Ο Μαρκ Μαζάουερ την περασμένη Τρίτη αναρώτηθηκε στην ομιλία του για «Μια νέα εποχή των άκρων;» αντηχώντας το γνωστό βιβλίο του Ερικ Χομπσμάουμ. Εσπευσε να απαντήσει με αυτό που μπορεί ως ιστορικός: «Ιστορικές σκέψεις για τα πολιτικά της τρέχουσας κρίσης». Ο Μαζάουερ γνωρίζει καλά τη σύγχρονη ελληνική ιστορία· γνωρίζει εξίσου καλά την ευρωπαϊκή ιστορία του 20ού αιώνα. Επιπλέον, παρότι αγαπά την Ελλάδα, μπορεί να τη βλέπει απ’ έξω, με ψυχρό μάτι, να τοποθετεί τον παρόντα ελληνικό κλονισμό μέσα στο ευρύτερο διεθνές πλαίσιο και την ιστορική ροή. Ως εκ τούτου, πραγματεύτηκε την ανάδυση των ακραίων φαινομένων στην Ελλάδα της Μεγάλης Υφεσης χωρίς να πέσει στις παγίδες και τις πολωτικές υπερπλουστεύσεις της εγχώριας συζήτησης.
Με επιχειρήματα και παρρησία, ο διακεκριμένος ιστορικός αποδόμησε το σχήμα των ταυτόσημων δύο άκρων, το οποίο διακονείται πυρετωδώς μετά τις εκλογές, ακόμη και από αναλυτές που αυτοπροσδιορίζονται ως φιλελεύθεροι. Για τον Μαζάουερ το επικίνδυνο άκρο είναι ένα: η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή. Δεν θεωρεί την εξωκοινοβουλευτική Ακρα Αριστερά αναλόγως επικίνδυνη για τη δημοκρατία· πόσο μάλλον τον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και τη σκέψη του αυτή τη θεμελιώνει ιστορικά και πολιτικά, επισημαίνοντας ορθώς ότι η Χ.Α. φενακίζει τους απελπισμένους του παρ’ ημίν Depression με φυλετικό μίσος και εθνικιστική υπεραναπλήρωση· το πιο κοντινό ανάλογο είναι ο γερμανικός ναζισμός.
«Μερικοί λένε ότι όλες οι μορφές ανομίας είναι εξίσου επικίνδυνες. Διαφωνώ!» Αυτή ήταν η απάντηση του Μάζάουερ όταν ερωτάτο αν οι καταλήψεις κτιρίων και οι φοιτητικές ακρότητες απειλούν τη δημοκρατία όσο και η Χρυσή Αυγή. Μερικές χαμένες ώρες διδασκαλίας δεν βάζουν την ελληνική δημοκρατία σε πραγματικό κίνδυνο, σχολίασε. Αντί να αναλίσκεται στις καταλήψεις των αναρχικών στην Αθήνα, οι οποίες έχουν μικρή πολιτική σημασία, η Νέα Δημοκρατία θα πρέπει να κατευθύνει τη δράση της και την προσοχή της στην μεγαλύτερη απειλή που είναι η Χρυσή Αυγή, συμπλήρωσε.
Ο Μαρκ Μαζάουερ ασφαλώς θα κατέπληξε πολλούς με την ανάλυσή του, κυρίως επειδή κατέρριψε τα στερεότυπα περί ταυτόσημων άκρων, και επειδή ανέδειξε με δραματική ένταση την απειλή από το άκρο του αίματος και του φυλετισμού. Φυσικά κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ο Μάζάουερ είναι κομμουνιστής ή ακραίος· μάλλον τα λόγια ενός μετριοπαθούς φιλελεύθερου ακούσαμε, που όμως δεν τυφλώνεται από την μικροπολιτική ωφελιμοθηρία, τον φόβο και τη συλλογική ενοχοποίηση. Το είχε δείξει άλλωστε και στο περίφημο άρθρο του στους New York Times, το καλοκαίρι του 2011 («Το λίκνο της δημοκρατίας κλονίζει την Ευρώπη»), περιγράφοντας τα σφάλματα της ευρωπαϊκής πολιτικής στο ελληνικό πρόβλημα, όταν ο κυρίαρχος λόγος εδώ ήταν η απόλυτη αυτοενοχοποίηση. Λίγους μήνες αργότερα, παρόμοια περιγραφή για Ελλάδα και Ιταλία έκανε ο Γερμανός φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμπερμας (βλ. εδώ, εδώ, εδώ και εδώ) εξ αφορμής των ταυτόχρονων καθαιρέσεων των εκλεγμένων πρωθυπουργών τους (βλ. επίσης σχετική αρθρογραφία του διευθυντή της FAZ Frank Schirrmacher εδώ και εδώ).
