Τα τελευταία είκοσι χρόνια η αγορά χρήματος ήταν μια αντεστραμμένη πυραμίδα· όλο το πράγμα στηριζόταν πάνω στην κορυφή του. Και τώρα έπεσε. Κάπως έτσι άκουσα στο ραδιόφωνο έναν οικονομολόγο σύμβουλο επενδύσεων να περιγράφει την παρούσα κρίση που σαρώνει αγορές και εδραιωμένες πεποιθήσεις.
Αντεστραμμένη, στη μύτη: αστάθεια, επισφάλεια, μέγιστο ρίσκο. Πυραμίδα: αεροπλανάκι, τζόγος, σώρευση προσδοκιών, ποντάρισμα στην «ψυχολογία». Η πτώση της πυραμίδας σημαίνει και πτώση μιας ιδεολογίας, αυτής που κυριάρχησε στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη τις τελευταίες δυόμισι δεκαετίες. Δεν είναι καν ιδεολογία, αλλά μια διεσταλμένη πίστη (αλλά και ποια ιδεολογία δεν καταλήγει εντέλει σε πίστη;), μια θρησκόληπτη δοξασία: η ελεύθερη αγορά αυτορρυθμίζεται και λύνει τα προβλήματά της, το κέρδος είναι η μόνη κινούσα δύναμη της ανθρωπότητας, η τεχνολογία φέρνει μόνο θεία δώρα και λύσεις, η πρόοδος είναι γραμμική, διαρκής και αιώνια.
Οταν όλοι οι μηχανισμοί μίντια, οι τεχνοκράτες, οι ακαδημαϊκοί, οι πολιτικοί κηρύττουν τη νέα θρησκεία, υποβάλλουν το New Speak, είναι φυσικό οι μάζες να πεισθούν ή να βυθιστούν ακόμη βαθύτερα στην αδιαφορία και στη χειραγώγηση. Αλλωστε, οι μάζες, ακόμη και στις προηγμένες δυτικές δημοκρατίες, διαδραματίζουν όλο και πιο ασήμαντο ρόλο στην πολιτική, είναι όλο και πιο ασήμαντες στις hi-tech οικονομίες. Η απέραντη πρώην μεσαία τάξη που ξανάχτισε την Ευρώπη μετά τους παγκόσμιους πολέμους, που ανατράφηκε με εθνικό σύστημα υγείας, με κράτος πρόνοιας και ιδέες περί κοινωνικής συνοχής, είναι τώρα η απέραντη μάζα των κρυπτόπτωχων και νεόπτωχων που ζουν με δανεικά, τζογάρουν τις αποταμιεύσεις τους, βλέπουν τις συντάξεις τους να επενδύονται σε σύνθετα προϊόντα, βλέπουν τα πτυχία και τις καριέρες να μην οδηγούν ούτε καν στην ανία του μεσαίου εισοδήματος, αντικρίζουν μπροστά τους μόνο ανασφάλεια και πλήξη· και ταυτοχρόνως βλέπουν τους ολίγους πλούσιους να πετούν στη στρατόσφαιρα, όλο και πιο πλούσιοι, ανέπαφοι, ασφαλείς, μακριά από το πτωχευμένο πλήθος.
Η πυραμίδα που πέφτει κλονίζει εύθραυστες δοξασίες. Ακόμη και οι χειραγωγούμενες, υπνωτισμένες μάζες μπορούν να δουν τώρα ότι η τυφλή πίστη στην παγκοσμιοποιημένη ελεύθερη αγορά, στην τεχνολογία, στη διαρκή σωρευτική πρόοδο είναι μια φενάκη, ένας φονταμενταλισμός με εκκοσμικευμένο μανδύα. Πίσω από τον μανδύα της επιστήμης και του ορθολογισμού, πίσω από τις παραδοχές και τις αξιώσεις του φιλελεύθερου ανθρωπισμού, πίσω από την ουσιοκρατική πίστη ότι ο άνθρωπος είναι ελεύθερος και ικανός να ορίσει όχι μόνο τη μοίρα του αλλά και όλη τη Φύση, βρίσκεται ο προτεσταντικός καπιταλισμός, δηλαδή η χριστιανική εσχατολογία. Βρίσκεται ο χριστιανισμός του Παύλου· η ανθρωπότητα υπό τη σκέπη της θείας πρόνοιας, δηλαδή, διασταλτικά, η ανθρωπότητα υπό τη σκέπη της προόδου, η Φύση υπό την κυριαρχία του ανθρώπινου ζώου.
Στο προτεσταντικό αφήγημα η ιστορία των ανθρώπων είναι ιστορία αμαρτίας και σωτηρίας, ο ενάρετος αλλάζει τον κόσμο, πλουτίζει και σώζεται. Και όλα κινούνται προς τα εμπρός και άνω. Και όλοι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, να τον υποτάξουν στα μέτρα του οράματός τους. Ο νεωτερικός άνθρωπος δεν θέλει να καταλάβει τον κόσμο, θέλει να τον αλλάξει· είναι ταγμένος να δρα, να κολυμπά στη vita activa, όχι να στοχάζεται. Ο μοντερνισμός, ο μαρξισμός, ο καπιταλισμός συμμερίζονται πυρηνικά αυτήν την πίστη. Και συμβαδίζουν με τη Βιομηχανική Επανάσταση, με τους παγκόσμιους πολέμους, με τη γέννηση του προλεταριάτου, με τη μαζική εξολόθρευση του προλεταριάτου, με το ολοκαύτωμα· οι ναζί και οι φασίστες λάτρευαν την αλλαγή και την πρόοδο, τον χάλυβα και τo Zyklon B.
Ωστόσο, η αμφισβήτηση της αιώνιας προόδου, της τυφλής πίστης στην τεχνική έχει εγερθεί από πολύ νωρίς, από τα πρώτα φανερώματα του ρομαντισμού, έως την απομυθοποίηση του ανθρωπισμού και της νεωτερικής φαντασμαγορίας που έφεραν, διαφορετικά ο καθένας, ο Δαρβίνος, ο Φρόιντ, ο Νίτσε, ο Χάιντεγκερ, ο Μπένγιαμιν. Αυτοί, όπως ο Πλάτων παλαιότερα, όπως ο Πλωτίνος και οι Επικούρειοι, όπως οι Στωικοί, μας κάλεσαν να στοχαστούμε την ύπαρξη, να ατενίσουμε τον κόσμο, να καταλάβουμε.
Ο κλονισμός της πυραμίδας του χρήματος είναι κλονισμός της κυριαρχίας του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού ως μόνης αλήθειας· είναι κλονισμός της θρησκομανούς πίστης στη διαρκή πρόοδο. Είναι πρόκληση για αναστοχασμό, προς την απέραντη μάζα της πρώην μεσαίας τάξης: Μα θα ακούσει τη βοή;
Ένα βλέμμα, Καθημερινή 05.10.2008
Βλ. και Υπηρέτες μιας άυλης φούσκας.
53 Σχόλια
Comments feed for this article
5 Οκτωβρίου 2008 στις 10:27 πμ
Αντώνης
Κι αυτό περί απ. Παύλου που γράψατε, στο ραδιόφωνο τ’ακούσατε;
Δεν γράφουμε ό,τι ακούμε αν δεν ξέρουμε! κι αν δεν ξέρουμε καλό είναι να μάθουμε! Όχι, άιντε αέρα πατέρα να αραδιάζουμε Ό,ΤΙ ΝΑ’ΝΑΙ. Κι αν έχετε στο νου σας προτεστάντες και απ. Παύλο στο ίδιο «καζάνι» τότε κάτι πρέπει να κάνετε επειγόντως! Κι αν νομίζετε οτι μπορεί να «σταθεί» οντολογικά η ….»αμοιβάδα» , ε! τότε …. κρίμα γιατί σας διαβάζει και κόσμος και ως ένα βαθμό είστε υπεύθυνος γι’αυτούς!
5 Οκτωβρίου 2008 στις 1:50 μμ
leek
μόλις διάβαζα για το cyclon B, μου αρέσει πολύ το κείμενο και ό,τι μεταδίδει, η μόνη μου ένσταση σε κάμποσα παρόμοια σε τοποθέτηση είναι η εναντίωση στην τεχνολογική πρόοδο, εξέλιξη η οποία λαμβάνει χώρα ως αποτέλεσμα διαβίωσης περίπου μισό αιώνα και όχι σε όλες τις ηπείρους, εξ ου και διαπιστώνω βιασύνη. Προφανώς η ‘δυτική’ ευημερία δεν πρόκειται να βλάψει τη βελτίωση της ποιότητας ζωής στον ‘τρίτο’ κόσμο, αλλά και η στασιμότητα ως αναχρονισμός λόγω νοσταλγίας δεν υπόσχεται ‘καλύτερες’ μέρες. Αφ’ενός γιατί ούτε οι μουρλοί μπορούν να προσδιορίσουν με σιγουριά τι εστί καλύτερες μέρες σε καθολική ισχύ, αφ’ετέρου διότι ‘κάθε πέρσι και καλύτερα’ είναι ευχή που λαχταρά περισσότερο ελιξήριο νεότητας παρά ευελπιστεί. Ο κλονισμός σε ό,τι στοιχειοθετεί ένα οικονομικό σύστημα & την αγορά, δεν νομίζω πως δικαιολογεί κατάρες σε ό,τι αφορά την τεχνολογική πρόοδο με τα αποτελέσματα εμφανή στις χώρες παραγωγής μόλις λίγες δεκαετίες. Περί μανίας, μόλις διοχετεύω την προσοχή μου στους στίχους του some riot των elbow.
5 Οκτωβρίου 2008 στις 4:33 μμ
Analytis
Συμφωνώ με τον Αντώνη ότι το κείμενο είναι ένας αχταρμάς άσχετων αναφορών χωρίς σύνδεση.
Θα θελα να ρωτήσω τον συγγραφέα αν, όπως δηλώνει, διαφωνεί με το μοντέλο της ρυθμισμένης καπιταλιστικής αστικής δημοκρατίας, με ποιό άλλο μοντέλο θα θελε να αντικατασταθεί. Γιατί είναι ανώφελο να κραυγάζουμε για την εκθρόνιση του οποιοδήποτε χωρίς να προτείνουμε με τι αυτός θα αντικατασταθεί.
5 Οκτωβρίου 2008 στις 6:56 μμ
ακμή
http://el.wikipedia.org/wiki/Αμοιβάδα. Έχετε περάσει αμοιβάδωση;
5 Οκτωβρίου 2008 στις 8:57 μμ
maigret
Κάποιοι ανέμεναν ασμένως μία τέτοια κρίση, κυρίως οι ηττημένοι και καταφρονεμένοι του 89΄- ρεύμα ιδιαίτερα ισχυρό έως πρόττινος εις την Ελληνική Επικράτεια λόγω του πνευματικού αυτισμού της Δεξίας για πολλά πολλά χρόνια. Αυτοί, λοιπόν, το ποθούσαν, το προσδοκούσαν, ίδρωναν τις νύχτες αναμένοντάς το. Και σήμερα. Αγαλλίαση. Το βλέπεις εύκολα το ζάρωμα το σαρκαστικό στο χειλάκι τους. «Χάσαμε εμείς χάσανε κι αυτοί». Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου: κανένας νικητής, όλοι ηττημένοι. Κι ο καθημαγμένος πια εχθρός: Λερναία Ύδρα καταρρακωμένη. Η πρόοδος κακή, η ελευθερία στρεβλή, ο καπιταλισμός νοσηρός, το σύστημα βλαβερό, αδικίες και καταπίεση παντού, κλπκλπκλπκλπ. Αναμένουν τώρα το διαφορετικό, το άλλο, το καινούργιο, μα με την πίκρα του ηττημένου που βγάζει επιτέλους ισολογισμό μηδέν (κακός σύμβουλος η πίκρα, θολώνει την κρίση, κακός σύμβουλος και η πολύ προσμονή / αναμονή διότι μπορεί να ‘ρθει κανείς με χάρισμα αλά Βέμπερ και αλώ αλά Μπένγιαμιν και τότε ας τα να πάνε).
