργασία στοιχείων εκ μέρους του Υπουργείου και ότι η Υπουργός απλώς χρησιμοποίησε την έκφραση «Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ή μελέτη κτλ.» εννοώντας «Καμία ένδειξη ή μελέτη δεν δείχνει ότι…»
@ smirnov
Λέτε:
«Σε καμία περίπτωση οι σχολές δεν θα πρέπει να κάνουν δεκτούς φοιτητές οι οποίοι έχουν βασικές ελλείψεις.»
Με την ίδια λογική ακόμη πιο σημαντικό είναι να μην παίρνουν απολυτήριο γυμνασίου ή λυκείου οι μαθητές αν δεν έχουν αντισταθμιστεί οι βασικές ελλείψεις στις οποίες αναφέρεστε. Δεν βλέπω να κόπτονται όμως όσοι είναι υπέρ της βάσης του 10 για κάτι τέτοιο. Όσο για τις σχολές, ας μη δώσουν πτυχίο σε αυτούς τους φοιτητές…
Δεν βλέπω σε τι υπερβάλλω ακριβώς: η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών οι οποίοι κατά τι γνώμη σας δεν έπρεπε καν να αποφοιτήσουν από το λύκειο έχουν συγκεκριμένα μαθησιακά, κοινωνικά και οικογενειακά χαρακτηριστικά στα οποία οφείλονται οι χαμηλές τους επιδόσεις. Αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά θα έπρεπε να αντιμετωπίζει το σχολείο και να μην τους αφήνει στη μοίρα τους αναπαράγοντας εν τέλει την πραγματικότητα… Ή μήπως οι μαθητές αυτοί είναι απλώς τεμπέληδες κατά τη γνώμη σας; Και φυσικά δε μιλάμε ούτε για ένα μικρό ποσοστό μαθητών όπως γράφετε…
20 Απριλίου 2010 στις 12:24 πμ
Smirnov
» να μην παίρνουν απολυτήριο γυμνασίου ή λυκείου οι μαθητές αν δεν έχουν αντισταθμιστεί οι βασικές ελλείψεις στις οποίες αναφέρεστε…»
Ακριβώς αυτή είναι η άποψη μου. Δεν γίνεται να αφήνουμε το σύστημα ανοιχτό από όλες τις πλευρές. Πάντως τα πανεπιστήμια δεν υπάρχουν για να καλύπτουν τις βασικές ελλείψεις των μαθητών.
«Και φυσικά δε μιλάμε ούτε για ένα μικρό ποσοστό μαθητών όπως γράφετε…»
Το ποσοστό είναι περίπου 10%. Στα δικά μου μαθητικά χρόνια το ποσοστό των αδιάφορων μαθητών ήταν σαφώς υψηλότερο του 10%. Οι συγκεκριμένοι μαθητές δεν ήταν πάντα από χαμηλό οικονομικό background – αρκετοί είχαν έτοιμες πατρικές επιχειρήσεις να διοικήσουν- αλλά θεωρώ πως δεν θα έλεγαν όχι σε μερικά χρονάκια φοιτητικής ζωής.
«Όσο για τις σχολές, ας μη δώσουν πτυχίο σε αυτούς τους φοιτητές…..»
Δεν διαφωνώ. Απλά το κοινωνικό κόστος αλλά και το κόστος για τα ίδια τα παιδιά θα ήταν υψηλότερο σε αυτή τη περίπτωση…
21 Απριλίου 2010 στις 11:58 πμ
contralegem
Η συμμετοχή στην πανεπιστημιακή εκπαιδευτική διαδικασία έχει ορισμένα στοιχειώδη προαπαιτούμενα (λ.χ. ικανότητα γραφής, ανάγνωσης, συγκρότησης στοιχειώδους επιχειρήματος). Η βάση έχει το νόημα ότι αυτός που έχει βαθμό πάνω από αυτή, τα κατέχει.
