
Ενθύμιον φιλίας (περιοδικό Vice, http://vice.typepad.com/)
Ποιοι είναι οι γνωστοί-άγνωστοι; Το προσφιλέστερο κλισέ των μήντια εμπεριέχει μια αντίφαση, η οποία ακυρώνει τη δημοσιογραφική αξιοπιστία: Αν είναι γνωστοί, γιατί δεν κατονομάζονται; Αν είναι άγνωστοι, γιατί δεν τους μαθαίνουμε;
Δυστυχώς, μέγα μέρος της μηντιόσφαιρας έχει απολέσει τις σχέσεις του με την έρευνα, με το πρωτογενές ρεπορτάζ και με την ψυχρή περιγραφή των ευρημάτων. Αντ’ αυτών μηρυκάζει δελτία τύπου, διαρροές κρατικών πηγών, στερεότυπα και κόπι-πέιστ από το ίντερνετ.
Ωστόσο, αν θέλεις να διαβάσεις ψυχρά τα γεγονότα και αν ερευνήσεις, μπορείς να αποκτήσεις μια ιδέα για το ποιοι κρύβονται πίσω από τις αντιδακρυγόνες κουκούλες. Καταρχάς, η παρούσα νεανική εξέγερση κατέρριψε τα κλισέ περί δυο-τριών εκατοντάδων κουκουλοφόρων που κατοικοεδρεύουν στα Εξάρχεια. Οι χιλιάδες νεαροί με τα κουκουλο-φούτερ “χούντις” Nike και GAP, σε όλη την Ελλάδα, ασφαλώς δεν ανάβλυσαν από τα μυθολογημένα Εξάρχεια. Οι περισσότεροι χούντις των Δεκεμβριανών είναι λυκειόπαιδα εύπορων και μικροαστικών οικογενειών, που έως την ιστορική πια Νύχτα του Αγίου Νικολάου δεν είχαν ιδέα πώς ανατρέπονται οι κάδοι και πώς προφυλάσσεσαι από τα δακρυγόνα. Το έμαθαν σε λιγότερο από δύο εικοσιτετράωρα. Η θεαματική είσοδος των λυκειακών χούντις στους δρόμους είναι το πρώτο και πιο εντυπωσιακό στοιχείο των Δεκεμβριανών ‘08.
Το δεύτερο καινοφανές στοιχείο είναι ο ρόλος των λούμπεν βανδάλων. Σε αυτό το άμορφο σύνολο αθροίζονται μικροποινικοί, παραβατικοί, πρεζάκια, τσιγγάνοι, μετανάστες, γηπεδο-συναυλιακοί χούλιγκαν, περιθωριακοί χωρίς καμία πολιτική συνείδηση. Τους ενώνει το σπάσιμο χωρίς επιλεκτική στόχευση, το μπάχαλο, το ντου, το μικροπλιάτσικο. Οι λούμπεν βάνδαλοι σπάνε «ό,τι να’ ναι», αδιακρίτως, και έδωσαν τον τόνο σε αρκετά σημεία της Αθήνας, την περασμένη Δευτέρα. Αυτοί κυριάρχησαν σιωπηρά και το βράδυ της Τετάρτης στο κατειλημμένο Πολυτεχνείο, υπερισχύοντας ακόμη και επί των δυναμικών, πλην ευάριθμων και πολιτικοποιημένων αντεξουσιαστών, οι οποίοι ενώπιον του χάους των λούμπεν μετακόμισαν στη συνέλευση της ΑΣΟΕΕ. Οι αναρχικοί έχασαν το Πολυτεχνείο, το μυθικό τους Κάμελοτ, άπαρτο από το 1973.
Αυτούς τους λούμπεν τους εχω δει και στην Ιταλία και στη Γένοβα ―μάς έλεγε εμπειροπόλεμος αναρχικός, την Πέμπτη τα ξημερώματα― αλλά δεν τους είχα ξαναδεί σε τέτοια έκταση εδώ. Οι λούμπεν δεν υπακούουν σε καμία συλλογικότητα: έκλεβαν κινητά, κράνη και μοτοσυκλέτες από αναρχικούς, ακόμη και μέσα στο Πολυτεχνείο…
Τρίτο στοιχείο: το πλιάτσικο. Περισσότερο και από τους λούμπεν, στο πλιάτσικο επιδόθηκαν μετανάστες που δεν συμμετείχαν καν στα σπασίματα. Η Πατησίων λεηλατήθηκε από τέτοιους ανθρώπους: Είδα Πακιστανό με σαγιονάρα, να φοράει γούνα-λάφυρο, μας είπε αναρχικός ακτιβίστας.
Αλλοι γνωστοί-άγνωστοι; Ναι, μια ακαθόριστη ομάδα «γκρίζων» που κινείται στις διαδηλώσεις σε ρόλο προβοκάτορα: σπάει απρόκλητα εκτός στόχων, αρχίζει το πλιάτσικο κι ύστερα ξεγλιστράει, αφήνοντας πίσω τους νεοφώτιστους, τους άπειρους νεαρούς, οι οποίοι και συνήθως συλλαμβάνονται. Αυτοί οι «γκρίζοι» πιθανολογείται ότι χρωστούν κάτι στην αστυνομία από το παρελθόν ―σύλληψη για ουσίες, για μικροποινικά κ.λπ.― και δρουν, για κάποιο διάστημα, μέσα σε αυτό το πλαίσιο ιδιότυπης ομηρίας και ανταπόδοσης. Για κάποιους τουλάχιστον αυτοί οι «γκρίζοι» δεν είναι «άγνωστοι», και δεν είναι αναρχικοί.
Οι αναρχικοί; Σαραντάρης διανοούμενος αντεξουσιαστής, την Κυριακή των δακρυγόνων στον Λυκαβηττό, ενώ μας προσπερνούσαν εκατοντάδες έξαλλοι σπάστες, μας είπε: Τώρα το λόγο έχει η ξέφρενη μεταβλητή… Προφανώς είχε διαγνώσει τη φύση του πλήθους. Οι αναρχικοί δεν είναι οργανωμένοι και δεν είναι ενιαίοι ιδεολογικά: αναρχοκομμουνιστές, συμβουλιακοί, σιτουασιονίστ, κοινωνικοί οικολόγοι, πολιτικοί σπάστες, αυθόρμητοι μπάχαλοι, κ.λπ., χωρίς καν ενιαία στάση στη χρήση βίας. Τα σπασίματά τους πάντως, όταν συμβαίνουν, στρέφονται κατά στόχων με σαφή συμβολισμό: κρατικά κτίρια, τράπεζες, πολυεθνικές, ποτέ μικρομάγαζα και κτίρια κατοικιών.
Στις πρωτοφανούς εκτάσεως και διάρκειας ταραχές της περασμένης εβδομάδας, ακόμη και οι αναρχικοί «έχασαν την μπάλα», όπως μας είπαν. «Είδαμε μπροστά μας το όνειρο κάθε αναρχικού: το χάος. Και σαστίσαμε…» Οι συνειδητοποιημένοι αναρχικοί είναι μορφωμένοι· όταν δεν σπάνε, περνούν με άνεση από τον Ντοστογιέφσκι στον Αναγνωστάκη και τον Ντεμπόρ, από το dubstep στα ρεμπέτικα και στο noise, συζητούν για τη βακχεία της εξέγερσης, για τη μέθη της βίας και τα όριά της. Αναγνωρίζουν προγόνους, συγχρωτίζονται με την Αριστερά και αλληλοεπηρεάζονται, βρίσκονται εντός κοινωνίας. Μετά τα τριάντα, συνήθως, αποσύρονται σταδιακά από το δρόμο. «Οι πιο υπέροχες στιγμές ήταν όταν κατεβαίναμε πιασμένοι χέρι-χέρι», άκουσα να εξομολογείται υποβλητικά η νεαρή αναρχική. «Δεν αντέχω πια τους “ζέουλες” της Δευτέρας που τρέχανε τρελαμένοι όπου γινόταν μπάχαλο. Βαρέθηκα τα όχι, θέλω να πω ναι, δεν γουστάρω άλλο θάνατο…»
Αλλά οι πολιτικοί αναρχικοί δεν δίνουν πια τον κυρίαρχο τόνο στα οδοφράγματα και τα σπασίματα· το κύμα των αυθόρμητων χούντις εφήβων και η αγέλη των λούμπεν απειλούν, αν δεν έχουν σπάσει ήδη, την ηγεμονία τους.
64 Σχόλια
Comments feed for this article
14 Δεκεμβρίου 2008 στις 3:29 πμ
skoug
…και θα μου επιτρέψετε να συνεχίσω:
Τα παιδιά σήκωσαν την πέτρα! Γι’ αυτό καταδικάστε τα· εγκαταλείψτε τα, κύριε Πρεντετέρη, γιατί είναι ανεπιθύμητα· γιατί εκτός συστήματος τόλμησαν αυθόρμητα να διαδηλώσουν το θυμό τους. Στον κόσμο μας, όσοι έκλεψαν μέσα στο σύστημα, όσοι άρπαξαν με την απάτη του χρηματιστηρίου, με την κινητή τηλεφωνία, με την κάλυψη της αγίας εκκλησίας, με την βουλευτική ή άλλη ιδιότητα, όσοι δολοφόνησαν εν υπηρεσία, είναι δικοί μας μέρος του συστήματος. Μα τα παιδιά αυτά είναι έξω από τον Θαυμαστό Καινούριο Κόσμο για αυτό πετάξτε τα στις εσχατιές της κοινωνίας, δολοφονείστε τα γιατί φώναξαν και ενόχλησαν. Κινηθείτε με το δόγμα “ηθικό είναι το νόμιμο” και φτιάξτε νόμους τέτοιους που θα φέρει την ηθική στα μέτρα σας. Χτυπήστε αλύπητα με όρους ιεράς εξέτασης όποιον τολμήσει να τείνει ευήκοον ους στις φωνές τους και ξεχυθείτε σε κυνήγι μαγισσών για να μπορέσετε επί τέλους να ευνουχίσετε κάθε κλώνο ελεύθερης έκφρασης. Στις μέρες που διανύουμε επιχειρείται το μεγαλύτερο έγκλημα απέναντι στην κοινωνία μας: έφηβοι με καθαρό μυαλό και αγνότητα στιγματίζονται ως όντα ανεπιθύμητα, έκθετα, πεταμένα στους κάδους του δήμου, για να τροφοδοτήσουμε τον κόσμο με αντίγραφα μας, που υποταγμένα θα κλέβουν, θα δολοφονούν.
14 Δεκεμβρίου 2008 στις 4:09 πμ
no frost
Kι εγώ θα συνεχίσω στα δική σου φοβερή περιγραφή με ένα εύστοχο της Παλαιτσάκη απόσπασμα…ναι ναι ξύπνησαν και τα μεσημεριανά!!
«Έλα λοιπόν να κάνουμε… λογαριασμό! Ποιοι είναι οι χειρότεροι εχθροί του λαού; Οι κουκουλοφόροι που σπάνε τις περιουσίες, φτωχών ή λιγότερο φτωχών επιχειρηματιών; Οι χαρτογιακάδες που κατάκλεψαν τον κοσμάκη στο χρηματιστήριο; Τα λαμόγια που πήραν τις μίζες της Siemens; Οι υποκλοπές…; Τα οπλικά; Ή το παραδικαστικό; Ή το Βατοπέδι;…
Ξέρεις ποια διαφορά βλέπω εγώ; Οι μεν με τις κουκούλες κρύβουνε το πρόσωπό τους, ενώ τους άλλους τους βλέπουμε φάτσα μούρη να απαντάνε παπαριές σε τηλεοπτικές εκπομπές, από τις οποίες το μόνο που κρατάει ο τηλεθεατής είναι τα νούμερα τηλεθέασης που θα ανεβάσουν ή θα ρίξουν το κασέ του παρουσιαστή.
