Δύο υποθέσεις απασχολούν το πανελλήνιο τούτες τις μέρες: η φοροκαταιγίδα του Μεσοπρόθεσμου για τα μικρομεσαία στρώματα και η αποκάλυψη της συμμορίας πίσω από τα στημένα στοιχήματα ποδοσφαίρου. Και οι δύο υποθέσεις αφορούν με οδυνηρό τρόπο το λαϊκό πλήθος: το μεν Μεσοπρόθεσμο οδηγεί τον λαό στο Πουργατόριο της δυσχερούς πραγματικότητας, επισείοντας την κόλαση της πτώχευσης: θα ζεματιστείς για να μην απανθρακωθείς, και ίσως επιζήσεις. Το δε σκάνδαλο προσφέρει στο πλήθος άφθονη τη ματαίωση, του δείχνει ανέφικτο τον παράδεισο του τζόγου· ο παράδεισος ήταν στημένος από τους γνωστούς γκάνγκστερ που καμάρωναν στις εξέδρες των VIP. Ωστε το μόνο που απομένει στο κεχηνός πλήθος είναι η στυφή παρηγοριά της μνησικακίας: ο Μπέος με χειροπέδες, ο Μάκαρος τρέμει, οι προεδράρες κρύβονται.
Πόσο πικρή, πόσο σύντομη όμως είναι η παραμυθία της μνησικακίας… Τι θα ωφεληθεί ο άνεργος ή ο πληττόμενος καταστηματάρχης; Είναι εντούτοις μια αποκατάσταση της ηθικής τάξης. Πράγματι. Πόσο όμως πιο ανακουφιστικό και επωφελές για τη δημοκρατία θα ήταν η σύλληψη των φοροφυγάδων, η οποία διαρκώς εξαγγέλλεται και ουδέποτε πραγματοποιείται.
Ανάλογη παρακμή με τους νονούς του στοιχήματος παράγουν οι φοροφυγάδες. Και οι νονοί του μαύρου χρήματος. Και ο πλούτος που έχει φυγαδευτεί σε φορολογικούς παράδεισους. Και τα Καγιέν των offshore. Ποιος φοροφυγάς εντοπίστηκε, ποιος τιμωρήθηκε;
Οι νονοί του στοιχήματος, γνωστοί προ πολλού από δίκες και καταδίκες, γνωστοί επίσης ως συνδαιτυμόνες και συνομιλητές πολιτικών και ποικίλων σελέμπριτι, εντοπίστηκαν με υποκλοπές τηλεφώνων από την ΕΥΠ. Για τον εντοπισμό φοροφυγάδων και βαρώνων μαύρου χρήματος δεν χρειάζεται καν η τεχνολογία της ΕΥΠ. Αρκούν η πολιτική βούληση και η εφαρμογή των νόμων από έντιμους, ικανούς δημόσιους λειτουργούς. Αυτή η απόδοση δικαιοσύνης, η στοιχειώδης ισονομία είναι στοίχημα ζωής για τη δοκιμαζόμενη Ελλάδα, υπόθεση τιμής για τη δημοκρατία.
1 Σχολιο
Comments feed for this article
26 Ιουνίου 2011 στις 9:42 μμ
Ανώνυμος
«Θα ζεματιστείς για να μην απανθρακωθείς, και ίσως επιζήσεις».
Έχετε απόλυτο δίκιο (όσο και ολόκληρο το άρθρο σας). Αυτό μας λένε. Με μία υποσημείωση:
Το «θα ζεματιστείς» που χρησιμοποιούν, δεν το λένε για να ξεγελάσουν εκείνους που πρόκειται να υποστούν το «ζεμάτισμα», μια και αυτοί είναι οι υπ’ αριθμόν ένα αναλώσιμοι της κοινωνίας (με τις δημοκρατικές ευλογίες όλων των υπολοίπων, συντεταγμένων και μη μερών της), όσο για να ξεγελάσουν όσους δεν το υποστούν, τις πιο εύπορες εφεδρείες του συστήματος, καθησυχάζοντάς τους πως «αυτό που ακούν ή βλέπουν πως παθαίνουν οι άλλοι» πρόκειται απλώς για… «ζεμάτισμα». Αν είχατε υποβληθεί (χωρίς να σας κατηγορώ ή να σας θεωρώ υπεύθυνο επειδή δεν το έχετε υποστεί) το «ζεμάτισμα» στο οποίο έχουμε ήδη υποβληθεί οι «της πρώτης γραμμής των αναλωσίμων», ως σωτήριον φάρμακό μας, ενδεχομένως να αντιμετωπίζατε (όπως εμείς) τα «νέα μέτρα» όχι ως «ζεμάτισμα», αλλά μάλλον ως «απανθράκωση» και ως ολοσχερή «εξαΰλωση».
Περιφερόμαστε ήδη ως εξαϋλωμένα φαντάσματα. Και η ανθρωπότητα είναι εδώ και τώρα ανύπαρκτη. Τι να το κάνουμε που θα ντρέπονται για τον εαυτό τους οι επόμενες γενιές ανθρώπων, αν υπάρξουν, ομολογώντας τα περί της γενοκτονίας μας; Εμείς, ως ανθρωπότητα, έχουμε γενοκτονηθεί και κινούμαστε ήδη στο απόλυτο τίποτα.