Στην αντιπέρα όχθη (ας πούμε στη Rive Gauch, έτσι για αντίστιξη), οι άλλοι. Οι και καλά νικητές, αρνούνταν να δουν την κρίση να έρχεται, βαυκαλίζονταν, αναμασώντας τα θέσφατα του Χάγιεκ, του Von Mises – λιγότερο γνωστός του ΦΟΝ ΜΙΖΕΝΣ, αλλά μεγάλο αστέρι του αντιΚενσυανού καπιταλισμού. Τους άκουγες συνέχεια: και η πανταχόθεν ελεύθερη και πανταχού παρούσα αγορά που τα κάνει έτσι, και τα κάνει και γιουβέτσι, και αόρατες χείρες – και να ‘σου που θα ‘ρθουν και χήρες, αν πέσει καμιά πείνα χοντρή – και η ελευθερία της οικονομίας, και η απορρύθμιση και δώσε off shore και δώσε ‘μαύρες τουλίπες’ – ολίγον ανιστόρητοι όντες, δεν γνώρισαν ιστορία. Τώρα σωπαίνουν, έτοιμοι να σκάσουν από το θυμό τους. Ω! Πώς τα φέρνει η ζωή: θα τους σώσει ο επάρατος εχθρός τους : ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ. ‘Φίδι στον κόρφο μας’ – και έπειτα έζησαν αυτοί καλά (οι CEO, CFO, COO, GM, κλπκλπκλπ) και εμείς – τα τυχερά παιδιά του κρατικοδίαιτου καπιταλισμού – ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.
Ιλαροτραγική η κατάσταση, προκαλεί ανεπανόρθωτο και συνεχή κλαυσίγελο, που κόβει την ανάσα.
5 Οκτωβρίου 2008 στις 9:06 μμ
Αντώνης
ακμή,
όπου «αμοιβάδα» αν θέλετε μπορείτε να βάλετε τη λέξη, άνθρωπος (για να μη πω πίθηκος ) ή τη λέξη ριζική φαντασία! (αλήθεια στο άρθρο δεν υπάρχει αναφορά στον Κορνήλιο?!).
Η ένστασή μου είναι αν δεν καταλάβατε η εξής:
δεν μπορούμε να κρίνουμε εξ ιδίων πνευματικές καταστάσεις ασκητών πατέρων κι ας έχουμε διαβάσει Καστοριάδη, Αξελό, Πλάτωνα κτλ κτλ
Η προσπάθεια αυτονόμησης του ανθρώπου λοιπόν θεωρείται φρόνιμη! σχετικά με την ετερονομία???!!?? ΤΑΜΠΟΥ, ΤΑΜΠΟΥ! ΦΤΟΥ, ξελεφτεριά!
6 Οκτωβρίου 2008 στις 11:52 πμ
Maigret
6 Οκτωβρίου 2008 στις 1:43 μμ
Analytis
Τα ίδια έλεγε η αριστερά για τον καπιταλισμό και το 1929, στα 60’s, το ’73, το ’79, το ’83, το ’87, το ’93, το ’98, το 2001, και τώρα το 2008. (χρονιές οικονομικών κρίσεων)
Πάντα όταν κατεβαίνει ο οικονομικός κύκλος αρχίζουν οι «αποκαλυπτικές» υστερίες τύπου «το τέλος του καπιταλισμού» και άλλα τέτοια. Για να διαπιστωθεί εκ των υστέρων ότι απλά επρόκειτο για υστερίες του αμαθούς τύπου, που ψάχνει για πυχιαίους τίτλου που θα πουλήσουν φύλλα, που κάποιοι αρέσκονται να επαναλαμβάνουν σαν παπαγαλάκια.
Μην μπερδεύετε τον κρατικό παρεμβατισμό του κευνσιανισμού με την αριστερά, τον μαρξισμό και τον κομμουνισμό! Καμμία απολύτως σχέση δεν έχει. Ο Κευνσιανισμός είναι μια ιδεολογία κρατικής ρύθμισης και παρεμβατισμού πρός ΟΦΕΛΟΣ της ελέυθερης αγοράς, όχι με σκοπό την κατάργησή της.
Αυτά που διαβάζετε στις εφημερίδες περί «νίκης του παρεμβατισμού» αναφέρονται στον ανταγωνισμό ανάμεσα στα δυο αυτά μοντέλα, του (νεο)-φιλελευθερισμού και του (νεο)-κευνσιανισμού. Και οι δυο τους μισούσανε και εξακολουθούνε να μισούνε θανάσιμα τον κομμουνισμό και τον μαρξισμό, και ότι αυτός πρέσβευσε στην πορεία της ιστορίας: την κατάργηση των ατομικών ελευθεριων εις το όνομα μια elusive συλλογικότητας που, εκ φύσεως, καταλήγει πάντα σε μια στυγνή κομματική δικτατορία.
6 Οκτωβρίου 2008 στις 2:29 μμ
Maigret
@analytis
Από τη μία, δεν νομίζω ότι μπερδεύουμε τίποτα και είμαι βέβαιος ότι
δεν διαβάζουμε όλοι μας εφημερίδες.
Από την άλλη, ξεχνάτε τη σοσιαλδημοκρατία (η οποία ανήκει στους ηττημένους του 89′)
αλλά και τον άνθρωπο (μα τα πάντα γίνονται για την αγορά, είτε εναντίον είτε υπέρ της;) ή τον ‘αμαθή’ εργαζόμενο / υπάλληλο,
καθώς και λησμονείτε τη βδελυγμία με την οποία αντιμετώπιζαν ως αριστερό κρατικιστή τον Κέυνς πλειάδα στοχαστών, για τους οποιούς βαδίζαμε αγογγυστα «the road to serfdom», και, τέλος,
βάζετε κατ’ όπως σας συμφέρει τις ταμπέλες και τα ορόσημα.
Είναι σαφές – εκτιμώ – ότι ανήκετε στη Rive Gauche.
6 Οκτωβρίου 2008 στις 2:49 μμ
Ilias
»Its one more time the economy stupid», Billy Clinton again…
Ο γνωσιολογικός καπιταλισμός, που το ζόρι του τραβάμε και θα τραβάμε από δω και μπρος, είναι μια νεα μορφή καπιταλισμού στην οποία η παραγωγή των γνώσεων και »γενικότερα» η παραγωγή του »ανθρώπου από τον άνθρωπο» έχουν τον βασικό ρόλο, ενώ στον Φορντικό καπιταλισμό κυριαρχούσε η εξιδίκευση των κατατάξεων, η έρευνες πάνω σε οικονομίες που μπορούν να κλιμακώνονται και οι υλικές επενδύσεις. Ο T. Negri και ο C. Vercellone έχουν υπογραμμίσει τις συνέπειες αυτής της καινοτομίας. Το σημείο κλειδί λένε δεν είναι πια η συσσώρευση σταθερού κεφαλαίου αλλά η ικανότητα απόκτησης γνώσεων και η δημιουργία/διαμόρφωση της εργασιακής δύναμης.
Η αποτελεσματικότητα δεν βρίσκεται πια στα κέρδη από το χρόνο της εργασίας αλλά στην διαδικασία , στο »πρότσες» της απόκτησης γνώσεων και στις δυνατότητες προτάσεων νέων μοντέλων. Οι δημιουργικές ικανότητες βρίσκονται πια μέσα στα κεφάλια των κατόχων των γνώσεων και όχι πια σ΄αυτούς που κατέχουν τα μέσα παραγωγής.
Στη νέα τάξη των »ανυσματοκρατών» (vectoralists).
Αυτό είναι που το μεγαλύτερο κομμάτι της αριστεράς αρνείται να καταλάβει. Μέσω του εξαναγκασμού πάνω στα copyrights και στην ιδιωτικοποίηση του »γνωρίζειν» η τάξη αυτή επιχειρεί να θέσει στη κατοχή της το πιό σημαντικό κομμάτι αυτού του πλούτου που παράγεται από το »πάντα διαχρονικό general intellect». Απ’ όπου θα προέλθουν, αν προέλθουν και οι μελλοντικές συντάξεις. Σ’ αυτά τα πλαίσια η μεσαία τάξη όπως τη γνωρίσαμε δεν έχει πια και σπουδαίο ρόλο και απλώς αποσυντίθεται μετασχηματιζόμενη. Ούτε το τέλος του καπιταλισμού έρχεται ούτε ο ίδιος θα παραμείνει. Και ο Μαρξ (και όχι ο Λένιν) αγαπητέ Μαιγκρε είχε δίκιο και ο Κέυνς επίσης όπως δίκιο έχεις και εσύ και όλοι μας . Αρκεί το »γνωσιολογικό » μοντέλο μας να μπορεί να μετασχηματιστεί σε cognitive capital . Θα δείξει.
6 Οκτωβρίου 2008 στις 5:25 μμ
Aθήναιος
Εγώ παλι, Μαιγκρέ, δεν έχω καταλάβει πάλι πού ανήκετε. Όχι πολιτικά, εννοείται, δεν καταλαβαίνω αν συμφωνείτε με το άρθρο. Συμφωνείτε με το άρθρο; Δεν καταλαβαίνω where r u coming from για να το πω στα ελληνικά.
6 Οκτωβρίου 2008 στις 6:40 μμ
Αντώνης
Άρθρο; Ποιο άρθρο;!!!
Αυτή είναι η ιστορία της ανθρώπινης σκέψης/στοχασμού 2500 χρόνια τώρα! και περιμένετε να βγουν συμφωνίες σ’αυτό το «τραπέζι» εδώ και τώρα!;
Μόνο η απόλυτη αλήθεια θα κάνει όλους να κάμψουν γόνυ εμπρός της! χωρίς δεύτερη κουβέντα!
Διαφορετικά από το Α στοχασμό στον Β κι από τη μια αίρεση στην άλλη!
Είναι τόσο «καθαρά» τα πράγματα! αλλά εμείς οι άνθρωποι έχουμε ένα κόλλημα με την αυτονομία μας! ας «τρώμε » το ένα χτύπημα μετά το άλλο! ΜΗ ΠΑΘΕΙ τπτ η αυτονομία μας!
6 Οκτωβρίου 2008 στις 7:56 μμ
Maigret
@αθήναιος
«Live from Mars» (Ben Harper).
Μα τί εννοείτε, πρέπει να έρχομαι από κάπου για να καταλάβετε αυτό που λέω;
Τέσπα. Για να σας ικανοποιήσω, προσπαθώ να διατηρήσω τη δυνατότητα να ανήκω σε αυτό που θα έρθει. Ως εκ τούτου, εν μέρει διαφωνώ και εν μέρει συμφωνώ με το άρθρο.