Οι πλιατσικολόγοι είναι βέβαιο ότι είναι εχθροί των νοικοκυραίων… Δε μου λες αφεντικό, άνοιξε ρουθούνι με τα «υπερήφανα γηρατειά», που ψάχνουν στα σκουπίδια των λαϊκών αγορών να βρούνε λιγότερο σάπιες ντομάτες; Μπααα… Η επίσημη εξουσία πιστεύει ότι ένα ζευγάρι μπορεί να τη βγάλει με 900 ευρώ το μήνα, τη στιγμή που έχουν κατακλέψει ακόμη και τις πλάκες από τα πεζοδρόμια της χώρας οι «ημέτεροι»…
αλλά και το ωραίο του πιτσιρίκου:
Αυτές τις μέρες που οι κουκουλοφόροι, οι λιθορρίπτες και οι βιτρινοθραύστες κάνουν ένα όμορφο πάρτι στο κέντρο της Αθήνας, μου έχει δημιουργηθεί μια απορία: Η Όλγα Τρέμη και ο Γιάννης Πρετεντέρης γιατί έχουν φαγωθεί να δουν τα πρόσωπα των παιδιών με τις κουκούλες; Για γκόμενο ψάχνουν;
14 Δεκεμβρίου 2008 στις 4:15 πμ
no frost
Ε….skoug χαλαρα μην τρελλαίνεσαι ..
η πολλή ταύτιση βλάπτει ….αν και σε καταλαβαίνω απ’ την άλλη. Κι εγώ ξεφεύγω μερικές φορές.. Ο πολύς θυμός δηλώνει πάντα πανικό.
14 Δεκεμβρίου 2008 στις 8:56 πμ
skoug
Ίσως νά ‘χεις δίκιο no frost! Ίσως νά ‘ναι πανικός της ηλικίας μου και της ιδιότητάς μου, γιατί βλέπω να ξερνάνε πάνω στα παιδιά μας!
14 Δεκεμβρίου 2008 στις 11:19 πμ
Νοσφεράτος
Απλώς αναρωτιεμαι;
Μήπως ετσι ηταν πάντα -ή καλύτερα ,Σχεδόν πάντα
Ολες Οι εξεγερσεις της νεωτερικοτητας;
(ισως Εκτος απο αυτες του Μαη του 68 )
Μήπως και εκει δεν Κυριαρχουσε Αρχικά το Πλήθος;
(με ολες τις λούμπεν ομάδες που ανφερονται ;)
Και η ιδεολογική ηγεμονία -μαζί με την καθοδηγηση και μετατροπή ολων αυτών σε κατι Αλλλο – δεν ερχόταν παντα εκ των Υστερων;
Που προσδιδαν ενα αλλο Σημαινον σε αυτά ακριβώς τα χαωδη;
(στο Πραγματικό που το μετετρεπαν σε συμβολικό;)
Βεβαια σε παλιοτερες εξεγερσεις Υπηρχε μια ομαδα διαννοουμένων και Πολιτικών κομματων που
Μπορουσαν και ηθελαν και τολμουσαν να αναλάβουν κατι τετοιο…
(δηλαδή να ποτισουν την εξεγερση με ενα -εκ των υστερων πάντα- νοημα..)
το αν υπαρξει κατι ανλογο και εδώ δεν το ξερουμε ακομη ..
14 Δεκεμβρίου 2008 στις 12:16 μμ
skoug
Συγχωρέστε με, αλλά νιώθω την ανάγκη να επανέλθω και να εκμεταλλευτώ το βήμα που παρέχει το Βλέμμα. Διαβάζω στην εφημερίδα το άρθρο της Μαρίλης Μαργωμένου και νιώθω να τα ξέρω αυτά τα παιδιά. Συχνά περνούν απαρατήρητα στην τάξη και τα ίδια δεν έχουν διάθεση να ανταγωνιστούν και να επιβληθούν στην ομάδα· δεν ξέρουμε στα αλήθεια τι κρύβουν μέσα τους και ούτε μας ενδιαφέρει· είναι τα παιδιά που δεν ακολουθούν το main stream και δεν ενδιαφέρουν ―αυτό είναι το δράμα μας, δεν ενδιαφέρουν κανέναν. Ένα τέτοιο παιδί ξαφνικά, από το πουθενά μπήκε στο Πάνθεον των ηρώων, δίπλα σε ήρωες επαναστάσεων κι η μορφή του ίσως αύριο, σαν του Τσε, να προβάλλει κατάστηθα σε μπλουζάκια εφήβων. Αυτό το ήσυχο κι ανυποψίαστο παιδί ηρωοποιήθηκε όχι μόνο στην Ελλάδα, μα στη Λισσαβώνα, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στη Ρώμη, στο Βερολίνο. Γιατί; Οι θεωρητικοί οφείλουν να ερμηνεύσουν, να αποκαλύψουν αίτια, να δώσουν προοπτικές. Οι θεωρητικοί του δικαίου οφείλουν να ερμηνεύσουν το νέο δικαιικό πλαίσιο που αναδύεται μέσα από αυτή την αυθόρμητη εξέγερση· οι κοινωνιολόγοι να προσδιορίσουν τα αίτια του απρόσμενου αυτού φαινομένου· οι πολιτικοί να αφουγκραστούν τη μάζα, να λάβουν γνώση των αιτιών να αναθεωρήσουν στάση και πολιτική. Και πάνω από όλα, όλοι μας σαν κοινωνία να πάρουμε στα σοβαρά αυτό που προβάλλει σε πρώτη ανάγνωση των γεγονότων: παιδιά καταπιεσμένα, που βιδωμένα 7-8 ώρες σε ένα θρανίο και 2-3 ώρες ιδιαιτέρων, συμμετέχουν σε μια διαδικασία απαξιωμένη από γονείς, πολιτικούς, εκπαιδευτικούς· και απαιτείται από αυτούς να είναι άριστοι σ’ αυτό το ανούσιο άνευρο εκπαιδευτικό σύστημα που μόνο στόχο έχει την κάρτα μετανάστευσης απ’ το σχολείο σε ΤΕΙ και ΑΕΙ, που άλλα δεν προσφέρουν επαγγελματική κατοχύρωση, άλλα δεν έχουν πρόγραμμα σπουδών, άλλα δεν… και όλα στερούνται σεβασμού προς τους σπουδαστές τους. Είναι τα παιδιά αυτά που ακούν πως το μέλλον τους είναι να ενταχθούν στη γενιά των 700, που βλέπουν να ξεφυτρώνουν γύρω τους μίζες, βίλες, λιμουζίνες.
Είναι η ώρα να στρέψουμε το βλέμμα μας σ’ αυτά τα παιδιά κι ας μην κρυβόμαστε πίσω από την υψηλή κριτική των πολιτικών ή άλλων λόγων. Είναι η ώρα να αντιληφθούμε πως η κοινωνία μας χρειάζεται μελλοντικούς πολίτες ελεύθερους, με αυτοπεποίθηση.
14 Δεκεμβρίου 2008 στις 12:27 μμ
Belbo
Εξαιρετικό πραγματικά κύριε Ξυδάκι σας ευχαριστούμε!
Θα μπορούσατε να δώσετε τον τίτλο: «Η κουλτούτα των γηπέδων τώρα και στο κέντρο της ΑΘήνας». Ε μα είναι δεδομένο ότι θα φτάναμε κι εκεί, άλλωστε όλοι αυτοί προπονούνται κάθε Κυριακή στα γήπεδα.
Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι βλέπουμε τη νεολαία μας να τα βλέπει όλα αυτά σαν πρότυπο και να μιμείται. Και ακόμη χειρότερα ολόκληρα πολιτικά κόμματα να τους χαϊδεύουν την πλάτη. Και βέβαια που είναι οι δάσκαλοι και οι Καθηγητές, ανύπαρκτοι…
14 Δεκεμβρίου 2008 στις 1:28 μμ
nikoxy
@Belbo:
Δεν ξέρω αν έχετε παιδιά, ή ανίψια κ.λπ.
Ποια πρότυπα τους προσφέρει σήμερα η κυρίαρχη κουλτούρα των μήντια και της κατανάλωσης; Για αναρωτηθείτε…
Μήπως το μόνο πρότυπο που τους προσφέρεται κρουνηδόν είναι διεφθαρμένοι πολιτικοί, νεποτισμός, διαλυμένοι θεσμοί, δομική νεανική ανεργία, τηλεοπτιικός εμετός, malls, Στοίχημα, γηπεδική εκτόνωση;
Μην ξεχνάτε:
Στο γήπεδο την Κυριακή 8 Δεκ. βρισκόταν ο υπουργός Παιδείας. Αυτός είναι η κουλτούρα των γηπέδων. Και όσοι συνωστίζονται στις VIP θέσεις κάθε Κυριακή.
Την ίδια Κυριακή, ο κόσμος βρισκόταν τους δρόμους, αντιδρώντας σε έναν φόνο και στη γηπεδική κουλτούρα του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
14 Δεκεμβρίου 2008 στις 1:29 μμ
Νοσφεράτος
Θα μπορούσατε να δώσετε τον τίτλο: “Η κουλτούτα των γηπέδων τώρα και στο κέντρο της ΑΘήνας”.
»Και ακόμη χειρότερα ολόκληρα πολιτικά κόμματα να τους χαϊδεύουν την πλάτη.»
Με πρωτον- πρωτον εκεινο το πολιτικον κόμμα του οποιου η Φοιτητική παραταξις κραυγαζε στα Αμφιθεατρα συνοδεια Ταμπουρλων :
» Βουλγαράκη Βουλαγαράκη γ .. …τον …τον Γιωργακη..»
και ο κ Υπουργός επαιζε και αυτός Ταμπουρλον …
Τοτε..
υ
14 Δεκεμβρίου 2008 στις 1:38 μμ
Νοσφεράτος
επιπλεον περι της »κουλτουρας των γηπεδων »(τιτλος βιβλιου του τεως γγ Πολιτισμου κ. Ζαχοπουλου αν δεν κανω λάθος)
εχουμε και την Φωτο του κ Υπουργου Παιδειας εις το Γηπεδον μετα τον Φονον …
Ή μήπως κανω λαθος;
14 Δεκεμβρίου 2008 στις 1:41 μμ
no frost
«Les koukoulofores» …lol
http://yannis-ioannou.com/2008/12/14/les-koukoulofores/
14 Δεκεμβρίου 2008 στις 1:46 μμ
contralegem
@nikoxy: Δεν χωρεί ερώτημα, όντως αυτό τους προσφέρει:»διεφθαρμένους πολιτικους, νεποτισμό, διαλυμένους θεσμούς, δομική νεανική ανεργία, τηλεοπτικό εμετό, malls, Στοίχημα, γηπεδική εκτόνωση».
Η διαπίστωση όμως είναι κοινή. Εκεί που υπάρχει η διαφωνία είναι η αντίδραση.
Και οι μολότωφ, οι επικροτούμενοι δεκαπεντάχρονοι με τις πέτρες και μια κινηματική φιλολογία που απευθύνεται σχεδόν αποκλειστικά στο φαντασιακό είναι υποκατηγορία αυτης της κουλτούρας.
Είναι η άλλη όψη του συστήματος.
Ο Πρετεντέρης, ο οπαδός που τα σπάει καθε Κυριακη στο γήπεδο και ο 15χρονος που κλείνει το σχολείο γιατι έτσι του κάνει κέφι μιλάνε όλοι την ίδια γλώσσα. Την γλωσσα του αδιεξόδου.
Αλλά αυτή η γλώσσα είναι η πιο θελκτική. Γιατι είναι η πιο εύκολη.
