Γιατί κάνετε καταλήψεις; Ρώτησα τον δεκαεπτάχρονο της Β’ Λυκείου.― Για πολλούς λόγους, τους εξής…Ηταν διαβασμένος. Ελα, μίλα μου ειλικρινά…― Μα ναι, ειλικρινά θα μιλήσω: Καταρχάς, στα μισά ή και περισσότερα σχολεία γίνεται κατάληψη για χαβαλέ.Δηλαδή;― Ε, τι δηλαδή, για χαβαλέ… Ολοι θέλουν ένα διάλειμμα, να περάσουν χαλαρά…Δεν υποκινούνται;― Αυτά είναι κουταμάρες.Μα στο συντονιστικό έχει επιρροή η ΚΝΕ.― Ναι, επηρεάζουν λίγο, αλλά δεν μπορούν να υποκινήσουν τόσες πολλές καταλήψεις.Ποια είναι τα αιτήματα;― Αύξηση δαπανών για την παιδεία, κατάργηση της βάσης 10 στις πανελλήνιες, διορισμός καθηγητών, διανομή βιβλίων, κτίρια.Για το άρθρο 16 τι λένε;― Κάτι λένε εδώ κι εκεί, εμένα όμως δεν με πειράζει να ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια. Ετσι χάλια που είναι τα δημόσια… Είδαμε ότι οι καθηγητές με τα χρήματα του πανεπιστημίου παίρνανε Πόρσε…Γιατί να καταργηθεί η βάση 10;―Γιατί, τι πρόσφερε; Εβαλαν εύκολα θέματα, γελοία, για να μη μείνουν κενές θέσεις, όλοι έγραψαν καλά, και πάλι πολύ λίγοι πέρασαν στις καλές σχολές. Με τόσο γελοία θέματα στις πανελλήνιες όλοι γράφουν, και στις καλές σχολές περνάνε πια οι πιο τυχεροί, όχι οι καλύτεροι.Γιατί δεν κάνουν καταλήψεις στα ιδιωτικά;―Γιατί δεν υπάρχει άσυλο. Αν υπήρχε, θα κάνανε όλοι κι εκεί. Για τον χαβαλέ…Οι απαντήσεις του 17χρονου μου έδωσαν να καταλάβω πολλά περισσότερα για τις καταλήψεις απ’ όσες εξηγήσεις δίνουν κυβέρνηση, αντιπολίτευση, συνδικαλιστές και αναλυτές. Κατάλαβα ότι το δημόσιο σχολείο όχι μόνο καταρρέει διαρκώς, αλλά τώρα πια χλευάζεται: σαν τόπος κενός, χωρίς νόημα, χωρίς σκοπό, που δεν προσφέρει άνοιγμα, ούτε στον κόσμο ούτε στη γνώση ούτε στη χαρά ούτε καν στην αγορά εργασίας. Μόνο κατειλημμένο το σχολείο προσφέρει κάτι: χαβαλέ ― ιδού ένα μέγεθος, μια σταθερά του νεοελληνικού βίου.Δεν μεμψιμοιρώ για την αγραμματοσύνη των επερχόμενων γενεών, όχι, καθόλου, θα μάθουν γράμματα αλλού, αλλιώς. Ανησυχώ όμως για τη συρρίκνωση του δημόσιου χώρου, για την εγκληματική αμέλεια και τη δειλία της πολιτείας, για τη στρουθοκαμηλική δημαγωγία των πολιτικών, για τον τυφλό ατομικισμό της μεσαίας τάξης: τα παιδιά μας μπαίνουν στη ζωή μαθαίνοντας να περιφρονούν ένα δημόσιο αγαθό, απ’ τα πολυτιμότερα.
Ένα βλέμμα, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 2.11.2007
22 Σχόλια
Comments feed for this article
2 Νοεμβρίου 2007 στις 12:45 μμ
Αναστάσιος
Πολύ σωστά τα λέτε. Οι καταλήψεις γίνονται για τον χαβαλέ, αλλά και (λιγότερο) για επίδειξη ισχύος και επαναστατικότητας. Ελάχιστα παιδιά στην ηλικία αυτή* μπορούν να καταλάβουν τη ζημιά που γίνεται στο δημόσιο σχολείο και στον τόπο από τη γελοιότητα, τη ντροπιαστική εικόνα των καταλήψεων. Τα παιδιά (όπως και κάθε παιδί) ενδιαφέρεται να χάσει μάθημα, και οι καταλήψεις είναι ένας τρόπος.