Αλλη μια συμβολή του Βρετανού και «Τηνιακού» ιστορικού: Κάλεσε τους Ελληνες να υπερασπιστούν τα θετικά επιτεύγματα της Μεταπολίτευσης. Πράγματι, η Μεταπολίτευση που ενταφίασε τον εθνικό διχασμό και εδραίωσε τη δημοκρατία, βάλλεται σήμερα αδιακρίτως ως μήτρα διαφθοράς, και βάλλεται κυρίως από τους προαγωγούς της διαφθοράς ή από τους ακροδεξιούς εχθρούς της δημοκρατίας. Βάλλεται επίσης από μια ομάδα ανιστορικώς σκεπτομένων, απόντων από τον δημόσιο βίο, οι οποίοι τώρα αξιώνουν κυριαρχία ως παρθενογεννημένοι.
Περιμέναμε έναν ξένο να μας πει τα στοιχειώδη; Περιμέναμε έναν διανοούμενο, κάτοικο Νέας Υόρκης, να μας δείξει το κοινό και το κύριο; Ναι. Δυστυχώς, οι περισσότεροι ιθαγενείς διανοούμενοι, εξ όσων έχουν δημόσιο λόγο και βήμα, αιφνιδιάστηκαν από την κρίση, και είτε εσιώπησαν γιατί δεν είχαν κάτι να πουν είτε αναλώθηκαν σε ηθικολογίες, κοινοτοπίες και αναμασήματα της απολογητικής της ιθύνουσας τάξης, ενισχυτικά της τύφλωσης και του διχασμού. Ελάχιστοι διείδαν εγκαίρως τις κοινωνικές ρηγματώσεις που έφερνε η αχαλίνωτη ύφεση, ελάχιστοι διέκριναν την άνοδο της φασιστικής απειλής, οι περισσότεροι είδαν ως αντίπαλους τους Αγανακτισμένους και αρνούνταν έως πρόσφατα ότι η ένδεια σαρώνει τον πληθυσμό. Υπάρχει κρυμμένο λίπος, έλεγαν. Αυτή την εθελοτυφλία αντέκρουσε ο Μαζάουερ· μας είπε ότι ο εχθρός δεν είναι το ανύπαρκτο ή ξοδεμένο λίπος των μικρομεσαίων, ο εχθρός δεν είναι ο «ανύπακουος» ή «γονιδιακά άνομος» λαός και η μεταπολίτευσή του, αλλά το αίμα και χώμα των ναζί και η υποκρισία της ιθύνουσας τάξης.
15 Σχόλια
Comments feed for this article
17 Φεβρουαρίου 2013 στις 2:08 μμ
Από το λίπος στο αίμα | tsoglanos.gr
[…] Πηγή: vlemma.wordpress.com […]
17 Φεβρουαρίου 2013 στις 2:47 μμ
Σπίθας
Έτσι, ακριβώς.
Εξαιρετικό.
17 Φεβρουαρίου 2013 στις 2:52 μμ
Scud
Reblogged this on The age of bricks.
17 Φεβρουαρίου 2013 στις 3:00 μμ
Βαγγέλης Καργούδης
Και όμως: από τους Αγανακτισμένους του Συντάγματος και τον αντικοινοβουλευτικό τους οίστρο είναι που εγκαταστάθηκε η κυριαρχία της πολιτικής και ηθικ(ολογικ)ής απαξίωσης της Μεταπολίτευσης.