Αλλά στην Eλλάδα και κάτι ακόμα πολύ σημαντικό: οτι αυτός που (υποτιθεται οτι κατείχε τα προσόντα αυτα μεχρι την κατάργηση της βάσης) δικαιουται να επιδοτηθεί επι 4 χρόνια απο το κοινωνικό συνολο με το συχνά πολυ μεγάλο κοστος ανώτατης εκπαίδευσης.
Αλλά οχι – στην Ελλάδα η αξιολόγηση ειναι λέξη δαιμονοποιημένη: όλοι (των ανικάνων να συντάξουν στοιχειώδη προταση στη νεοελληνική περιλαμβανομένων) δικαιούνται ΔΩΡΕΑΝ ΑΝΩΤΑΤΗ εκπαίδευση.
Αλλά συμφωνώ με την κατάργηση της βάσης – με έναν όρο: όσοι ειναι κάτω απο αυτή και επιμένουν να σπουδάσουν, ας καταβάλουν διδακτρα. Απο τα οποια θα απαλλάσονται αν είναι στο 20% των καλύτερων σε κάθε ακαδημαϊκό έτος. Κίνητρο και αξιολόγηση.
21 Απριλίου 2010 στις 11:05 μμ
γεράσιμος μπερεκέτης
Δεν ξέρω γιατί, όλες οι αλλαγές που κατά καιρούς γίνονται στο εκπαιδευτικό σύστημα μου θυμίζουν, πολλές φορές μάλιστα σε τραγελαφικό συνδυασμό, δύο τύπους δασκάλων – τους πλέον ακατάλληλους: τον δάσκαλο που σείει τον χάρακα ως απειλή και τον δάσκαλο που παίζει φάπες με τα παιδιά ως συνομήλικος.
Ή μάλλον ξέρω. Ο εκάστοτε υπουργός, θέλοντας να καλύψει το ενδόμυχο «ολίγον περαστικός» φορώντας το «θεαματικά αποτελεσματικός», εγκολπώνεται σπασμωδικές εισηγήσεις «αφ’ υψηλού» ανθρώπων που ό, τι έχουν προσπαθήσει να αποφύγουν στη ζωή τους είναι το επίπονο δασκαλίκι – απομακρυσμένοι από την ουσία της εκπαίδευσης, βλέποντας με τα κιάλια (ακόμα κι αν αυτά είναι τα διδακτορικά τους), προτείνουν ανακαινίσεις του φτωχού διαμερίσματος με ανέξοδες αναδιατάξεις της ίδιας κιτς επιπλώσεως.
Φαίνεται ότι το σύστημα ανάδειξης πολιτικών προσώπων δεν αφήνει περιθώριο για έναν Δάσκαλο στη θέση του υπουργού, που ει δυνατόν να έχει υπηρετήσει όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, να έχει βιώσει τα προβλήματά της και έχοντας δώσει στην πράξη μικρές επί μέρους καθημερινές λύσεις, να είναι σε θέση να συλλάβει με αγάπη ένα γενικό και μακροπρόθεσμο όραμα.
21 Απριλίου 2010 στις 11:10 μμ
gazakas
@γεράσιμος μπερεκέτης
Η ειρωνεία είναι ότι η σημερινή Υπουργός έχει όντως περάσει ως εκπαιδευτικός από την ελληνική εκπαίδευση… Το πιο ενδιαφέρον είναι ποια ακριβώς ήταν η πολιτεία της κατά το σύντομό (και με τις δύο έννοιες) της πέρασμα από τις σχολικές αίθουσες. Είναι άξιον θαυμασμού το ότι κανένας δημοσιογράφος δεν έχει ψάξει το θέμα…
22 Απριλίου 2010 στις 1:51 μμ
gritz
Το εκπαιδευτικό σύστημα δεν είναι «κλειστό», με την θερμοδυναμική – κυβερνητική έννοια της λέξης κλειστό. Ούτε μπορεί να γίνει, ποτέ και πουθενά.
