Η ανακοινωθείσα πρόθεση του υπουργού Οικονομικών να δημοσιεύει τα φορολογικά στοιχεία των ελεύθερων επαγγελματιών και εμπορικών επιχειρήσεων στο Διαδίκτυο, θέτει εκ νέου το ζήτημα της αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, αλλά και ζητήματα ατομικών ελευθεριών. Το σχετικό σχέδιο υπουργικής απόφασης έχει σταλεί στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, ενώ στο υπουργείο σκέφτονται ήδη να επεκτείνουν τη δημόσια ανάρτηση των φορολογικών δεδομένων σε όλα τα φυσικά και νομικά πρόσωπα.
Ολα στο φως, λοιπόν. Ολοι στο τσιγκέλι της αγοράς, με τον φόβο της αποκάλυψης και της κατακραυγής. Δεν γνωρίζουμε πώς θα αντιμετωπίσει νομικά την απόφαση δημοσιοποίησης η ανεξάρτητη Αρχή, ωστόσο πολιτικά η τέτοια σπουδή δεν μπορεί παρά να συνδυαστεί με πρόσφατες ενέργειες της κυβερνητικής ηγεσίας. Αφενός, με την εσπευσμένη φορολογική περαίωση και την ουσιαστική αθώωση των φοροφυγάδων· αφετέρου, με την περίφημη δήλωση του πρωθυπουργού ότι κυβερνά χώρα διεφθαρμένων. Με την περαίωση η κυβέρνηση ομολόγησε ουσιαστικά την αδυναμία της να ελέγξει τους εισπρακτικούς μηχανισμούς και να επιβάλει τον νόμο, δηλαδή να ελέγξει το κράτος. Με τη δήλωσή του ο πρωθυπουργός ομολόγησε επίσης την αδυναμία του να κυριαρχήσει,· ομολόγησε επίσης ότι δεν αισθάνεται μέρος του λαού που τον εξέλεξε και τον οποίο κυβερνά, αλλά ότι αισθάνεται παρατηρητής και αφηγητής της χώρας, και σε κάθε περίπτωση δεν αισθάνεται υποχρεωμένος να διορθώσει, να εξυγιάνει, να μεταρρυθμίσει.
Η δήλωση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλου περί καθολικής και διάχυτης ενοχής, με τον μονομερή κυνισμό της, με την απόλυτη ταύτιση θυτών και θυμάτων, δένει αλλά και ερμηνεύει τις προειρηθείσες αντιφάσεις.
Ολοι είναι διεφθαρμένοι, όλοι είναι ένοχοι, όλοι έκλεψαν. Ολοι κλέβουν. Δεν υπάρχει κανείς αθώος, έντιμος, αξιοπρεπής, λειτουργικός. Αυτή είναι η νέα βουλγκάτα των αναγεννημένων σοσιαλιστών. Οταν η ηγεσία, μάλιστα η δημοκρατικά εκλεγμένη, φτάνει σε τέτοιες χονδροειδείς αφηγήσεις των κοινωνικών φαινομένων, προκειμένου να απεκδυθεί τις ιστορικές ευθύνες της, προκειμένου να κυβερνήσει με διαγραφή και βίαιη επανεκκίνηση, με control-alt-delete του κοινωνικού σώματος, τότε πράγματι κάτι πολύ σάπιο κατατρώει όχι μόνο την ηγεσία αλλά και όλο το πολιτικό σύστημα που παράγει τέτοια σκέψη, τέτοια αυτοακύρωση και τυφλότητα.
Η ανάρτηση των φορολογουμένων στο Διαδίκτυο δεν θα καταργήσει τη φοροδιαφυγή, όπως ακριβώς η open.gov δεν έλυσε κανένα πρόβλημα δημοκρατικής λειτουργίας. Το Διαδίκτυο και η τεχνολογία είναι κενά δοχεία, που απαιτούν ως περιεχόμενο σκέψη, σχέδιο και κατανόηση· η δημοκρατία δεν επιτελείται με γκάτζετ. Η ανάρτηση των φορολογουμένων στα διαδικτυακά τσιγκέλια, σαν σφάγια, σαν αντικείμενα ηδονοβλεψίας, δεν είναι ανοιχτή διακυβέρνηση σε δημοκρατικό κράτος, είναι υπεκφυγή. Περιμένουμε ασφαλώς να μάθουμε τη γνωμοδότηση της Αρχής, περιμένουμε να μάθουμε ποιοι θα έχουν πρόσβαση στα στοιχεία, περιμένουμε… Δυστυχώς, η πρόσφατη εμπειρία από το ιδιότυπο κυβερνητικό μείγμα καινομανίας, απάθειας και κυνισμού δεν επιτρέπει πολλές ελπίδες για λυσιτελή χρήση της φορολογικής δημοσιότητας.
9 Σχόλια
Comments feed for this article
19 Οκτωβρίου 2010 στις 1:07 μμ
Natalia
Το κακό δεν είναι μόνο ότι τα σκέφτονται, τα λένε και τα κάνουνε, είναι ότι τα ανεχόμαστε χωρίς μιλιά. Ακόμα και τα συνήθως λαλίστατα ΜΜΕ μας που, προκειμένου να έχουν γαργαλιστικά στοιχεία να γεμίζουν τα σεντόνια και τους τίτλους, κάνουν την παραβίαση της ιδωτικότητας γαργάρα.