Ας αρκεστούμε λοιπον σ’ αυτην, βαυκαλιζόμενοι οτι τα βάλαμε με το σύστημα, ενω στην ουσία καναμε ένα βήμα προς αυτό.
Ας αρκεστούμε να προσπαθήσουμε να «καταλάβουμε τα παιδία», αντι να τους δείξουμε που πρέπει να στραφούν για να ζητήσουν ένα μέλλον καλύτερο απ’ το δικό μας.
Βία από έναν μη-συνειδητοποιημένο όχλο και από 15 χρονα είναι απλώς βία. Τπτ παραπάνω. Γι’ αυτό και αυτοί που θα έπρεπε να τρομάξει δεν φοβήθηκαν καθόλου: Γιατι παίζει στο γήπεδό τους.
14 Δεκεμβρίου 2008 στις 1:49 μμ
Αντώνης
Στην αρχή νόμισα οτι οι περισσότεροι που σχολιάζουν τα τεκταινόμενα απλώς είχανε χάσει τη μπάλα! Πλέον είμαι σίγουρος οτι έχουν χάσει το παιχνίδι!!!
Όπως στα περισσότερα σχολεία οι πιτσιρικάδες έχουν καβαλήσει τους περισσότερους καθηγητάδες και τους παίζουν ‘κορόιδο’ με αποκορύφωμα κάτι σχολεία σαν αυτά στη Γκράβα και συνολικά; στα ΕΠΑΛ έτσι τώρα παν να καβαλήσουν ολόκληρη πόλη! Και δεν υπάρχει ένας σοβαρός να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι και να πάψουν ορισμένα κακομαθημένα τις κοροϊδίες!
Το ενδιαφέρον βέβαια είναι οτι κάποιοι δεν καταλαβαίνουν καν την απίστευτη αυθάδεια ορισμένων πιτσιρικάδων! παραμυθιάζονται από κάτι 17χρονα! Έλεος! Όπως η νέα φιλόλογος των 25 ετών από το κλάμα (όπως εσείς το περιγράψατε) το γυρνά στο χάδι (παραχάιδεμα) γιατί αλλιώς δεν θα τα βγάλει πέρα!
Μου φαίνεται οτι οι περισσότεροι πάσχουν από παιδαγωγική ανεπάρκεια! Είτε είναι γονείς είτε όχι!
Δεκεμβριανά, ακούς εκεί Δεκεμβριανά!
Και το άλλο?! Μας έχετε και φάτσα κάρτα στα προσωπογραφήματα τον απίστευτο, κωμικοτραγικό Λα.Λα.. ! Από δαύτον ούτε ένας ζητά ευθύνες για την κατάντια πιτσιρικάδων και μεσήλικων! ? Μόνο τα ξέκω.. σας πείραξαν κι η Αννίτα με τον Ευαγγελάτο?
Ο καθένας στον πάγκο του λοιπόν να μετρήσει τις ευθύνες του!
Και μη προσπαθούμε να τα μαζέψουμε βγάζοντας μπροστά τους σοβαρούς και συνειδητοποιημένους αλλά σημαντικά ολιγάριθμους αναρχικούς!
14 Δεκεμβρίου 2008 στις 1:57 μμ
skoug
Εγώ θα αντιμετώπιζα λίγο διαφορετικά τη θέση του κ. Belbo. Επιλέγω: «Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι βλέπουμε τη νεολαία μας να τα βλέπει όλα αυτά σαν πρότυπο και να μιμείται. Και ακόμη χειρότερα ολόκληρα πολιτικά κόμματα να τους χαϊδεύουν την πλάτη. Και βέβαια που είναι οι δάσκαλοι και οι Καθηγητές, ανύπαρκτοι…» Το πρόβλημα είναι πως η νεολαία εκδήλωσε την αποστροφή της σε ό,τι βλέπει και πως δε μιμείται! κι αυτό το πολύτιμο χαρακτηριστικό αλίμονο αν θα το χάσει! Κι ο υπουργός της γαρδένιας (σπάστης πιάτων αυτός), προσφέρει σαν σε ιθαγενείς, καθρεφτάκια και κουδουνάκια στους «αρίστους»: ένα P.C. κατ’ έτος επαινώντας την επιτυχημένη ανταπόκρισή τους στην ανοησία. Και τους χαϊδεύει την πλάτη υποσχόμενος, αυτός και οι προκάτοχοί του κι οι όλοι κυβερνώντες τα τελευταία χόνια, πως θα γίνουν όλοι φοιτητές. Κι όταν σε δύο περιπτώσεις κάποιοι δεν τους «χάιδεψαν την πλάτη» ―θυμηθείτε, συνέβη δυό φορές― αμέσως αυτούς τους κάποιους τους έφαγε η μαρμάγκα… Και πάλι η υπερπροσφορά στο πολιτικό σουπερμάρκετ με δώρα άχρηστα, πτυχία χωρίς αντίκρισμα… Κι οι δάσκαλοι κι οι καθηγητές στο σύστημα αυτό αδύναμοι, ανύπαρκτοι(;) είναι κι αυτοί μέρος του προβλήματος, που συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία απαξιώνοντας τη δουλειά τους και χαϊδεύοντας τα παιδιά στην πλάτη για να μην έχουν προβλήματα, για να μην αποκαλυφθεί η δική τους ανεπάρκειά. Αυτοί χαϊδεύουν την πλάτη των παιδιών, κι όχι όσοι στρέφονται προς αυτά και αναζητούν αιτίες για να προτείνουν λύσεις…
14 Δεκεμβρίου 2008 στις 2:26 μμ
Αντώνης
«…καθρεφτάκια και κουδουνάκια στους “αρίστους”: ένα P.C. κατ’ έτος επαινώντας την επιτυχημένη ανταπόκρισή τους στην ανοησία…»
Δεν σχολιάζω τη φράση γιατί … κάνει μπαμ!
Έχω δει ‘αρίστους’ που πετούν φωτιές τα μάτια τους, που είναι άπιαστοι σ’όλους τους τομείς… και καλό είναι όταν μιλάμε για τέτοια παιδιά να υποκλινόμαστε πρώτα!
Άντε το παρακάνατε! Όλους στο ίδιο τσουβάλι!
14 Δεκεμβρίου 2008 στις 2:54 μμ
zaphod
Εξαιρετική ανάλυση. Δείχνει πως τα πράγματα δεν είναι το αμπεμπε που μας πλασάρεται ατέχνως
14 Δεκεμβρίου 2008 στις 3:17 μμ
Ποιά ήταν λοιπόν τα γεγονότα; (καλά, τα “συμπεράσματα” τ’ακούσαμε..) « Regimiento Quinto
[…] ένα κείμενο του Ν.Γ.Ξυδάκη (ολόκληρο εδώ) με τον τίτλο “Είμαστε εικόνα από το μέλλον”: […]
14 Δεκεμβρίου 2008 στις 3:47 μμ
Belbo
Κύριε Ξυδάκη,
Ναι έχω (γι’ αυτό και νοιάζομαι!) και με βρίσκετε απόλυτα σύμφωνο σε όλα όσα γράφετε. Το πρόβλημα δεν είναι το περιθώριο που περιγράφετε εξαιρετικά στο άρθρο σας, αλλά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν «αντιστάσεις» στη νεολαία για να το αφήσουν εκεί που βρίσκεται, ή ακόμη χειρότερα εμφανίζεται σαν μια λύση σε όσα βλέπουν γύρω τους.
Και βέβαια δεν φταίνε οι νέοι (πως θα μπορούσαν άλλωστε είναι παιδιά!) και βέβαια δεν φταίει το «σύστημα» (όπως αφελώς υποστηρίζει η αριστερά), έχουμε κοινωνικά προβλήματα αλλά σε καμιά περίπτωση δε δικαιολογούν αυτό που έγινε. Απλά… φταίμε εμείς!
– Ποιος πηγαίνει στο Mall;
– Ποιος οδηγεί τα θηριώδη, αισχρά, αντικοινωνικά 4χ4;
– Ποιος έχει αναγάγει τον καταναλωτισμό σε θρησκεία;
– Ποιος τους λέει να βρουν μια θεσούλα στοι δημόσιο;
– Ποιος παρκάρει παράνομα στη θέση των αναπήρων;
– Ποιος κλέβει το δημόσιο (φοροδιαφυγή) και το θεωρεί κατόρθωμα;
– Ποιος γεμίζει τα γήπεδα και τα μπουζούκια (και είναι και υπουργός παιδείας τρομάρα του!);
– Ποιος κομματικοποίησε τα Πανεπιστήμια;
– Ποιος τους λέει «θα τα κάνετε στο φροντιστήριο» και κάνει παράλληλα ιδιαίτερα;
– Ποιος τους μεγάλωσε με «τσιτάτα» («Μπάτσοι, γ…», «αλήτες, ρ…» κτλ);
– Ποιος τους είπε ότι «η νεολαία δολοφονείται»;
– Ποιος έσπασε κάθε δεσμό με την κουλτούρα μας και μιμήθηκε στεγνά τη δύση;
(σε ελεύθερη χώρα ζούμε κάποιος κάνει τις παραπάνω επιλογές αγαπητοί)
– Τελικά: ποιος είναι τώρα στα πράγματα, η γενιά σας/μας δεν κυβερνά; Γιατί ψάχνουμε αλλού τις ευθύνες; Η δεξιά και η αριστερά φέρνουν ακέραια την ευθύνη. Ή μήπως μας φταίνε πάλι οι ξένοι;
Το λέει ένας φίλος και το πιστεύω ακράδαντα: «η γενιά του Πολυτεχνείου είναι η πιο εγωιστική γενιά που πέρασε από τον τόπο».
Ευχαριστώ και συγνώμη για το μέγεθος του σχολίου (από εσάς και όλους τους αγαπητούς φίλους), έχετε καταλάβει, με απασχολεί το θέμα, δε θα ξανακουράσω, φιλικά,
14 Δεκεμβρίου 2008 στις 3:57 μμ
no frost
@contralegem
Δείχνεις να ενοχλείσαι φοβερά απο τα επεισόδια κα ζητάς συνέχεια προτάσεις συγκεκριμένες λες και όλοι αυτοί που εξεγέρθηκαν αποτελούν κάποιο Σωμα έτοιμο να υπογράψει την Διακήρυξη της 3ης Διεθνούς. Την απάντηση ίσως στην δώσει μια απλή φράση του Μαο η οποία αποτελεί και τον τίτλο βιβλίου του Alain Badiou:»Marxism comprises many principles, but in the final analysis they can all be brought back to a single sentence: it is right to rebel against the reactionaries.»
Θα προσθέσω την άποψη της Αριστέας Μπουγάτσου που λέει πως προτιμάει μια αριστερά που κατηγορείται απο μια αποστειρωμένη αριστερά που κομπάζει για τις συντεταγμένες και άριστα περιφρουρημένες δυνάμεις της στις πορείες, δίνοντας πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης.
14 Δεκεμβρίου 2008 στις 4:07 μμ
no frost
Οι ακατανόμαστες ορέξεις του ΣΥΡΙΖΑ:
———————————————
Πολύ μουρντάρης αυτός ο Αλαβάνος! Στην αρχή τους χάιδεψε τ’ αυτιά , μετά όπως γράφει η belbo πηγε πιο χαμηλά και τους χάιδεψε την πλάτη. Κουκουλοφόροι προσοχή! Σε λίγο θα σας πιάσει τον κώλο!!