@Αντώνης
Γιατί να πρέπει να με υποτάξει η αλήθεια και όχι να με ανυψώσει, να με σπρώξει εμπρός; Να με πείσει και να με ωθήσει; Εγωιστικό θα μου πείτε. Ίσως. Αλλά κι ανθρώπινο.
@ilias
Γνωστικός καπιταλισμός; Πράγματι η διαδικασία και η παραγωγή νέων μοντέλων είναι πια πολύ σημαντικές, το «ζώ» στην εργασία μου. Ωστόσο επιφυλάσσομαι – θέλω διάβασμα.
6 Οκτωβρίου 2008 στις 8:01 μμ
alberich
@analytis
Αφού πώ ότι χρειάζεται να εμβαθύνεις περισσότερο, και σε περισσότερες πηγές, επισημαίνω τα εξής:
>>Από το 29 ως το 79 ο καπιταλισμός είχε πέσει σε μερικές δεκάδες χώρες, συμπεριλαμβανομένης ακόμα και της ισπανίας.Σε Γαλλία -Ιταλία δεν αισθανόταν πολύ καλά και στην ίδια την αμερική, ουδείς γνωρίζει τι θα γινόταν αν δεν είχε υπάρξει ναζιστικού τύπου (κράτική και παρακρατική βία, red scare, μακαρθισμός κλπ) καταστολή των συνδικάτων, των σοσιαλιστών και των κομμουνιστών.Οι κρίσεις είναι πιο επικίνδυνες απ’ ότι πιστεύεις, αν οδηγήσουν σε κοινωνικές εκρήξεις και βία.Αγνοείς τί υφίσταται ο μέσος πολίτης στη διαρκεια των ανόδων/καθόδων, και παρατηρείς τις καμπύλες της οικονομίας. Και μην ξεχνάς ότι είναι η πρώτη κρίση με εξασθενημένο το κράτος πρόνοιας.Ευτυχώς -γιατί δεν με ενθουσiάζε το καθεστώς της Αν. Γερμανίας, αλλά ούτε και η Ισπανία του Φράνκο- νομίζω ότι ούτε οι πιο ιδεαλιστές νεοσυντηρητικοί πολιτικοί δεν θα ρισκάρουν την κοινωνική έκρηξη, και θα βάλουν στην άκρη τα δόγματα προκειμένου να μειώσουν τις συνέπειες της κρίσης.
>>87, το ‘93, το ‘98, το 2001, και τώρα το 2008. (χρονιές οικονομικών κρίσεων)
Aν ήσουν οικονομικά ενεργός στο διάστημα αυτό, η μισή σου δουλειά πήγε υπερ αγνώστων.Μιλάμε για μια γενιά που έζησε ένα διαρκες σκωτσέζικο ντους επειδή ήθελε -μετά από το άλμα στο κενό των 60’ς- να ξαναπιστέψει σε απλοικά ιδεολογήματα .Πρέπει και η επόμενη να το εκλάβει σαν θέλημα θεού και να καθίσει να το υφίσταται, χωρίς καν να προσπαθήσει να το διαχειριστεί?
Αφού είναι φανερό ότι η αυθόρμητη συμπεριφορά της αγοράς είναι ίδια με αυτή των κινήσεων των λιθοσφαιρικών πλακών, των μετεωρολογικών φαινομένων, και της ροής των χειμάρρων (και των επιδημιών της πανώλης παλιότερα) γιατί να θεωρούμε ότι δεν επιδέχεται επέμβαση προς όφελος των πολλών?Ειδικά τώρα που με την τεχνολογία είναι εύκολο το monitoring και το feedback.
Ποιος Μαρξ και ποιος Σμιθ?Μιλάμε για άλλες εποχές.Τα προβλήματα αυτά ήταν πάντα πιο σύνθετα απ’ ότι πίστευαν οι κλασσικοί, και απλώς τώρα είμαστε σε θέση να προσδιορίσουμε καλύτερα ένα πολυπαραμετρικό φαινόμενο και να επιχειρήσουμε τεχνικού χαρακτήρα λύσεις, βασισμένες στην εμπειρία και στο trial & error.Κάθε εποχή θέτει τα ερωτήματα που μπορεί να απαντήσει.
@Nikoxy
Ο ρομαντισμός -και ο σοσιαλισμός και ο αναρχισμός- είναι παιδί του ανθρωπισμού.Αντιθέσεις εντός του αυτού παραδείγματος, με απτές αιτίες φυσικά.
Όλος ο αγγλικός -πλην Μπλέηκ- αλλά και μεγάλο μέρος του γερμανικού -φως και αλήθεια-είναι βαθύτατα ανθρωπιστικός με επίκεντρο την συμπάθεια προς τον όμοιο.Η ταύτιση με δύναμη της θέλησης και τη βαλχάλα είναι πρωθύστερη (και μέσω Χάιντεγγερ).
6 Οκτωβρίου 2008 στις 8:14 μμ
Aθήναιος
Ελάτε τώρα. Έχω περάσει πολλές ώρες συζητώντας μαζί σας πολύ σοβαρά, μου αξίζει μια καλύτερη απάντηση από αυτή. Για να δείτε ότι η ερώτηση δεν είναι μπλόφα, εγώ δηλώνω ότι συμφωνώ σε γενικές γραμμές με το άρθρο. Εσείς όμως, συμφωνείτε με αυτή τη φράση: «Ο νεωτερικός άνθρωπος δεν θέλει να καταλάβει τον κόσμο, θέλει να τον αλλάξει· είναι ταγμένος να δρα, να κολυμπά στη vita activa, όχι να στοχάζεται»
ή πάλι με αυτή:
«Ο κλονισμός της πυραμίδας του χρήματος είναι κλονισμός της θρησκομανούς πίστης στη διαρκή πρόοδο»
Αν ο nikoxy τα έγραφε αυτά πριν από 30-40 χρόνια θα τον πήγαιναν για ανακριση και ίσως να πάρει τον αέρα του σε κανα ξερονήσι. Τώρα τα γράφει σε μια παραδοσιακά δεξιά εφημερίδα κι όμως δεν πιστεύει ότι αυτό είναι πρόοδος. Αντίθετα από μένα βέβαια.
6 Οκτωβρίου 2008 στις 8:24 μμ
Αντώνης
@Maigret
Στο τέλος θα γίνει αυτό! Γιατί τότε θα δούμε όλοι οτι «… ουκ έστι κτίσις αφανής ενώπιον αυτού, πάντα δε γυμνά και τετραχηλισμένα τοις οφθαλμοίς αυτού…».
Όπως βλέπουμε 2000 χρόνια τώρα κάθε άλλο παρά κάμψανε γόνυ όλοι! Τώρα ο καθένας προσκυνά το εγώ του, το υπερεγώ του, τη ριζική του φαντασία, κτλκτλ.
Η αλήθεια αυτό θέλει! «…θελω ινα οπου ειμι εγω κακεινοι ωσιν μετ εμου, ινα θεωρωσιν την δοξαν την εμην ην δεδωκας μοι…».
Αλλά είπαμε! μη χάσουμε την αυτονομία μας! Κι έτσι θα τα χάσουμε όλα!
6 Οκτωβρίου 2008 στις 10:05 μμ
Ναπολέων Παπαδόπουλος
Αγαπητέ Νίκο,
διάβασα και τα δυό σου άρθρα και, αντίθετα με τους …προπληκτρολογήσαντες, συμφωνώ με όσα λες και …επαυξάνω με αναφορά στα Hedge Funds, που εγώ τα αποκαλώ Κεφάλαια-ακρίδες, και στον Καπιταλισμό-καζίνο, όπως το πρω’ί’ άκουσα να τον αποκαλεί, προσφυέστατα, ο ανταποκριτής του Σκάϊ στις Βρυξέλες.
Διαφωνώ ως πρός τον τίτλο:
Νομίζω πως έπρεπε να τα παραθέσεις και τα δυό μαζί με τον ενιαίο τίτλο:
Ο ΚΛΟΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΤΩΝ ΤΗΣ ΑΫΛΗΣ ΠΥΡΑΜΙΔΟΕΙΔΟΥΣ ΦΟΥΣΚΑΣ.
Διάβασα και τα παραπάνω σχόλια…
Και λέγω αυτοίς:
Ειρήνη υμίν!
Μηδέν εν οργή πράττετε!
Θέσατε την μάχαιραν εις την θήκην!
Σκληρόν προς κέντραν λακτίζειν!
Και άλλα τέτοια ευαγγελικά.
Δεν θα αναλωθώ σε ψυχο-φιλοσοφο-οικονομο-κλπ αναλύσεις, ούτε σε επιλογή «μοντέλων» ανάπτυξης, ούτε σε κρίσεις επί του αν ο Κέϋνς ήταν αριστερίζων σωτήρας του καπιταλισμού, διότι έχω καταλήξει ότι μόνον άφοβοι, αυτεξούσιοι πολίτες που έχουν κατακτήσει το «γνώθι σαυτόν», μπορούν να εξανθρωπίσουν την ανθρωπότητα.
Και την «παραγωγή» τέτοιων πολιτών μπορεί να κάνει μόνο μιά ανθρωπιστική Γενική Παιδεία.
Για να μήν αοριστολογώ αλλά και για να μην σάς παραπέμψω στο δικό μου μπλογκ, παραθέτω ένα προ μηνών άρθρο μου εκεί για το «Αναλυτικό Πρόγραμμα» ανθρωπιστικής Γενικής Παιδείας, που εύκολα και φτηνά μπορεί και πρέπει ΑΜΕΣΑ να εφαρμοστεί, αν υπάρξει η πολιτική βούληση.
Συγγνώμην για το …μήκος.
Αυτεξούσιοι, άφοβοι πολίτες
Ο δρόμος για την «κατάκτηση» του ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ είναι ένας και μοναδικός, δεν στοιχίζει πολλά, δεν θα συναντήσει πολλά κοινωνικά αντισώματα, δεν θα προκαλέσει σοβαρές αναταράξεις στην επιφάνεια.
Πολιτική βούληση χρειάζεται μόνο και μιά στοιχειώδη προετοιμασία.
Ο δρόμος, ο μοναδικός δρόμος, είναι η Γενική Παιδεία, από 6 έως 18-19 χρονών.
Δεν προαπαιτεί ούτε να περάσουν όλοι οι δάσκαλοι κι οι καθηγητές από μετεκπαιδεύσεις ούτε να αλλάξουν πολλά πράγματα σε κτίρια.
Κάποια λεφτά για εξοπλισμούς των σχολικών χώρων θέλει, όχι όμως δυσβάστακτου ύψους.
Άντε να στοιχίσουν καμμιά εικοσαριά …Μιράζ ή F-16/17/18… Ή απλώς τις «μίζες» που πέφτουν σε τέτοιες αγορές όπλων…
Η στόχευση της Γενικής Παιδείας πρέπει ν’ αλλάξει ριζικά.
Εκεί η ανατροπή θα είναι μεγάλη: Να «παράγει» νιάτα όχι στουπωμένα με ξερές γνώσεις και παπαγαλίες, όχι εξετασοτρομοκρατημένα και υποψήφιους Δημόσιους Υπάλληλους, αλλά νιάτα που να ξέρουν ΤΙ είναι, νιάτα που να μπορούν να βρούν μόνα τους ΠΟΥ να πάνε στη ζωή.