Τις μεγάλες ευθύνες τις έχουν άλλοι:
α) Η κυβέρνηση, που παρακολουθεί απαθής και βλέπει παντού υποκινητές (όχι ότι δεν υπάρχουν και τέτοιοι), λες και κάποιος άλλος κυβερνά, λες και κάποιος άλλος έχει την ευθύνη. (Υπάρχει νόμος, από τότε που ήταν υπουργός Δικαιοσύνης ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος, για αυτεπάγγελτη επέμβαση των αστυνομικών αρχών σε περιπτώσεις καταλήψεων δημοσίων κτιρίων.) Επίσης στους διευθυντές των σχολείων έχει δοθεί εντολή από τους προϊσταμένους τους για αδράνεια!
β) Οι γονείς, που αφήνουν τα παιδιά τους ανεξέλεγκτα, αλλά και δεν τα έχουν μάθει να σέβονται το δημόσιο, το κοινό.
γ) Οι εκπαιδευτικοί που είτε βολεύονται (πληρωμένη άδεια, περισσότερος χρόνος για ιδιαίτερα), είτε απλώς αδιαφορούν (γιατί βλέπουν το λειτούργημά τους ως δημόσιοι υπάλληλοι). Ελάχιστοι τις υποστηρίζουν κιόλας! Αυτό δε σημαίνει ότι ορισμένοι από τους καθηγητές αγωνιούν και προσπαθούν να κάνουν κάτι.
Τα παιδιά βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και τα κάνουν. Αν όλοι οι παραπάνω ήταν σοβαροί και ανταποκρίνονταν στο ρόλο τους, δε θα είχαμε την εικόνα διάλυσης της δημόσιας εκπαίδευσης. Σε καμία χώρα (δυτική, ανεπτυγμένη και όχι μόνο) δε γίνονται καταλήψεις σχολείων, πόσο μάλλον κάθε χρόνο, όπως στη χώρα μας. Σε λίγο θα τις εντάξουμε στο σχολικό έτος, όπως τις παρελάσεις στις εθνικές εορτές, και τις διακοπές Χριστουγέννων και Πάσχα.
* Εδώ ακόμα και οι φοιτητές, ενήλικοι πολίτες υποτίθεται, ψηφίζουν (ψηφοφορία για παράνομη πράξη!) υπέρ των καταλήψεων για να μη γίνονται μαθήματα κι έτσι να προκύψουν αναπάντεχες διακοπές.
Υ.Γ. Τέλειωσα το Ενιαίο Λύκειο το 2000, οπότε έχω άμεση εικόνα από τους αλήστου μνήμης «αγώνες» εναντίον της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης επί υπουργίας Γεράσιμου Αρσένη.
2 Νοεμβρίου 2007 στις 5:04 μμ
Βασιλική Σιάπκα
Δεν με ενοχλεί που ο νεαρός βρήκε αυτή τη λέξη να περιγράψει την κοσμογονία της εφηβείας του. Αντιθέτως με χαροποιεί που τα παιδιά συνεχίζουν και κάνουν καταλήψεις. Είναι η σημαντικότερη εμπειρία σ΄ αυτά τα χρόνια της νιότης. Όσοι δεν ζήσανε καταλήψεις και πορείες στα μαθητικά τους χρόνια φέρουν ένα τραύμα. Ανελέητο. Γυρίζω γύρω μου να δω στη γενηά μου, πόσοι μείναμε, να διάγουμε βίον φοιτητικόν. Ο οποίος δεν είναι ασύμβατος με τις οικογενειακές υποχρεώσεις, είναι όμως ασύμβατος με την βόλεψη. Ας με πιάσουν οι αναπολήσεις. Εν έτει 1980, τρίτη γυμνασίου σε σχολείο χωριού, έφερα από την πόλη το στεφάνι, 17 Νοεμβρίου, Γάλλης, ακούσαμε την προσευχή, και με επιτόπου στροφή κατευθυνθήκαμε στο μνημείο του χωριού, στο προαύλιο (που γκρέμισαν χωρίς αιδώ κάποιοι αριστεροί κρατούντες μετά από χρόνια) και κάναμε πορεία μέχρι την πλατεία, πήραμε το λεωφορείο και κατεβήκαμε στην πόλη για την πορεία του Πολυτεχνείου. Οι καθηγητές ενεοί, ξέραν πως ήταν σε αριστεροχώρι, δεν άνοιξε μύτη. Την επόμενη χρονιά, έγινε κυβέρνηση ο Αντρέας, έγινε γιορτή σχολική το Πολυτεχνείο, και στο Κλασσικό κάποιοι καθηγητές μας, ο φυσικός, η φιλόλογος βουρκώναν ακούγοντας τον Δρόμο του Λοΐζου και εμείς οι μαθητές τους τούς καμαρώναμε. Αυτά. Ει, παιδιά, γεράσαμε… κρατάτε άμυνα!