Και στο όνομα της άφθαρτης(;) καθαρτήριας δύναμης που θα μας απαλλάξει από το διεφθαρμένο άγος της Μεταπολίτευσης & του πολιτικού συστήματος που ασκεί την διακυβέρνηση από το 1974, είναι που διατυπώνει τη μείζονα προγραμματική επαγγελία του ο ΣΥΡΙΖΑ κε Ξυδάκη, με την επίμονη ενθάρρυνση ποικίλλων μουστερήδων & από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού…
17 Φεβρουαρίου 2013 στις 4:24 μμ
kirkh1970
Βρε,υπερασπίζεσαι ακόμα αυτούς που μας έφεραν εδώ;Υπέρασπίζεσαι αυτούς που έκαναν τη χώρα μπανανία έχοντας οι ίδιοι πλουτίσει;Τί να σου πώ;…
17 Φεβρουαρίου 2013 στις 4:58 μμ
4essera
Είναι απίστευτες οι διαδρομές του (παρα)λογισμού όταν η μπετοναρισμένη σκέψη έρχεται σε αντίθεση με πτυχές της πραγματικότητας.
υπογραφή: «κώστας» από το -αλήστου μνήμης- προοδευτικό(…) πρόταγκον.
17 Φεβρουαρίου 2013 στις 3:56 μμ
aftercrisis
Ο Μαρκ Μαζάουερ, Βρετανός και μετριοπαθώς σοσιαλίζων φιλελεύθερος, από τη χώρα όπου ξεκίνησε και ο φιλελευθερισμός ως πολιτική ιδεολογία και το εργατικό κίνημα, διδάσκει στη χώρα όπου στην προηγούμενη μεγάλη κρίση, επαν-εφευρέθηκε το «κοινωνικό συμβόλαιο» (new deal το ονόμασε ο Franklin Roosevelt).
Τι δουλειά έχει αυτός, να «δασκαλεύει» μια μεγαλοαστική τάξη – και κάποια ανώτερα μεσοστρώματα, ελευθεροεπεγγελματικά ή στελεχιακά – που δεν θέλουν ν’ αφήσουν «ούτε ψίχουλο νά πέσει από το τραπέζι», για τον κοινό εργαζόμενο του ιδιωτικού ή και του δημόσιου τομέα;
Το μεγάλο δράμα είναι ότι τις απαίσιες κοινωνικές ρηγματώσεις που έφερε στον ορατό κόσμο η ύφεση, ήδη τις είχε κυοφορήσει επι μία-δύο δεκαετίες η ανάπτυξη: Τα στρώματα που «δασκαλεύει» ο Βρετανός, τότε ιδιοποιήθηκαν τον Δημόσιο πλούτο. Οι «ιθαγενείς διανοούμενοι» και τότε σιωπούσαν, ή μάλλον πανηγύριζαν. Είχαν βλέπετε το μερτικό τους και κάποιοι από αυτούς.
Τελικά, για τα εδώ ισχύοντα, ο Μαζάουερ μου φαίνεται ένας αδιόρθωτος σοσιαλίζων, ένας αιθεροβάμων εχθρός της αστικής μας τάξης. Κάποιος πρέπει να του μιλήσει για το πολιτικό-διακομματικό «βόλλευ» που παίχθηκε και παίζεται με τη «λίστα Λαγκάρντ», και με τις άλλες σημαντικότερες λίστες (πιθανότατων) φοροφυγάδων. Έτσι θα απελπιστεί, θα του φύγει η «σοσιαλμανία» και θα γλυτώσουμε απο αυτόν, όπως γλυτώσαμε απο άλλους.
17 Φεβρουαρίου 2013 στις 8:36 μμ
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.
17 Φεβρουαρίου 2013 στις 8:41 μμ
Σπίθας
@ Βαγγέλης Καργούδης
Σου διαφεύγουν κάποια μνημόνια, κάποια χαράτσια, κάποιες φορολογικές (μικρο)ανισότητες, κάτι (μικρο)επιτάξεις, κάποια (μικρο)αύξηση ανεργίας και κάποιες (μικρο) λεπτομέρειες βασικών αρχών κοινοβουλευτικής δημοκρατίας;
17 Φεβρουαρίου 2013 στις 8:43 μμ
despina
Έπρεπε να μιλήσει ο Μαζάουερ για τη μη ταυτοσημότητα των δυο άκρων για να συμφωνήσουν κάποιοι ; Απορώ !! Εδώ δίνεται σκληρή μάχη τα τελευταία χρόνια μέσα στην Ε.Ε με ψηφίσματα για την εξίσωση Ναζισμού- Κομμουνισμού και πολλοί σιωπούν. Εκτός κι αν άκρο εννοείται ο Σύριζα.