14 Δεκεμβρίου 2008 στις 4:21 μμ
Belbo
Nosferato & Skoug,
Να διευκρινήσω ότι με βρίσκετε απόλυτα σύμφωνο στα τελευταία σας σχόλια. Μακριά από εμένα οι γελειότητες, υπουργών, κομματικών νεολαιών και λοιπών κυβερνώντων – προφανώς είναι ανύπαρκτοι και επικίνδυνοι…
14 Δεκεμβρίου 2008 στις 5:47 μμ
Νοσφεράτος
Belbo
Δεν ξερω αν θα συμφωνησετε και σ’αυτό: Κατα την γνωμη μου αυτή η Ολοφανερη ανικανοτητα και επικινδυνοτητα (ας μου επιτραπει ο Ορος )
ειναι αυτή που Υποκίνησε και τα Υπολοιπα ..
(ας συμφωνησουμε στο Επικίδυνη Ανικανότητα και Τουμπαλιν .)
…Και συνεχιζουν ακαθεκτοι (φανταζομαι οτι θα μαθατε το Πως ονομασε ο κ Στυλιανιδης και το Υπουργειον του
το Μέηλ οπου θα εκδηλώνουν τα συναισθήματα τους οι μαθητες για την Δολοφονια του συμμαθητου τους ..
14 Δεκεμβρίου 2008 στις 6:36 μμ
trol
«anarchy funeral» by deuced
http://deuced.net/meta/anarchy-funeral/
14 Δεκεμβρίου 2008 στις 8:02 μμ
no frost
Νέο σύνθημα:
ΘΡΑΝΙΑ-ΚΑΝΑΠΕΣ-ΤΑΦΟΣ
14 Δεκεμβρίου 2008 στις 10:14 μμ
Νοσφεράτος
Salo
Θυμαστε το αριστουργημα του Παζολίνι;
14 Δεκεμβρίου 2008 στις 11:23 μμ
manitaritoubounou
Να ευχαριστήσουμε ακόμα και τους χουλιγκάνους κάθε συνομοταξίας, να θαυμάσουμε τους μαθητές και τις μαθήτριες, να φοβηθούμε τους ψηφοθήρες κάθε απόχρωσης, να προβληματιστούμε για το μέλλον.
Όπως είναι ένας φίλος από τα παλιά, τους σεισμούς της γης τους φοβόμαστε, καλό είναι όμως να παίρνουμε από πριν τα μέτρα μας για να τους αντέξουμε…
Τι μέτρα πήραμε οι «συνετοί»;
14 Δεκεμβρίου 2008 στις 11:36 μμ
Νοσφεράτος
Ας δουμε και λίγο ..ΙΟ
http://www.iospress.gr/ios2008/ios20081214.htm
15 Δεκεμβρίου 2008 στις 12:16 πμ
Αποκηρύσσω συγκλαδοκορμόριζα « όλα στα κάρβουνα
[…] Αυτούς τους λούμπεν τους εχω δει και στην Ιταλία και στη Γένοβα –μάς έλεγε εμπειροπόλεμος αναρχικός, την Πέμπτη τα ξημερώματα– αλλά δεν τους είχα ξαναδεί σε τέτοια έκταση εδώ. Οι λούμπεν δεν υπακούουν σε καμιά συλλογικότητα: έκλεβαν κινητά, κράνη και μοτοσικλέτες από αναρχικούς, ακόμη και μέσα στο Πολυτεχνείο…” (περισσότερα εδώ) […]
15 Δεκεμβρίου 2008 στις 12:52 πμ
Bασιλική
ούι! να …ιεροσυλήσω λίγο; ή δεν το αντέχουν τα …δημοκρατικά «αντισώματα»;
μωρέ ας πάει και στο παλιάμπελο! για ένα κούτελο ζούμε!
http://orfni.blogspot.com/2008/12/blog-post_3718.html
15 Δεκεμβρίου 2008 στις 3:14 πμ
aerosol
«Ας αρκεστούμε να προσπαθήσουμε να “καταλάβουμε τα παιδία”, αντι να τους δείξουμε που πρέπει να στραφούν για να ζητήσουν ένα μέλλον καλύτερο απ’ το δικό μας.»
Μου έκανε εντύπωση αυτή φράση. Μου γεννά ερωτηματικά που θα ήθελα να μοιραστώ:
1. Ποιοί είναι το υποκείμενο, το «εμείς»; Ποιοί είμαστε «εμείς» και γιατί ανήκουμε σε αυτό το «εμείς»; Από πού κι ως πού είμαστε «εμείς»;
2. «Ας αρκεστούμε…». Δεν είδα/άκουσα/διάβασα κανέναν από όσους προβληματίστηκαν και εκφράστηκαν για τα γεγονότα των ημερών να δηλώνει πως του αρκεί να «καταλάβει τα παιδιά» και μόνο. Κανείς δεν το έθεσε ως αυτοσκοπό (σαν να ήταν αυτές οι ημέρες ένα πρόβλημα σε τεστ νοημοσύνης). Απολύτως κανένας. Σε ποιούς, λοιπόν, η καυστική αναφορά;
3. «Αντι να τους δείξουμε…». Οι γνωστοί/άγνωστοι «εμείς» να «δείξουμε» στα παιδιά -που είναι άλλοι από εμάς; Ερωτηθήκαμε; Είναι κάποιος ρόλος που «μας» αποδώθηκε λόγω ιδιαίτερης σοφίας; Έχουμε -«εμείς»- τον θεσμικό ρόλο να «δείξουμε» ο,τιδήποτε το οποίο «εμείς» κατέχουμε και όχι άλλος, όχι αυτός που θα του υποδειχτεί… τι αλήθεια; Τι είναι αυτό που ξέρουμε κι άμα το πούμε θα θαμπώσουμε τα παραστρατημένα πλήθη; Ποιάς λύσης είμαστε κλειδοκράτορες και περιμένουμε τώρα («εμείς», που την είχαμε την λύση αλλά δεν το λέγαμε τόσο καιρό!) να «δείξουμε» σε ανθρώπους που μπορεί να μην έχουν την οποιαδήποτε επιθυμία να τους δείξουμε «εμείς» τίποτα; Σύμφωνα με ποιά κριτήρια μας αρμόζει η θέση αυτών που δείχνουν, που καθοδηγούν; Ή το έχουμε αποφασίσει κι αυτό «εμείς»;
4. «Πρέπει». Γιατί πρέπει;
5. «Για να ζητήσουν ένα μέλλον καλύτερο απ’ το δικό μας». Να «δείξουμε» «εμείς» -που δεν καταφέραμε κάποιο μέλλον καλύτερο από αυτό που μας βρήκε- στους άλλους («παιδιά» ή οποιονδήποτε) πώς να ζητήσουν μέλλον καλύτερο από το δικό μας; Με τα εχέγγυα της αποτυχίας μας; «Εμείς» είμαστε οι απαραίτητοι καθοδηγητές για να πετύχει κάποιος αυτό στο οποίο τα κάναμε θάλασσα;
Δεν παραβλέπω την ειλικρίνεια και -νομίζω- την βαθιά πίκρα του contralegem. Δεν επιθυμώ να σαρκάσω και ζητώ προκαταβολικά συγνώμη αν η χρήση των εισαγωγικών άφησε τέτοια αίσθηση. Είναι, βέβαια, προφανές πως διαφωνώ σε κάτι. Όχι στην ανάγκη για διοχέτευση της ενέργειας προς δημιουργικούς δρόμους. Διαφωνώ με την σιγουριά πως γνωρίζουμε αυτούς τους δρόμους και πως είμαστε οι a priori ειδήμονες να τους υποδείξουμε. Διαφωνώ με τον ρόλο του αρμόδιου που θεωρεί αυτονόητο πως πρέπει να μιλήσει και πρέπει να ακουστεί. Διαφωνώ με την πεποίθηση πως ο άμβωνας μας ανήκει δικαιωματικά.
Αν συμπεριλαμβανόμουν στους «εμείς», θα έλεγα τα εξής:
Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι ερωτήσεις. Και, για μια φορά στη ζωή μας, να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε κάτι άλλο πέρα από τον εαυτό μας και τις απαντήσεις του -που δεν έχουν φανεί και τόσο αποτελεσματικές, βρε αδερφέ…
Όχι να «αρκεστούμε» σ’αυτό! Είναι τόσο τιτάνιο έργο που δεν μας φτάνουν δέκα ζωές. Μπορεί να επιλέξει να αρκεστεί σ’αυτό ή όχι, μόνο όποιος το κατέχει. «Εμείς» μείναμε μετεξεταστέοι. Θα πρέπει να το προσπαθήσουμε από την αρχή, ταπεινότερα.
Αν είχαμε μάθει παλιότερα να κατανοούμε ανθρώπους και καταστάσεις δεν θα είχαμε φτάσει μέχρι εδώ. Δεν είναι πως οι απαντήσεις μας είναι πλέον άχρηστες. Είναι που πάντα άχρηστες ήταν.
15 Δεκεμβρίου 2008 στις 6:43 πμ
Είμαστε εικόνα από το μέλλον — ροη σταχυολόγων
[…] πλήρες κείμενο σε αυτόν τον σύνδεσμο (0 votes, average: 0 out of 5)You need to be a registered member to rate this post. Loading […]
15 Δεκεμβρίου 2008 στις 2:10 μμ
stinathina
Κύριε Ξυδάκη, ευχαριστούμε άλλη μια φορά γι’ αυτό το κείμενο. Είναι ευαίσθητο καλοπροαίρετο και εν πολλοίς εύστοχο. Εν τούτοις, μέσα στο γενικό πλαίσιο, καθίσταται άστοχο. Εξηγούμαι..
Δε σας κατηγορώ ΔΙΟΛΟΥ.
Είναι δύσκολο να είσαι υπευθυνος πολίτης και δημοσιογράφος όταν η Εφημερίδα στην οποία δουλεύεις έχει κάνει νοσηρές και αδιέξοδες επιλογές οι οποίες την καταδικάζουν και μαζί μ’αυτήν και εσάς, στην συνείδηση πολλών αναγνωστών.
Κι αυτό διότι κάνει επιλογές που δεν ευνοούν την κατανόηση ούτε την έκφραση του αδιεξόδου και έτσι το διαιωνίζουν. Το φύλλο στο οποίο δουλεύετε έκανε ότι μπορούσε να αποκρυσταλλώσει τους μηχανισμούς που θα φέρουν τις επόμενες κρίσεις και ταραχές και ως εκ τούτου την ΒΙΑ. Χάιδεψε τα αυτιά των μικρομεσαίων και δεν είπε πως η ευθύνη είναι όλων μας και πως πρέπει να αλλάξουμε τρόπο σκέψεις και δράσης πάραυτα ώστε να υπάρξει ελπίδα.
Νομιμοποίησε το ηθικά χρεωκοπημένο πολιτικό κατεστημένο, με τρόπο λαικίστικο κι έτσι έχασε την ευκαιρία να πει στον βολεμένο και νωθρό νεοέλληνα πως πρέπει επιτέλους να σεβαστεί το περιβάλλον τον πολιτισμό του τον εαυτό του. Η Κρίση είναι παγκόσμια αλλά παράλληλα και τοπική. Γι’ αυτό θεωρώ σημαντικό το ότι λέτε πως οι δρώντες δεν ήταν 300-500, εσείς, στην ακατονόμαστη εφημερίδα σας, είναι σημαντικό διότι πολλοί ακόμα εθελοτυφλούν και το ρίχνουν στους γνωστούς-άγνωστους
Ή «στα παιδιά»
β. κι εδώ είναι το πρόβλημα σεβαστέ οικοδεσπότη.. Δεν είναι τα παιδιά το θέμα μας! Αν εστιάσει υπερβολικά κανείς στα παιδιά τότε χάνεται η μπάλα. Τότε ξεκινά μια συζήτηση που βάζει στην μπάντα την Ελληνική κοινωνία και ασχολέιται με τα παιδιά.. και αρχίζουν άσχετες συζητήσεις π.χ. τα αφελή και υποκριτικά σχόλια του στυλ «καλομαθημένα» «κωλόπαιδα» κ.α.