2 Νοεμβρίου 2007 στις 7:24 μμ
Ανώνυμη
«Θα μάθουν αλλού, αλλιώς», λέτε. Έχετε καμία ιδέα πλην των ιδιωτικών;
2 Νοεμβρίου 2007 στις 9:18 μμ
Βασιλική Σιάπκα
χμ… οι απόφοιτοι πάντως των ιδιωτικών έχουν ανάγκη ούτως ή άλλως τους απόφοιτους των δημοσίων. για να αντικαθρεφτίζονται…. Οι περισσότεροι γονείς σήμερα έχουν ξεπεράσει την σκόπελο των ιδιωτικών. απλώς παίρνουν έναν υπολογιστή στο παιδί τους και του δείχνουν να ψάχνει και να ρωτά και να μεριμνά για την προσωπική του καλλιέργεια. Η παγκοσμιοποιούμενη πληροφορία και γνώση είναι στα χέρια τους. α, και φυσικά στέλνουν τα παιδιά τους στα δημόσια σχολεία από άποψη. …εκεί θα οσμισθούν την πραγματική ζωή. δεν υπάρχει καλύτερη προίκα. Και εάν έχουν κέφι να περάσουν σε ένα πανεπιστήμιο που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από τα κορυφαία ευρωπαϊκά, πχ Πολυτεχνείο Αθηνών, θα διαβάσει και θα περάσει, εάν θέλει να σπουδάσει απευθείας έξω, απλώς δεν θα πληρώσει φροντιστήρια και θα μάθει καλά τα αγγλικά, τα γαλλικά ή τα γερμανικά του.
2 Νοεμβρίου 2007 στις 9:21 μμ
Tassos
Αναστάσιε: guilty, as charged! Αν θυμάμαι καλά ψήφιζα αναφανδόν καταλήψεις στο πρωτοπόρο Φυσικό του ΑΠΘ το χειμώνα του 91. Για το χαβαλέ. Όχι των καταλήψεων — γιατί δεν πατούσα εκεί– αλλά των συνεδριάσεων και γιατί είναι «καλύτερα» να αναβληθεί η εξεταστική.
Η πραγματικότητα της διπλής εξεταστικής ήταν προφανώς διαφορετική αλλά για τα παιδιά που έζησαν εφηβείες στις δεκαετίες της αστικής πληθώρας (80 και ένθεν) ο χαβαλές και ανατρεπτική φαντασίωση της κατάληψης ήταν (και είναι νομίζω) πολύ υψηλές προτεραιότητες.
Και μεταξύ μας, το θεωρώ πολύ φυσιολογικό. Πώς περιμένει κανείς ωριμότητα (ή «ωριμότητα») από 15άρηδες και 20άρηδες που έχουν μεγαλώσει σε κοινωνίες ελευθερίας και αφθονίας;
Προφανώς φταίνε και άλλα πράγματα, όπως η περίπου έμφυτη απαξίωση που νιώθει ο νεοέλληνας (και άλλοι τριτοκοσμικοί λαοί) προς τη δημόσια περιουσία, αλλά δε με εκπλήσσει η σημασία του χαβαλέ.
Βασιλική: νομίζω ότι οι ασυνέχειες του ’74 και κυρίως του ’81 έχουν αλλάξει δραματικά την ποιότητα των εμπειριών που περιγράφεις. Και αυτό είναι επίσης προβλέψιμο: η απαλλοτρίωση της πράξης αντίστασης κατά την αφομοίωσή της από το καθεστώς της αφαιρεί κάθε πραγματική δυνατότητα να εμπνεύσει.