Αυτό που καλείται «περιρρέουσα ατμόσφαιρα» του τόπου και της εποχής, το επηρεάζει τα μέγιστα, πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά;
Τυχαίες είναι οι κορυφαίες επιδόσεις των Σκανδιναβών μαθητριών και μαθητών (σηλαδή των σχολείων τους), ή οφείλονται μόνον στο (όντως ασυγκρίτως ορθολογικότερο και καλύτερο) εκπαιδευτικό σύστημα των χωρών αυτώ; Δεν το νομίζω, αφού τυχαίνει οι κορυφαίες επιδόσεις στην απόδοση των σχολείων να συμπίπτουν και με άλλες : Στις επιστήμες, εφαρμοσμένες και μή, στην (συγκριτικά με άλλους) ορθολογικά συνετή οικονομία και υποφερτή κοινωνική συνοχή, στις τέχνες, στην μέριμνα για το περιβάλλον. Πειράζει που δεν έχουν «Τζούλιες» και τόσα πολλά σκουπιδοκάναλα;
22 Απριλίου 2010 στις 4:32 μμ
gritz
Copy-paste το σχολικό θαύμα της Φινλανδίας!
Φυσικά το εύχομαι, η πρόταση με ενθουσιάζει και χειροκροτώ!
Αλλά τι λένε (κατά πλειοψηφία) οι διδάσκοντες, οι (ευτυχείς) ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων και φροντιστηρίων, οι (δυστυχείς) γονείς, οι (αδιάφοροι) μελλοντικοί υποψήφιοι εργοδότες, για να μή αναρωτηθούμε και για τους (ευτυχέστερους) κατά τόπους ενοικιαστές studios, ιδιοκτήτες καφετεριών, και ώχ ωιμέ, «πολιτικούς παράγοντες»;
Είμαστε χώρα sui generis και «ανάδελφη», απεχθανόμαστε τις αντιγραφές, με τις υγείες μας!
26 Απριλίου 2010 στις 8:53 μμ
malfi
τα νιάτα σε παράγκες, σταθμούς ΚΤΕΛ και καφενεία – κάτω από τη βάση.–> egw etsi thumamai tin neolaia stin ellada apo panta (;h eho kaka paradeigmata sto perivallon mou)
proswpika vrethika sta ekswterika afou me parkare to susthma (mexri pou me evale telikws mesa). Mexri na me dexthei h megaleiotita tou diladh, egw serianiza se alles hores. To thema einai oti girnwntas, kai ‘petuxainontas to oneiro tis eisdoxis se kratiko aei’ ,as poume, eixa hdh kapws ksefygei apo to mikro myalo pou talanizei kai ellinikh ‘kuvernish’ kai ellhnikh koinwnia kai mou fanike ‘ligo’ to oneiro telika (eidika afotou eida statistikes pou elegan oti tha apofoitisw, ean den eimai polu tempela, se …10 xronia! mesos oros autos dosmenos apo tin sxolh mou). Sorry alla 10 xronia prepei na eisai ;h malakas ;h oikonomika ligo egguhmenos -eforou zwhs- ya na afierwtheis swma kai psuxh se auto to pragma pou den doulevei kan (ma na me kapsei o theos ean pira pote vivlio sta xeria mou, t’agorasa ola yati h sxolh kyrikse tote elleipsi kondyliwn… anamesa stis poreies, tis apergies, kai ta ..maxairwmata allodaptwn apo xrysaugites, politismenes koiwnikes kai ylikes synuthikes diladi, upsili morfwsh, arniomaste n’anagnorisoume ta roumanika panepistimia malista epeidi emas einai stadar kalytera…). auta.
13 Ιουλίου 2013 στις 11:06 πμ
Ν.Ξυδάκης: Η τεχνική παιδεία και πάλι θύμα | ΟΜΑΔΑ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ
[…] Ολοι κάτω από τη βάση https://vlemma.wordpress.com/2010/04/18/kato-apo-ti-vasi/ […]