Χιλιάδες Νεοέλληνες κατέκλυσαν την περασμένη Τετάρτη το Μέγαρο Μουσικής, σπρώχτηκαν για ένα δελτίο εισόδου. Ποιο αστέρι της τέχνης προκάλεσε την πρωτοφανή κοσμοσυρροή; Ενας ψυχαναλυτής· με μια διάλεξη περί θανάτου. Ο 77χρονος Ιρβιν Γιάλομ, συγγραφέας διδακτικής μυθοπλασίας και ψυχαναλυτής, λατρεύεται με ασυνήθιστη ένταση στη χώρα μας. Στις ΗΠΑ είναι πολύ λίγο γνωστός. Εδώ, διαβάζεται και λατρεύεται περίπου ως γκουρού.
Υποψιάζομαι ότι οι περισσότεροι αναγνώστες του Γιάλομ δεν έχουν ακολουθήσει κάποιους είδους σοβαρή ψυχοθεραπεία αναλυτικού τύπου. Προτιμούν το διάβασμα από τη θεραπεία ― το διάβασμα είναι ανώδυνο και φτηνό, δεν απαιτεί εμπλοκή. Μα ασφαλώς οι αναγνώστες και ακροατές του Γιάλομ αναζητούν απαντήσεις, λύσεις, ελπίδα, παρηγοριά· για τον φόβο του θανάτου, για τις ενοχές, για τα συναισθηματικά κενά, για τον πόνο της ύπαρξης, για την απουσία χαράς.
Ακριβώς τα ίδια αναζητούσαν προ μηνών και τα πλήθη που συνέρρεαν στους ναούς της Αττικής για να προσκυνήσουν το λείψανο του Ρώσου Αγίου Σεραφείμ του Σάροφ. Συγχώρεση για τις αμαρτίες του αδύναμου ανθρώπου, παρηγοριά έναντι του θανάτου, αποκούμπι μες στον δύσκολο βίο.
Ψυχές πονεμένες και αγωνιώσες, με ερωτήματα και φόβους, κι εδώ κι εκεί. Εντός της εκκλησίας, την παρηγοριά και τη συγχώρεση οικονομεί ο πνευματικός, ο εξομολόγος· ακούει πολύ, μιλάει λίγο, μεσιτεύει τον Λόγο στον πιστό, νουθετεί· κυρίως, μεσιτεύει τη συγχώρεση, κάνει το βάρος της ενοχής λιγότερο αβάσταχτο. Στο κοσμικό πλαίσιο, το έργο της μεσιτείας αναλαμβάνει ο ψυχοθεραπευτής: οδηγεί τον θεραπευόμενο στον εαυτό του, να συγχωρέσει τον εαυτό του και να τον αποδεχθεί, να αναγνωρίσει τα αισθήματα και τα πάθη του, ενδεχομένως να μάθει να αγαπά και ν’ αγαπιέται.
Ιδια η αγωνία, πυρηνικά ίδια η διαχείριση. Οι άνθρωποι ζητούν απαντήσεις και παρηγοριά. Ενας διαφορισμός: στο λείψανο συνέρρευσε η φτωχολογιά, θεοφοβούμενοι, ρωσόφωνοι· στον ψυχαναλυτή συνέρρευσε η εκκοσμικευμένη μεσαιοανώτερη τάξη.
10 Σχόλια
Comments feed for this article
3 Απριλίου 2009 στις 6:05 μμ
Ντροπαλός
Καλησπέρα,
Το πιθανότερο είναι να συνέρρευσαν από μόδα. Αυτό έχει τα εξής προβλήματα: Δεν επιτρέπει να «δούμε», ούτε τους αντιπάλους της συγκεκριμένης θεωρίας, ούτε αυτούς που ενδεχομένως να την εξελίσσουν, ούτε και τα αδύνατα ή δυνατά σημεία της συγκεκριμένης σχολής.
Η ψυχοθεραπευτική προσέγγιση του Yalom είναι (ψυχ)αναλυτικού τύπου, ή αποτελεί ιδιαίτερη μορφή ψυχοθεραπείας.