(Ειρήσθω εν παρρόδω, στη Θεσ/νίκη, σε «καλό σχολείο», στη γιορτή του Πολυτεχνείου το ’85, γόνοι δεξιών οικογενειών — μεταξύ τους και φίλοι μου — αντέδρασαν στην ανάρτηση φωτογραφικών ντοκουμέντων της εποχής επειδή είχαν αντιαμερικανικά συνθήματα όπως και στο στίχο «δε θα περάσει ο Φασισμός» στη δημόσια εκτέλεση του γνωστού τραγουδιού επειδή …πολιτικοποιούσαν τη γιορτή. Αυτά θυμάμαι και μετά λέω χίλιες φορές πρασινοφρουροί…)
3 Νοεμβρίου 2007 στις 1:17 πμ
zagaria
Στη χώρα του χαβαλέ, δεν είναι καθόλου περίεργο να γίνονται και καταλήψεις για χαβαλέ. Η κυβέρνηση κάνει χαβαλέ με τους πολίτες αυτής της χώρας, η αντιπολίτευση κάνει χαβαλέ με όλους και με όλα, οι δημοσιογράφοι ==> αυτοί και αν κάνουν τον χαβαλέ τους. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν που είναι το περίεργο όταν και οι νέοι μας σαν καλοί μαθητές των διδαγμάτων της πατρίδος και των σοφών αυτού του τόπου το ρίχνουν στο χαβαλέ.
Καθόλου δεν μου αρέσει που υπάρχει μια υποψία απόδοσης ευθύνης στους μαθητές. Όταν εδώ και πάνω από μια δεκαπενταετία οι καταλήψεις ευδοκιμούν στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση (για να μην μιλήσω για την τριτοβάθμια) δεν μπορούμε να μιλάμε σαν να ανακαλύψαμε τώρα το φαινόμενο.
3 Νοεμβρίου 2007 στις 10:04 πμ
manolisc
Ωραία λοιπόν οι καταλήψεις,κάτι λόγω παράδοσης, κάτι λόγω συνήθειας ,και ανοχής των πάντων γίναν μέρος του φθινοπώρου μας.
Παιδιά, αν θεωρούμε πως μια δουλειά που λέμε πως για να γίνει θέλει 10 εβδομάδες ( ή αλλιώς 60 μέρες) την κάνουμε σε 5 (30 μέρες) ή την έχουμε υπολογίσει λάθος ή ΛΕΜΕ ΨΕΜΑΤΑ.
Μιλώ γι αυτούς όλους, που καλύπτουν την ύλη τάχα.
Και μην ακούω αηδίες για αυτόν που θα μορφωθεί απο μόνος του γιατί μου μοιάζει μεγάλο συγχοροχάρτι αυτό.
Το χαβαλεδιασμένο σχολείο παράγει αγράμματους μαθητές,που γίνονται αγράμματοι φοιτητητές, αγράμματη δημόσια διοίκηση, αγράμματοι καθηγητές που βγάζουν πιο εύκολα αγράμματους καινούργιους μαθητές.
Εφιάλτης.Αυτή είναι η πραγματικότητα που έχουμε να βγάλουμε πέρα.
Για δες τε τους δημόσιους υπαλλήλους (πτυχιούχους) φανταστήτε την εκπαίδευσή τους και ελάτε πες τε μου αν αυτή η ανικανότητα και βλακεία ήρθαν τυχαία.
Οι καθηγητές στα σχολεία μας,προιόντα ΚΑΚΗΣ εκπαίδευσης,
παράγουν ΚΑΚΟΥΣ πολίτες.
3 Νοεμβρίου 2007 στις 12:37 μμ
kukuzelis
«Όσοι δεν ζήσανε καταλήψεις και πορείες στα μαθητικά τους χρόνια φέρουν ένα τραύμα. Ανελέητο.» -B. Σιαπκα.
