Δεν έχουμε κανένα λόγο να μην πιστέψουμε ότι είναι γνήσια η οργή και η θλίψη του Κ. Σημίτη, έτσι όπως τις εξέφρασε προχθές, όταν ο στενός συνεργάτης του και πρώην υπουργός Τ. Mαντέλης ομολόγησε κυνικότατα ότι εισέπραξε χορηγία από τη Siemens, απειλώντας εμμέσως με αποκαλύψεις για μίζες 10 εκατ. ευρώ.
Ο πρώην πρωθυπουργός είναι θλιμμένος. Και ανήσυχος: βλέπει στενούς συνεργάτες του, όπως ο Τ. Μαντέλης και ο Θ. Τσουκάτος, να διώκονται για δωροδοκίες, να ρίχνονται βορά στην εξαγριωμένη κοινή γνώμη. Πόσοι και ποιοι άλλοι θα ακολουθήσουν; Πόσο ακόμη θα τρωθεί το περιβάλλον του “εκσυγχρονισμού” της διακυβέρνησης 1996-2004; Πού θα φτάσει ο πολιτικός και ηθικός διασυρμός;
<!–moreΟλόκληρο το άρθρο–
Ο κ. Σημίτης έχει κάθε λόγο να είναι θλιμμένος. Ισως και φοβισμένος. Το παραπαίον πολιτικό σύστημα, προκειμένου να διασώσει τα τελευταία ράκη του, θα θυσιάσει οποιοδήποτε πρόσωπο δεν έχει ζωτική σημασία για τη δική του επιβίωση. Η περίφημη οριζόντια συνενοχή ραγίζει, δεν μπορεί πια να εξασφαλίσει τη συνοχή του συστήματος. Τα πρόσωπα του παρελθόντος, που κουβαλούν αμαρτίες και χρήμα, θα δοθούν στον αγριεμένο όχλο, θα ξεφορτωθούν σαν σαβούρα, για κρατηθεί εν πτήσει το επισφαλές συστημικό αερόστατο. Οσο αυξάνονται ο φόβος και η οργή, θα πλησιάζονται πρόσωπα υψηλά, πρώην υπουργοί και άνθρωποι των πρωθυπουργών.
Ο κ. Σημίτης δεν θα πρέπει να αφήσει τη θλίψη να του σβήσει τη μνήμη. Ως πρωθυπουργός, κληθείς να πάρει θέση επί της ανικανότητας και της φαυλότητας της διοίκησης, είπε εντός της Βουλής τα εξής ιστορικά: “Αυτή είναι η Ελλάδα!” και “Οποιος έχει στοιχεία, να πάει στον εισαγγελέα!” Σε στιγμές κρίσης, ασυγκρίτως ασθενέστερης της παρούσης, ο ισχυρός τότε πρωθυπουργός της ισχυρής τότε Ελλάδος, απέφυγε την ανάληψη ευθύνης, την ανασκαφή του προβλήματος, τον κολασμό. Κι εν τω μεταξύ γύρω του είχαν στήσει πάρτι διαπλεκόμενοι, μιζαδόροι, εκσυγχρονιστές, ολυμπιάρχες, το κόμμα του χρηματιστηρίου…
Συμμεριζόμαστε την οργή και τη θλίψη του κ. Σημίτη, αλλά περιμένουμε και την αυτοκριτική.
3 Σχόλια
Comments feed for this article
29 Μαΐου 2010 στις 1:16 πμ
arcades
Περιμένουμε επί ματαίω. Η μόνη δυνατή αυτοκριτική για τον κύριο Σημίτη είναι καραμανλικής υφής και ποιότητος.
29 Μαΐου 2010 στις 1:42 μμ
meirakion
Μά μπορεί οι προθυπουργοί να θλίβοντε τόσο αργά; Καλύτερα να μήν θλίβοντε γιατί είναι σαν να μας κοροιδεύουν. Επίσης είναι σχήμα οξύμορο νά έχουν χαμηλώσει με τις πράξεις και τις παραλήψεις τους τό μπόι μας, και αυτοί νά προσπαθούν μέσω των καλοθελητών τους να κρατήσουν το δικό τους ύψος και κύρος. Δέν καταλαβαίνω γιατί οι πρώην προθυπουργοί Σημίτης και Καραμανλής δέν θα πρέπει να καταθέσουν σαν κοινοί θνητοί στίς εξεταστικές και τους ανακριτές όταν γύρω τους είχαν στηθεί πάρτι. Άν εμάς μας έκαναν να είμαστε σκυφτοί χωρίς χαμόγελο καιρός είναι εκείνοι να κάνουν κάτι παραπάνω, αλλιώς αν τους ξεπεράσουν και πάλι τα γεγονότα ενδεχομένως να μην είναι σαν τις προηγούμενες φορές. Ας γράψει η ιστορία ότι τουλάχιστον στό τέλος μάτωσαν. Ο μεγαλυτερος εξεφτελισμός για αυτούς θά είναι να επιμείνουν να κρατήσουν αυτή την επίφαση κύρους.
29 Μαΐου 2010 στις 4:35 μμ
gritz
Κωνσταντίνος Καραμανλής: «Η Ελλάδα είναι απέραντο φρενοκομείο».
Κ. Σημίτης: “Αυτή είναι η Ελλάδα!”
Εύγλωττο: Πρόκειται για την αδυναμία της πολιτικής (τέχνη της βραχείας διάρκειας) μπραστά στο ιστορικό ρεύμα της μέσης και μακράς διάρκειας (που η πολιτική ελάχιστα επηρεάζει, ότι κι άν φαντασιώνονται οι υπερπολιτικοί και υπεριδεολογικοί εκ των ουτοπιστών – οι λοιποί ουτοπιστές είναι πολύ πιό ρεαλιστές και συγκεκριμένοι).
Άλλα πράγματα, όχι πάντως η πολιτική, διαμορφώνουν τη μέση και μακρά διάρκεια. Κυρίως η παιδεία.
Ο Σημίτης και ο (παλαιός) Καραμανλής έχουν δίκιο στις διαπιστώσεις. Αλλά σωστό είναι να κριθούν κυρίως από όσα έπραξαν (ή δεν έπραξαν), και λιγότερο από όσα είπαν .