Αναψαν ξύλα σ’ ένα αυτοσχέδιο μαγκάλι για να ζεσταθούν, ίσως και σαν αθώο, ανέξοδο παιχνίδι. Πέντε φίλοι, φοιτητές εικοσάχρονοι, έφαγαν, ήπιαν, θα αστειεύτηκαν, θα είδαν καμιά ταινία στον υπολογιστή, έπεσαν να κοιμηθούν με αναμμένο το μαγκάλι. Στη Λάρισα, σε μια φοιτητική γκαρσονιέρα.
Αμφιβάλλω αν τα παιδιά αυτά είχαν ακούσει ποτέ για την τοξική δράση του μονοξειδίου του άνθρακος, συν όλα τ’ άλλα της καύσης του μαγκαλιού μέσα σε κλειστό χώρο. Αμφιβάλλω αν γνώριζαν καν ότι η αυτοσχέδια θερμάστρα που έστησαν με τον κομμένο θερμοσίφωνα ονομάζεται μαγκάλι, ψησταριά θα το ονόμαζαν· ούτε οι γονείς τους ούτε ίσως οι παππούδες τους θα τους είχαν πεί για μαγκάλια, πυρήνα, αναθυμιάσεις. Αμφιβάλλω αν είχαν ακούσει ποτέ ιστορίες πείνας και Κατοχής. Αμφιβάλλω αν είχαν προλάβει να καταλάβουν τι είναι ένδεια και ανάγκη.
Είναι παιδιά γεννημένα μετά το 1990, σαν τα δικά μου, που ρωτούσαν χθες «τι είναι μαγκάλι», παιδιά του καλοριφέρ και του κλιματιστικού, που αδυνατούν να συλλάβουν τον κόσμο χωρίς κινητή τηλεφωνία και διαδίκτυο, που δίνουν ραντεβού μέσω φέισμπουκ. Παιδιά χαϊδεμένα, τρυφερά, σαν άνθη θερμοκηπίου, με όνειρα να σπουδάσουν και να προκόψουν, όπως και οι προηγούμενες γενιές. Με μια κρίσιμη διαφορά: είναι παιδιά που αγνοούν τη σφαίρα της εκτάκτου ανάγκης, ως εκ τούτου απροετοίμαστα να την αντιμετωπίσουν, δεν ξέρουν πώς να επιζήσουν σε δυσχερείς ή ακραίες συνθήκες. Παιδιά ανυπεράσπιστα. Θα μάθουν.
Οι δυο φοιτητές στη Λάρισα δεν πρόλαβαν. Δεν πρόλαβαν να μάθουν να διακρίνουν το παιχνίδι από την ανάγκη, δεν πρόλαβαν να μάθουν να αναγνωρίζουν τους κινδύνους του βίου και να προσαρμόζονται. Η ζωή ήταν ακόμη παιχνίδι, χαρά, διαρκής ανακάλυψη, δεν περιείχε ήττες και ματαιώσεις. Αναψαν το μαγκάλι, μαγείρεψαν, αστειεύτηκαν, άνοιξαν μπίρες, ήταν ευτυχείς με τα ελάχιστα. Κι ύστερα κοιμήθηκαν, τα πουλάκια μου.
16 Σχόλια
Comments feed for this article
2 Μαρτίου 2013 στις 10:52 πμ
Στάμος Κυρζόπουλος
Eυαίσθητο, καίριο, λιγόλογο. Δάκρυα στα μάτια…
2 Μαρτίου 2013 στις 10:54 πμ
Konenas
Βρε άντε και … ηλίθια/ε
Τα «πουλάκια σου» έτσι ζεσταίνονταν όλο το χειμώνα.
ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΛΕΦΤΑ ΤΑ «ΠΟΥΛΑΚΙΑ ΣΟΥ»
ΜΗΝ ΣΟΥ ΒΑΛΩ …
4 Μαρτίου 2013 στις 12:01 πμ
stavros lagadianos
kanenas, ;oxi konenas
2 Μαρτίου 2013 στις 3:00 μμ
Βασίλης Τάτσης
Μνημόσυνο…
Υ.Γ προς λιβελογράφους
Σταματήστε να ρυπαίνετε.
2 Μαρτίου 2013 στις 3:28 μμ
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.
2 Μαρτίου 2013 στις 4:13 μμ
Βασιλίκα
ΓΜΣΤ
2 Μαρτίου 2013 στις 6:43 μμ
" καμμένο" φλιπεράκι
θλίψη και οργή…!!!
2 Μαρτίου 2013 στις 8:13 μμ
Κ. Μανωλίδης
Το «πουλάκια μου» με τσάκισε. Το εννοώ.
3 Μαρτίου 2013 στις 12:10 μμ
silia
Είπα , θα σταματήσω να «συζητώ» γι αυτό το θέμα …
Όμως αυτό το κείμενο , «γρατσούνισε» την καρδιά μου …
Έτσι ακριβώς …
΄…έτσι …
———————————-
Ό,τι πιο όμορφο , διάβασα στο Διαδίκτυο τελευταία .
3 Μαρτίου 2013 στις 9:31 μμ
iliaslxs62
Αν είχαν χρήματα για πετρέλαιο θα ζούσαν. Ευτυχώς δεν είχαν , οπότε μπορείς να διαβάζεις όμορφες ανοησίες στο διαδυκτιο.