Θα τό αντέξει αυτό η κοινωνία των μή-νέων;;; Εκεί θα παίξει το ρόλο της η αριστερή Αριστερά: Να πείσει την κοινωνία να τό αντέξει!
Το «Αναλυτικό Πρόγραμμα» της 12ετούς (ή 13ετούς) Γενικής Παιδείας με στόχευση την ανάδειξη ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΩΝ (άρα και αυτόβουλων, αυτεξούσιων…) ατόμων σημαίνει:
1. Να ξέρουν γραφή, ανάγνωση, αριθμητική, διατύπωση σκέψης. Και πληκτρολόγηση βέβαια… και κάνα δύο ξένες γλώσσες.
2. Να έχουν γνώση του σώματός τους, των άλλων υπάρξεων και του περιβάλλοντος και των νόμων που τα ορίζουν (φυσικοχημεία), γενικές γνώσεις ιστορίας, γεωγραφίας, κοσμολογίας.
3. Να έχουν καλή επαφή με τον πολιτισμό (λογοτεχνία, μουσική, θέατρο, καλές τέχνες κλπ) αλλά και την φιλοσοφία. Και βέβαια να ξέρουν να τραγουδούν και να χορεύουν!
4. Να έχουν «εκπαιδευτεί» στοιχειωδώς στις απλές τέχνες από χτίσιμο έως κλάδεμα και μελισσοκομία. Και, ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ, στο κολύμπι και τις πρώτες βοήθειες!!!
5. Να ξέρουν πώς να χρησιμοποιούν το πλυντήριο ή την κουζίνα κλπ, πως να αλλάζουν μια ηλεκτρική ασφάλεια και τα ανάλογα… Να ράβουν, να κεντούν, να πλέκουν.
Κι ακόμα (γιατί όχι;) πως να οδηγούν αυτοκίνητο και να μαγειρεύουν…
6. Να ξέρουν πώς να κρατούν ένα βιβλίο εσόδων-εξόδων, πώς να συντάσσουν μια απλή φορολογική δήλωση ή μια κατάσταση ΦΠΑ ή ΙΚΑ… Πώς να αρχειοθετούν…
7. Να ξέρουν την δομή και οργάνωση της κοινωνίας και του κράτους, σε όλες τους τις εκφάνσεις. Και βέβαια τα σύν και τα πλήν των διαφόρων επαγγελμάτων.
8. Να έχουν «εκπαιδευτεί» στις ανθρώπινες σχέσεις, την ομαδική ζωή, τη συνεργασία, τις δημοκρατικές διαδικασίες.
Αυτά τουλάχιστον… Μπορεί να έχω ξεχάσει μερικά αλλά νομίζω είναι σαφής η θέση μου.
Και φυσικά θα πρέπει να χύσουν μπόλικο ιδρώτα οι ειδικοί για να κάνουν τα παραπάνω πραγματικό Αναλυτικό Πρόγραμμα… Κι όχι μόνο να το κάνουν αλλά και να ελέγξουν την εφαρμογή του, να επιφέρουν τυχόν διορθώσεις, συμπληρώσεις κλπ.
Μάλλον αρκεί γι’ αυτά η δωδεκάχρονη θητεία στα σχολεία. Αν όμως όχι, ας προστεθεί ένας χρόνος ακόμη. Δεν θα στάξει η ουρά του γαϊδάρου… Ίσα-ίσα που θα μειωθεί και το ποσοστό ανεργίας.
Και βέβαια μιλάμε πάντα για ολοήμερα σχολεία, υποχρεωτικά πλέον για την σημερινή διάρθρωση της κοινωνίας και της εργασίας.
Θα έχουμε όμως έτσι 18χρονους ή 19χρονους ΑΡΤΙΟΥΣ πολίτες, που δεν θα φοβούνται το κράτος ή τη ζωή…
Εκεί είναι το «κουμπί»! Κι εκεί είναι η ρίζα της επίλυσης και άλλων δυσχερέστερων, πιό περίπλοκων προβλημάτων, όπως της ανεργίας π.χ.: Όποιος ΔΕΝ φοβάται τη ζωή, σπάνια δεν θα βρει τρόπους για να μην μετατραπεί σε κοινωνικό πρόβλημα.
Ας τό σκεφτούμε καλά αυτό!
Αν θελήσουν να γίνουν επιστήμονες ή ειδικοί σε κάποιον κλάδο, ο δρόμος θα είναι ανοιχτός είτε για ΑΕΙ είτε για ΤΕΙ. Με ένα χρόνο όμως ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΙΚΟ (καθαρό «φροντιστήριο» δηλαδή) στον ανάλογο κλάδο, που θα τον κάνουν μέσα στις ίδιες τις ανώτατες σχολές.
Περιμένω τα σχόλιά σας.
αγάπη-αφοπλισμός-ειρήνη
Ναπολέων
6 Οκτωβρίου 2008 στις 11:09 μμ
ilias
Αγαπητέ Ναπολέων- και όχι μόνο- σε μια μπλογκοσφαίρα έχουμε βρεθεί, αν υπάρχει τέτοια διάθεση κατάθεσης τελικών λύσεων ας φτιάξουμε μια data base, είναι κρίμα να καταλήξουμε όλοι σε ξερονήσια χωρίς back up..
7 Οκτωβρίου 2008 στις 7:18 πμ
Aθήναιος
re:σχόλιο Ναπολέοντος
«Λαέ της Λιλιπούπολης σηκωσε πια παντιέρα. Με τον Χαρχούδα δήμαρχο δεν βλέπεις άσπρη μέρα…»
7 Οκτωβρίου 2008 στις 1:57 μμ
Analytis
Alberich και οι υπολοποι,
Εχετε υπόψην σας ότι τα οικονομικά είναι μια «νέα» επιστήμη, η οποία ακόμα εξελίσσεται. Τις παλιές εκείνες εποχές οι οικονομολόγοι δεν ήξεραν καν πως να διαχειριστούνε ένα φιλέλέυθερο καπιταλιστικό σύστημα. Παρ’όλα αυτά, ο καπιταλισμός άντεξε και συνέχισε, παρόλους τους άγαρμπους χειρισμούς. Σήμερα ξέρουν καλύτερα, και όποια λάθη συμβαίνουν εξακολουθούν να είναι λάθη αδεξιότητας των αρχών (η κρίση αυτή σε λάθη της FED οφείλεται).
Αρχικά τα οικονομικά ήταν μια «κοινωνική επιστήμη», και ήταν κλάδος της κοινωνιολογίας. Σιγά σιγά, και όσο περισσότερο άρχισαμε να συνειδητοποιούμε ότι το οικονομικό σύστημα ομοιάζει με ένα φυσικό – υδραυλικό – θερμοδυναμικό σύστημα, τα οικονομικά άρχισαν να μετατρέπονται σε μια σχεδόν φυσικομαθηματική επιστήμη.
Υπό το πρίσμα αυτό, το να βλέπω ανθρώπους να κάθονται και να σχολιάζουν τα οικονομικά με όρους κοινωνικο-σοσιαλιστικής επανάστασης είναι σαν να βλέπω τον Λένιν να επιχειρηματολογεί για την διαστολή του σύμπαντος, τη θεωρία της σχετικότητας, ή το standar model της σωματιδιακής φυσικής και να υπερασπίζεται τη μια ή την άλλη επιστημονική άποψη με όρους…»προλεταριάτου»!
Τι να κάνουμε, τα οικονομικά είναι ακόμα σε μεταβατική φάση ως επιστήμη, κάποια στιγμή θα αφήσουν πίσω τους τις κοινωνιολογικές τους καταβολές, και θα τις χρησιμοποιούν μόνο σαν inputs μεταβλητών.
Είδομεν…
7 Οκτωβρίου 2008 στις 3:15 μμ
Αντώνης
«…Ινδιάνε πέρα από τ’ απέναντι βουνό, κάνε μου σήματα ξανά με τον καπνό… Αντώνη, Αντώνη βγάλε με από δω, πριν να μεταμορφωθώ.»
Δεν βγάζω κανέναν βόλτα στη Λιλιπούπολη αν δεν ….μεταμορφωθεί!
;)
7 Οκτωβρίου 2008 στις 4:21 μμ
Ναπολέων Παπαδόπουλος
Άμα μπείς στο χορό, χορεύεις…
{εγώ τραγουδάω κιόλας όταν χορεύω}
Το «κλειδί» στην πρότασή μου είναι το εξής:
Πρέπει πρώτα να απαντήσουμε ως γονείς, ως κοινωνία, τί θέλουμε να γίνουν τα παιδιά μας:
Αυτάρκεις, αυτεξούσιοι, άφοβοι πολίτες ή …καλά αμειβόμενα εργαλεία παραγωγής.
Αν απαντάτε το δεύτερο, τσάμπα τη διαβάσατε, αν τη διαβάσατε. Χάσατε το χρόνο σας… Που είναι χρήμα, λένε…
@ Ηλίας
ΑΡΧΙΚΗ λύση είναι αγαπητέ. Αν δεν αρχίσουμε από κεί, βράστα… {τα βρασμένα εδώ και χρόνια πολλά…}. Την όποια ΤΕΛΙΚΗ θα την δώσουν οι άφοβοι, αυτεξούσιοι πολίτες που θα «παραχθούν».
Προσωπικά νομίζω πάντως πως μόνο ενδιάμεσες λύσεις υπάρχουν. Αενάως.
Ούτε κάν «Big Bang» δεν υπήρξε ποτέ, «Big Change» ήτανε…
«Τα πάντα ρεί» πού ‘χε πει κι ο δικός σου…
@ Αθήναιος
«Θα πάω στο όρος με τον Εφραίμ
να την περνάω φίνα…»
@ Αναλυτής
Εκτός από τον καπιταλισμό και η παιδοφιλία και η σκλαβιά έχουν αντέξει αιώνες πολλούς κι αντέχουν ακόμα…
Είναι ανθρώπινο κριτήριο η αντοχή στο χρόνο;
Όσο για το ότι η οικονομική επιστήμη είναι ανεξάρτητη από την κοινωνία, μην γράψεις άλλα. Εγώ τουλάχιστον έμεινα άλαλος.
@ Αντώνης
Δεν ξέρω για τα σήματά σου από το βουνό, τα σήματά σου όμως απ’ το πληκτρολόγιο πολύ δυσανάγνωστα είναι, αδερφέ.
«Καθάρισε τη θέση σου
μ’ αυτή σου την κατάσταση
πριν κάνω επανάσταση…»
αγάπη-αφοπλισμός-ειρήνη
Ναπολέων
7 Οκτωβρίου 2008 στις 6:12 μμ
Αντώνης
@Ναπολέων
Αυτεξούσιοι ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε!
Άρα γλιτώνετε δίδακτρα «παραγωγής» αυτεξούσιου! στην κοινωνία-πρότυπο που προτείνετε!
Άφοβοι, πολίτες; Ναι, σας παραδέχομαι! μόνο που στη θέση του φόβου να έχουμε την αγάπη όπως άλλωστε θα το ξέρετε:
«…φόβος ουκ εστιν εν τή αγάπη, αλλ’ η τελεία αγάπη έξω βάλλει τόν φόβον, ότι ο φόβος κόλασιν έχει, ο δε φοβούμενος ου τετελείωται εν τή αγάπη…».