Και στριφογυρνάει ο Φρόυντ στον τάφο του, κατάπληκτος από αυτή τη ξαφνική, ανελέητη, σμίκρυνση του χρονικού ορίζοντα, όταν τα πάντα έγιναν χθες…
3 Νοεμβρίου 2007 στις 11:52 μμ
Βασιλική Σιάπκα
Κουκουζέλη:
Ό,τι κυνηγάς ανοίγει δρόμο σκοτεινό
σε τραβάει και σε κλείνει σε ψηλό γκρεμό
Ό,τι κυνηγάς σ΄ αφήνει να κυνηγηθεί
Σε ρουφάν σε μαύρη δίνη πέντε ωκεανοί.
(σα κάπως να ξοδεύεται για την αφεντιά του Φρόϋντ, αλλά χαλάλι, βραδιά που είναι…)
Μανώλη:
αλλά και λοιποί, άραγε έχουμε παιδιά στο σχολείο, ή μιλάμε εκ του ασφαλούς; και σιγά τους καθηγητές που υπήρχαν πριν από τριάντα χρόνια! πάλι σαν την μύγα μες στο γάλα ξεχωρίζαν οι εκλεκτοί. ξεχνάμε εύκολα καθώς φαίνεται… Εντυπωσιακό πάντως, που λογικά σε ένα μπλογκ γράφουν νέοι σχετικά άνθρωποι, να διαβάζονται τέτοιες, καθολικά, αντιλήψεις. προεξάρχοντος του ιστολόγου βέβαια, που προσωπικά με εξέπληξε…
4 Νοεμβρίου 2007 στις 9:31 πμ
manolisc
Βασιλική Σιάπκα,
Ναι (αν και δεν λέει τίποτα) έχω τα τελευταία 10 χρόνια παιδιά σε σχολεία, κάθε άλλο ασφαλής… λοιπόν, μάλλον υψηλού κινδύνου.
Θεωρώ δε και τον εαυτό μου σχετικά (?) νέο.
Οταν βλέπουμε όμως το χάλι κατάματα, μη λέμε για τους καθηγητές που είχαμε πρίν απο 30 χρόνια.
Δεν είναι εκεί το θέμα.Φασίστες ήταν και σε μεγάλο αριθμό…, με τις φωτεινές τους εξαιρέσεις.
Ολοι όμως ,(και οι φασίστες) προερχόντουσαν απο την δυναμική μιας κοινωνίας για βελτίωση,ήταν τα παιδιά μιας τάξης που την προσπάθεια μόρφωσης την έβλεπαν σαν μόνο τρόπο ταξικής και φυσικής υπερφάνειας.
Είμαστε οι μαθητές των καθηγητών που σπούδασαν …»με κόπους βάσανα και με το φώς της λάμπας».Σκατά γράμματα μας έμαθαν, μας έδειξαν όμως, (χώρις να το θέλουν μάλλον) δρόμο προσπάθειας και διεκδίκησης της, τελικά, προσωπικής τους υπερηφάνειας.
Ο,τι είχαν γίνει το είχαν διεκδικήσει, παλέψει, και το θεωρούσαν εξέλιξη (και οι φασίστες).
Εκ του ανασφαλούς λοιπόν, τρελλαίνομαι, που στην μαθητική πορεία των παιδιών μου, δεν βρέθηκε κανένας καθηγητής να τους εμπνεύσει (έστω και μέσα απο κόντρα). Τρελλαίνομαι που στο ΣΥΝΟΛΟ του ο δημόσιος τομέας (υπηρεσίες, οργανισμοί, εκπαίδευση) επανδρώνεται απο ανθρώπους που διεκδήκησαν ή αρκέστηκαν στο βόλεμα της συνείδησής τους.
Τρελλαίνομαι που κανείς δεν διεκδίκησε σχολική βιβλιοθήκη,που κανείς δεν
είπε (απο τους καθηγητές), πως να καταστρέφεις βιβλία είναι φασισμός.
Τρελλαίνομαι που στην ανασφάλεια για το μέλλον, διέξοδος είναι οι αστυνομικές και στρατωτικές σχολές, στις πρώτες θέσεις στις προτιμήσεις των παιδιών.
Οι καταλήψεις δεν είναι έθιμο, δεν είναι τελετουργία ενηλικίωσης.
Ειναι μορφή αγώνα, με αρχή μέση, και για τέλος το μέτρημα του αποτελέσματος.Και το αποτέλεσμα είναι η γνώση τών μαθητών μας.