3 Μαρτίου 2013 στις 1:29 μμ
Αλέξανδρος
Χωρίς να θέλω να κάνω το δικηγόρο του διαβόλου, θέλετε να μου πείτε οτι κανείς τους δεν είχε παρακολουθήσει Φυσική σε Γυμνάσιο κ Λύκειο? Κανείς απο τους 5 δεν είχε βρεθεί ποτέ στον ίδιο χώρο με αναμένο τζάκι/ξυλόσομπα/στόφα ή οποιαδήποτε παρόμοια εστία θέρμανσης? Το παλικάρι που ήταν απο τη Κρήτη είμαι σχεδόν σίγουρος οτι θα ήξερε τις επιπτώσεις απλά τις αγνόησε, όπως φυσικά κ όλοι οι άλλοι. Και για να μη μακρυγορώ ένα τελευταίο… Γράφεις στην αρχή του κειμένου: «Πέντε φίλοι, φοιτητές εικοσάχρονοι, έφαγαν, ήπιαν, θα αστειεύτηκαν…» με το «ήπιαν» προφανώς εννοείς τους 2, το ένα παιδί που το βρήκαν νεκρό στον υπολογιστή μπροστά και το δεύτερο, στον καναπέ, οι οποίοι είχαν καταναλώσει απο 7 μπύρες ο καθένας, στο περίπου, σύμφωνα με τη τοξικολογική έρευνα του ιατροδικασή έτσι?
ΟΚ είπαμε, φτώχεια, μιζέρια, ελλειπή προσοχή κ μέριμνα της κοινωνίας αλλά είχαν κ οι πέντε τους μερίδιο ευθύνης εκείνη την ημέρα!!!!
3 Μαρτίου 2013 στις 2:00 μμ
4essera
Η συσχέτιση τζακιού ή έστω ξυλόσομπας με μαγκάλι καταδεικνύει την δική σου σχέση με την Φυσική. Οπωσδήποτε «ο φόβος φυλάει τα έρμα» ή «φύλαγε τα ρούχα σου να έχεις τα μισά» και απ’ αυτή την άποψη έχεις ένα δίκιο. Έτσι δεν μπορώ να σε πείσω -είμαι σίγουρος- για το ότι ένας 20χρονος υποχρεούται να αψηφά τον θάνατο (αν αποδεχτούμε ότι γνώριζε τις συγκεκριμένες επιπτώσεις και τις αγνόησε που προσωπικά δεν το αποδέχομαι).
Ο σοκαριστικός θάνατος των παιδιών (θυμίζω εδώ ότι «κανονικά» δεν είναι παιδιά, είναι ενήλικοι μπλα-μπλα, δες Πασχάλη Μανδραβέλη και Στέφανο Κασιμάτη για περαιτέρω μπλα-μπλα) φέρνει στην επιφάνεια την υποβάθμιση της ζωής όλων ημών, που υφιστάμεθα εν πάση περιπτώσει υποβάθμιση και χρωματίζει ως γελοίες τις φοβίες επιστροφής σε βιωτικό επίπεδο Κατοχής αν δεν κάνουμε αυτό, αν δεν σκύψουμε εδώ, αν δεν γονατίσουμε εκεί, αν δεν γλύψουμε παραπέρα και πάει λέγοντας (και μην πω τι άλλο).
Το ακόμη πιο σοκαριστικό είναι ότι ο ραγιάς, όσα περισσότερα υφίσταται τόσο περισσότερο ραγιαδοποιείται. Το ακόμη πιο σοκαριστικό δηλαδή είναι, το απύθμενο βάθος του ραγιαδισμού αυτουνού που ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει.
Το τελευταίο αγαπητέ, φέρνει στο προσκήνιο την διαμάχη που θα σώσει ή θα σβήσει την ράτσα μας: η κρίση θα σφυρηλατήσει περισσότερη ελευθερία ή περισσότερο ραγιαδισμό; Ιστορικά βέβαια γνωρίζουμε την απάντηση. Μένει να αποδειχτεί αν είμαστε άξιοι να την κουβαλήσουμε. Και την Ιστορία και την απάντηση.
3 Μαρτίου 2013 στις 9:24 μμ
iliaslxs62
ρυπαινοντας την μνημη τους αθωωνεις ενα σαπιο συστημα που δολοφωνει ανθρωπους καθε μερα και με καθε τροπο.
3 Μαρτίου 2013 στις 8:15 μμ
ΑΝΥΠΕΡΆΣΠΙΣΤΟΙ | crockorozistas
[…] Ανυπεράσπιστοι (του Νίκου Ξυδάκη) […]
4 Μαρτίου 2013 στις 9:00 μμ
Η οργισμένη κοινωνία και τα στερεότυπα… | ΜΟΙΡΟΓΝΩΜΟΝΙΟ
[…] και το air-condition στη σόμπα και το τζάκι, καθώς η γνώση της προφύλαξης παραμένει μόνο στους παλαιότερους και τους κατοίκους […]
9 Μαρτίου 2013 στις 8:55 πμ
Αλέξανδρος
Όταν παίρνεις την ευθύνη να γράψεις και να δημοσιεύσεις ένα άρθρο σχετικά με κάποιο γεγονός, είτε ευχάριστο είτε δυσάρεστο, να είσαι έτοιμος/έτοιμη να δεχθείς και την οποιαδήποτε κριτική περί τούτου!!! Η απόφαση να ανάψουν τον τροποποιημένο σε ψησταριά θερμοσίφωνα και να τον μεταφέρουν μέσα στο σπίτι ήταν καθαρά δική τους και κανενός άλλου! Κανείς δε προσπαθεί να σβήσει τη ράτσα μας, όπως υποστηρίζεις. Στο κάτω κάτω και ας με αποκαλέσεις όπως θες, αφού οι δικοί τους δεν είχαν χρήματα να τους στηρίξουν στο θέμα της θέρμανσης, ας έκαναν οικονομία απο τα μπιρόνια, τα κοψίδια κλπ κ να αγόραζαν μια σόμπα!