Σχετικά με την αυτάρκεια θα τα χαλάσουμε! Θαρρώ οτι δεν γίνεται ο άνθρωπος να είναι οντολογικά αυτάρκης! Εκτός κι αν εννοείτε αυτάρκεια στα ζαρζαβάτια, στις ελιές και στο κρασί! Ε! τότε συμφωνούμε και σ’αυτό!
Σχετικά με τα δυσανάγνωστα σήματά μου! κάτι μπορεί να γίνει! καλή διάθεση να υπάρχει, χωρίς προκαταλήψεις! ;)
7 Οκτωβρίου 2008 στις 8:56 μμ
σωτηρης
αυτό το »ο παυλος τι δουλεια έχει» και το άλλο το »αμα δεν ξέρεις να μη γραφεις» φανερωνουν τολαχιστον αγνοια. στην χριστιανικη κοσμολογια/ανθρωπολογια που εισηγαγε ο παυλος η συνδεση του ανθρωπου και του κοσμου (με αρνητικό περιεχόμενο) ειναι καθοριστικη. εντελως αναφορικα, το χριστιανικό στερεωμα και ιστοριογραφημα ειναι γραμμικό και οδηγει στην Αποκαλυψη=τελείωση-σωτηρια του κοσμου. η συμβολη του χριστιανισμού ήδη απο τον Παυλο στην καταστροφή του περιβαλλοντος ειναι αυταποδεικτη. Η… Αποκαλυψη θα ερθει τελικως και θα εχει την μορφή της καταστροφης του πλανητη απο τον ανθρωπο. τη ζουμε ήδη. στην καρδια του περιβαλλοντικου προβλήματος βρισκεται ο χριστιανισμός και οι θεσεις του για τον ανθρωπο και τη φυση. ολα τα »αντι» που προεκυψαν από αυτες τις θέσεις (καθολικισμός προτεσταντισμός καπιταλισμός διαφωτισμός μαρξισμός φασισμός) ειναι πολυ καλα εδραιωμένα στις θεσεις του παύλου και ως »αντί» πολυ πιο επικίνδυνα απο το πρωτότυπο και βεβαια αντι να ακυρωνουν την πλανη του χριστιανισμού την διαιωνίζουν και την καθιστούν ακόμη πιο επικινδυνη και μαλιστα εν αγνοία τους!!! κ Ξυδακη ευγε για την συνδεση με τα συμβαινοντα στον κοσμο του χρηματος και με τον τρόπο που την παρουσιασατε κι οσοι δεν συμφωνούν οφειλουν να αναρωτηθούν για την διανοητική τους επαρκεια και την καταρτισή τους
8 Οκτωβρίου 2008 στις 8:48 πμ
Αντώνης
Όποιος δεν ξέρει κατά κάποιον τρόπο συγχωρείται.
Όποιος δεν ξέρει και αντί να μάθει μένει πεισματικά στην ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ ε! τότε «…εξέστραπτε ο τοιούτος και αμαρτάνει ων αυτοκατάκρητος…»
Μήπως παρακολουθείτε πολύ τον κ. Χαρδαβέλα για την πνευματική σας κατάρτιση? Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο δεν μπορώ να σας παρακολουθήσω!
Και μη ξεχνάμε ότι όποιος έχει μάτια για να βλέπει, βλέπει.
8 Οκτωβρίου 2008 στις 12:49 μμ
Analytis
Καλά, ναπολέωντα, το ότι συνέκρινες την φιλελέυθερη δημοκρατία με την….παιδοφιλία νομίζω ότι λέει πολλά για τον…»περίεργο» τρόπο που βλεπεις τον κόσμο.
Και η μητρότητα άντεξε στους αιώνες…τι σημαίνει αυτό; ότι είναι σαν την παιδοφιλία; Πολλά πράγματα άντεξαν στους αιώνες, πολλά από αυτά καλά. Τι σημαίνει αυτό; ότι είναι ίδια με την παιδοφιλία; Και η επιστημονική λογική άντεξε μέσα στους αιώνες. Τι σημαίνει αυτό; ότι είναι ίδια με την παιδοφιλία;
Ότι να ναι λες φίλε μου…ότι νά ναι…
Κάι λές ότι τα παιδιά σου δεν θα είναι εργαλεία παραγωγής αλλά θα είναι αυτάρκη και αυτεξούσια σε ένα κεντρικά προγραμματισμένο σοσιαλιστικο-κομμουνιστικό καθεστώς καταναγκαστικού καταμερισμού της εργασίας που θα περιορίζει ένα σωρό ατομικές ελευθερίες; αλλά ότι η φιλελεύθερη δημοκρατία είναι που τα κάνει σκλαβάκια;
Αλλά γιατί κάθομαι και συζητάω…είναι φως φανάρι νομίζω ότι δεν έχεις λογική…
Σωτήρη, το ότι θα ερμήνευες την Αποκάλυψη ως…ευαγγέλιο προς ενίσχυσην του αντιπεριβαλλοντισμού, ξεπερνάει ακόμα και τις πιο γελοίες θεωρίες συνωμοσίας…σύνελθε……
Εντέλει, διαπιστώνω ότι υπάρχει και κάτι άλλο που άντεξε στους αιώνες…το είχε επισημάνει και ο Αινστάιν νομίζω, όταν τον ρώτησαν ποιά δύο πράγματα στον κόσμο είναι απέραντα. «Το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία», απάντησε, για να συμπληρώσει: «και για το πρώτο δεν είμαι σίγουρος!»
8 Οκτωβρίου 2008 στις 3:56 μμ
Σαρώνει ο Εξάντας στο εξωτερικό « Μετά την εφημερίδα
[…] οικονομική κρίση γίνεται αυτές τις μέρες στο blog του Νίκου Ξυδάκη. Τέλος, ιδού το δελτίο τύπου που έλαβα απο την εκπομπή […]
8 Οκτωβρίου 2008 στις 5:16 μμ
Αντώνης
Μα που είναι επιτέλους ο νοικοκύρης του οίκου τούτου?
Βρε Ναπολέων! μήπως στο νοικιασε για τα πρώτα μαθήματά μας (για το «φροντιστήριο», που λες κι εσύ;) για την εισαγωγή μας στα «ανώτατα» ιδρύματα;
Ο Καστοριάδης να είχε στο blog του τόσους μουσαφίρηδες θα μας έγραφε και κατιτί!
8 Οκτωβρίου 2008 στις 5:43 μμ
σωτηρης
τον κ. χαρδαβέλα δεν τον γνωριζω και αρα δεν με αφορα η σύγκριση για να να την αξιολογήσω… επισης τα ρητα απο τη βίβλο που από ο,τι είδα τοσο σας αρεσει να χρησιμοποιειτε, δεν λενε τιποτα και δεν είναι πρόσφορα »δια πασαν νόσον και πασαν μαλακιαν» [ανοησιαν, λεω εγώ]. περισσοτερη σκεψη παρακαλώ!!
πού την ειδατε εσείς την ερμηνεία στην Αποκάλυψη; πρώτον δεν αντεχει σε ερμηνείες και δευτερον ΕΙΝΑΙ η επίσημη εσχατολογικη διδασκαλια του χριστιανισμού και αν ισχύει αυτό οπως πιστευουν οι χριστιανοί [λιγη σημασια εχει αν το πιστευουν λιγο ή πολυ, αν δεν τους κανει ας την αφαιρεσουν απο τον κανόνα της Καινης Διαθηκης] ως τετοια την ανεφερα και μαλιστα για να επικυρωσω την αποψη για την γραμμικη πορεια του χριστιανικού ιδεώδους της ιστορίας και ιδού : Δημιουργία – Πτώση – Ενσαρκωση= Εκκλησια= Σωτηρια – τελος κοσμου/ιστοριας – Δευτερα Παρουσία – Αποκαλυψη. ειναι ετσι;
8 Οκτωβρίου 2008 στις 6:08 μμ
nikoxy
@ Αντωνη:
Τα σχόλια είναι ξεκλείδωτα στον οίκο τούτο.
Η συζήτηση ανήκει στους επισκέπτες.
Μόνο για τον παυλιανισμό έχω να σας πω τουτο: Ξαναδιαβάστε τις επιστολές του. Κaι καπάκι, διαβάστε Agamben και Badiou.
Ερρωσθε!
8 Οκτωβρίου 2008 στις 6:43 μμ
Αντώνης
Ε! Σίγουρα τότε παρακολουθείτε προς κατάρτισή σας τη «ζούγκλα».
Λοιπόν
«…εκ γαρ του περισσεύματος της καρδίας το στόμα λαλεί…».
Και είναι πολλές φορές ολοφάνερο τι έχει κανείς στην καρδιά του όταν τον ακούς/διαβάζεις.
έτσι από σαπρό δέντρο καρπούς(σκέψεις/στοχασμούς/διανοήματα) πονηρούς θα πάρεις! Δεν υπάρχει αμφιβολία!
Άρα πρέπει να καθαρίσουμε την καρδιά μας για να μπορούμε να μιλάμε για σκέψεις, καθαρές, ωφέλιμες! αλλιώς έχουμε «…διδασκαλίες εντάλματα ανθρώπων…» και φυσικά πολύ μεγάλες πιθανότητες να πέσουμε σε πλάνες και ένα σωρό κακά!
«…η γαρ σοφία του κόσμου τούτου μωρία παρά τω θεώ εστιν…»
Και επειδή η αλλαγή νοός δεν έρχεται χωρίς προσπάθεια, ας αρχίσει λοιπόν ο καθένας λίγο-λίγο να προσέχει μέσα του (στην καρδιά του) ΤΙ έχει!
Και είπαμε! χωρίς προκαταλήψεις!
Κι αυτά τα Κορνηλιακά περί στοχασμών (οτι ο χριστιανισμός έβαλε τέλος στον στοχασμό και «έμεινε» στη μελέτη των Αγίων Πατέρων) κατά τη γνώμη μου είναι άστοχα!
8 Οκτωβρίου 2008 στις 7:15 μμ
σωτηρης
η χριστιανικη σας διαλεκτικη ή απολογητική επιμένω οτι δεν με αφορα αγαπητε, ειναι τελείως παρωχημένη ήδη από τα μέσα του 20ού αιώνα και δεν εχει τιποτα ουσιαστικό πια να προσφέρει. οπως δεν με αφορα και ο καστοριαδης (τι ηλίθια σκέψη, και τι αχαρη μορφή, ένας καρκίνος απο την κορυφή μεχρι τα νύχια). οποτε μην κουραζεστε και μην »διαβαζετε» αυτα που γράφω σύμφωνα με το χριστιανικό »τσιπακι» που σας εχουν εμφυτευσει χωρίς να το έχετε καταλάβει φοβαμαι. τη ζούγκλα που αναφερετε την αγνοώ, εκτος κι αν υπονοειτε αυτη που επισκέπτεται ο πατηρ μεταλληνός πολύ συχνά και όχι εγω!