20 Οκτωβρίου 2010 στις 9:36 πμ
gritz
Ερώτημα αφελές, αμηχανίας :
Άραγε, από θεωρητική και δεοντολογική ακοπιά, η φορολογική συμπεριφορά ανήκει στην δημόσισ σφαίρα, στα του πολίτη, ή στα του ιδιώτη;
Το ορθό ή μή της δημοσιοποίησης που συζητούμε, δεν εξαρτάται βέβαια (μόνον) από την απάντηση στο ως άνω ερώτημα.
20 Οκτωβρίου 2010 στις 2:11 μμ
dimitristi
Ποιο είναι το νόημα αυτού του ποστ αν δεν περιλαμβάνει μία αντιπρόταση;
Η φράση: «Το Διαδίκτυο και η τεχνολογία είναι κενά δοχεία, που απαιτούν ως περιεχόμενο σκέψη, σχέδιο και κατανόηση·» λειτουργεί σωστά αν αντικαταστήσει κανείς το διαδίκτυο κ την τεχνολογία με την αρθρογραφία/blogging.
Whining is cheap.
22 Οκτωβρίου 2010 στις 10:18 πμ
gritz
Αντιπρόταση;
Μια αγαθοεργώς «σατανική» αντιπρόταση θα ήταν να δημοσιοποιούν όχι το δηλωθέν εισόδημα, αλλά τα δηλωθέντα τεκμήρια.
Είναι και πολύ πιό θεμιτή από την άποψη της προστασίας των ατομικών δεδομένων: Χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει.
Έτσι θα ξέρεις ότι ο x κάτοικος της οδού τάδε, αριθμός τόσο, στην δείνα βόρεια συνοικία, με εκείνο το 400άρι μάταιο με θέα και με εκείνη τη γαλανόλευκη επίπεδη επιφάνεια στην αυλή, δήλωσε …αυτό! Και σε τι παράγκα του Μπάρμπα Θωμά ζεί ο y καταξιωμένος «φιλάνθρωπος» με την Πόρσε, στον οποίο ενεχειρίασες, στην ανάγκη, λευκό φουσκωτό φακελλάκι.
Μη γινόμαστε Ταρτούφοι, «βρωμάει απαίσια» γύρω, και όχι μόνον στα κλιμάκια της πολιτικής εξουσίας.
21 Οκτωβρίου 2010 στις 12:03 πμ
γεράσιμος μπερεκέτης
Το «κυβερνώ χώρα διεφθαρμένη» το λες στον ψυχαναλυτή σου εμπιστευτικά. Αν το ακούει και ο λαός σου τότε είναι βαρεία η περίπτωσή σου.
21 Οκτωβρίου 2010 στις 1:50 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Απαράδεκτο μέτρο.
Θα ανοίξει τον δρόμο για κάθε είδους εκβιασμούς χωρίς φυσικά να πατάξει ούτε κατ’ ελάχιστο την φοροδιαφυγή.
22 Οκτωβρίου 2010 στις 9:19 πμ
teo le fau
πράσινα πάλι τα άλογα . και όλο το κύκλωμα στον αγώνα ενωμένο για να εκποιήσει όποιο ήθος , λογική και ανοχή μας έχει απομείνει . είναι λυπηρό που οι στατιστικές ξανά θα δείξουν πως όλα αυτά τα κουραφέξαλα που ανακοινώνουν οι τύραννοί μας , δεν θα κατορθώσουν να απορροφήσουν το συνολικό απόθεμα σάπιας ντομάτας της αγροτικής παραγωγής μας .
22 Οκτωβρίου 2010 στις 2:22 μμ
gritz
Τελικά, όσο το σκέφτομαι, δεν μπορώ να ξεκολλήσω τη σκέψη μου απο την γνώμη καποιων «ακραίων»:
Η ιδέα ότι ο Homo oeconomicus και ο Homo politicus είναι (και πρέπει να είναι) 2 «ξεχωριστά» όντα, είναι η πεμπτουσία της αστικής ιδεολογίας. Και της αστικής σχιζοφρένειας.
Ύστερα απορούμε που τα παιδιά της «μέσης τάξης» (εξαιρώ της ανώτερης , μια και εκεί η αντίδραση δηλώνει ένστικτο αυτοσυντήρησης) βγαίνουν (αλλοίμονο, πλήν εξαιρέσεων πιά) είτε ΔΑΠίτες, είτε ανάρχες, είτε παντελώς αδιάφορα για τα κοινά. Δηλαδή, με συγκαλυμμένο το αυτοκαταστροφικό σύνδρομο, το οποίο απελευθερώνεται από τα κοινωνικά φράγματα στη σχιζοφρένεια
Κάτι έχει γράψει ο Gregory Bateson περί double bid και της γένεσης της.
Άν δεν απατώμαι, κάτι σχετικό πρόλαβε να προείπει και ο Μάρξ στη «Γερμανική Ιδεολογία».
22 Οκτωβρίου 2010 στις 2:42 μμ
gritz
Double bind, συγγνώμη.
Ως πολίτης με τον Bούδα, ως «πούγκα» με τον Kούδα. Διπλός δεσμός, μέχρι τελικής πτώσεως.