18 Φεβρουαρίου 2013 στις 12:02 πμ
blackboy1955
Reblogged this on Διασταυρούμενα πυρά.
18 Φεβρουαρίου 2013 στις 3:54 μμ
oxtapus
Reblogged this on Oxtapus *beta.
18 Φεβρουαρίου 2013 στις 4:15 μμ
S G
Δηλαδη για σενα νικοξυ η κουλτουρα γενικοτερης ανοχης στην βια και την μικροπαρανομια απο πολιτικη ταξη και αστυνομια γεννηθηκε το καλοκαιρι? Η ελληνικη αριστερα δεν εδωσε ποτε κακο παραδειγμα νταντευτονας χουλιγκανια, επειδη ηταν τα δικα μας χουλιγκανια?
«το γνωστό βιβλίο του Ερικ Χομπσμάουμ»
ελα μην μας απαγοητευεις, ΧομπσμΩμ.
δεσποινα
«Εδώ δίνεται σκληρή μάχη τα τελευταία χρόνια μέσα στην Ε.Ε με ψηφίσματα για την εξίσωση Ναζισμού- Κομμουνισμού και πολλοί σιωπούν»
καποιοι ανθρωποι θεωρουν οτι ο κοσμος μας δεν ειναι οπως τον θελουν, εμπνεονται απο την ιδεα οτι η κοινωνικη μηχανικη μπορει να διαμορφωσει τους ανθρωπους ακριβως οπως θελουν και απο κακοαναγνωση γραφιαδων οπως ο Νιτσε θεωρουν οτι εχουν και το δικαιωμα να φερουν τις αλλαγες που θελουν με την βια. Καταληγουμε σε δεκαδες εκατομμυρια νεκρους και καμμενη γη. Για ποιον μιλαω, Ναζιστικη Γερμανια ή Σοβιετικη Ενωση?
18 Φεβρουαρίου 2013 στις 5:30 μμ
Τίσις
Στο βάθος, κήπος έκανε την Εβραiϊκη προπαγάνδα του ο κος Μαζάουερ, , αφησε για λίο την έδρα του στο Columbia το νηπιαγωγείο των Rockefaller, και ήρθε στο Deree να μας αφυπνίσει.
Όταν πνίγεται κάθε εθνική φωνή, καταντήσαμε να εκπροσωπεί η ΧΑ το μεγαλύτερο ποσοστό του «εθνικιστικού χώρου»… Μόνοι τους την ανατρέφουν τη ΧΑ με τις μαλακίες τους και τον «αντι-ναζισμό»τους…
Έρχονται και εκλογές στο ευρωκοινποβούλιο, και δεν τους θέλουν με τίποτα τους ΧΑ εκεί μέσα… άλλωστε συστεγάζεται και το Ευρωπαικό Εβραικό Κοινοβούλιο μέσα στο Ευρωπαικό!!!!!!
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2012/03/blog-post_7458.html#.USJIRvIXh-Y
Για σκεφτείτε Ευρωβουλευτές της ΧΑ στο Εβραικό Ευρωπαικό κοινοβούλιο… Ανέκδοτο! (και να μιλάνε και αγγλικά….) ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ!
18 Φεβρουαρίου 2013 στις 6:57 μμ
Καπετάνιος
Θα διαφωνήσω στο ότι οι περισσότεροι είδαν τους αγανακτισμένους ως αντίπαλους. Το ακριβώς αντίθετο συνέβη. Η σημερινή Βουλή άλλωστε είναι σε μαγάλο βαθμό το αποτέλεσμα της αγανάκτησης στην εξουσία. https://5manarmy.wordpress.com/2013/02/06/%CE%B7-%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BE%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1/#more-331