8 Οκτωβρίου 2008 στις 7:34 μμ
σωτηρης
να διευκρινισω εδω οτι το »ηλιθια σκεψη» για τον καστοριάδη αναφερεται στο ειδος της κριτικής που κανει στον χριστιανισμό . απελπισια. κοινοτοπία και έπαρση. τετοιους »επικριτές» εχει ο χριστιανισμός και γι αυτό αιωνίζει επί της γης . κανουν αυτό που εγραψα πιο πανω: ειναι υπέρ του εν αγνοία τους!!! και ξαναδιαβαστε τις επιστολές του καημενου του παυλου οπως πολύ σωστα σας συνέστησε ο ξυδακης. ισως σας »διανοιχθούν οι οφθαλμοί» και δειτε το »φως το αληθινον» ή το »άκτιστο» αν προτιμάτε.
8 Οκτωβρίου 2008 στις 8:05 μμ
Αντώνης
Όχι, κ. Ξυδάκη! δεν θα γίνει έτσι! με μια παραπομπή σε 2 Χ ανθρώπους (που κατα πάσα πιθανότητα θα έχουν πιάσει κάποιο κομάτι και θα το έχουν αλλάξει τα «φώτα», για το νόμο και την αμαρτία ίσως??) να τελειώσουμε! Η αναφορά στον απ. Παύλο έγινε σε γραπτό άρθρο σας. Το σωστό λοιπόν είναι εσείς να γράψετε κάτι γι’αυτό ! κι όχι να παραπέμψετε αλλού! εδώ θέλετε!? στη στήλη σας θέλετε?! [το καλύτερο νομίζω είναι να αναφερθείτε στη στήλη σας κάποια στιγμή και να γράψετε περισσότερα για το τι εννοείτε όταν λέτε «…ο χριστιανισμός του Παύλου…), σας διαβάζουν πολλοί γαρ…] Αν έχετε βεβαίως, ήδη γράψει ενα λινκ είναι τόσο απλό! έτσι να δώ κι εγώ, αφού οι άλλοι ξέρουν ήδη τι έχετε στο νου σας!
@σωτηρης
Αστοχείτε συνεχώς!
Λάθος σας που με «ενοχλήσατε» λοιπόν με σχόλιό σας! Εμένα τον οπισθοδρομικό, παρωχημένο, διανοητικά ανεπαρκή και άλλα πολλά μη-χαριτωμένα!
Αν εσεις λέτε τέτοια για τον Καστοριάδη έχω την εντύπωση οτι εδώ μέσα κάποιοι είναι επηρεασμένοι από τους στοχασμούς του!
Κρατηθείτε λοιπόν άλλη φορά και μη γράψετε για καλό σας! γιατί κακές παρέες φθείρουσι ήθη «…….»
8 Οκτωβρίου 2008 στις 8:27 μμ
alberich
@σωτήρης
Πείτε μας για τον «υπαρκτό χριστιανισμό» αν έχετε κάτι.Για κάθε φανταστική προσωπική σας εκδοχή του χριστιανισμού που μπορείτε να συλλάβετε και να την εμφανίσετε ως ανώτερη της σκέψης του Καστοριάδη, μπορώ κι΄ εγώ να φτιάξω άλλη μία on the fly και να την αποδώσω -αναδρομικά όπως κι’ εσείς αντίστοιχα- στην θρησκεία του ιπτάμενου μακαρονοτέρατος.Αν πάλι το επιχειρημά σας είναι η δημοφιλία του χριστιανισμού -ποιας εκδοχής άραγε, των αμερικανών τηλε-ευαγγελιστών, του Γιανναρά, του Πάππα?- σας παραπέμπω στην δημοφιλία του ισλάμ,της αστρολογίας και της Μαντόννας (της τραγουδίστριας).
8 Οκτωβρίου 2008 στις 8:34 μμ
Αντώνης
@σωτηρης
Είπαμε και τελειώνω, μη σας κουράσω κιόλας
«…Ου δύναται δένδρον αγαθόν καρπούς πονηρούς ποιείν, ουδέ δένδρον σαπρόν καρπούς καλούς ποιείν…»
Αν λοιπόν κάποιος αντιδρά ανοήτως σε κάποια ερεθίσματα πρέπει, τουλάχιστον να μας βάλει σε σκέψεις! και να του πούμε, όπως λέει κι ο @Ναπολέων
«Καθάρισε τη θέση σου μ’ αυτή σου την κατάσταση πριν κάνω επανάσταση…» ;)
Πρέπει λοιπόν αντί να οδύρεστε να κάνετε την επανάστασή σας, να αποτινάξετε τα δεσμά σας, να δείτε επιτέλους σε τι κατάσταση είστε και να λάβετε τα μέτρα σας!
8 Οκτωβρίου 2008 στις 9:15 μμ
σωτηρης
το ξέρω πως αστοχώ! »σκληρον σοι προς κεντρα λακτιζειν» που λέει και ο αγαπημενος σας παυλος, αστοχώ που απευθυνομαι σε συνανθρωπους μου που μεσω του χριστιανισμού ή του καστοριανισμού και καθε »ισμού» πιστευουν οτι έχουν λυσει το μυστηριο της ζωής και του κοσμου τουτου. δεν αποκαλεσα εσας παρωχημενο κτλ διοτι δεν σας γνωριζω, αλλα μόνο τα επιχειρηματά σας. μην ταυτίζεστε με αυτα παρακαλω γιατί κινδυνευει να πληρωθει το ρηθέν υπο Ντοστογιεφσκι λεγοντος »δεν αντεχουν οι ανθρωποι την ελευθερια τους την καταθετουν ευπειθώς στα ποδια των θεων τους» και σημειωστε πως δεν πιστευω στην επανασταση ως μεθοδο, την αφήνω σε σας που σας διακρινει και το πνευμα της !!! για τα δεσμα μου δεν φταιω εγω οπως κι εσείς για τα δικα σας και μην τα υποτιματε, θα μας διαλυσουν…
αγαπητε alberich δεν ασχολουμαι με τον χριστιανισμό για να αντικρουσω τον καστοριαδη… ουτε με τον καστοριαδη για να υπερασπίσω τον χριστιανισμό σ’ αυτη την παγίδα ως προς τα συμπερασματα του του εχει πεσει μόνος του! αν δεν επαναλάμβανε τον νιτσε και μαλιστα με την επαρση του φωστηρα (μιλαω μόνο για το ύφος του) ισως να μας ειχε εκπλήξει περισσοτερο !!! διαβαστε το errata του τζορτζ σταινερ και τα »μαθηματα φιλοσοφιας» του γκομπρόβιτς και να θυμαστε το αρχαιοελληνικό »νήφε και μέμνησο απιστείν» ακόμα κι αν η »απιστία» σάς εξουθενωνει. το αντέχετε; αν όχι η Εκκλησια εχει μια αγκαλια και για σας και για αυτό σεν σας κατηγορω… ο Σεφερης το εχει πει αλλιώς και το αγαπαω »δεν μπορείς να ξεφύγεις τη θαλασσα που σε λίκινισε και που γυρευεις…» μπορείς :)
8 Οκτωβρίου 2008 στις 9:16 μμ
Ναπολέων Παπαδόπουλος
Πώ, πώ, πώωωωωωωω αίμα! Αίμα παντού!
Έσκασε η φούσκα και πλημμύρισε αίμα η πυραμίδα και τα πέριξ…
Έλεος!
«Τί να σού μολοήσω, μαυρειδερούλα μου…»
Πάλι τα «βασικά»:
Ειρήνη υμίν!
Μηδέν εν οργή πράττετε!
Θέσατε την μάχαιραν εις την θήκην!
@ Αναλυτής
«Με τον…”περίεργο” τρόπο που βλεπω τον κόσμο» είσαι ευγενέστατος.
Και με τον τρόπο των αρχαίων ημών {περίπου…} προγόνων:
«Τυφλός τα τ’ ώτα τον τε νούν τα τ’ όμματ’ εί».
@ Αντώνης
Ωραία τα περισσότερα που έγραψες για την αγάπη και το φόβο. Και ακριβώς αυτή η «αντίστιξη» είναι που καταβαραθρώνει την παυλοθρησκεία σου.
{Κατά την ταπεινή μου γνώμη ο Ναζωραίος ένας γλυκύτατος κήρυκας ήτανε, καμμιά ΘΡΗΣΚΕΙΑ και, πολύ περισσότερο, καμμιά ΕΚΚΛΗΣΙΑ δεν ίδρυσε}
Κάνε ένα κόπο να ξαναδιαβάσεις την, λεγόμενη, «Αγία» Γραφή: Τον φόβο ενσπείρει και καλλιεργεί.
Διότι αυτή είναι η καλλίτερη μέθοδος ποδηγέτησης.
Όλες οι θρησκείες {και όλες οι άλλες εξουσίες βέβαια…} στον φόβο στηρίζονται.
Κι ο φόβος αποκλείει την αγάπη, την καταπνίγει. Η αγάπη γεννιέται μόνο σε μυαλά που δεν φοβούνται για το σαρκίο τους, για τον ευαυτούλη τους.
Αφιερώνω …»εξαιρετικά» σε σένα και σε κάθε άλλον «πιστό» όποιου είδους:
«Ζαρατούστρα» προς «μαθητές»:
«Δεν είχατε ψάξει να βρείτε τον εαυτό σας και τότε βρήκατε εμένα.
Και πιστέψατε σε μένα.
Έτσι κάνουν όλοι οι πιστοί, γιαυτό κι η πίστη αξίζει τόσο λίγο».
αλλά και το:
LOVE AND FEAR
There are only two feelings. Love and fear.
There are only two languages. Love and fear.
There are only two activities. Love and fear.
There are only two motives, two procedures,
two frameworks, two results. Love and fear.
Love and fear.
{του σκιτσογράφου-ποιητή-φιλόσοφου Michael Leunig}
Καλό κουράγιο σ’ όλους μας.
αγάπη-αφοπλισμός-ειρήνη
Ναπολέων
8 Οκτωβρίου 2008 στις 9:37 μμ
alberich
Όλοι οι οπαδοί των δογμάτων γίνονται προς στιγμήν ακραίοι σχετικιστές, προκειμένου-περιττός κόπος- να καταρρίψουν, με το ακλόνητο επιχειρημα της ασημαντότητας της ανθρώπινης γνώσης και κατανόησης του σύμπαντος,τις απόπειρες των άλλων να απευθυνθούν στους συνανθρώπους τους μέσω κοινά κατανοητών εννοιών και μεθόδων.Μετά μπορούν κάλλιστα να επιστρέψουν στις ακλόνητες πεποιθήσεις τους.Ο Καστοριάδης παραθέτει εντίμως και ευκρινώς αυτό που αντιλαμβάνεται.Και με βοηθάει να το αντιληφθώ και εγώ χωρίς να χρειάζεται να περάσω αυτοπροσώπως από την διανοητική του περιπέτεια.Εμένα αυτό μου αρκεί για να τον εκτιμήσω, άσχετα αν απαντάει στα αναπάντητα.Τα υπόλοιπα είναι θέμα πίστης, και ως εκ τούτου προσωπικά και υποκειμενικά.