Κύριε Ξυδάκη, πείτε στον κύριο Παπαχελά πως αυτό που κάνει είναι εγκληματικό και ενώ σέβομαι την ευαισθησία σας και συμμερίζομαι την ταραχή σας θέλω να σας παρακαλέσω να γράψετε προς αυτούς με τους οποίους συστοιχίζεστε εκ των πραγμάτων. Νομίζω συμφωνούμε πως η Βία δεν δημιουργήθηκε τώρα αλλά εκδηλώθηκε. Ευτυχώς! Κάτι προλαβαίνουμε ακόμα..
Το κείμενο σας κάθεται απέναντι στο δυσνόητο φαινόμενο της βίας των «παιδιών». ΟΚ φτάνει προς το παρόν. Πρέπει να στραφείτε τώρα προς το εξίσου δυσνόητο φαινόμενο της Ελληνικής κοινωνίας που θέλει να αυτοκτονήσει. Έτσι θα ισορροπήσει το κείμενο σας, ο λόγος σας.
Αλλιώς μοιάζει ανακόλουθη η στάση σας..
15 Δεκεμβρίου 2008 στις 2:13 μμ
ο δείμος του πολίτη
Το ζήτημα είναι ότι δίπλα σε όλους αυτούς ξεφύ5τρωσαν νέα πρόσωπα μιρκής ηλικίας. Άτομα που ταυτίζονται με τους τσαμπουκάδες των σχολείων και βρήκαν ευκαιρία να ξεσπάσουν, παιδιά που μισούν ένα κράτος περισσότερο ακι από τους γονείς τους.
15 Δεκεμβρίου 2008 στις 11:38 μμ
contralegem
@no frost
Ποφανώς δεν «ζητάω» από κανένα να υπογράψει τιποτα (ουτε θα είχαμε να κάνουμε με κινημα μόνο αν ήταν έτοιμο να υπογράψει μια αριστερη διακυρηξη).
Αυτό που περιμένω όμως από αυτούς που αυτοαποκαλούνται κίνημα είναι να έχουν έναν ελάχιστο κοινό θετικό παρονομαστή.
Αυτό σημαίνει στη δική μου αντιληψη κίνημα. Τα υπόλοιπα φαινόμενα τα περιγράφει με αρκετη ακριβεια ο κ. Ξυδακης στο αρθρο που σχολιάζουμε.
Και μιας και κανεις αναφορά στον Badiou: Δεν έχω υποψη μου βιβλίο του με τον τίτλο:”Marxism comprises many principles, but in the final analysis they can all be brought back to a single sentence: it is right to rebel against the reactionaries.”
Προφανώς αναφέρεσαι στο πρώτο κεφάλαιο του Théorie de la contradiction. Το οποίο πολύ πιθανώς να μην έχεις διαβάσει. Ούτε ο χώρος είναι βέβαια κατάλληλος, ούτε ο χρόνος (που τουλάχιστον εγώ έχω στην διάθεσή μου) επαρκής για μια ανάλυση του τι εννοουν εδώ ο Mao και ο Badiou.
Μιας και έχω το κείμενο πρόχειρο, δύο μόνο αναφορές για να μην δημιουργουνται εντυπώσεις που μπορεί να είναι λανθασμένες:
«Marxist truth is that from which rebellion draws its rightness, its reason, to demolish the enemy. It repudiates any equality in the face of truth. In a single movement, which is knowledge in its specific division into description and directive, it judges, pronounces the sentence, and immerses itself in its execution. Rebels possess knowledge, according to their aforementioned essential movement, their power and their duty: to annihilate the reactionaries.»
Και παραθέτοντας τον Mao “The creation and advocacy of revolutionary theory plays the principal and decisive role in those times of which Lenin said, ‘Without revolutionary theory there can be no revolutionary movement’ ” (Mao, On Contradiction).
Όσον αφορά τον αφορισμο της κ. Μπουγάτσου συμφώνω ως προς την διαπίστωση: Ένα μεγάλο κομματι της αριστεράς στην Ελλάδα αρκειται στο να το καταδικάζουν. Το φτάνει η ηδονή της μειοψηφίας και η αυτο-παρουσίαση ως κυνηγημένου. Προσωπικά από όλα τα είδη αριστεράς (αλλά κ πολιτικής γενικά – ας μη το εξειδικευουμε) μόνο ένα προτιμώ: αυτό που με συνέπεια αναλύει και προτείνει.
Όποια πολιτική δυναμη δεν αναλυει και προτεινει είναι ασήμαντη. Όποια ουτε αναλυει, ουτε προτεινει αλλα μόνο τα σπάει απαρτίζεται από τραμπουκους.
16 Δεκεμβρίου 2008 στις 12:21 πμ
contralegem
@aerosol
Δέχομαι οτι η πρόταση που σχολιάζεις αφήνει αρκετά κενά και ασάφειες. Και ναι, εκφράζει πίκρα – ίσως γι΄αυτο και δεν είναι τόσο ακριβής όσο θα έπρεπε. Και βασικά εκφράζει ακριβώς την αποτυχία μας να κανουμε αυτό που περιγράφει (- όπως ακριβως υποννοεις). Προσπαθώ να διευκρινήσω:
1. «Εμείς» είμαστε οι μη 15χρονοι. Και ταυτόχρονα αυτοί που απαρτίζουν τον δήμο. Αυτοί που θα έπρεπε να διαλέγονται στη βάση της ελευθερίας και του ορθολογισμού προκειμένου να καταλήξουν σε αποφάσεις για την οργάνωση της κοινής ζωής τους.
2. Προσωπική μου εντυπωση από τα ηλεκτρονικά και γραπτα ΜΜΕ είναι οτι ένα σημαντικό τμήμα τους αντιμετώπισε την «οργή» των παιδιών σαν ώριμη και κατασταλαγμένη πολιτική άποψη. Μια θέση για την οργάνωση της κοινωνίας την οποία οι υπόλοιποι (συμβιβασμένοι μη-15χρονοι) έπρεπε να καταλάβουμε (με την έννοια του άκριτα αποδεχθούμε, εξηγώ παρακάτω τη χρήση της λέξης). Προσωπικά, δεν μπορώ να αναγνωρίσω σε έναν 15χρονο την ικανοτητα να παράξει πολιτικη σκέψη ικανή να δικαιολογήσει την παράβαση του Νόμου. Αν απ’ την άλλη η εντυπωση που μου έδωσαν οι σχολιάζοντες τα γεγονοτα είναι λάθος, διορθώνω ευχαρίστως.
3. Για το »εμείς» εξήγησα παραπάνω. Αυτο που θα πρεπε να δείξουμε (το ρήμα ίσως δεν είναι δοκιμο – εννοω: προτείνουμε) είναι οτρόπος με τον οποιο μπορεί να παραχθεί πολιτική ικανή ορίσει την κοινωνική συμβίωση. Με τη ορθολογική διαλεκτική αντιμετώπιση των κοινωνικων προβληματων. Με τη γνώση.
Αυτό που θα περίμενα από «εμας» (τον διαλεγόμενο δήμο) είναι να προτείνει (δείξει) σε αυτους που αντιδρουν ποιες είναι οι εναλλακτικες που έχουν μπροστά τους. Κανεις δεν μπορεί να χτίσει την κοινωνία από την αρχή (ούτε οι σημερινοί 15χρονοι). Αυτό είναι δυσβάσταχτα δυσκολο. Είναι σαν να λέμε οτι επειδη το Ελληνικό κράτος του 2008 είναι αποτυχημένο, πρέπει να δοθεί στους δεκαπεντάχρονους η δυνατότητα να αρχίσουν χωρις αυτό. Ενώ ξέρουμε οτι κατι τέτοιο οδηγεί σε ανελευθερία. Ενώ ξέρουμε οτι τοτε θα μιλήσει μόνο το μαχαίρι.
Αυτό λοιπόν εννοούσα: οτι απο την απόδοση των γεγονότων, κατα τη γνώμη μου, έλλειψε η εποικοδομητική διαλεκτική που θα δώσει σε αυτούς που σήμερα (αντικειμενικά λόγω της ηλικίας τους) δεν μπορούν να πάρουν πολιτικές αποφάσεις εκείνα τα ερεθίσματα να της αναζητήσουν.
Αυτό δεν πρεπει να μας φαινεται περίεργο ή υπέρμετρα πατερναλιστικό. Είναι ακριβως ο ρόλος που (θα έπρεπε να) υπηρετεί το σχολείο: να μεταδίδει γνώση και ερεθίσματα ώστε αυτοί που έρχονται να ζουν καλύτερα από αυτούς που πέρασαν. – Γιατι βέβαια δεν θεωρεί κανεις οτι οι 15χρονοι θα έπρεπε να αφεθούν να ανακαλυψουν όλα τα γνωστικά αντικείμενα εκ νεου…
Με την ιδια έννοια που αυτόν βλέπω ως τον (απαράιτητο) ρόλο του σχολείου, έτσι θα περίμενα να λειτουργήσει και ο δημόσιος διάλογος στο χώρο της πολιτικής.
Η γνωμη μου είναι πως στον ρόλο αυτό απέτυχε. Κυριάρχησε μάλιστα μια ρομαντική – προκοινωνική θεώρηση οτι δήθεν οι 15χρονοι είναι φορείς μιας φυσικής αλήθειας. Γι’ αυτο και η βία (ο όρος τεχνικα) που ασκουν δικαιολογειται. Απο κάποια υπερκόσμια, ανορθόλογη οργη…
Εννοώντας οτι «αρκεστήκαμε να καταλάβουμε» αυτό ακριβώς εννοούσα: την άκριτη αποδοχή μιας ορισμένης αντίδρασης ως κατι δικαιωματικά (λόγω νεοτητας) σωστό. Το «καταλαβαίνω» χρησιμοποιήθηκε εδώ όχι για να δείξει την αναλυτική (και απαραίτητη διεργασία) απέναντι στο κοινωνικό φαινομενό, άλλα την άκριτη, μεταφυσική συμπάθεια και αποδοχή.
16 Δεκεμβρίου 2008 στις 12:25 πμ
no frost
@contralegem
Παραθέτω:
Badiou, Alain.
Toscano, Alberto.
An Essential Philosophical Thesis: «It Is Right to Rebel against the Reactionaries»
positions: east asia cultures critique – Volume 13, Number 3, Winter 2005,
E-ISSN: 1527-8271 Print ISSN: 1067-9847
16 Δεκεμβρίου 2008 στις 1:20 πμ
contralegem
@ no frost
Τελικά, όχι μόνο δεν το έχεις διαβάσει, αλλά μάλλον ούτε καν ξέρεις περι τίνος πρόκειται…
Τα βιβλιογραφικά στοιχεία που με περηφάνεια παραθέτεις αφορούν τη ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ του Théorie de la contradiction από τον Toscano που δημοσιευθηκε το 2005 στο ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ east asia cultures critique (τεύχος 13, σελ. 669 -671)…
Το Théorie de la contradiction εκδόθηκε φυσικά το 1975 από τον Maspero. ΙSSN δεν έχω προχειρο, αλλά μπορώ να βρώ αν τον χρειάζεσαι.
16 Δεκεμβρίου 2008 στις 1:23 πμ
contralegem
σελ. 669 – 678. Πρόκειται για 9σελιδο άρθρο.