Σχετικά με τον πνευματικό, νομίζω ότι ρόλος του είναι να συγχωρεί και όχι να κάνει ψυχοθεραπεία (εκτός εάν είναι όντως κατάλληλα εκπαιδευμένος)
3 Απριλίου 2009 στις 7:27 μμ
kokalina
αισθάνομαι την ανάγκη να σας μεταφέρω σχόλιο από φόρουμ την επομένη της διάλεξης: ωραίος ο Γιάλομ χτες, τώρα πρέπει να διαβάσω και κανένα βιβλίο του…
3 Απριλίου 2009 στις 8:44 μμ
no frost
Πάλι για το λείψανο του Σαρώφ;Ουφ ανατριχιάζω ρε Νίκο. Τι πλάκα είναι κι αυτή..Νισάφι!
3 Απριλίου 2009 στις 10:18 μμ
no frost
Εγώ πάντως ενός και μόνον ανδρός το λείψανο δέχομαι να προσκυνήσω: Αυτό του τέως μητροπολίτη Παντελεήμονα όταν πεθάνει! ΑΥΤΟΣ και μόνον αυτος δικαιούται τέτοια τιμή διότι αυτός μας διδάσκει τι θα πεί να μην το βάζεις κάτω με ΤΙΠΟΤΑ, κάτι εντελώς απαραίτητο στις μέρες μας!!
Μόνον ΑΥΤΟΣ θα μπορούσε μέσα απο τα σίδερα της φυλακής-που είναι για τους λέβέντες- να στείλει επιστολή στον Οικουμενικό Πατριάρχη και τον Αρχιεπίσκοπο όπου δηλώνει κατάφωρα αδικημένος. Κατηγορεί τους 27 Μητροπολίτες οι οποίοι εναντιώθηκαν στην αθωωτική απόφαση του Συνοδικού Δικαστηρίου, για «μισαλλοδοξία, μισαδελφία, εμπάθεια και εχθρότητα». Εκτοξεύει δε και βολές και κατά του υπουργού Δικαιοσύνης που τον έριξαν στην στενή για την κατάχραση εκατομυρίων ευρώ..
Για τα υπόλοιπα δεν ξέρω αλλά για εκείνο το «μισαδελφία» έχει δίκιο ο Άγιος. Τον ζηλέψανε για εκείνο το τεκνό, τον Αλβανό -τον θυμόσαστε που έβγαλε την κασέτα ο Καρατζαφέρης;- που του έλεγε στο τηλέφωνο (βαριανασαίνοντας…) να μην αρνείται την επαφή, έχουν να το κάνουν τόσο καιρό, να βάλει λίγο λαδάκι, να μην τσούζει. Παλιομισαλλόδοξοι!…
4 Απριλίου 2009 στις 1:13 πμ
carpe diem
»Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα…» λέει το τραγούδι, με την πρόταση αυτή να επαληθεύεται καθημερινά στον ανθρώπινο βίο. Φευ, οι εποχές είναι δύσκολες. Δεν χρειάστηκε αυτή η εκτόνωση του καπιταλιστικού συστήματος, η οποία παράλληλα εκδηλώνεται με τη μορφή οικονομικής ύφεσης – εως και τώρα -, προκειμένου να κατανοήσουμε την διάσταση της πραγματικής ύφεσης. Ο άνθρωπος φαίνεται οτι έχει ανατρέψει λαθεμένα την ιεραρχία των αξιών του, οδηγούμενος έτσι αναπόφευκτα σε μια έκπτωση ηθική. Όλη αυτή η έκπτωση ως αποτέλεσμα της αποθέωσης του χρήματος και της ύλης, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια και στη λεγόμενη ψυχολογική κατάπτωση. Τα pecunia λοιπόν! Χαρακτηριστικό δείγμα αυτης της κατάστασης αποτελούν οι αυτοκτονίες. Το περίφημο απονενοημένο διάβημα, έχει λάβει διαστάσεις οι οποίες αν μη τι αλλο, αναγκαίο κρίνεται να αρχίσουν να μας προβληματίζουν. Τι συμαβαίνει δηλαδή; Τόσο καθοριστκό είναι το χρήμα για τη ζωή του ατόμου και χωρίς αυτο δεν δύναται να πορευθεί; Δεν έχει λοιπόν άλλα στηρίγματα; Αναμφίλεκτα αποτελεί παράγοντα αυημερίας την ΄΄σήμερον ημέρα΄΄ αλλα… Αν δε γυρίσουμε να ψάξουμε τον ευατό μας, φαίνεται οτι και εμείς θα χάσουμε το παιχνίδι οπως και οι ιδιοκτήτες των ex- Αμερικανικών Κολοσσών. Δείγμα υγείας αποτέλεσε αυτη η κοσμοσυροή λοιπόν την εβδομάδα που μας πέρασε στο Μέγαρο. Ο Έλληνας υπο αυτήν την απειλή φαίνεται οτι άρχισε να σκέφτεται αλλιώς και α ιεραρχεί διαφορετικά τις αξίες τις οποίες ακολουθεί και οι οποίες με τη σειρά τους νοηματοδοτούν – ας το δεχτούμε ως παραδοχή λοιπόν- τη ζωή του. Μπορούμε να αρχίσουμε να ελπίζουμε στη σωτηρία αυτη λοιπόν, οτι πλησιάζει; Τα σημεία των καιρών και ο αδυσώπητος χρόνος είναι αυτα τα οποία αναμένεται να επιβεβαιώσουν η να διαψεύσουν.