8 Οκτωβρίου 2008 στις 9:39 μμ
alberich
@ Ναπολέων
Ειρήνη-Χαρά-Εργασία
ΟΕΜ
για την αντιγραφή alberich
8 Οκτωβρίου 2008 στις 10:01 μμ
σωτηρης
και η »απιστία» πίστη ειναι. ειμαστε υποθηκευμενοι. δεν μπορουμε να κανουμε αλλιως. δεν υποτιμω τον καστοριαδη και τον καθε καστοριαδη, απλως οι αφετηριες μας ειναι διαφορετικές και αυτό εξέφρασα σε ότι έγραψα, οπότε μην τον υπερασπίζεστε σαν να προκειται να τον δικαζουμε εδω. όχι. ειναι χωρίς νόημα. ολο αυτό που γίνεται απο την αναγεννηση και μετα ειναι μια ανακύκλωση (δεν ειναι τυχαίο που τον καστοριαδη τον ανακαλύψαμε τωρα εδώ, ενώ »έξω» τον έχουν εξαντλησει) και το συνδεει καλα ο ξυδακης με τα χρηματιστηριακά, δεν σας κούρασε; μ’ ενδιαφερει το καινουργιο ή ο υπαινιγμός ή αυτό που δεν ειναι προφανές ή [ακόμα χειροτερα) αυτό που αποσιωπαται… το βρισκω πιο ερεθιστικό… αλλωστε η κριτικη στον χριστιανισμό ειναι τοσο παλια οσο και ο ιδιος, οπότε τι θα κανουμε ; κύκλους; μπορει να εναι μοιραιο, δεν ξέρω, αλλα ας μη μας παρουσιαζεται σαν πρωτοπορία ή »αποκαλυψη». εκει εχω τις ενστασεις μου
8 Οκτωβρίου 2008 στις 10:14 μμ
Αντώνης
Α! βρε Δον Χουάν-Ναπολέων «τάδε έφη Ζαρατούστρα»! που τον θυμήθηκες αυτόν! 24 χρόνια έχω να τον θυμηθώ! Πρέπει να δεις όμως που οδηγεί το «φως » που θα δεις μέσα σου για το οποίο μιλά στους μαθητές του ωσάν να είναι αυτόφωτοι (αυτάρκεις που λέγαμε)!
Απορώ όμως ξέρεις με τι! Πως κοτζαμάν φιλόσοφοι ε! έλληνες και ξένοι, κολλάνε σ’αυτό που λες κι εσύ! Φόβος! Πώς καταφέρνουν και βλέπουν το Θεό ως …δυνάστη, εκδικητικό κτλκτλ
Δεν μπορώ να το «πιάσω», δεν μπορώ! Ποιον !! ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ.
@alberich
σωστά μιλάς! αυτό είναι το δράμα των περισσοτέρων! η έλειψη πείρας! η μασημένη τροφή δεν είναι τροφή για μεγάλα παιδιά! Αν λοιπόν δεν έχεις περιπέτεια διανοητική ή καρδιακή δεν κάνεις τπτ! στην αρχή είσαι! Όσα κι αν διαβάσεις-ακούσεις …μηδέν εις το πηλίκο(σε όνειρο είσαι, πιστός οπαδός γίνεσαι του Α ή του Β).
Πείρα, λοιπόν πείρα!
Εμ! και φυσικά πώς να αποκτήσεις πείρα και να δεις αλλιώς τη χριστιανική ζωή αφού ΚΟΣΤΙΖΕΙ ακριβά στο τομάρι μας η απόκτηση πείρας στη ζωή που ευαγγελίζεται ο απ. Παύλος! όσο πιο πολύ κόστος έχει τόσο πιο μακριά φεύγουμε! και που θα πάει ο άνθρωπος!? στην αυτονομία του (που λέγαμε)! δεν μπορεί να κάνει αλλιώς! κι άντε να δει τη θνητότητά του και να γίνει πιστός του «ό,τι φάμε κι ό,τι πιούμε αύριο αποθνήσκουμε» αλλά το ξεπερνά κιαυτό (του έρχεται τόσο ρηχό) και πάει στο άλλο άκρο! Ζούνε μέσα στο Matrix! ΕΛΕΟΣ!
8 Οκτωβρίου 2008 στις 10:15 μμ
alberich
Η ειλικρινής απιστία είναι κάτι που σου συμβαίνει και δεν το υιοθετείς επίτηδες.Το ίδιο θέλω να πιστεύω και για την πίστη.
Ο Καστοριάδης ήταν πάλι επίκαιρος στις αρχές του 80.Απλώς οι λαιφστυλίστες αλλά , οι αποδομιστές και οι κήρυκες- νεορθόδοξων συμπεριλαμβανομένων-της παλινόρθωσης του ανορθολογισμού, ως μαγικής θεραπείας για το zyclon το άουσβιτς και τα γκουλάγκ,ήταν τότε πιο ελκυστικοί για τις κουρασμένες μάζες.
Επί της ουσίας, εικάζω ότι η προφανής θέση μας στην τάξη του σύμπαντος, προσδιορίζει και τα όρια των βεβαιοτήτων που θα μπορέσουμε να έχουμε.
Η κριτική στον χριστιανισμό είναι τόσο παλιά, όσο η ενεργή ανάμειξή του στα του καίσαρος.Το ίδιο φαντάζομαι συμβαίνει με το ισλάμ.Ουδείς κριτικάρει τον αριμάν και τον άχουρα μάσδα υποθέτω
8 Οκτωβρίου 2008 στις 10:44 μμ
Αντώνης
@alberich
δεν είναι τόσο απλά τα πράματα! στον άνθρωπο δεν δίνεται/αφαιρείται πίστη έτσι ως έτυχε! Ο άνθρωπος έχει το αυτεξούσιο και πρέπει να βάλει τη «βούλα» σε οποιαδήποτε «κίνηση» νοός ή καρδίας! Κι έτσι έχεις λίγη πίστη-έρχεται μια μικρη εμπειρία που με τη σειρά της ενδυναμώνει την πίστη κοκ! και το ανάποδο σχετικά με την απιστία!
Ο χριστιανισμός στην πράξη είναι «πρωτοπορία», «αποκάλυψη» για το καθένα μας! Είναι καινή ζωή! Αλλά θέλει και «κότσια» και πολύ προσοχή!
8 Οκτωβρίου 2008 στις 10:50 μμ
alberich
Μια πίστη που την υιοθετείς συνειδητά δεν είναι πίστη.Είναι λάιφσταυλ.Αγωνιώ ειλικρινά να μου περιγράψεις το αντίθετο.Στο μυαλό μου η πίστη είναι κάτι το ακλόνητο, στο οποίο δεν μπορείς να μεταβείς κατόπιν επιλογής, υπολογισμού κλπ.
8 Οκτωβρίου 2008 στις 11:11 μμ
Αντώνης
«…το εί δύνασαι πιστεύσαι πάντα δυνατά τω πιστεύοντι. Και ευθέως κράξας ο πατήρ του παιδίου μετά δακρύων έλεγε: Πιστεύω Κύριε, βοήθει μου τη απιστία…»
Αυτό μπορείς να το καταλάβεις?
Ακόμη και οι μαθητέ Του είπανε:
«…Καὶ είπον οἱ απόστολοι τώ κυρίω Πρόσθες ημίν πίστιν…»
Δεν είναι υπολογισμός!
8 Οκτωβρίου 2008 στις 11:14 μμ
Αντώνης
«…το εί δύνασαι πιστεύσαι πάντα δυνατά τω πιστεύοντι. Και ευθέως κράξας ο πατήρ του παιδίου μετά δακρύων έλεγε: Πιστεύω Κύριε, βοήθει μου τη απιστία…»
Αυτό μπορείς να το καταλάβεις?
Ακόμη και οι μαθητές Του είπανε:
«…Καὶ είπον οἱ απόστολοι τώ κυρίω Πρόσθες ημίν πίστιν…»
Βασικό πράγμα η πείρα.
8 Οκτωβρίου 2008 στις 11:39 μμ
ilias
Η πίστη είναι μια ιδιωτικοποίηση (privatization); Την υπερασπίζεται κανείς όπως τις καταθέσεις του;
9 Οκτωβρίου 2008 στις 11:41 πμ
Maigret
@ilias
ενδιαφέρον δεν είναι ότι από τον κλονισμό της αγοράς το γυρίσαμε στον κλονισμό της πίστης; το θέμα εν τέλει είναι η εμπιστοσύνη; μήπως το δένδρο της γνώσης (είτε αγαθό είτε σαπρόν) είναι αυτή ακριβώς η καχυποψία που γεννά η δυνατότητα κρίσης του καλού και του κακού;
@Αθήναιος
Σας χρωστώ μία απάντηση:
α. “Ο νεωτερικός άνθρωπος δεν θέλει να καταλάβει τον κόσμο, θέλει να τον αλλάξει· είναι ταγμένος να δρα, να κολυμπά στη vita activa, όχι να στοχάζεται”
συμφωνώ περί της κυριαρχίας ενός κοντόφθαλμου εργαλειακού ορθολογισμού, δεν αρνούμε τον ορθολογισμό ωστόσο, ούτε τη vita activa, εκτιμώ όμως ότι ο αναστοχασμός επί παθών και συμφερόντων δεν έχει το εύρος που του προσέδωσαν ο Ουμανισμός και ο Διαφωτισμός
β.“Ο κλονισμός της πυραμίδας του χρήματος είναι κλονισμός της θρησκομανούς πίστης στη διαρκή πρόοδο”
Συμφωνώ στην κριτική της θρησκομανούς πίστης στη διαρκή πρόοδο, διαφωνώ με την απαξίωση της προόδου ως ωφέλιμης αρχής ζωής / βίου. Αρνούμε να αποδεχτώ ως άλλος Αυγουστίνος το αδιέξοδο της φυσιολογικότητας του κακού και το ανήκεστο του προπατορικού αμαρτήματος. Ασπαζομαι την ανάγκη για πρόοδο καθότι την εκλαμβάνω ως βάση και θεμέλιο μίας (μη βίαιης) δικαιοσύνης της αξίας αλλά και της συμπόνοιας / ευθύνης προς τον πλησίον (όχι αναγκαστικά προς μία συλλογικότητα, αλλά προς πρόσωπα συνανθρώπων – τουλάχιστον σε πρώτο επίπεδο).
9 Οκτωβρίου 2008 στις 12:17 μμ
ilias
Λολ Μαιγρε!!
Μα ναι , έχει πολύ ενδιαφέρον πως ο ΄΄διάλογος ΄΄ σχεδόν υποσυνείδητα γύρισε στο θέμα της πίστης. Άλλωστε αυτό που παρακολουθούμε να παίζεται αυτές τις μέρες , εκτός του fear factoring, είναι μια μεταφυσική στροφή στην ΄΄αγορά πίστης΄΄ για λογαριασμό της αγοράς. Σ αυτό το σημείο επιβεβαιώνεται τουλάχιστον η αναφορά στο κομμάτι του ποστ του Νίκου σχετικά με τον Παυλιανισμό. Τελικά και τα ιδεολογήματα της ελεύθερης αγοράς και οι συμπεριφορές εντός του καπιταλισμού είναι κυρίως θέμα πίστης. Παρόμοια πίστη με αυτή που αναζητά ο τζογαδόρος την ώρα που μιζάρει αλλά και ο πιστός την στιγμή που ιδιωτικοποιεί τη σωτηρία του προσευχόμενος.
Αφήστε, πολύ Σπενγκλερικές καταστάσεις…
9 Οκτωβρίου 2008 στις 4:47 μμ
Analytis
Πρός όλους, και κυρίως προς τον Ναπολέωντα
Συμφωνώ με τους προσφάτως προλαλήσαντες, καιρός να αφήσουμε τη «μαχη θρησκειών» και να γυρίσουμε λίγο στα περί οικονομικής κρίσεως και πυραμίδας.