16 Δεκεμβρίου 2008 στις 2:10 πμ
madrid
Μία ενδιαφέρουσα νομίζω ανάλυση του Στέλιου Ράμφου
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_14/12/2008_296056
16 Δεκεμβρίου 2008 στις 3:15 πμ
no frost
@ contralegem
Δεν καταλαβαίνω τι ζόρι τραβάς; Έκανα μια αναφορά σε ένα ρητό του Μάο και en passant ανέφερα την πηγή μου που ήταν ένα κείμενο του Βadiou που είχα διαβάσει παλιότερα στο διαδίκτυο. Τελικά κάτι δικηγόροι σαν κι εσένα μονίμως ασχολούνται με τα επουσιώδη, δικολαβίστικα, κι όχι με την ουσία των πραγμάτων. Γι αυτό τόσον καιρό ο δικηγορικός σύλλογος δεν μπορεί να παύσει οριστικά τον Κούγια που συνεχίζει ανενόχλητος να προκαλεί κι ας έχει δείρει κοσμο στα γήπεδα, ας έχει μαυρίσει στο ξύλο την γυναίκα του, ας έχει πηδήξει μάντρες, ας κοκορεύεται οτι είναι μοντελοπνίχτης.
Τελικά αυτό που πάσχει αφόρητα στις μέρες μας είναι η κοινή λογική
16 Δεκεμβρίου 2008 στις 4:06 πμ
aerosol
Contragelem, ήσουν αναλυτικότατος μα οι ενστάσεις/ερωτήσεις μου νομίζω πως δεν απαντήθηκαν στην ουσία τους.
Εξακολουθώ να βρίσκω άτοπο τον διαχωρισμό εμείς-αυτοί. Στο δρόμο κυριάρχησε η νεολαία (συχνά, σε ηλικία ψήφου) αλλά δεν κατέβηκε μόνο αυτή. Στα δε έκτροπα πρωταγωνίστησαν διάφορες ομάδες ανθρώπων που δεν ταυτίζονται με τους 15άρηδες -κι ας περιέχουν και τέτοιους. Έστω κι έτσι, δεν μπορώ να δω πώς οι έφηβοι μπορούν να θεωρηθούν εκτός δήμου: ο δήμος περνά τέτοια κρίση που δεν μπορούμε να τους προστατέψουμε από τα δεινά του. Αν μετέχουν του δήμου στα στραβά, έ, θα μετέχουν, αναπόφευκτα, και στη διαμαρτυρία. Και με την στενότερη έννοια, πάντως, αυτοί που απαρτίζουν τον δήμο δεν ήταν απόντες. Επίσης, καλώς ή κακώς, κάποιοι από τους σωματικά απόντες δεν ένιωσαν ξένοι με τις κραυγές που υψώθηκαν.
Σαφώς και η κοινωνία -αν θέλει να επιβιώσει- οφείλει να βρει πολιτική ικανή να ορίσει την κοινωνική συμβίωση. Και έχει αποτύχει οικτρά. «Εμείς» έχουμε αποτύχει οικτρά. Δημιουργήσαμε τέτοια δυσλειτουργία που κλήθηκαν τμήματα του λαού που συνήθως απέχουν της πολιτικής να κινητοποιηθούν. Δεν αφήσαμε πολλά περιθώρια πέραν της βίας ή δεν τα διδάξαμε καλύτερα. Τα δάκρυά μας είναι κροκοδείλια. Επειδη το Ελληνικό κράτος του 2008 είναι αποτυχημένο, υπάρχει φόβος να αρχίσουμε όλοι χωρις αυτό. Την, όποια, λύση δεν δικαιούται κανείς να τη θεωρεί μονοπώλιο της σκέψης του. Ούτε ο άπειρος 15άρης ούτε ο έμπειρος ενήλικας. Ο δεύτερος, μάλιστα, κουβαλά -κουβαλάμε, ως κοινωνία- την ευθύνη για την παντελή έλλειψη εποικοδομητικής διαλεκτικής. Ποιός θα διδάξει, τι και σε ποιούς;
Δεν αναφέρομαι στο τι θα οφείλαμε. Αναφέρομαι στο τι έχουμε αποδείξει πως μπορούμε. Η σχετική λίστα μου φαίνεται, δυστυχώς, άδεια. Ο καιρός για τα «θα έπρεπε να είχαμε…» και «θα περίμενε κανείς να…» μοιάζει να έχει περάσει για τη χώρα μας. Φοβάμαι πως ίσως να είμαστε λίγο πριν από κάποιο big bang -και τότε οι γνωστοί νόμοι παύουν να ισχύουν. Προσωπικά, ή δεν μπορώ να αναγνωρίσω σε ΚΑΝΕΝΑΝ την ικανοτητα να παράξει πολιτικη σκέψη ικανή να δικαιολογήσει την παράβαση του Νόμου ή προτίθεμαι να την αναγνωρίσω ψάχνοντας με άλλου τύπου κριτήρια και όχι ηλικιακά (ή άλλου είδους τυπολατρείας).
Χρειάστηκε η εξέγερση για να μας δείξει ό,τι αρνούμασταν τόσα χρόνια να αντιληφθούμε. Είναι ο πόνος που δείχνει την αρρώστια. Οφείλουμε ευγνωμοσύνη στον πόνο για το μήνημα που στέλνει -όχι για τον δυσάρεστο τρόπο. Ας μην συζητάμε για παυσίπονα. Ας καταλάβουμε από τι νοσούμε και μετά ας κάνουμε υποδείξεις περί θεραπείας.
[Η οργή, όπως όλα τα συναισθήματα, είναι εξ ορισμού ανορθόλογη. Η ίδια η ιδέα περί ορθολογισμού του ανθρώπινου είδους αποτελεί ρομαντισμό καθόλου ορθολογικό! Αυτό είναι το υλικό, με αυτό θα δουλέψουμε.]
16 Δεκεμβρίου 2008 στις 11:08 πμ
Αναμοχλευτής
Ποιοί είναι οι βάνδαλοι και τι επιζητούν;
Ίσως η απάντηση να είναι: Κανείς και όλοι επιζητώντας κι αρπάζοντας το τίποτα, όπως κάνει πάντα η επαναστατημένη μάζα, από τα οδοφράγματα της Παρισινής Κομμούνας μέχρι το Μάη 68.
Η «βανδαλιστική» ενέργεια δεν είναι μόνο απόρροια της ρεμούλας του Βατοπεδίου και της κατάφωρης περιφρόνησης που δείχνουν οι νεοκοτζαμπάσηδες της κοινοβουλευτικού εσμού προς το λαό, όσο του πνεύματος της όποιας κυριακάτικης φυλλάδας που ενώ στις κύριες σελίδες της ασκεί αντιπολιτευτική κριτική, θρηνολογώντας για την ανέχεια του «κοσμάκη» -ό,τι κι αν εννοεί με τον όρο «κοσμάκης»- ταυτόχρονα το ένθετό της βρίθει διαφημίσεων έξτρα γκλαμουράτων πανάκριβων ειδών από Hermès μέχρι Cartier.
Η απουσία των θεωρητικών αναρχικών από τα τεκταινόμενα; Απλή υπόθεση.
Πρώτα απ’ όλα οι αναρχικοί του 73-76 (η χρυσή εποχή των θεωρητικολόγων της Αναρχίας) γίναν 60άρηδες. Ο Κωνσταντινίδης πέθανε, η Διεθνής Βιβλιοθήκη έμεινε χωρίς αναγνώστες, ο άλλος κρεμάστηκε, η άλλη φουντάρησε απ’ το μπαλκόνι, άλλοι σακατεύτηκαν από την κατάχρηση του παραισθησιογόνου και όσοι γεράσανε «φυσιολογικά» κουραστήκανε και «βάλανε μυαλό» (Η «Ατέλειωτη εκδρομή» του Θανάση Γκαϊφύλλια, για όσους θυμούνται). Άλλωστε πόσο μακρυά μπορεί να πετάξει μια πέτρα ή ένα κοκτέηλ μολότωφ κάποιος που καταφανώς πάσχει τώρα πια από αρθριτικά; Πόσο γρήγορα μπορεί να τρέξει;
Όμως το ουσιαστικό είναι το δεύτερο, δηλαδή αυτό:
Όταν μια ζωή ονειρεύεσαι το χάος ως εφιάλτη του μικροαστού, έχεις συμφιλιωθή μαζί του κάνοντάς το ιδανικό, που κατά βάθος ξέρεις πως δεν θα φτάσει ποτέ να γίνει ένδυμα της απτής πραγματικότητας. Το τρέφεις όμως και το χαϊδεύεις σαν φάντασμα αγαπημένο.
Όταν όμως ξαφνικά παρουσιαστεί όχι πια ως ένδυμα αλήθειας, αλλά ως η ίδια η αλήθεια φοβερή και τρομερή που σου εμπνέει τον έλεο και το φόβο, ε, εκεί χάνεις τελείως το μπούσουλα γιατί αδυνατείς να ερμηνεύσεις πια ό,τιδήποτε, και την ώρα που ψάχνεις για την έξοδο δεν σου απομένει πια άλλο από το να παραδεχτείς ότι ποτέ δεν πίστεψες την «αλήθεια σου».
Αυτά είχα να σας πω πέρα και μακρυά από βαθυστόχαστες αναλύσεις και παραθέσεις βιβλιογραφιών, που στις μέρες μας επιτείνουν μόνο τον κλαυσίγελω. Η επανάσταση είναι εδώ και δεν ανοίγει βιβλία γιατί δεν πρόκειται για Μαμαλάκεια μαγειρική-ζαχαροπλαστική.
Τώρα το ποιοί στ’ αλήθεια βρίσκονται στο παρασκήνιο και κρατούν τους σπάγγους, αφήστε το και θα φανεί.
______________
Δεν μπορώ παρά να χειροκροτήσω τον no frost για τα επιτυχημένα του ευφυολογήματα, ιδιαίτερα το: «Η Όλγα Τρέμη και ο Γιάννης Πρετεντέρης γιατί έχουν φαγωθεί να δουν τα πρόσωπα των παιδιών με τις κουκούλες; Για γκόμενο ψάχνουν;».
Έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται οι όσοι μαζο-ντελάληδες θέτουν εαυτούς σε παπικές καθέδρες καθοδήγησης, ψωμούμενοι από ακροαματικότητες (= έσοδα από διαφήμιση, δηλαδή προπαγάνδα του καταναλωτισμού) κοινωνώντας με αίμα 15χρονων θυμάτων.
16 Δεκεμβρίου 2008 στις 11:31 πμ
Είμαστε εικόνα από το μέλλον * « BabylonMedia
[…] Από vlemma.wordpress.com/ […]
16 Δεκεμβρίου 2008 στις 12:45 μμ
contralegem
@ no frost
1. Δεν είμαι, ούτε υπήρξα ποτέ δικηγόρος. Το αν για έσενα όλα όσα έγραψα είναι «δικολαβίστικά, μακριά απο την ουσία των πραγματων» περιμένω να το δείξεις με επιχειρήματα κ οχι κατατάσσοντάς με σε κατηγορίες. Για τον Κούγια έχω πει τη γνωμη μου κ την ξέρεις.
2. Δεν «τραβάω» κανένα ζόρι. Με ενόχλησε που μου απάντησες με ένα τσιτάτο χωρίς να ενδιαφερθείς να μάθεις τι πραγματικά εννοούσε και ποιά ήταν η πηγή.
Αν ήμουν υπερβολικός στην απάντησή μου και σε προσέβαλα, ειλικρινά με συγχωρείς. Δεν είχα καμμία τέτοια πρόθεση. Το μόνο που με αφορά είναι τα επιχειρήματά σου καί οχι βέβαια το πρόσωπό σου καθαυτο (αφου δεν σε ξέρω). Το ίδιο θα περίμενα κι απο εσένα.
@ aerosol
«Εξακολουθώ να βρίσκω άτοπο τον διαχωρισμό εμείς-αυτοί. Στο δρόμο κυριάρχησε η νεολαία (συχνά, σε ηλικία ψήφου) αλλά δεν κατέβηκε μόνο αυτή. Στα δε έκτροπα πρωταγωνίστησαν διάφορες ομάδες ανθρώπων που δεν ταυτίζονται με τους 15άρηδες -κι ας περιέχουν και τέτοιους.»