Φαντάζουν μούχλα θα μου πήτε όλα αυτά…
Ομώς, και καθώς το «ο χρόνος είναι με το μέρος μου», που τραγούδαγα μικρός δεν δείχνει να ισχύει,έχω τελευταία έναν εφιάλτη:
Σάψαλο, είμαι λέει στο νοσοκομείο στα προκαταρκτικά μεγάλης εγχείρησης,και καθώς με ναρκώνουν ακούω τον χειρουργό να λέει στον αναισθησιολόγο:
Και εσύ το 2007 δεν πήρες πτυχίο ρε σειρά…? σε θυμάμαι.. εκείνον τον Ιούλιο που κάναμε την χρονιά σε δύο βδομάδες μες την ζέστη, και τον καύσωνα.Αλλά όμως την ύλη την καλύψαμε..ε?????,και σταυροβελονιά μάθαμε και κόψε- ράψε…Ανοιξε τώρα κι άλλο την στρόφιγγα να την ακούσει ο παππούς…
4 Νοεμβρίου 2007 στις 10:01 πμ
nikoxy
@ Βασιλική Σιάπκα:
Οι ασυνέχειες του Τάσου, το παράδειγμα ανασφάλειας του συνομήλικου Μανώλη και το ποστ «What then» που ακολουθεί, απαντούν στις αιτιάσεις για απώλεια προοδευτισμού…
4 Νοεμβρίου 2007 στις 1:11 μμ
anasthe
Κάθε έθνος, νομός, πόλη, δήμος, κοινότητα, έχει τα σχολεία ως εγκαταστάσεις, τα βιβλία που διδάσκονται, τους μαθητές ως συμπεριφέρονται, κι εν ολίγοις την παιδεία και την εκπαίδευση – με ανάλογο αντίκτυπο στην οικονομική ανάπτυξη και ποιότητα ζωής – που της αναλογούν και της αξίζουν ως επόμενο των κόπων και του όποιου ενδιαφέροντος (φιλότιμου) εμπλεκόμενων. Δεν έχω διαβάσει δημοσιογραφικό σχόλιο ως μια ικανοποιητική εξήγηση γιατί οι πατεράδες των παιδιών απουσιάζουν στην συντριπτική τους πλειοψηφία από κάθε είδους κάλεσμα που γίνεται στα σχολεία για τα παιδιά τους, είτε πρόκειται για αγόρια, είτε πρόκειται για κορίτσια. Αν πρόκειται λόγω κόπωσης κι εργασίας, εμένα ούτως ή άλλως κάμποσοι «έντυποι» δημοσιογράφοι (πιο συγκεκριμένα) μου αρέσετε, συμπληρώνετε το αναβράζον espresso και διασκεδάζω με τα γονεϊκά νοσταλγικά κηρύγματα. Εννοείται, οι πολιτικοί φταίνε πάντοτε, υπάρχει πιο εύκαιρη λεία; Αφού τους δείχνει και η τηλεόραση και η σάτυρα είναι χαροποιό έναυσμα και δύσκολη, και τόσο αποτελεσματική. Τα σέβη μου, όμορφο κείμενο, όπως ένα περιποιημένο και καλαίσθητο σπιτικό, που όμως σε ένα βρώμικο, κακότεχνο κι εγκατελειμμένο δημόσιο χώρο, δε θριαμβεύει, καθίσταται φυλακή, χλιδουάζ(sick) όλεθρος. Δε γαμιέται, και γράμματα που μάθατε, και σεις σκατά τα κάνατε ..φάτε τα.
4 Νοεμβρίου 2007 στις 3:21 μμ
xrysostomos
Το επιχείρημα πάντως «κατάληψη για χαβαλέ», θα πρότεινα να του δίνουμε μεγαλύτερη σημασία. Λένε οι περισσότεροι: «κατάληψη για χαβαλέ, δεν είναι επιχειρήματα αυτά…»
Λάθος. Αν το σχολείο σου δεν σου αφήνει χρόνο να ανασάνεις, αν δεν προλαβαίνεις να κάνεις χαβαλέ (αλήθεια, έκανα τίποτα άλλο σε εκείνη την ηλικία;) τότε το να το «κλείσεις» το θεωρώ υγιές.