Καταλαβαίνω ότι οι προερχόμενοι από κοινωνιολογικές θεωρητικές επιστήμες σιχαίνονται να «χάνουν» ένα πεδίο δραστηριοποίησής τους, τα οικονομικά, στα χέρια πιο εφαρμοσμένων μαθηματικών προσεγγίσεων, αλλά έτσι είναι η ζωή, τι να κάνουμε; Να αρνηθούμε την θερμοδυναμικότητα και μαθηματικότητα της οικονομίας μόνο και μόνο για να μην μείνουν παραπονεμένοι οι κοινωνιολόγοι και χάσουν την δουλειά τους;
Γιατί περί αυτού πρόκειται! Ποτέ δεν αποτέλεσε η όλη ιστορία σύγκρουση της επιστήμης με τον ανθρωπισμό. Αντιθέτως, το όλο ζήτημα είναι κάτι πολύ διαφορετικό και οικείο! Δεν είναι παρά ένα ακόμα κεφάλαιο στο αιώνιο ζήτημα της ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗΣ ΧΡΗΣΗΣ της ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις την επιστήμη για καλό και για κακό. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις την διάσπαση του ατόμου για πυρηνικούς βομβαρδισμούς ή για την παραγωγή ενέργειας.
Αντίστοιχα, μπορείς να χρησιμοποιήσεις την φυσικομαθηματική φύση των οικονομικών είτε για να διοχετεύσεις τον πλούτο προς τους λίγους, είτε για να τον διοχετεύσεις προς τους πολλούς. Αυτό αποτελεί μια επιλογή. Το να αρνηθείς όμως την φυσικομαθηματική τους φύση, ομοιάζει περισσότερη με…τις αρχαίες δοξασίες-θρησκείες που πολέμησαν την επιστήμη γιατί τις έβγαζε λάθος,παρά με οτιδήποτε άλλο.
Στην πραγματικότητα, ο Μαρξισμός και η αριστερά, δεν είναι τίποτε άλλο από μια «δοξασία», ένα κοινωνιολογικό κατάλοιπο, μια «θρησκεία» με θεό την συλλογικότητα!
Guess what! Ο κόσμος έδωσε στην ιδεολογία αυτή καμμιά εικοσαριά χώρες, τεράστιες εκτάσεις με πλούσιες πρώτες ύλες, τεράστιο ανθρώπινο δυναμικό! της έδωσε επι 80 χρόνια την δυνατότητα να ανταγωνιστεί με τον καπιταλισμό, και να δείξει έμπρακτα ότι αυτή είναι ικανότερη από αυτόν στο να δώσει στις μάζες ευτυχία. Επί 80 χρόνια σε όλο τον κομμουνιστικό κόσμο εκτελέστηκε ένα πρωτοφανές στην ιστορία και έκταση πείραμα για να δούμε αν ο ο υπαρκτός σοσιαλισμός θα ήταν αποτελεσματικότερος. Δώσαμε στην ιδεολογία αυτή ΠΟΛΥ χρόνο, πολλούς ανθρώπους, τεράστιες εκτάσεις με πρώτες ύλες, περισσότερα απ’όσα χρειαζόταν για να αποδείξει ότι είναι αποτελεσματικότερη. Στην πραγματικότητα αποτέλεσε ένα τεράστιο φυσικομαθηματικό πείραμα ελέγχου μιας οικονομικής ιδεολογίες-θεωρίας-δοξασίας, με μέτρο σύγκρισης μιαν άλλη, τον φιλελευερισμό.
Περιττό να σας πω ποιά από τις δυο βγήκε νικητής, σε ποιές από τις δυο ο απλός κόσμος ζούσε καλύτερα, και ποιά από τις δύο κατέρρευσε…….μόνη της!!!!
Κοινώς, η επιστήμη και το πείραμα μίλησαν. Έδειξαν ποιός είναι καλύτερος. Ο απλός κόσμος ζούσε πολύ καλύτερα στον δυτικό κόσμο απ’ότι στον ανατολικό μπλόκ. Τελεία και πάυλα.
Το να έρχονται όλοι οι αριστεροί και μαρξιστές και να ζητάνε και άλλες χώρες, και άλλους ανθρώπους, και άλλες πρώτες ύλες, και για άλλη μια φορά κατάργηση ατομικών ελευθεριών στο όνομα της συλλογικότητας, και γενικότερα να τους δώσουμε ξανά μια «δεύτερη ευκαιρία» άλλων 80 χρόνων, δεκάδων χωρών και δισεκατομμυρίων ανθρώπων για να τεστάρουν την τρελή θεωρία τους που αποδείχτηκε ανεφάρμοστη, δεν είναι τίποτε άλλο από πείσμα και εγωισμός!
Με συγχωρείτε, αλλά ποτέ δεν θα πρέπει η επιστήμη να υποκύψει στον εγωισμό, μόνο και μόνο επειδή το δεύτερο είναι ανθρώπινο και το πρώτο….δεν είναι. Guess what, και ο ορθολογισμός ανθρώπινος είναι. Και η επιστήμη από ανθρώπους φτιάχτηκε. Και το κυριότερο χαρακτηριστικό της είναι ότι προσπαθεί να βάζει την λογική πάνω από το συναίσθημα.
Εύκολα δημιουργείς συναισθήματα με κοινωνιολογικές πιασάρικες ισοπεδωτικές ρητορείες τύπου «ο απλός κοσμάκης και οι πλούσιοι τραπεζίτες που τον εκμεταλλέυονται» και να βλέπεις όλο τον κόσμο υπό το πρίσμα αυτό. Ενέχει όμως λογική η θεώρηση αυτή; ναι η όχι;
Γιατί αν κάτι τελικά έχει πει η επιστήμη, είναι το εξής: ότι ο απόλυτος φιλελευθερισμός είναι καλός στο να δημιουργεί πλούτο, αλλά όχι να τον καταμερίζει. Και ότι ο απόλυτος σοσιαλισμός είναι καλός στο να καταμερίζει τον πλούτο, αλλά όχι να τον δημιουργεί. Η απάντηση, όπως πάντα, βρίσκεται κάπου στη μέση.
Η δύναμη του φιλελυθερισμού στο να δημιουργεί πλούτο έγκειται στην ελευθερία που δίνει στους ανθρώπους να εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες που τους δίνει η ζωή, και στο να τους δίνει κίνητρο να έπιχειρούν διασφαλίζοντάς τους ότι θα κρατήσουν τον πλούτο που παρήγαγαν με την εξυπνάδα τους και θα τον απολάυσουν.
Η αδυναμία του σοσιαλισμού έγκειται στο ότι λέει πρακτικά στον πολίτη: «όσο έξυπνος και να σαι, όσο περισσότερο και να προσπαθήσεις, όσο επινοητικός και να είσαι, ότι καλύτερο και καινούργιο παράγεις, θα στο πάρω για να το δώσω στους άλλους, και στο τέλος ότι και να κάνεις, το ίδιο εισόδημα με τους συμπολίτες σου θα έχεις, την ίδια ποιότητα ζωής, και ας είσαι πιο έξυπνος, και ας είσαι πιο διαβαστερός, και ας είσαι πιο παραγωγικός». Με μια τέτοια λογική, κανείς δεν έχει κίνητρο να παράγει και να καινοτομήσει, και έτσι δεν παράγεται περισσότερος πλούτος.
Κοινώς, ο απόλυτος φιλελευθερισμός παράγει πλούτο 100, και δίνει το 80% του πλούτου στο 20% των πολιτών και το 20% του πλούτου στο 80% των πολιτών.
Η λαικίστικη λογική πιστεύει ότι ο απόλυτος σοσιαλισμός διαμοιράζει αυτόν τον πλούτο των 100 δίκαια και ισομερώς στους 100 πολίτες. ΛΑΘΟΣ! Το πρόβλημα με τον σοσιαλισμό είναι ότι, εξ’αιτίας της έλλειψεις κινήτρων που αυτός δημιουργέί, και την εκ φύσεως αναποτελεσματικότητα ενός συστήματος κρατικού σχεδιασμού, ο σοσιαλισμός δεν παράγει πλούτο 100, παράγει πλούτο 10! Και μετά προσπαθεί να διαμοιράσει αυτά τα 10 σε 100 πολίτες! Τι να την κάνω την δίκαιη μοιρασιά αν παράγεις 10, τη στιγμή που ο άλλος μπορεί να τα μοιράζει μεν ανισομερώς, αλλά τα μοιράζει βάσει προσπάθειας και εξυπνάδας, και μοιράζει δέκα φορές περισσότερα? Τελικά ποιός είναι προτιμότερος?
Εν τέλει η λύση είναι κάπου στη μέση. Ένα μίγμα φιλελυθερισμού και κοινωνικών μεταβιβάσεων. Σαφέστατα όμως πρέπει να τείνει περισσότερο προς τον φιλελευθερισμό, γιατί έτσι παράγεται περισσότερος πλούτος, ο οποίος και πρέπει κατά προτεραιότητα να απονέμεται στους εξυπνότερους και τους πιο δουλευταράδες.
Από κει και πέρα, ένα φιλελέυθερο σύστημα χρειάζεται χειρισμό, για να αποφύγει τις υπερβολές και τις τρομερές ανισότητες, γιατί και αυτές βλάπτουν. Πρέπει να το κάνεις, όμως, χωρίς να βλάψεις την παραγωγή πλούτου.
Εν τέλει, διαπιστώνουμε ότι το σύστημα αυτό είναι ένα θερμοδυναμικό-υδροδυναμικό σύστημα, ένα υδραυλικό σύστημα μεταφοράς και συγκέντρωσης-αποκέντρωσης του χρήματος-παραγωγής-πλούτου. Όλο και περισσότερο ανακαλύπτουμε ότι αυτό το σύστημα κυβερνάται από φυσικομαθηματικούς νόμους τους οποίους σιγά σιγά ανακαλύπτουμε, και τους οποίους όχι μόνο οι επιχειρήσεις, αλλά και οι αρχές χρησιμοποιούνε για να ελέγξουν το σύστημα πρός όφελος αυτών που κρίνουν ότι πρέπει να το πράξουν.
Μέσα σε όλο αυτό το πλέγμα, το να κάθομαι και να συζητάω για αριστερές «θρησκείες» ΄ξεπερασμένες, τεσταρισμένες και απορριφθείσες από τεράστια οικονομικά πειράματα ανα τις δεκαετίες, αποτελεί οπισθοδρόμηση εφάμιλλη της παραίτησης της επιστήμης για χάρη του παγανισμού και του δωδεκάθεου!
9 Οκτωβρίου 2008 στις 5:43 μμ
ilias
@ analytis
Μιας και μας γράφετε papers και σας βλέπω ορεξάτο , δεν ρίχνετε και μια ματιά εδώ: http://www.imf.org/external/pubs/ft/wp/2008/wp08224.pdf
Δεν θα σας πάρει πολύ ώρα εσάς, είμαι σίγουρος…
10 Οκτωβρίου 2008 στις 4:00 μμ
ΝΑ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΚΑΛΟ ΑΛΛΑ ΠΟΣΟ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ « Ελευθερία…
[…] οικονομική κρίση γίνεται αυτές τις μέρες στο blog του Νίκου Ξυδάκη. Τέλος, ιδού το δελτίο τύπου που έλαβα απο την εκπομπή […]