Μα η πρόταση που ανέφερες και προσπάθησα λίγο να φωτίσω αφορούσε συγκεκριμένα τους 15χρονους. Γι’ αυτό δεν με ρώτησες; Η σχέση των υπόλοιπων με τη βία και την πολιτική είναι μια, άλλη δεύτερη και ξεχωριστή κουβέντα.
«Δεν αναφέρομαι στο τι θα οφείλαμε. Αναφέρομαι στο τι έχουμε αποδείξει πως μπορούμε. Η σχετική λίστα μου φαίνεται, δυστυχώς, άδεια. Ο καιρός για τα “θα έπρεπε να είχαμε…” και “θα περίμενε κανείς να…” μοιάζει να έχει περάσει για τη χώρα μας.»
Απο την πλευρά μου το έκανα από την αρχή σαφές οτι αναφερόμουν στο τι θα οφείλαμε. Και δεν καταλαβαίνω γιατί ο καιρός να αναγνωρίσουμε τα λάθη «μας» έχει περάσει. Για την ακρίβεια δεν βλεπω εναλλακτική απ’ το να αξιολογήσουμε τι δεν έγινε σωστά και να επιχειρησουμε να το διορθώσουμε. Παρόλο που το ελληνικό κράτος του 2008 είναι αποτυχημένο δεν μπορούμε να πούμε στα 15χρονα «ορίστε δοκιμάστε χωρίς κρατος», γιατί ξέρουμε (μην με ρωτήσεις πως!) τις συνέπειες. Αυτή είναι η πάγια διεργασία του πολιτισμου : η συνέχεια και η διόρθωση μέσα από το σφάλμα. Απλώς θεωρώ μια κοινωνία που, αντί να αξιολογήσει διαλεκτικά τα λάθη της και να διερευνήσει εναλλακτικές, μεταθέτει την πολιτική ευθύνη σε 15χρονα, αποτυχημένη.
«Προσωπικά, ή δεν μπορώ να αναγνωρίσω σε ΚΑΝΕΝΑΝ την ικανοτητα να παράξει πολιτικη σκέψη ικανή να δικαιολογήσει την παράβαση του Νόμου ή προτίθεμαι να την αναγνωρίσω ψάχνοντας με άλλου τύπου κριτήρια και όχι ηλικιακά (ή άλλου είδους τυπολατρείας).»
Η κουβέντα για την νομιμοποιμένη παράβαση του Νόμου, είναι προφανώς τεράστια. Για τον καθορισμό του πολιτικά ικανού πάντα όμως υπάρχουν και κριτήρια γενικά – τυπικά (οχι, τυπολατρείας: το βρισκω υπερβολικό). Βοηθούν στην κανονικοποιηση του πραγματικου. Για αυτό λχ δεν δίνεται δικαίωμα ψηφου σε 15χρονους, εγκλείστους για ορισμένα εγκληματα και δικαστικά συμπαραστατούμενους. Μπορεί αναμεσά τους να υπάρχουν φωτεινές ιδιοφυειες, το κοινωνικό σύνολο αναλαμβάνει όμως αυτό το κόστος γιατι γενικά δεν θεωρεί τις εν λογω κατηγορίες ικανες να συμμετέχουν στην παραγωγη γενικών αποφασεων (δεν μπαινω στις λεπτομερειες – εξηγω μονο οτι γενικά – τυπικά κριτηρια μπορεί να είναι θεμιτα και εφαρμόσιμα).
«Η οργή, όπως όλα τα συναισθήματα, είναι εξ ορισμού ανορθόλογη. Η ίδια η ιδέα περί ορθολογισμού του ανθρώπινου είδους αποτελεί ρομαντισμό καθόλου ορθολογικό! Αυτό είναι το υλικό, με αυτό θα δουλέψουμε.»
Αυτό που εννοούσα – και ήταν νομιζω σαφες – είναι οτι η ανορθόλογη οργή δεν μου αρκει σαν πολιτικη βάση… Και η οργή δεν είναι απαραίτητα ανορθόλογη – μπορεί να είναι το αποτέλεσμα μιας ορθολογικης διαδικασίας ανάλυσης που κατέληξε σε ορισμένο συμπέρασμα.
Από την άλλη η κατάφαση του ορθολογισμού ως ρομαντισμός είναι αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσα.
Ακόμα πιο ενδιαφέρουσα θα ήταν μια εξήγηση για το πως θα μπορούσαμε να δουλέψουμε με αυτό το υλικό και να οργανωσουμε τις κοινωνίες μας στη βάση του.
Η ερώτηση είναι ειλικρινής: Πως βλεπεις μια κοινωνία που τάσσει τον Λόγο και τη Αδιαμεσολάβητη Οργή στη ίδια Τάξη (του ρομαντικού – ανορθόλογου) να απαντά στα ερωτήματα της οργάνωσής της;
Η απάντηση θα είχε προφανείς συνέπειες για τα γεγονότα που ζουμε και φυσικά θα μπορούσε να νομιμοποιήσει ακόμα και μια κυβέρνηση 15χρονων.
16 Δεκεμβρίου 2008 στις 2:08 μμ
«Είδαμε μπροστά μας το όνειρο κάθε αναρχικού: το χάος. Και σαστίσαμε…» « Θεαμαπάτες & Δικτυώματα
[…] “γεγονότα”, είναι το άρθρο του Νίκου Ξυδάκη Είμαστε εικόνα από το μέλλον [που δημοσιεύτηκε και στην Καθημερινή της Κυριακής με […]
17 Δεκεμβρίου 2008 στις 12:30 πμ
ilias
Τι θα γίνει ρε παιδιά ..θα τελειώσουν οι δικηγόροι την αγόρευση τους καμιά φορά? Αι σιχτιρ! The blogs had make for walking….
17 Δεκεμβρίου 2008 στις 2:48 πμ
aerosol
Συγνώμη αν καθυστερήσαμε τα μπαλέτα.
[And the brains in the kagels]
17 Δεκεμβρίου 2008 στις 8:07 πμ
skoug
«ΑΤΟΜΑ ΧΩΡΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ» ή γιατί αγωνίζονται!
Ο κ. Παναγόπουλος, λίγο πριν παραιτηθεί αποκάλυψε με την κοινωνική και δημοσιογραφική του ευαισθησία τη μεγάλη απάντηση· γιατί διαδηλώννουν τα παιδιά;
Γιατί είναι άτομα χωρίς κοινωνικό πρόσωπο. Έστι αντιλαμβάνεται ο Διευθυντής της ΕΡΤ τα πράγματα και έχει δίκιο. Υπάρχουν άτομα με κοινωνικά πρόσωπα και άτομα χωρίς. Αυτά τα τελευταία σημαίνει ότι είναι ανύπαρκτα κοινωνικά και άρα δεν δικαιούνται να έχουν λόγο.
Συνάδει πάντως η θέση αυτή με τη θέση που ο κ. Πάγκαλος διατύπωσε χτές εκπομπή του κ. Ζούλα: ούτε λίγο ούτε πολύ αναρωτήθηκε πώς είαι δυνατόν να εκδηλώνουν το θυμό τους άτομα χωρίς οργάνωση και καθοδήγηση.
Και κάθε ένας που στερείται διεκδικεί για να αποκτήσει. Αυτό το κοινωνικό πρόσωπο διεκδικούν τα παιδιά στο δρόμο, αυτό που δεν έχουν, αυτό που τους απαγορεύουν να αποκτήσουν!
17 Δεκεμβρίου 2008 στις 2:41 μμ
ilias
»Την πέσανε στην Ιστορία σαν τους πορνόγερους στην Ταϊλάνδη.» Λέει κι ένας Φασουλής στα Νέα σήμερα. Εμ βέβαια , αφού φάγαν φτύσιμο από τις μπαλλαρίνες
17 Δεκεμβρίου 2008 στις 4:43 μμ
Νοσφεράτος
»Γιατί είναι άτομα χωρίς κοινωνικό πρόσωπο. »
ετσι είπε; δηλαδή αυτο που τοσα χρονια λενε οι ετσι
»επωνυμοι» σε διακριση απο τους »ανωνυμους»
;
Σαν να λέμε Μονο η Μπεζεντακου και η Σαρρή δικαιουνται ;
ελα Χριστε μου ..
με κατι τετοια θα καταλήξω χριστιανός τα Χριστουγεννα
17 Δεκεμβρίου 2008 στις 4:44 μμ
Νοσφεράτος
Σταυρωστε με
17 Δεκεμβρίου 2008 στις 8:03 μμ
Κλαζομένιος
Αγαπητέ κε Ξυδάκη,
δεν είχα χρόνο για να διαβάσω τα 51 προηγούμενα σχόλια.
Συγγνώμην. Από σάς και όλους τους…προπληκτρολογήσαντες.
Ίσως φανεί λίγο άσχετο, αλλά δεν νομίζω ότι είναι, το παρακάτω:
Η βατοπεδοληστεία κι οι -για 11 μέρα σήμερα- κινητοποιήσεις των κ…παιδων, όπως αρέσκονται κάποιοι να τα αποκαλούν, έφεραν αποτέλεσμα!
Εκτός από την με καθυστέρηση …4μήνου ανάληψη ευθυνών, λες και δεν τις είχε, έτσι κι αλλοιώς, εξ αρχής… φαίνεται ότι με την αναδόμηση, επέρχεται, ως «νέο» πρόσωπο…, ο Σαμαράς, ο Αντωνάκης, καλέ. Που πούλησε το εθνικό θέμα με την ΠΔΓΜ για να φτιάξει δικό του κόμμα… Θυμάστε;;; Την «Άνοιξη», τη φούσκα…
Ναι μπράβο, το βρήκατε…
Επέρχεται ως εθνικοφρονική {ή εθνικοφονική, ό,τι προαιρείστε} αναπαλαίωση της ΝΔ…
Για να ξεσκαλώσει ο Καραμανλέας… Νομίζουν…
Ετοιμαστείτε!
Θα χρειαστούν όλαι αι λαϊκαί δυνάμεις.
Κακοφιλάκια.
17 Δεκεμβρίου 2008 στις 9:23 μμ
ΕΚ
…
18 Δεκεμβρίου 2008 στις 3:55 μμ
Ναπολέων Παπαδόπουλος
Φίλτατε Νικο-ξυ,
αγαπητοί κι αγαπητές σχολιοαρθρογράφοι,
1. Διάβασα με πολλή προσοχή και όσο συγκεντρωμένος μπορούσα να είμαι μετά και από τον δεύτερο -ευτυχώς χωρίς τραγικές συνέπειες αυτός- πυροβολισμό εναντίον μαθητή, τόσο το άρθρο-βάση, όσο και τα αρθροσχόλιά σας.
2. Δεν έχω επαρκή χρόνο για να παραθέσω λεπτομερειακά τις απόψεις μου για όσα διάβασα. Πρέπει σε λίγο να ξεκινήσω ένα μακρυούτσικο ταξείδι προς στο …κλειστόν Άστυ. Άλλωστε μάλλον βιβλίο θα έπρεπε να γράψω γιά τόσα… Πολύ …τόσα. Και ποσοτικά και ποιοτικά.
3. Φιλοξενητή μας καλά, κατά πως συνηθίζεις άλλωστε, τα λές αλλά τί την ήθελες εκείνη την εφεύρεση …συντροφιάς στα Δεκεμβριανά; Κανενός είδους αναλογία δεν υπάρχει {ξέρω από …μαθηματικά} κι εύχομαι να μην υπάρξει ούτε στο μέλλον. Σού επιτρέπω πάντως να ζητήσεις συγγνώμην από ΕΚΕΙΝΟΥΣ τους νεκρούς, τους «αμφοτέρωθεν» νεκρούς.