Ο πιτσιρικάς του ποστ λέει χαρακτηριστικά:
«Ε, τι δηλαδή, για χαβαλέ… Ολοι θέλουν ένα διάλειμμα, να περάσουν χαλαρά…»
Όλοι θέλουν ένα διάλειμμα, ακούτε;
Και εμείς θεωρούμε ότι αυτοί οι νέοι υπάρχουν για να ανταποκρίνονται σε υποχρεώσεις: εγώ που αύριο θα τους βάλω ασκήσεις για το σπίτι, η μαμά που θα είναι από πάνω να τους «ελέγξει», ο μπαμπάς που φωνάζει για τους βαθμούς, το υπουργείο που βγάζει αναλυτικά προγράμματα που απευθύνονται σε υπερανθρώπους, οι συνάδελφοι που σκέφτονται ο καθένας για το μάθημα του, το φροντιστήριο που έχει τους δικούς του λόγους να είναι «πρώτο», όλοι, όλοι, όλοι…
Πέρα από το άρθρο 16, πέρα από τις χάλια υποδομές, πέρα από το ποσοστό του προϋπολογισμού για την παιδεία, πέρα από τους αδιόριστους καθηγητές και τα ανύπαρκτα βιβλία,
ο βασικότερος λόγος για να κάνεις κατάληψη σήμερα είναι για να διεκδικήσεις το χρόνο που αυτό το σχολείο σου κλέβει.
Για χαβαλέ; ΝΑΙ ΓΙΑ ΧΑΒΑΛΕ
Προσωπικά μου φτάνει…
Καλά ξενύχτια πάνω στα θρανία σας παιδιά.
4 Νοεμβρίου 2007 στις 4:31 μμ
anasthe
τουλάχιστον να φλερτάρουν, να κάνουν και καμιά ερωτική σχέση τα μεγαλύτερα σε ηλικία, άω των16, να ρίξουν και κανά μπαλαμούτιασμα στις καταλήψεις, να βρουν και καμιά δουλειά οι απόφοιτοι λυκείου, έστω ‘του ποδαριού’, μπας και ημερέψουν κι αποκτήσουν κάμποσα εξωδιαδικτυακή δραστηριότητα και συγκεντρωθούν στις όποιες διδακτικές αίθουσες, δημόσιες, ιδιωτικές και φροντιστηριακές.
4 Νοεμβρίου 2007 στις 4:38 μμ
anasthe
διορθ: άνω των 16. Πες τα χρυσόστομε, να ρίξουν και κανά γαμήσι πάνω στα θρανία, όλο και κάποια θα γκαστρώσουν οι άρρενες, όλο και κάποια θα ντυθεί νυφούλα, όλο και κάποιες πεθερές περισσότερες θα ασπαστούν και πάλι ξεχειλίζουσα λογοτεχνική κριτική, να δεις μετά κόντρα στο σύστημα κα χαβαλέ. Και στα δικά τους.
4 Νοεμβρίου 2007 στις 4:40 μμ
anasthe
διορθ.: και χαβαλέ. Και στα δικά τους.
5 Νοεμβρίου 2007 στις 12:08 πμ
Βασιλική Σιάπκα
Τάσσο, δεν σε είχα δει.
κάποια στιγμή δεν άντεχα να ακούω τον Δρόμο πλέον. προσφάτως που τον τραγουδούσε η ανηψιά μου αναθεώρησα.
Δηλαδή, να το θέσω αλλιώς. Αν δεν κάνανε καταλήψεις θα ήμασταν ευτυχισμένοι; θα ήτανε απόλυτα φυσιολογικό; Δηλαδή, δεν είναι «πάλι καλά που κάνουν καταλήψεις;»!