4 Απριλίου 2009 στις 12:29 μμ
Αθήναιος
Στις ΗΠΑ είναι πολύ λίγο γνωστός. Εδώ, διαβάζεται και λατρεύεται περίπου ως γκουρού.
Και στο Ισραήλ, επίσης.
4 Απριλίου 2009 στις 7:08 μμ
ilias
Ναι, ναι, ο Γιάλομ δεν είναι μια ΄΄μάνα κουράγιο΄΄ είναι μια ΄΄κουράγιο μάναααα….
5 Απριλίου 2009 στις 11:56 πμ
Νοσφεράτος
Υποψιάζομαι ότι οι περισσότεροι αναγνώστες του Γιάλομ δεν έχουν ακολουθήσει κάποιους είδους σοβαρή ψυχοθεραπεία αναλυτικού τύπου. Προτιμούν το διάβασμα από τη θεραπεία ― το διάβασμα είναι ανώδυνο και φτηνό, δεν απαιτεί εμπλοκή. ….»
– O ιδιος ο Γιαλομ λεει καπου οτι η ψυχοθεραπεια δεν σταματα σχεδόν ποτε .. Και φυσικά και οσοι ακολουθησαν μια ψυχοθεραπεια ας πουμε λακανικου τυπου θα μπορουσαν να την συνεχισουν με ομαδική , ή αλλου τυπου ψυχοθεραπεια ή – αν δεν τους φτανουν τα λεφτά απλώς ..διαβαζοντας
Γιατί οχι; Και δεν καταλαβαινω ..
Προς τι αυτή η συγκριση με την θρησκεια ;
Στην θρησκεια αφηνεις τον εαυτό σου στα χερια του Ιερέα , της εκκλησιας του Θεου ..
Στίς προσπαθειες θεραπειας Φρουδικου τυπου ομως υπάρχει μια υυπόσχεση Χειραφετησης ‘Εκεί που ειναι το Αυτό το εγώ(η συνειδηση ) οφειλει να ερεθει ), και μαθε» την αλήθεια σου» και αντεξε την
Ειναι αλήθεια οτι ο Γιαλομ εχει γίνει σταρ ..εγραψε ομως(και ) ωραια βιβλια (οχι ολα βεβαια ..μερικά)..Και κατι μαθαινουμε απο αυτα ετσι δεν ειναι; και μια ανακουφιση η ενα εναυσμα για περαιτερω ψαξιμο μας δινουνε (θεωρω πολύ καλό το Η Θεραπεια του Σοπεναουερ )
Εξαλλου και ο Λακανικός Ζιζεκ
δεν εχει γινει Σταρ …;
(Ασε που εδώ στην Ελλάδα σταρ εχει γινει ακόμα και ο …Γιανναράς !!!!!!!!!
Κοντολογής ..Καλά κανει και παει ο Κόσμος στου Γιαλομ ..Απο το να πηγαινει στους Γιανναραδες και στους Ζουραρηδες στις εκκλησιες η στις μαζωξεις του Ψωμιαδη καλύτερα
12 Απριλίου 2009 στις 2:17 πμ
Τάσος
Συμφωνώ με τον Νοσφεράτο
Ατυχής η σύγκριση με τη θρησκεία
28 Οκτωβρίου 2009 στις 10:28 μμ
fantaisiste
Άλλη μία συμφωνία με τον Νοσφεράτο. Η σύγκριση δεν είναι απλά ατυχής αλλά και τόσο μα τόσο χιλιοακουσμένη και παλιά που μέχρι κι ο ίδιος ο Φρόιντ διευκρίνιζε ότι/γιατί η ψυχανάλυση δεν έχει σχέση με την εξομολόγηση παρά τις εξωτερικές ομοιότητες (που δεν είναι και πολλές εδώ που τα λέμε).