4. Μή-πάγε: Στα λογοπλαστικά σου αντιπαραθέτω τα «κρανοφορείς», «πετροπετάδες», «προθηκοσπάστες».
5. Φιλοξενητή μας {+Νοσφεράτε}: «Γηπεδική κουλτούρα του ελληνικού πολιτικού συστήματος». Και όχι μόνον, συμπληρώνω. Σε τούτο το μικράτσι «ποστ» του «μπλογκ» σου σημείωσα πρόχειρα: «έχασαν την μπάλα», «στο δικό τους το γήπεδο», «έχουνε χάσει το παιχνίδι»,«είχανε χάσει τη μπάλα»… Το ποδόσφαιρο, εκτός από …θρησκεία, έχει γίνει και γλώσσα του δύσμοιρου λαού μας… Βοήθειά μας.
6. Αντίνομε-Σκούγκ-Αεροψέκασμα {και Μη-πάγε}: Ψυχραιμία παιδιά. Βάλτε την μάχαιραν εις την θήκην. Όλοι λέτε κάποια αξιοσημείωτα πράμματα αλλά τα …ποικίλετε με κάποιες άρες, μάρες, κουκουνάρες, έτσι για αντιπαράθεση μεταξύ εαυτών και αλλήλων. Sorry, δηλαδής, αλλά…, αν συνεχίσετε, θα θυμώσω και θα δηώσω τις {πνευματικές} ιδιοκτησίες σας ως άλλος γνωστός-γνωστός.
7. Ο Ωραίος Μπό {κάποιος όμως τον προσφωνεί ως …ωραία Μπό, ξέρει κάτι παραπάνω;;;} παραθέτει 13 ερωτήματα. Ας προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε όσα μπορούμε… Έστω και άν, κοροϊδεύοντας, αναρωτιέται αν φταίει το σύστημα, παραγνωρίζοντας πως και ο ίδιος (ή η ίδια) είναι τμήμα του, όπως όλοι μας φυσικά…
8. Αναμοχλευτή: Πολλά αναμοχλεύεις. Σίγουρο {και καλό} αυτό. Αλλά και «τσουβαλιάζεις» όμως πολλά ανόμοια στον ίδιο εικονοκλαστικό σάκκο. Αναθεώρησον!
9. Κλαζομένιε: Εσύ το χαβά σου με τον Σαμαρά… Άσε τον άνθρωπο να χαρεί λίγο την πιθανή επιστροφή του. Όλο πίκρες εισπράττει 12,5 χρόνια τώρα.
10. Με «τσίγκλισμα» από τη «γλώσσα του αδιέξοδου» που λέει ο Αντίνομος αλλά κυρίως από το «να στρέψουμε το βλέμμα στα παιδιά» του/της Σκούγκ, ρωτάω σεμνώς και ταπεινώς την ομήγυρη μήπως πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!! να ρωτήσουμε τα παιδιά ΤΙ θέλουν:
### Να ζουν ως -έστω καλά αμειβόμενα- εργαλεία παραγωγής-«ανάπτυξης»
ή
### Ως αυτάρκη, αυτεξούσια, ελεύθερα άτομα {χωρίς καθόλου …life-style ίσως}.
Φεύγω εγώ τώρα. Σάς αφήνω να …βράσετε με το ζουμί σας.
18 Δεκεμβρίου 2008 στις 4:25 μμ
Νοσφεράτος
εν τω μεταξύ παλι εσπευσε η αστυνομια για…. αεροβόλο …(μιλά για τον δευτερο πυροβολισμό μαθητη απο Ολοσκοτεινες δυναμεις ..
Μετά ψαχνουν να βρουν τους Υποκινητες στο ..Συριζα..
18 Δεκεμβρίου 2008 στις 4:47 μμ
Αντώνης
@Ναπολέων Παπαδόπουλος
……αυτάρκη, αυτεξούσια, ελεύθερα άτομα, χωρίς καθόλου παρελθόν, χωρίς μέλλον, μόνο αέναο παρόν, με γαϊδουρινή συνείδηση που λέει κι ο «πάππος» σου ο Νίτσε….
18 Δεκεμβρίου 2008 στις 6:17 μμ
no frost
Ax Mέγα Ναπολέοντα..
τι να κάνουμε; Η κατάσταση φταίει που φωνάζουμε..Κι εγώ ως no frost είναι φυσικό να κάνω παραπάνω θόρυβο όπως ακριβώς τα ψυγεία no frost που είναι πιο θορυβώδη απο τα κανονικά.. Έτσι είναι με την τεχνολογία δεν κερδίζεις μόνο αλλά χάνεις και κάτι..
Όσο για σένα πολύ ψύχραιμο σε βλέπω..δεν μύρισες δακρυγόνο φαίνεται..το παιδάκι όμως στο Περιστέρι έφαγε σφαίρα ενω καθόταν στο παγκάκι! Φαίνεται πως τα θρσύδειλα γομάρια της Χρυσής Αυγής ή παρόμοιου τύπου αποθρασύνθηκαν αφού το παρακράτος συνεργάστηκε αρμονικά αυτές τις μέρες με τα ματ..
Αχ Ναπολέοντα..το σύνθημά σου..Αγάπη- Ειρήνη- Αφοπλισμός έχει ξεπεραστεί στις μέρες μας.. Δυστυχώς.
18 Δεκεμβρίου 2008 στις 7:24 μμ
no frost
Και στο κλίμα των ημερών μας διέφυγε ρε παιδιά και η παραπάνω συγκλονιστική είδηση και μαζί οι δηλώσεις του πρωθυπουργού για το εξέχον αυτό ζήτημα.
«Μεγάλη επιτυχία για την Ελλάδα αποτελεί η κατάκτηση του χρυσού βραβείου Ευρωπαίου Εθελοντή από μια ελληνική εκπομπή.
Το χρυσό βραβείο απονεμήθη, μετά από ψηφοφορία στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, στη Μαρί Κυριακού για την κοινωνική εκπομπή «ΜΕ ΑΓΑΠΗ», που προβάλλεται καθημερινά στην τηλεόραση του ΑΝΤ1.
Την εθνική αυτή επιτυχία χαιρέτισαν ο πρωθυπουργός, υπουργοί, αλλά και εκπρόσωποι κομμάτων.
Ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής σε επιστολή του αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η διάκριση αυτή είναι μία αναγνώριση του έργου που επιτελείται και μέσα από την εκπομπή «ΜΕ ΑΓΑΠΗ» του ΑΝΤ1, για την προβολή και την προαγωγή του εθελοντικού κινήματος στην χώρα μας. Παρακαλώ, μαζί με τα θερμά συγχαρητήρια, δεχθείτε την ευχή το έργο σας να συνεχίσει και στο μέλλον να εμπνέει στους συμπολίτες μας τα τόσα απαραίτητα στον τόπο μας αισθήματα συμμετοχής και εθελοντισμού».
Συγχαρητήρια επιστολή απέστειλε και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου.
Ο πρόεδρος του Ομίλου ΑΝΤ1, κ. Μίνως Ξ. Κυριακού, φανερά συγκινημένος, δήλωσε μετά το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας: «Δεν έχω λόγια να πω. Είναι μια μεγάλη επιτυχία για την Ελλάδα και δεν είναι απλά θέμα του τηλεοπτικού σταθμού. Ο σταθμός το προέβαλε και η Μαρί και η ομάδα της το κέρδισε. Αυτό που έχω να πω είναι συγχαρητήρια, μεγάλα συγχαρητήρια, διότι το να πάρεις πανευρωπαϊκό βραβείο, στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο στο Στρασβούργο, δεν είναι ό,τι και ό,τι. Είναι πολύ δύσκολο. Συγχαρητήρια, δεν έχω να πω πολλά. Είμαι πολύ συγκινημένος».
Και το παράνομο λιμανάκι, και έξω απο την στενή χαριστικά και δηλώσεις πρωθυπουργού και Παπανδρέου! Τα 100 ενωμένα εργοστάσια που ντύνουν την μικρή Μαρί (θα μπορούσαμε να την πούμε και Μαριγούλα) σας ευχαριστούν Μαζί κι ο Λάκης Γαβαλάς, ο βοηθός ενδυματολόγου που κάνει το Μαράκι μας να μοιάζει με το κοριτσάκι με τα σπίρτα, αλλά κι ο πεπειραμένος σκηνοθέτης που οδηγεί σωστά την κάμερα μπροστά στο λαμπερό λιπ γκλος των πολυπόθητων χειλιών της..
Αλλα κι ο Γιωργάκης μεγαλεία!…Τιμημένο ΠΑΣΟΚ! Περιμένουμε πως και πως να μας ξανακυκυβερνήσεις! Όπως μόνον εσύ ξέρεις!!!
18 Δεκεμβρίου 2008 στις 8:39 μμ
Αντώνης
Ο στοιχειωδώς σοβαρός ανήρ θα έπρεπε να ντρέπεται όταν μετά τόσα και τόσα που ‘άκουσε’ ο ‘στυγνός δολοφόνος’ του 15χρονου έρχονται τώρα οι άλλοι και λένε ότι όντως το βλήμα εποστρακίστηκε.
Θα έπρεπε να ντρέπονται και όσοι εσκεμμένα ή όχι δημιούργησαν χάος με άρθρα τους, με δηλώσεις τους εξαιτίας της άγνοιάς τους, του ‘ήθους’ τους, της ταραχής τους και της της έλλειψης λογικής από τον πρώτο της χώρας ετούτης (αν κι ο καημένος έχει πρβλμ καρδιάς ) έως τον τελευταίο!
Ντροπή!, λοιπόν και να δούμε πως θα τα μαζέψουν ορισμένοι, οι πιο σοβαροί γιατί υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που ζουν ‘αλλού’.
19 Δεκεμβρίου 2008 στις 1:07 πμ
“Καταλαβαίνοντας” δεκαπεντάχρονους ή αποθώντας τις ευθύνες στο (πολιτικά) ακαταλόγιστο « contra legem
[…] μια κωδικοποίηση της γνώμης που εξέφρασα σε άλλο χώρο, όπως επωφελήθηκε από τα εκεί σχόλια του […]
19 Δεκεμβρίου 2008 στις 1:09 πμ
“Καταλαβαίνοντας” δεκαπεντάχρονους ή απωθώντας τις ευθύνες στο (πολιτικά) ακαταλόγιστο « contra legem
[…] μια κωδικοποίηση της γνώμης που εξέφρασα σε άλλο χώρο, όπως επωφελήθηκε από τα εκεί σχόλια του […]
19 Δεκεμβρίου 2008 στις 7:45 μμ
σωτηρης
τα εξαπλωμένα στα ανα την επικρατεια χιονοδρομικα κεντρα Εξάρχεια εχουν καταλαβει πίστες και σαλέ, οι χολεριασμενοι αριστεροι (sic) τυπου Ν Ξυδακη ρίχνουν αφ’ υψηλού πομφόλυγες περι ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ!!!! πρωτα στην »καθημερινη» και εν συνεχεια στο μπλογκ (οπου ακολουθουν σαν σκυλακια οι λιμασμενοι σχολιαστές) και ο αναιδης γκέι λαζοπουλος κανει πλυση συνειδησεων αμειβομενος με εκατομμυρια και κανοντας χριστουγεννα στη νεα Υόρκη με τη λατση και τη γιαννα – γνωστες αγωνιστριες της αριστερας και της προόδου… ΑΥΤΗ ειναι η ελλαδα, η ομορφοτερη χωρα του κοσμου … στα μουτρα σας….
19 Δεκεμβρίου 2008 στις 10:12 μμ
Νοσφεράτος
ευχαριστούμεν για τις ευχες . Επίσης
20 Δεκεμβρίου 2008 στις 12:31 πμ
Νοσφεράτος
http://stathishaikalis.blogspot.com/2008/12/blog-post_19.html