Η εφηβεία στέκει υπεράνω των ασυνεχειών. όπως και η παιδική ηλικία. Φαντάσου ας πούμε στον παιδικό σταθμό τα δίδυμα του Καραμανλή, να πηγαίνει ο μάγκας της σειράς και να τους βαράει ένα φορτηγό στο κεφάλι. τί θα του πουν τα δίδυμα; μη μας βαράς, είμαστε παιδιά πρωθυπουργού;
Μανώλη,
έχεις συγκινητικά δίκηο. όμως. τα παιδιά μέσα από τις καταλήψεις στη σημερινή εποχή αποκτούν γνώση κι εμπειρία που τους την αρνιόμαστε ΟΛΟΙ! καθηγητές, γονείς, συγγενείς, μεγαλύτεροι φίλοι. Κι αυτή η γνώση κι η εμπειρία, το βίωμα της ομάδας, του αγωνίζεσθαι για κάποια (τί σημασία έχει πιά;!) αιτήματα -νάτη μια πρωτογνωρη λέξη! αιτήματα! πόσες και πόσες φορές θα την ξαναβρούν και πάλι μπροστά τους φυσικά!- είναι πολύτιμη για το υπόλοιπο της ζωής τους… Όσα γράψατε ακολούθως όλοι ενισχύσανε αυτή μου την πεποίθηση, είτε αθελά σας, είτε ηθελημένα!
χμ…
Νίκο Ξυδάκη,
πριν έρθω εδώ, διάβασα το What then. και νομίζω πως οι κόρες των ματιών μου είχαν διασταλλεί σα να μου ρίξανε κολλύριο ατροπίνης…
5 Νοεμβρίου 2007 στις 12:10 πμ
Βασιλική Σιάπκα
διόρθωση: (τί σημασία έχει ποιά;)
5 Νοεμβρίου 2007 στις 1:17 πμ
S G
«Γιατί δεν κάνουν καταλήψεις στα ιδιωτικά;»
καταληψεις απλα δεν επιτρεπονται, το ιδιωτικο μπορει να φωναξει αστυνομια. Αποχη εχουν κανει αλλα σε ελαχιστες περιπτωσεις (θυμαμαι ειχαμε κανει μια ωρα αποχη εμεις και ηταν τρομερο γεγονος), γιατι πολυ απλα πληρωνουν και ο χαβαλες δεν ειναι επαρκης αιτια για να χανουμε μαθημα…
κατα τα αλλα το σχολειο χλευαζεται οχι τωρα, αλλα απο τοτε που ξεκινησε το ολο κολπο με τις πανελληνιες και τα φροντιστηρια. Δεν μαθαινει κανεις ας πουμε μαθηματικα στο σχολειο του, για να δωσει πανελληνιες. Στο φροντιστηριο τα μαθαινει!
10 Νοεμβρίου 2007 στις 5:38 μμ
anasthe
εγώ πιστεύω πως κάθε άνθρωπος μαθαίνει μόνος του, τη στιγμή που ερευνά, ασκείται, μελετά, παρατηρεί, μιλά και σκέφτεται, ενώ κρατά το νου σε επαγρύπνηση και συγκέντρωση, ακόμη κι όταν πρόκειται για συνειδητό, «λαξευμένο» παραλήρημα. Τα φροντιστήρια καθοδηγούν στην επιτυχία εξετάσεων μέσω εκπαιδευμένων σε αντίστοιχες διαδικασίες εκπαιδευτικών, σε αντίθεση με τα σχολεία που ακολουθούν μια παιδεία και εκπαίδευση πιο ελεύθερης φυσιογνωμίας και λιγότερο επαγγελματικού, εξειδικευμένου ύφους. Αν ο όποιος μαθητής, οποιασδήποτε ηλικίας δεν επιθυμεί να μάθει, δε θα μάθει. Εννοείται πως ένα ιδιωτικό σχολείο στο οποίο οι γονείς/μαθητές πληρώνουν περισσότερα της προβλεπόμενης φορολογίας με αντίστοιχες προσδοκίες, αποτελεί βέλτιστο περιβάλλον για όλο το έμψυχο σχολικό δυναμικό. Απορίας άξιον γιατί δε συμβαίνει το ίδιο ως προς την υλοποίηση με τα χρήματα των φορολογουμένων και λοιπούς πόρους για τα δημόσια σχολία και κάθε είδους δημόσιο οργανισμό.
10 Νοεμβρίου 2007 στις 5:40 μμ
anasthe
διορθ.: [..] σχολεία [..]
11 Νοεμβρίου 2007 στις 10:45 μμ
xrysostomos
To post σου αυτό (και τα σχόλια που ακολούθησαν) ήταν αφορμή&έμπνευση για το τελευταίο μου post. Αν θες ρίξε μια ματιά
Καλή συνέχεια